Συάγριος

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Συάγριος
Γενικές πληροφορίες
Όνομα στη
μητρική γλώσσα
Syagrius (Λατινικά)
Γέννηση430 (περίπου)
Λυών
Θάνατος487 (περίπου)
Augusta Suessionum
Αιτία θανάτουτραύμα από μαχαίρι
Τόπος ταφήςAugusta Suessionum
Χώρα πολιτογράφησηςΑρχαία Ρώμη
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότηταπολιτικός
Περίοδος ακμής471
Οικογένεια
ΓονείςΑιγίδιος
Στρατιωτική σταδιοδρομία
Βαθμός/στρατόςστρατηγός
Αξιώματα και βραβεύσεις
ΑξίωμαΣτρατηγός
Commons page Σχετικά πολυμέσα

Ο Συάγριος (Siagrio, 430-487) ήταν ο τελευταίος Ρωμαίος αξιωματούχος στη Γαλατία, του οποίου η ήττα από τον βασιλιά Κλόβις Α΄ των Φράγκων θεωρείται το τέλος της Δυτικής Ρωμαϊκής εξουσίας έξω από την Ιταλία. Τη θέση του την είχε κληρονομήσει από τον πατέρα του Αιγίδιο[1], τελευταίο Ρωμαίο αρχιστράτηγο της Γαλατίας (magister militum Gallias). Ο Συάγριος διατήρησε το κράτος του πατέρα του μεταξύ του ποταμού Σομ και του ποταμού Λίγηρα γύρω από την πόλη Σουασόν, μετά την πτώση της Δυτικής Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας, μια περιοχή που ο Γρηγόριος Τουρώνης ονόμαζε Βασίλειο της Σουασόν. Ο Συάγριος κυβέρνησε αυτό το Γαλλο-Ρωμαϊκό κράτος από τον θάνατο του πατέρα του το 464 έως το 486, όταν ηττήθηκε από το Κλόβις Α΄.

Οι ιστορικοί δεν παραδέχονται τον τίτλο του «rex Romanorum» (Βασιλιά των Ρωμαίων), που απέδωσε ο Γρηγόριος Τουρώνης στον Συάγριο, τουλάχιστον από τον ιστορικό Godefroid Kurth και μετά, ο οποίος απέρριψε αυτόν τον τίτλο ως λανθασμένο το 1893. Η κοινή συναίνεση είναι η συμφωνία με την άποψη του Kurth, που βασίζεται στην ιστορική παραδοχή, ότι οι Ρωμαίοι μισούσαν τον θεσμό της βασιλείας από την αποπομπή του τελευταίου βασιλιά Ταρκύνιου τού Υπερήφανου (Tarquinius Superbus). Για παράδειγμα το λήμμα στο έργο Prosopography of the Later Roman Empire (Προσωπογραφία της Ύστερης Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας) παραβλέπει τον τίτλο τού "βασιλιά", αναφέροντάς τον ως "Ρωμαίο ηγεμόνα" στη Βόρεια Γαλατία. Όμως ο S. Fanning συνέλεξε παραδείγματα, όπου η λέξη rex χρησιμοποιείται σε ουδέτερο, αν όχι θετικό, πλαίσιο και ισχυρίζεται ότι «η φράση Romanorum rex δεν είναι περίεργη στον Γρηγόριο Τουρώνη ή στις Φραγκικές πηγές» και ότι η χρήση του όρου από τον Γρηγόριο όντως δείχνει "ότι ισχυριζόταν -ή φαινόταν ότι ισχυριζόταν- ότι ήταν Ρωμαίοι Αυτοκράτορες"[2].

