Σωτήρης Τσιτσιπής

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Σωτήρης Τσιτσιπής
Γενικές πληροφορίες
Γέννηση1918
Θάνατος1949
Χώρα πολιτογράφησηςΕλλάδα
Εκπαίδευση και γλώσσες
Ομιλούμενες γλώσσεςνέα ελληνική γλώσσα
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότητααντιστασιακός
στρατιωτικός
Αξιώματα και βραβεύσεις
ΒραβεύσειςΠολεμικός Σταυρός Γ' Τάξεως

Ο Σωτήρης Τσιτσιπής (Λοκρός) (1918-1949) ήταν Έλληνας στρατιωτικός, αντιστασιακός, διοικητής τάγματος του ΕΛΑΣ και ταγματάρχης του ΔΣΕ.

Βιογραφικό[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Νεανικά χρόνια[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο Σωτήρης Τσιτσιπής γεννήθηκε το 1918 στην Αμφίκλεια. Αποφοίτησε από την στρατιωτική Σχολή Ευελπίδων τον Αύγουστο του 1940 με τιμητική μνεία και με το βαθμό του ανθυπολοχαγού του μηχανικού. Το 1940 πήρε μέρος στον Ελληνοϊταλικό πόλεμο στην Αλβανία σαν διοικητής διμοιρίας όπου διακρίθηκε ιδιαίτερα και του απονεμήθηκε "Πολεμικός Σταυρός Γ' τάξεως" και "Μετάλλιο Εξαίρετων Πράξεων".[1] Με την κατάρρευση του μετώπου και τη διάλυση του ελληνικού στρατού, τον Απρίλιο του 1941, επέστρεψε στο χωριό του το Δαδί.

Κατοχή - Αντίσταση[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Στην Κατοχή οι Ιταλοί τον κυνήγησαν επανειλημμένα για την πατριωτική του δράση και έτσι αναγκάσθηκε να φύγει για την Αθήνα. Το 1943 στην Μενδενίτσα Λοκρίδας κατατάχθηκε στο Αρχηγείο του ΕΛΑΣ ως διοικητής λόχου. Αργότερα έγινε διοικητής διλοχίας και μετά τάγματος. Το τάγμα του ήταν το 2/42 Τάγμα Λοκρού όπως το αποκαλούσαν οι ΕΛΑΣίτες. Ο Λοκρός έδωσε με επιτυχία πολλές μάχες με τις κατοχικές δυνάμεις όπως στις Θερμοπύλες, το 51ο χιλιόμετρο, την Παύλιανη, το Σκλήθρο, το Δαδί και τον Άγιο Κωνσταντίνο. Ο μεγαλύτερος αδερφός του, Δημήτρης Τσιτσιπής μόνιμος λοχαγός, από την ΕΚΚΑ που είχε αρχικά ενταχθεί προσχώρησε στον ΕΛΑΣ με το ψευδώνυμο "Αναγνωσταράς".[2]

Δεκεμβριανά - Εμφύλιος πόλεμος[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Πήρε μέρος στα Δεκεμβριανά το 1944 με το τάγμα του. Μετά τη Συμφωνία της Βάρκιζας το καθεστώς με την κατηγορία του ηθικού αυτουργού για την αρπαγή και το φόνο πολιτών στη διάρκεια της κατοχής, συνέλαβε τον Τσιτσιπή και τον οδήγησε στη φυλακή τον Απρίλιο του 1945. Αν και η κατηγορία αφορούσε στη σύλληψη ελλήνων συνεργατών των γερμανών, ο Τσιτσιπής παρέμεινε στη φυλακή μέχρι το Δεκέμβριο του 1945.[3] Μόλις αποφυλακίστηκε, κυνηγημένος από τη Λευκή τρομοκρατία, βγήκε πάλι στο βουνό με τους διωκόμενους πρώην ελασίτες. Αργότερα εντάχθηκε στο ΔΣΕ και έδρασε στην Ρούμελη ως επιτελάρχης ταξιαρχίας.

Το 1948 εντάχθηκε με το βαθμό του ταγματάρχη στην ρουμελιώτικη 2η Μεραρχία του ΔΣΕ με διοικητή τον Διαμαντή. Διακρίθηκε στις ανεπιτυχείς επιχειρήσεις (για τον ΔΣΕ) για την κατάληψη της Καρδίτσας και του Καρπενησιού. Τον Απρίλη του 1949 άρρωστος και εξαντλημένος από τις κακουχίες πιάστηκε αιχμάλωτος στον Βάλτο, στη γέφυρα του Κοράκου,[4] από τον Εθνικό Στρατό και μεταφέρθηκε στα Τρίκαλα. Δικάστηκε από έκτακτο στρατοδικείο στις 15-4-1949 και εκτελέσθηκε την επόμενη.

Πηγές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. Η τρίχρονη εποποιϊα του ΔΣΕ 1946-49, Εκδόσεις Σύγχρονη Εποχή, Αθήνα 1995
  2. Το χρονικό μιας εποποιϊας: Ο ΔΣΕ στη Ρούμελη, Βασίλης Αποστολόπουλος, Εκδόσεις Σύγχρονη Εποχή, Αθήνα 2006
  3. Σωτήρης Λ. Τσιτσιπής, ο ηρωϊκός Λοκρός: Κώστας Πεντεδέκας, Εκδόσεις ΕΝΤΟΣ, Αθήνα 2010
  4. Άρης, ο αρχηγός των ατάκτων: Διονύσης Χαριτόπουλος, Εκδόσεις Ελληνικά Γράμματα, Αθήνα 2003
  5. Ο θάνατος ενός ταξίαρχου: Λεωνίδας Καλλιβρετάκης , Εκδόσεις ΔΟΛ, Αθήνα 2011

Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. Καλλιβρετάκης (2011), σελ. 141
  2. Χαριτόπουλος (2003), σελ. 259
  3. Πεντεδέκας(2010)
  4. Αποστολόπουλος (2006), σελ. 219