Τετροξειδάνιο

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
(Ανακατεύθυνση από Τετραοξιδάνιο)
Τετροξειδάνιο
Γενικά
Όνομα IUPAC Τετροξειδάνιο
Άλλες ονομασίες Τετροξείδιο του διυδρογόνου
Χημικά αναγνωριστικά
Χημικός τύπος H2O4
Μοριακή μάζα 65,995308 amu[1]
SMILES ΟΟOO
ChemSpider ID 4417295
Δομή
Φυσικές ιδιότητες
Πυκνότητα 1.800±100 kg/m³
Δείκτης διάθλασης ,
nD
1,391
Χημικές ιδιότητες
Επικινδυνότητα
Εκτός αν σημειώνεται διαφορετικά, τα δεδομένα αφορούν υλικά υπό κανονικές συνθήκες περιβάλλοντος (25°C, 100 kPa).

Το τετροξειδάνιο[2] (αγγλικά: tetraoxidane) είναι η ανόργανη χημική ένωση υδρογόνου και οξυγόνου με μοριακό τύπο Η2Ο4, αλλά χρησιμοποιήθηκαν γι' αυτό και οι τύποι H[O4]H και H(μ-O4. Αποτελεί το τέταρτο μέλος των οξειδάνιων, δηλαδή των πολυοξειδανίων του υδρογόνου με γενικό τύπο H2Ov. Τα τρία πρώτα είναι το νερό [(μον)οξειδάνιο], το υπεροξείδιο του υδρογόνου (διοξειδάνιο) και το τριοξειδάνιο. Το τετροξειδάνιο είναι σαφώς ασταθέστερο από τα προηγούμενα οξειδάνια. Η ρίζα που προκύπτει από την απόσπαση ενός ατόμου υδρογόνου από το τετροξειδάνιο ονομάζεται «υδροτετροξειδανύλιο» (HO4). Ο όρος τετροξειδάνιο επεκτείνεται και πέραν της «μητρικής» ένωσης, σε μια σειρά «θυγατρικές» ενώσεις γενικού τύπου R2O4, όπου τα όχι απαραίτητα ίδια R παριστάνουν άτομα υδρογόνου, αλογόνου ή διάφορες ανόργανες και οργανικές μονοσθενείς ρίζες. Τα δύο R μαζί μπορούν να αντικατασταθούν με μια δισθενή ρίζα, οπότε υπάρχουν και ετεροκυκλικά τετροξειδάνια.

Παραγωγή[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Παράγεται με χημική αντίδραση ανάμεσα σε υδροϋπεροξυ ρίζες (HO2) σε χαμηλές θερμοκρασίες:[3]

Ιονισμός[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Το τετροξειδάνιο, όπως και τα υπόλοιπα οξειδάνια, αυτοϊονίζεται, όταν βρίσκεται σε υγρή μορφή:

Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. Διαδικτυακός τόπος Chemspider
  2. Για εναλλακτικές ονομασίες δείτε τον πίνακα πληροφοριών.
  3. Levanov, Alexander V.; Sakharov, Dmitri V.; Dashkova, Anna V.; Antipenko, Ewald E.; Lunin, Valeri V. (2011). «Synthesis of Hydrogen Polyoxides H2O4 and H2O3 and Their Characterization by Raman Spectroscopy». European Journal of Inorganic Chemistry: 5144–5150. doi:10.1002/ejic.201100767.