Τατιάνα Γκρίτση-Μιλλιέξ

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Τατιάνα Γκρίτση-Μιλλιέξ
Όνομα στη
μητρική γλώσσα		Τατιάνα Γκρίτση-Μιλλιέξ (Ελληνικά)
Γέννηση1920[1][2][3]
Αθήνα
Θάνατος14  Φεβρουαρίου 2005
Αθήνα
Χώρα πολιτογράφησηςΕλλάδα
ΣπουδέςΕθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών (1942) και Ελληνικό Ωδείο
Ιδιότηταδημοσιογράφος και συγγραφέας
ΒραβεύσειςΒραβεία Ακαδημίας Αθηνών και Ομάδα των Δώδεκα
Υπογραφή
δεδομένα (π • σ • ε )

Η Τατιάνα Γκρίτση-Μιλλιέξ (1920-2005) ήταν Ελληνίδα συγγραφέας.[4]

Βιογραφικό[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η Τατιάνα Γκρίτση-Μιλλιέξ γεννήθηκε στην Αθήνα στις 20 Οκτωβρίου 1920. Κόρη του Μιχάλη Γκρίτζη και της Ελένης Σάλαρη, τέλειωσε το Γυμνάσιο με μαθήματα κατ’ οίκον, ενώ ασχολήθηκε για λίγο με το χορό. Το 1942 γράφτηκε στο Πανεπιστήμιο Αθηνών μα σε σύντομο διάστημα εγκατέλειψε τις σπουδές της και στράφηκε στο Γαλλικό Ινστιτούτο Αθηνών για την εκμάθηση της γαλλικής γλώσσας. Συγχρόνως έπαιρνε μαθήματα φωνητικής στο Ελληνικό Ωδείο. Το 1939 παντρεύτηκε το Γάλλο λόγιο και φιλέλληνα Ροζέ Μιλλιέξ ο οποίος ήταν δάσκαλός της στο Γαλλικό Ινστιτούτο και με τον οποίο απέκτησε δυο παιδιά.

Κατά τη διάρκεια της γερμανικής κατοχής εντάχτηκε στο Εθνικό Απελευθερωτικό Μέτωπο και επίσης πρόσφερε εθελοντική εργασία στον Ελληνικό Ερυθρό Σταυρό. Από το 1945 ως το 1975 ταξίδεψε στη Γαλλία, την Κύπρο και την Ιταλία. Στη Γαλλία (1945-1946) το ζεύγος Μιλλιέξ συνέχισε τη δράση του υπέρ της Ελλάδας και η Τατιάνα παρακολούθησε μαθήματα Ιστορίας Τέχνης και Αισθητικής στο Λούβρο. Στο Παρίσι πήρε μέρος στο Α΄ Διεθνές Συνέδριο Γυναικών με θέμα της την αντιστασιακή δράση των Ελληνίδων. Το 1947 επιστρέφει στην Αθήνα επειδή ο σύζυγός της ανέλαβε την διεύθυνση σπουδών του Γαλλικού Ινστιτούτου Αθηνών όπου και παρέμεινε ως το 1959. Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου η Μιλλιέξ εργάστηκε στο Κέντρο Μικρασιατικών Μελετών, πήρε μέρος σε διάφορες εκθέσεις ζωγραφικής ανά την Ελλάδα και ασχολήθηκε εντατικά με τη συγγραφική της δραστηριότητα. Από το 1959 έως το 1971 το ζευγάρι μετακινείται στην Κύπρο όπου ο Ροζέ εργάστηκε στο Γαλλικό Μορφωτικό Κέντρο ενώ η Τατιάνα ασχολήθηκε με την πολιτιστική αναβάθμιση του τόπου. Μετά την Κύπρο μετακινήθηκαν στη Γένοβα της Ιταλίας όπου έκαναν προσπάθειες για την ίδρυση έδρας νεοελληνικών σπουδών στο πανεπιστήμιο. Από τη Γένοβα έδρασαν ενάντια στη δικτατορία του Γεώργιου Παπαδόπουλου που είχε αφαιρέσει από την Τατιάνα την ελληνική υπηκοότητα. Το 1974, στη μεταπολίτευση, επέστρεψαν στην Ελλάδα. Την περίοδο 1974-1975 και 1983-1984 η Μιλλιέξ εργάστηκε στο Εθνικό Ίδρυμα Ραδιοφωνίας και από την περίοδο 1984-1985 στην ΕΡΤ2 ως υπεύθυνη εκπομπών. Ως δημοσιογράφος και κριτικός συνεργάστηκε με τις εφημερίδες «Ανεξάρτητος Τύπος» (1957-1959), «Ανένδοτος» (1964-1965), «Αυγή» (1974-1977), «Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία» (1976-1984), «Τα Νέα» (Κύπρου - 1964-1970), «Δημοκρατική» (Κύπρου) κ.α. καθώς και με πολλά περιοδικά.

