Τζιρόλαμο Σαβοναρόλα

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Τζιρόλαμο Σαβοναρόλα
Γενικές πληροφορίες
Γέννηση21  Σεπτεμβρίου 1452[1][2]
Φερράρα[3][4]
Θάνατος23  Μαΐου 1498[1][2]
Φλωρεντία[3][4]
Αιτία θανάτουθάνατος στην πυρά
Συνθήκες θανάτουθανατική ποινή
Χώρα πολιτογράφησηςΔουκάτο της Φερράρα
Δημοκρατία της Φλωρεντίας
ΘρησκείαΡωμαιοκαθολική Εκκλησία
Θρησκευτικό τάγμαΤάγμα των Δομινικανών
Εκπαίδευση και γλώσσες
Ομιλούμενες γλώσσεςΙταλικά[5][6]
λατινική γλώσσα[7][6][8]
ΣπουδέςΠανεπιστήμιο της Φερράρας
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότηταπολιτικός
φιλόσοφος
θρησκευόμενος (καθολικισμός)[4]
συγγραφέας[7][9]
ιεροκήρυκας[2]
θεολόγος[10]
προτεστάντης μεταρρυθμιστής[11]
ΕργοδότηςΠανεπιστήμιο της Φερράρας
Υπογραφή
Commons page Σχετικά πολυμέσα

Ο Τζιρόλαμο Σαβοναρόλα (21 Σεπτεμβρίου 1452 - 23 Μαΐου 1498) ήταν πολιτικός και θρησκευτικός ηγέτης της Φλωρεντίας. Ήταν Δομινικανός μοναχός, με τεράστια επιρροή στα πλήθη της Φλωρεντίας. Ήταν ηγέτης της πόλης από το 1494 μέχρι την εκτέλεσή του το 1498. Όσο κράτησε η ηγεσία του, κήρυσσε την εγκράτεια και ήταν πολέμιος της αγάπης των Φλωρεντινών για τις τέχνες. Ήταν εναντίον της διαφθοράς και του Πάπα Αλέξανδρου ΣΤ΄. Πρωτοστάτησε στο κάψιμο βιβλίων.

Γεννήθηκε στη Φερράρα, όπου και σπούδασε. Πήγε ως μοναχός στη Φλωρεντία το 1482 όπου έμεινε μέχρι το 1487. Επέστρεψε στη Μπολόνια για συνέχιση των σπουδών του. Γύρισε στη Φλωρεντία το 1490, κάνοντας φλογερά κηρύγματα μέσα από τα οποία έγινε γνωστός. Σταδιακά επιτέθηκε σε όλους τους εκπρόσωπους της εξουσίας, στον Πάπα και στους Μεδίκους. Μετά το 1494 πήρε την εξουσία από τους Μεδίκους.

Το 1497 αυτός και οι οπαδοί του έκαψαν καθρέφτες, καλλυντικά, μουσικά όργανα, γυναικεία καπέλα, βιβλία αρχαίων συγγραφέων, πίνακες και γλυπτά που τα θεώρησαν ακατάλληλα στην κεντρική πλατεία της Φλωρεντίας, στην αποκαλούμενη "Πυρά της ματαιοδοξίας".

Σταδιακά οι Φλωρεντινοί κουράστηκαν από την ασκητική ζωή. Στις 12 Μαΐου 1497 ο Πάπας Αλέξανδρος ΣΤ΄ τον αναθεμάτισε και το 1498 ζήτησε τη σύλληψη και θανάτωσή του. Ένα εξαγριωμένο πλήθος τον συνέλαβε στις 8 Απριλίου. Εκτελέστηκε στις 23 Μαΐου 1498.

Στο τέλος του 20ού αιώνα, Δομινικανοί μοναχοί ζήτησαν από τον Πάπα να τον ανακηρύξει Άγιο, θεωρώντας άδικο τον αναθεματισμό του.

Έργα του[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Άγαλμα του Σαβοναρόλα, στη Φεράρα

Έγραψε τα έργα του στα λατινικά και στα ιταλικά. Μερικά από αυτά είναι: [12]

  • "Triumphus Crucis de fidei veritate" (Φλωρεντία, 1497)
  • "Compendium revelationum" (Φλωρεντία, 1495)
  • "Scelta di prediche e scritti", ed. Villari Casanova (Φλωρεντία, 1898)
  • "Trattato circa il Reggimento di Firenze", ed. Rians (Φλωρεντία, 1848)
  • Γράμματα που επιμελήθηκε ο Marchese στο "Archivio. storico italiano", App. XIII (1850)
  • Ποιήματα που επιμελήθηκε ο Rians (Φλωρεντία, 1847).
  • "Dialogo della verita" (1497) και δεκαπέντε ακόμη κηρύγματα.

