Σφαγή της Τόχνης

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Το[νεκρός σύνδεσμος] χωριό Τόχνη βρίσκεται στην Νότια ακτή της Κύπρου. Τα 3 γειτονικά χωριά στην ανατολική ακτή, είναι η Μαράθα, ο Σανταλάρης και η Αλόα.

Η σφαγή της Τόχνης[1][2] αναφέρεται στην εκτέλεση 83 ή 84 Τουρκοκύπριων αιχμαλώτων, προερχόμενων κυρίως από το χωριό Τόχνη της επαρχίας Λάρνακας, από ενόπλους της ΕΟΚΑ Β΄, στις 14 Αυγούστου 1974, κατά τη διάρκεια της τουρκικής εισβολής στην Κύπρο.

Ιστορικό[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Σύμφωνα με μαρτυρίες, μέλη της ΕΟΚΑ Β΄ αιχμαλώτισαν, με τη συνδρομή αστυνομικών[3], περισσότερους από 80 Τουρκοκύπριους άνδρες από την Τόχνη και το Ζύγι[4] (συμπεριλαμβανομένων και ανήλικων αγοριών άνω των 13 ετών[5]) και, αφού τους κράτησαν για ένα βράδυ στο ελληνικό σχολείο, τους επιβίβασαν σε δύο λεωφορεία με κατεύθυνση - θεωρητικά - προς τη Λεμεσό.

Κατά την αφήγηση του μοναδικού επιζήσαντα της σφαγής - του δεκαεννιάχρονου, τότε, Σουάτ Καφαντάρ - οι αιχμάλωτοι που επέβαιναν στο ένα λεωφορείο οδηγήθηκαν σε τοποθεσία κοντά στην Παλώδια όπου εκτελέστηκαν με ριπές αυτόματων όπλων, ενώ στη συνέχεια οι εκτελεστές αποτελείωσαν με χαριστικές βολές όσους ήταν ακόμη ζωντανοί[6][5][7][8][9]. Ο συνολικός αριθμός των θυμάτων ανήλθε στα 83 ή 84 άτομα (78 κάτοικοι της Τόχνης και άλλοι έξι από το Ζύγι). Σύμφωνα με τον Καφαντάρ[10], κατά τη διάρκεια της ομηρείας τους στο δημοτικό σχολείο, οι κρατούμενοι συνάντησαν Ελλαδίτη αξιωματικό, ο οποίος τους καθησύχασε, τονίζοντάς τους πως «στον στρατό, δεν υπάρχει κακομεταχείριση των αιχμαλώτων»[11].

Η σφαγή της Τόχνης έγινε την ίδια μέρα με τις σφαγές στη Μαράθα, τον Σανταλάρη και την Αλόα.

Αντιμετώπιση του γεγονότος μετά το 1974[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η σφαγή της Τόχνης, όπως και τα αντίστοιχα εγκλήματα κατά αμάχων σε Μαράθα, Σανταλάρη και Αλόα, δεν ερευνήθηκαν από την Κυπριακή Δημοκρατία[12], ούτε σχολιάζονταν επί σειρά ετών, καθώς υπήρχε η εκτίμηση πως θα ενισχυόταν η τουρκική προπαγάνδα[εκκρεμεί παραπομπή]. Μέχρι τον Μάρτιο του 2014 η Διερευνητική Επιτροπή Αγνοουμένων είχε καταφέρει να ταυτοποιήσει τα οστά 46 εκ των θυμάτων[4]. Σύμφωνα με άρθρο της εφημερίδας Πολίτης, οι εισαγγελικές αρχές είναι απρόθυμες να διερευνήσουν το συγκεκριμένο έγκλημα.[13]

Στις 16 Αυγούστου του 2016, η πρώην υπουργός Εξωτερικών (επί προεδρίας Τάσσου Παπαδόπουλου και Δημήτρη Χριστόφια), Ερατώ Κοζάκου Μαρκουλλή, με ανάρτηση της σε μέσο κοινωνικής Δικτύωσης, απολογήθηκε δημόσια προς την Τουρκοκυπριακή κοινότητα[12]. Η ανάρτηση της σήκωσε θύελλα διαμαρτυριών με κύριο σημείο αναφοράς τις αντίστοιχες τουρκικές θηριωδίες[14][15][16]. Ακόμη, ειπώθηκαν απόψεις περί πολιτικής κίνησης, υποκινούμενης από τη θέλησή της για λύση του Κυπριακού[17], περί πρόκλησης κατά των Ελληνοκυπρίων προσφύγων[18] κ.ά.