Ήταν μέλος της Ακαδημίας Ρασίν (Racine) του Παρισιού και από το 1981 πρόεδρος στη «Στέγη Καλών Τεχνών και Γραμμάτων»[5], ιδρυτικό μέλος της Εταιρείας Συγγραφέων,[6] μέλος της Εταιρείας Ελλήνων Λογοτεχνών, του Πεν Κλαμπ, του Ελληνικού Λογοτεχνικού και Ιστορικού Αρχείου, της Εταιρείας Κριτικών και Εικαστικών Τεχνών και της Στέγης Καλών Τεχνών και Γραμμάτων στην οποία ήταν πρόεδρος από το 1981 ως το 1986. Τιμήθηκε με το κρατικό βραβείο διηγήματος, το βραβείο των Δώδεκα, το κρατικό βραβείο μυθιστορήματος και το βραβείο της Ακαδημίας Αθηνών. Την πρώτη της επίσημη λογοτεχνική εμφάνιση πραγματοποίησε το 1945 με δημοσιεύσεις διηγημάτων της στο περιοδικό «Ελεύθερα Γράμματα». Κατά τη διάρκεια της Κατοχής είχε παράνομα κυκλοφορήσει μια μετάφραση του έργου του Ζαν Μπριλέ Βερκόρ «Η σιωπή της θάλασσας», ενώ ασχολήθηκε επίσης με θεατρικές μεταφράσεις. Το 1947 εκδόθηκε το πρώτο της βιβλίο με τίτλο «Πλατεία Θησείου». Το 1973 εκδίδεται από τον Κέδρο το βιβλίο της με τίτλο «Σπαράγματα» το οποίο είναι μέρος του αρχείου της το οποίο σώθηκε από την κατάσχεση της Δικτατορίας.

Πέθανε στην Αθήνα στις 13 Φεβρουαρίου 2005.

Βραβεία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  • Κρατικό βραβείο διηγήματος
  • Το βραβείο των Δώδεκα
  • Κρατικό βραβείο μυθιστορήματος
  • Βραβείο της Ακαδημίας Αθηνών

... Και μείνανε στους φούρνους ζεστά ψωμιά, το ζυμάρι μέσα στην πινακωτή να φουσκώνει, και φύγανε γυναίκες με το ζυμάρι ακόμα ζεστό πάνω στα δάχτυλα.

«Η ΤΡΙΠΟΛΗ ΤΟΥ ΠΟΝΤΟΥ», ΤΑΤΙΑΝΑ ΓΚΡΙΤΣΗ–ΜΙΛΛΙΕΞ

Εργογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  • (2005) Φεγγάρι στην Ακρόπολη, εκδ. Καστανιώτη
  • (2000) Αναγνωρίσεις, εκδ. Ελληνικά Γράμματα
  • (1996) Οδοιπορικό στην Ινδία, εκδ. Καστανιώτη
  • (1993) Το αλώνι της Εκάτης, εκδ. Καστανιώτη
  • (1991) Ονειρικά, εκδ. Καστανιώτη
  • (1988) Από την άλλη όχθη του χρόνου, εκδ. Καστανιώτης
  • (1988) Στη σκάλα τ’ Ουρανού, εκδ. Καστανιώτης και 1990 εκδ. Καστανιώτη
  • (1986) Χρονικό ενός εφιάλτη (1966-1974), εκδ. Καστανιώτης και 1989 εκδ. Καστανιώτη
  • (1982) Αναδρομές, εκδ. Θεμέλιο και 1989 εκδ. Καστανιώτη
  • (1981) Το παραμύθι του Κάσιαλου, εκδ. Κέδρος και 1983 εκδ. Κέδρος
  • (1978) Βυθοσκοπήσεις, εκδ. Κέδρος
  • (1973) Σπαράγματα, εκδ. Κέδρος και 1990 εκδ. Καστανιώτη
  • (1971) Χρονικό 1966-1971, Κύπρος (πολυγραφημένη έκδοση που περιλαμβάνεται και στην έκδοση Χρονικό ενός εφιάλτη (1966-1974)
  • (1970) Σύνθεση των Πλατεία Θησείου και Σε πρώτο πρόσωπο, εκδ. Κύπρος, Α-Ω
  • (1963) …Και ιδού ίππος χλωρός…, εκδ. Φέξης και 1990 εκδ. Καστανιώτη
  • (1958) Σε πρώτο πρόσωπο, εκδ. Κέδρος
  • (1957) Αλλάζουμε; εκδ. Δίφρος και 1989 εκδ. Καστανιώτη
  • (1952) Ημερολόγιο, εκδ. του Γαλλικού Ινστιτούτου, 1986 εκδ. Κέδρος και 1993 εκδ. Καστανιώτη
  • (1951) Κοπιώντες και πεφορτισμένοι, εκδ. του Γαλλικού Ινστιτούτου και 1985 εκδ. Κέδρος
  • (1950) Στο δρόμο των αγγέλων, εκδ. του Γαλλικού Ινστιτούτου και 1994 εκδ. Καστανιώτη
  • (1947) Πλατεία Θησείου, εκδ. Τα Νέα Βιβλία

