Σόλων Γκίκας
| Σόλων Γκίκας | |
|---|---|
| Γενικές πληροφορίες | |
| Όνομα στη μητρική γλώσσα | Σόλων Γκίκας (Ελληνικά) |
| Γέννηση | 1898 Τρίκαλα |
| Θάνατος | 8 Σεπτεμβρίου 1978 |
| Χώρα πολιτογράφησης | Ελλάδα |
| Εκπαίδευση και γλώσσες | |
| Ομιλούμενες γλώσσες | νέα ελληνική γλώσσα |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | πολιτικός στρατιωτικός συγγραφέας |
| Πολιτική τοποθέτηση | |
| Πολιτικό κόμμα/Κίνημα | Εθνική Ριζοσπαστική Ένωσις |
| Στρατιωτική σταδιοδρομία | |
| Βαθμός/στρατός | στρατηγός/Ελληνικός Στρατός |
| Πόλεμοι/μάχες | Μακεδονικό Μέτωπο |
| Αξιώματα και βραβεύσεις | |
| Αξίωμα | Υπουργός Συγκοινωνιών της Ελλάδας Υπουργός Δημοσίας Τάξεως της Ελλάδας Υπουργός Δημοσίων Έργων της Ελλάδας μέλος της Βουλής των Ελλήνων (εκλογική περιφέρεια Αθηνών) Αρχηγός Γενικού Επιτελείου Στρατού της Ελλάδας (1954–1956) |
Ο Σόλων Γκίκας (1898 – 8 Σεπτεμβρίου[1]1978) ήταν Έλληνας κινηματίας, αντιστράτηγος και πολιτικός.
Γενικά[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Γεννήθηκε στα Τρίκαλα το 1898. Σπούδασε στη Στρατιωτική Σχολή Ευελπίδων, την Ανωτέρα Σχολή Πολέμου καθώς και στη Σχολή Σωμύρ της Γαλλίας[2]. Ξεκίνησε την στρατιωτική του καριέρα ως ανθυπίλαρχος και έλαβε μέρος, το 1918 στον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, καθώς και στον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο (1940-1941) ως επιτελάρχης μεραρχίας. Στο κίνημα του 1938 λεγόμενο και κίνημα των Χανίων που κατέρρευσε μέσα σ΄ ένα δωδεκάωρο, φέροντας τότε το βαθμό του αντισυνταγματάρχη ορίστηκε βασιλικός επίτροπος στο Έκτακτο Στρατοδικείο Κρήτης εισηγούμενος παραδειγματικές ποινές, εκτός θανατικής, κατά παρόντων και απόντων πολιτών και πέντε στρατιωτικών, οι οποίοι τελικά αμνηστεύθηκαν τον επόμενο χρόνο[3].
Μετά την απελευθέρωση διορίστηκε στρατιωτικός ακόλουθος στη ελληνική πρεσβεία της Ουάσιγκτον (1946). Επιστρέφοντας στην Ελλάδα ανέλαβε διοικητής ταξιαρχίας, μεραρχίας και σωματάρχης. Το 1951 συμμετέχοντας στο κίνημα του ΙΔΕΑ συνελήφθη και τελικά λαμβάνοντας αμνηστία από τον Βασιλέα Παύλο Α΄ μετά από πρόταση της κυβέρνησης Πλαστήρα, τον Σεπτέμβριο του 1951, εκδιώχθηκε από το στράτευμα[2]. Δύο χρόνια αργότερα, τον Ιανουάριο του 1953, επί κυβέρνησης Α. Παπάγου[2], επανήλθε στο στράτευμα και τοποθετήθηκε υπαρχηγός και τέλος αρχηγός ΓΕΣ, θέση στην οποία παρέμεινε την περίοδο 1954 μέχρι το 1956. Ως αρχηγός έλαβε μέρος στο συνέδριο του ΝΑΤΟ στο Παρίσι (1955) και σε ανώτατες στρατιωτικές συνεδρίες στις ΗΠΑ.
Ο Σόλων Γκίκας μετά την αποστρατεία του το 1956, οπότε έλαβε τον τίτλο του επίτιμου αρχηγού ΓΕΣ και στη θέση του τον διαδέχθηκε ο στρατηγός Π. Νικολόπουλος, ασχολήθηκε με την πολιτική προσχωρώντας στο κόμμα της ΕΡΕ. Στις εκλογές που ακολούθησαν το 1958 εξελέγη βουλευτής στην περιφέρεια της Αθήνας και διορίστηκε από τον Κ. Καραμανλή υπουργός Δημοσίων Έργων[2]. Επανεξελέγη βουλευτής το 1961 και το 1963. Από το 1958 μέχρι και το 1963 διατέλεσε υπουργός Συγκοινωνιών και Δημοσίων Έργων.
Μετά την μεταπολίτευση (1974), σε ηλικία 76 ετών, διορίστηκε από τον Κ. Καραμανλή στη λεγόμενη "Κυβέρνηση Εθνικής Ενότητας 1974" υπουργός Δημόσιας Τάξης και παρέμεινε στη θέση αυτή από το 1974 μέχρι το 1976.
Ο Σόλων Γκίκας είχε τιμηθεί με πολλά παράσημα, στο δε συγγραφικό του έργο περιλαμβάνονται πολλά άρθρα και μελέτες στρατιωτικού περιεχομένου καθώς και το Ιππαρχικόν του Ξενοφώντα που εξέδωσε η «Βιβλιοθήκη Πάπυρος». Πέθανε στην Αθήνα το 1978, σε ηλικία 80 ετών.
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Πηγές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- "Νεώτερον Εγκυκλοπαιδικόν Λεξικόν Ηλίου" τομ.18ος, σελ.1044.
- "Εγκυκλοπαίδεια Πάπυρος Larousse Britannica", τομ.18ος, σελ.39.
- Αλεξ. Δρεμπέλας "Ελληνικό Αστυνομικό Πρόβλημα - Αρχεία Χωροφυλακής" Αθήναι 1977, σελ.89
- Δ.Παραλίκας: Συνωμοσίες ΙΔΕΑ και ΑΣΠΙΔΑ (κράτος και παρακράτος), Αθήνα 1979.