Ταρπηία Πέτρα
 |
Το λήμμα παραθέτει τις πηγές του αόριστα, χωρίς παραπομπές. |
Η Ταρπηία Πέτρα (λατινικά: Rupes Tarpeia) ήταν απόκρημνος βράχος στην νότια κορυφή του Καπιτωλίνου Λόφου, που δέσποζε πάνω από την Αγορά στην Αρχαία Ρώμη. Κατά την περίοδο της Ρωμαϊκής Δημοκρατίας χρησιμοποιήθηκε ως τόπος εκτελέσεων. Δολοφόνοι και προδότες, εφόσον καταδικάζονταν από τους quaestores parricidii, ρίπτονταν από τον γκρεμό. Την ίδια μοίρα είχαν άτομα με πνευματική ή βαριά σωματική αναπηρία, καθώς υπήρχε η αντίληψη πως ήταν καταραμένοι από τους θεούς. Σήμερα η περιοχή εξακολουθεί να θεωρείται επικίνδυνη και είναι περιφραγμένη.
Ιστορικά Στοιχεία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Σύμφωνα με τους θρύλους της πρώιμης ρωμαϊκής ιστορίας, όταν ο Τίτος Τάτιος επιτέθηκε κατά της Ρώμης για να εκδικηθεί για την αρπαγή των Σαβίνων γυναικών (8ος αιώνας π.Χ.), η Ταρπηία, μια εστιάδα παρθένα, κόρη του Σπούριου Ταρπήιου, διοικητή του φρουρίου που έστεκε στον Καπιτωλίνο, δωροδοκήθηκε ώστε να προδώσει τους Ρωμαίους, ανοίγοντας τις πύλες του Καπιτωλίου. Σύμφωνα με την αφήγηση του Τίτου Λίβιου, οι Σαβίνοι φορούσαν στο αριστερό τους χέρι βραχιόλια από χρυσό και δαχτυλίδια με πολύτιμες πέτρες. Η Ταρπήια τους ζήτησε ως αμοιβή να της δώσουν «ό,τι έφεραν στο αριστερό τους χέρι». Οι Σαβίνοι τήρησαν το γράμμα της συμφωνίας, όχι όμως και το πνεύμα, καθώς αντί να ανταμείψουν την Ταρπήια με τα κοσμήματά τους, την συνέθλιψαν με τις βαριές ασπίδες τους, τις οποίες επίσης έφεραν στο αριστερό χέρι και την πέταξαν από το βράχο αυτό.
Γύρω στο 500 π.Χ., ο Λεύκιος Ταρκύνιος ο Υπερήφανος, έβδομος και τελευταίος μυθικός βασιλιάς της Ρώμης, έκανε επίπεδη την κορυφή του βράχου και, αφού απομάκρυνε τα ιερά που είχαν τοποθετήσει εκεί οι Σαβίνοι, έχτισε έναν ναό αφιερωμένο στο Δία. Ο βράχος επιβίωσε αυτής της αναμόρφωσης και χρησιμοποιούταν ακόμη για εκτελέσεις την εποχή του Σύλλα.
Η ρίψη από τον Ταρπηία Πέτρα ήταν, κατά μια έννοια, μια μοίρα χειρότερη από θάνατο, καθώς έφερε το στίγμα της ατίμωσης. Η συνηθισμένη μέθοδος εκτέλεσης στην Αρχαία Ρώμη ήταν ο στραγγαλισμός στο Tullianum, γνωστό κι ως Φυλακή του Μαμερτίνου. Η εκτέλεση από το βράχο επιφυλασσόταν μοναχά στους χειρότερους προδότες και εγκληματίες.
Πηγές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- «Ρώμη», από τη σειρά Οδηγοί του Κόσμου, εκδ. Καθημερινή, Dorling Kindersley
Δείτε επίσης[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
|