Συμμετοχή σε συλλογικά έργα[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  • (2013) Κύπρος: νησί του πάθους και των μαρτυρίων, εκδ. Δημοσιογραφικός Οργανισμός Λαμπράκη
  • (2013) Συνταγές μέσα από τη λογοτεχνία, εκδ. Δημοσιογραφικός Οργανισμός Λαμπράκη
  • (2009) Ανθολογία ελληνικού διηγήματος του 20ού αιώνα, εκδ. Καστανιώτη
  • (2009) Χριστουγεννιάτικες ιστορίες, εκδ. Καστανιώτη
  • (2001) Για τον Βαγενά, εκδ. Αιγαίον
  • (1993) Μνήμη του ποιητή Νικηφόρου Βρεττάκου (1912-1991), εκδ. Δόμος

Χρονικά[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

. (1976) Η Τρίπολη του Πόντου, εκδ. Κέδρος

Μελέτες[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  • (1970) Κριτική Κυπριακής Λογοτεχνίας. Λευκωσία, Α-Ω

Μεταφράσεις[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  • (1945) Βερκόρ, Η σιωπή της θάλασσας, εκδ. Ελληνογαλλικής Εταιρείας και 1981 εκδ. Ελληνικό Λογοτεχνικό και Ιστορικό Αρχείο (Ε.Λ.Ι.Α.)
  • (1966) Ριφφώ Μ., Με τους αντάρτες του Βιετνάμ, εκδ. Θεμέλιο
  • (1980 και 1998) Καρντινάλ Μ., Εγώ και «αυτό», εκδ. Κέδρος
  • (1982 και 1983) Καρντινάλ Μ., Πίσω στις ρίζες μου, εκδ. Κέδρος
  • (1983 και 1989) Ρόθενμπεργκ Μ., Παιδιά με πέτρινα μάτια, εκδ. Κέδρος
  • (1990) Zamyatin, Yevgeny, 1884-1937, Η πλημμύρα, εκδ. Καστανιώτη

Πηγές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. ↑ Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας: (Γαλλικά) καθιερωμένοι όροι της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γαλλίας. data.bnf.fr/ark:/12148/cb11997517h. Ανακτήθηκε στις 10  Οκτωβρίου 2015.
  2. ↑ Faceted Application of Subject Terminology. 1757406. Ανακτήθηκε στις 9  Οκτωβρίου 2017.
  3. ↑ Trove. 1282691. Ανακτήθηκε στις 9  Οκτωβρίου 2017.
  4. ↑ Newsroom (15 Φεβρουαρίου 2005). «Τατιάνα Γκρίτση – Μιλλιέξ, η αθόρυβη εργάτρια του πολιτισμού | Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ». www.kathimerini.gr. Ανακτήθηκε στις 4 Ιουλίου 2022. 
  5. ↑ Παγκόσμιο Βιογραφικό Λεξικό, Εκδοτική Αθηνών, τόμος 6
  6. ↑ «ΓΚΡΙΤΣΗ-ΜΙΛΛΙΕΞ ΤΑΤΙΑΝΑ | Εταιρεία Συγγραφέων». www.authors.gr. Ανακτήθηκε στις 4 Ιουλίου 2022. 


Εξωτερικοί σύνδεσμοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Καθιερωμένοι όροι
Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Τατιάνα_Γκρίτση-Μιλλιέξ&oldid=9807345"