Αναφορές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. 1,0 1,1 1,2 Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας: (Γαλλικά) καθιερωμένοι όροι της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γαλλίας. data.bnf.fr/ark:/12148/cb11930061p. Ανακτήθηκε στις 10  Οκτωβρίου 2015.
  2. 2,0 2,1 2,2 2,3 BeWeB. 525. Ανακτήθηκε στις 14  Φεβρουαρίου 2021.
  3. 3,0 3,1 «Большая советская энциклопедия» (Ρωσικά) Η Μεγάλη Ρωσική Εγκυκλοπαίδεια. Μόσχα. 1969. Ανακτήθηκε στις 28  Σεπτεμβρίου 2015.
  4. 4,0 4,1 4,2 Ιστορικό Αρχείο Ρικόρντι. 12838. Ανακτήθηκε στις 3  Δεκεμβρίου 2020.
  5. Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας: (Γαλλικά) καθιερωμένοι όροι της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γαλλίας. data.bnf.fr/ark:/12148/cb11930061p. Ανακτήθηκε στις 10  Οκτωβρίου 2015.
  6. 6,0 6,1 Τσεχική Εθνική Βάση Δεδομένων Καθιερωμένων Όρων. jn20000604808. Ανακτήθηκε στις 1  Μαρτίου 2022.
  7. 7,0 7,1 (Ιταλικά) Mirabile: Digital Archives for Medieval Culture. SISMEL – Edizioni del Galluzzo.
  8. CONOR.SI. 139255651.
  9. «Library of the World's Best Literature». Library of the World's Best Literature. 1897.
  10. Τσεχική Εθνική Βάση Δεδομένων Καθιερωμένων Όρων. jn20000604808. Ανακτήθηκε στις 15  Δεκεμβρίου 2022.
  11. Τσεχική Εθνική Βάση Δεδομένων Καθιερωμένων Όρων. jn20000604808. Ανακτήθηκε στις 27  Σεπτεμβρίου 2023.
  12. Καθολική εγκυκλοπαίδεια, σχετικό λήμμα, [1]

Βιβλιογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Στα Αγγλικά

  • Deeper Experiences of Famous Christians, James Lawson, Warner Press, 1911, pp. 73–84.
  • Bonfire Songs: Savonarola's Musical Legacy (1998), Patrick Macey, Clarendon Press, Oxford
  • New York Times, Savonarola, Second Lecture of the Course by Dr. Lord at Association Hall, January 10, 1871, pp. 2–3.
  • Joachim Weinhardt, Savonarola als Apologet. Der Versuch einer empirischen Begründung des christlichen Glaubens in der Zeit der Renaissance (Berlin–New York: Walter de Gruyter, 2003), Pp. xi+296 (Arbeiten zur Kirchengeschichte, 83.)
  • Life and Times of Girolamo Savonarola in IV volumes (1888) by Pasquale Villari
  • Scourge and Fire: Savonarola and Renaissance Florence (2006) by Lauro Martines, ISBN 0-224-07252-8
  • Savonarola and Florence (1970) by Donald Weinstein
  • The Life of Girolamo Savonarola (1959) by Roberto Ridolfi
  • The Meddlesome Friar (1957) by Michael de la Bedoyere
  • Savonarola (1930) by Piero Misciattelli (trans. by M. Peters-Roberts)
  • Savonarola: A Biography in Dramatic Episodes (1927) by William Van Wyck. (A play.)
  • The Renaissance (1953) by Will Durant
  • The Florentine Monk (1869) by Charles Spurgeon
  • The history of the popes, from the close of the Middle Ages : drawn from the secret archives of the Vatican and other original sources, 40 vols. (1891) by Ludwig von Pastor. See vol. V, 171ff., Corruption of the Italian Clergy of all Ranks, and 181ff., Fra Girolama Savonarola.
  • Savonarola: his Contest with Paganism (1851) by Orestes Brownson

Στα Ιταλικά

  • Annalia Conventus Sancti Marci de Florentia, codice San Marco 370, Biblioteca Laurenziana, Firenze
  • P. Villari, La storia di Girolamo Savonarola e de' suoi tempi, Firenze, 1930
  • J. Schnitzer, Savonarola, Milano, 1931
  • Anonimo (Pseudo fra Pacifico Burlamacchi), La vita del Beato Ieronimo Savonarola, Firenze, 1937
  • G. Savonarola, Edizione Nazionale delle Opere, Roma, 1953
  • R. De Maio, Savonarola e la curia romana, Roma, 1969
  • G. Cattin, Il primo Savonarola, Firenze, 1973
  • R. Ridolfi, Vita di Girolamo Savonarola, Firenze, 1974
  • D. Weinstein, Savonarola e Firenze. Profezia e patriottismo nel Rinascimento, Bologna, 1976
  • F. Cordero, Savonarola, Bari, 1988
  • I. Cloulas, Savonarola o la rivoluzione di Dio, Casale Monferrato, 1998
  • R. Klein, Il processo di Girolamo Savonarola, Ferrara, 1998
  • F. Guicciardini, Storie fiorentine, Milano, 1998
  • R. Ridolfi, Prolegomeni e aggiunte alla Vita di Girolamo Savonarola, Firenze, 2000 ISBN 88-87027-86-2

Εξωτερικοί σύνδεσμοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]