Μετά τα γεγονότα του 1974 και την μετεγγατάσταση των τουρκοκυπρίων στην βόρεια Κύπρο, οι γυναίκες των τουρκοκύπριων θυμάτων, μετέφεραν συμβολικά πετρες για ανέγερση της μεγάλης τουρκοκυπριακής σημαίας στον πενταδάκτυλο.[19]

Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. Καλατζής, Μανώλης (15 Ιουνίου 2017). «Τουρκοκύπριος συγκλονίζει: Έτσι έγινε η σφαγή της Τόχνης». ProtoThema. Ανακτήθηκε στις 19 Φεβρουαρίου 2024. 
  2. «Σφαγές Τ/κ από τον ελληνοκυπριακό φασισμό». Dialogos. 2 Αυγούστου 2015. Ανακτήθηκε στις 19 Φεβρουαρίου 2024. 
  3. Δημητρίου, Μάριος (21 Αυγούστου 2016). «Μια παλιά μαρτυρία στην Τόχνη». sigmalive.com. Sigma Live. Ανακτήθηκε στις 25 Απριλίου 2018. 
  4. 4,0 4,1 Δημητρίου, Μάριος (20 Μαρτίου 2014). «Κηδεύτηκαν έξι Τουρκοκύπριοι της Τόχνης». sigmalive.com. Sigma Live. Ανακτήθηκε στις 25 Απριλίου 2018. 
  5. 5,0 5,1 «Τουρκοκύπριος συγκλονίζει: Έτσι έγινε η σφαγή της Τόχνης». Πρώτο Θέμα. 
  6. Κουκουμάς, Γιώργος (2 Αυγούστου 2015). «Σφαγές Τ/κ από τον ελληνοκυπριακό φασισμό». Διάλογος. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 5 Αυγούστου 2015. Ανακτήθηκε στις 31 Μαΐου 2017. 
  7. «Remembering the Tochni Massacre». T-Vine. 15 Αυγούστου 2014. Ανακτήθηκε στις 29 Ιουνίου 2017. 
  8. Paul Sant Cassia, Bodies of Evidence: Burial, Memory, and the Recovery of Missing Persons in Cyprus, Berghahn Books, 2007, ISBN 978-1-84545-228-5, Massacre&f=false p. 61.
  9. Gisela Welz,European Products: Making and Unmaking Heritage in Cyprus, Berghahn Books, 2015, ISBN 9781782388234 p. 53
  10. News, Πολίτης. «Ο μοναδικός επιβιώσας της Τόχνης: Δεν τρέφω μίσος για τους Ε/κ». Ο μοναδικός επιβιώσας της Τόχνης: Δεν τρέφω μίσος για τους Ε/κ. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 13 Σεπτεμβρίου 2018. Ανακτήθηκε στις 28 Απριλίου 2018. 
  11. Sevgül Uludağ (23 Ağustos 2014). «Dohni katliamı nasıl olmuştu?». havadis. havadiskibris.com. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2018-04-30. https://web.archive.org/web/20180430051239/https://www.havadiskibris.com/dohni-katliami-nasil-olmustu/. Ανακτήθηκε στις 2018-04-30. «Okulun içindeyken – ki esir olarak gittik – üç yıldızlı bir Yunanlı asker geldi, adam geldi bir konuşma yaptı. Dedi ki “Arkadaşlar hiç korkmayın, bugün siz esirsanız, yarın da biz esir olabiliriz. Askerlikte esirlere kötü muamele yapılmaz» 
  12. 12,0 12,1 ««Δημόσια απολογία σε Τ/κ για τα εγκλήματα της 14/08/1974» (photo)». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 4 Οκτωβρίου 2016. Ανακτήθηκε στις 1 Ιουλίου 2017. 
  13. «Απροθυμία για Τόχνη-13 χρόνια έρευνες για τους 84 Τ/Κ της Τόχνης». Απροθυμία για Τόχνη-13 χρόνια έρευνες για τους 84 Τ/Κ της Τόχνης. 7 Αυγούστου 2018. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 7 Αυγούστου 2018. Ανακτήθηκε στις 1 Νοεμβρίου 2018. CS1 maint: Unfit url (link)
  14. Μαυρίδης, Κώστας. «Αναπάντητο ερώτημα για το Τζιάος από Αύγουστο 2009». 
  15. «Οφείλουμε συγγνώμη στους Τουρκοκύπριους ή όχι;». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 19 Απριλίου 2018. Ανακτήθηκε στις 1 Ιουλίου 2017. 
  16. «Ερατώ Μαρκουλλή: «Δημόσια απολογία σε Τ/κ για τα εγκλήματα της 14/08/1974»». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 21 Αυγούστου 2016. 
  17. «To σύνδρομο του «κάναμε κι εμείς πολλά»». Ο Φιλελεύθερος. Ανακτήθηκε στις 1 Ιουλίου 2017. 
  18. Καλλινίκου, Γιώργος. «Η αχρείαστη απολογία της Ερατώς, η απύθμενη πρόκληση της Μαρκουλλή». ο Φιλελεύθερος. 
  19. Contested Symbols as Social Representations: The Case of Cyprus Charis Psaltis , Tahir Beydola , Giorgos Filippou , and Nektarios Vrachimis στο βιβλίο 2014 [https://www.springer.com/gp/book/9783319054636 Symbols that Bind, Symbols that Divide The Semiotics of Peace and Conflict] Editors: Moeschberger, Scott L., Phillips DeZalia, Rebekah A. (Eds.) Springer p.69