Δυτικό Τείχος
Συντεταγμένες: 31°46′36″N 35°14′03″E / 31.776667°N 35.234167°E
| Δυτικό Τείχος | |
|---|---|
 | |
 | |
| Είδος | τοίχος, αρχαιολογική θέση και ιερός τόπος |
| Αρχιτεκτονική | αρχαία ρωμαϊκή αρχιτεκτονική |
| Γεωγραφικές συντεταγμένες | 31°46′37″N 35°14′3″E |
| Διοικητική υπαγωγή | Ιερουσαλήμ |
| Χώρα | Κράτος της Παλαιστίνης |
| Έναρξη κατασκευής | 19 π.Χ. |
| Ύψος | 19 μέτρα |
 Πολυμέσα | |
| δεδομένα (π) | |
To Δυτικό Τείχος ή Τείχος των Δακρύων (εβραϊκά: הַכֹּתֶל הַמַּעֲרָבִי , ΧαΚότελ ΧαΜαάραβιτ, αραβικά: حائط البراق, Χαΐτ Αλ-Μπουράκ) είναι τμήμα του αρχαίου τείχους του όρους του Ναού και αποτελεί ίσως το πιο ιερό σημείο για τους Εβραίους εκτός του ίδιου του όρους. Σύμφωνα με την εβραϊκή παράδοση, το τείχος είναι τμήμα του Δεύτερου Ναού της Ιερουσαλήμ. Βρίσκεται στη παλαιά πόλη της Ιερουσαλήμ, στους ανατολικούς πρόποδες του όρους του Ναού. Το σήμερα εκτεθειμένο μέρος του τείχους στη πλατεία της εβραϊκής συνοικίας έχει 19 μέτρα ύψος (από συνόλου 32 μέτρων) και 57 μέτρα μήκος. Άλλα εκτεθειμένα τμήματα είναι το νότιο τμήμα μήκους 80 μέτρων και ένα κομμάτι που βρίσκεται στη μουσουλμανική συνοικία μήκους 8 μέτρων. Συνολικά, το Δυτικό Τείχος έχει μήκος 488 μέτρα. Είναι κατασκευασμένο από ασβεστολιθικούς ογκόλιθους.
Ιστορία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Περισσότερο από το μισό του τείχους, συμπεριλαμβανομένων των τμημάτων κάτω από το επίπεδο του δρόμου, θεωρείται ότι κατασκευάστηκε από τον Ηρώδη το Μέγα το 19 π.Χ., αν και φαίνεται ότι οι εργασίες συνεχίστηκαν μετά το θάνατό του. Το υπόλοιπο κατασκευάστηκε μετά το 7ο αιώνα. Είναι για αιώνες τόπος προσευχής και προσκυνήματος των Εβραίων· η αρχαιότερη πηγή που παραπέμπει σε εβραϊκή θρησκευτική προσκόλληση στο χώρο χρονολογείται στον 4ο αιώνα. Από τα μέσα του 19ου αιώνα και μετά έγιναν προσπάθειες να αγοραστούν δικαιώματα ιδιοκτησίας στο ίδιο το τείχος αλλά και την άμεση περιοχή από διάφορους Εβραίους, αλλά καμία δεν ήταν επιτυχής. Με την άνοδο του σιωνιστικού κινήματος στις αρχές του 20ου αιώνα, το τείχος έγινε σημείο προστριβών μεταξύ της Εβραϊκής κοινότητας και της μουσουλμανικής θρησκευτικής ηγεσίας. Η τελευταία ανησυχούσε ότι οι θρησκευτικές διαστάσεις του Δυτικού Τείχους θα χρησιμοποιούνταν ως βάση ενίσχυσης των εθνικιστικών εβραϊκών αξιώσεων στο Όρος του Ναού και την Ιερουσαλήμ. Τα κρούσματα βίας μπροστά στο τείχος έγιναν σύνηθες φαινόμενο με αποτέλεσμα την σύγκληση μιας διεθνούς επιτροπής το 1930 για τον καθορισμό των δικαιωμάτων και των αξιώσεων των Εβραίων και των μουσουλμάνων σε σχέση με το τείχος. Μετά τον αραβοϊσραηλινό πόλεμο του 1948, το τείχος τέθηκε υπό τον έλεγχο της Ιορδανίας και οι Εβραίοι αποκλείστηκαν από την περιοχή για 19 χρόνια. Το Ισραήλ κατέλαβε την Παλιά Πόλη της Ιερουσαλήμ στον Πόλεμο των έξι ημερών το 1967, κατεδαφίζοντας την παρακείμενη στο τείχος ηλικίας 770 ετών μαροκινή συνοικία.[1]
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ F. E. Peters (1984). Jerusalem. Princeton, New Jersey: Princeton University Press. σελίδες 357–359, 394–396.
one of the best documented endowments, one that embraced the entire quarter of Western muslims or Maghrebis
Εξωτερικοί σύνδεσμοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Πολυμέσα σχετικά με το θέμα Western Wall στο Wikimedia Commons- The Western Wall Heritage Foundation
- Jewish Virtual Library: The Western Wall
- Chabad.org: The Shofar and the Wall, 1930
- Historic radio broadcast of the capture of the wall by the Israel Defense Forces on June 7, 1967
- Wailing Wall to Western Wall (1960s) Αρχειοθετήθηκε 2011-08-20 στο Wayback Machine.
- Photographs of the Western Wall (Summer 2007)
- Western Wall virtual tour (December 2007) Αρχειοθετήθηκε 2011-08-09 στο Wayback Machine.
|