Το τέλος της Ρωμαϊκής Γαλατίας[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Παρά το γεγονός ότι ήταν αποκομμένος από τα υπόλοιπα μέρη της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας που επιβίωναν ακόμα, ο Συάγριος κατάφερε να διατηρήσει σε ένα βαθμό τη Ρωμαϊκή εξουσία στη βόρεια Γαλατία για είκοσι χρόνια και το κράτος του διήρκησε παραπάνω από την ίδια τη Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία, με τους τελευταίους αυτοκράτορές της να εκθρονίζονται και να σκοτώνονται το 476 (ο Ρωμύλος Αυγουστύλος) και το 480 (ο Ιούλιος Νέπως). Ο Συάγριος κατάφερε να συγκρατήσει τους γειτονικούς Σάλιους Φράγκους, οι οποίοι ήταν διχασμένοι εσωτερικά με βασιλείς. Είναι γνωστό ότι ο βασιλιάς τους Χιλδέριχος Α΄ είχε βοηθήσει πιο πριν τους Γαλλο-Ρωμαίους, ενώνοντας τις δυνάμεις του με κάποιον αξιωματικό Παύλο σε επιχειρήσεις εναντίον των Σαξόνων, οι οποίοι σε κάποιο χρονικό σημείο είχαν καταλάβει την πόλη Ανδεγαβία[3].

Ο Συάγριος αιχμάλωτος μπροστά στον Κλόβις Α΄ των Φράγκων.

Με τον θάνατο του Χιλδέριχου Α΄ το 481 τον διαδέχτηκε ο γιος του Κλόβις Α΄. Ενώ ο πρώτος δεν έκρινε ότι υπήρχε ανάγκη να ανατρέψει την τελευταία Ρωμαϊκή βάση στη δύση, ο Κλόβις Α΄ μάζεψε στρατό, διατύπωσε μια πρόκληση και συνάντησε τις δυνάμεις του Συάγριου. Για τη σύγκρουση που ακολούθησε, τη Μάχη του Σουασόν, είναι γνωστά λίγα πράγματα, αλλά ο Συάγριος υπέστη αποφασιστική ήττα και διέφυγε. Η επικράτειά του πέρασε στους Φράγκους[4].

Όπως έγραψε ο Έντουαρντ Γκίμπον, «δεν θα ήταν γενναιόδωρο χωρίς να έχουμε περισσότερο ακριβή γνώση να καταδικάσουμε τη φυγή του Συάγριου, που κατέφυγε μετά την ήττα στη μακρινή αυλή της Τουλούζης»[5]. Η Τουλούζη ήταν η πρωτεύουσα του Αλάριχου Β΄, βασιλιά των Βησιγότθων. Εκφοβισμένοι από τους νικητές Φράγκους, οι Βησιγότθοι φυλάκισαν τον Συάγριο και μετά τον παρέδωσαν στον Κλόβις Α΄. Ο Συάγριος πέθανε λίγο μετά, μαχαιρωμένος κρυφά, σύμφωνα με τον Γρηγόριο Τουρώνης[6].

Απόγονοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Το Βασίλειο του Συάγριου

Παρά τη δολοφονία του Συάγριου, η οικογένεια τελικά άνθισε κάτω από Φραγκική ηγεμονία. Ο Βασιλιάς Γκούντραμ (ή Γκουντράμος) έστειλε έναν κόμη Συάγριο σε διπλωματική αποστολή στη Βυζαντινή Αυτοκρατορία το 585. Ένας άλλος απόγονος, ο Συάγρια (Syagria) έκανε μία μεγάλη δωρεά γης στους μοναχούς του Αββαείου Νοβαλέσα το 739. «Το τελευταίο γνωστό μέλος των Συάγριων ήταν ένας αβάς της Νάντουα (Nantua), που αναφέρεται το 757»[7].

Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. Gregory of Tours, II.18; II.27
  2. S. Fanning, "Emperors and empires in fifth-century Gaul", in John Drinkwater and Hugh Elton, Fifth-Century Gaul: A Crisis of Identity? (Cambridge: University Press, 1992), pp. 288-297
  3. Gregory of Tours, II.18,19
  4. Gregory of Tours, II.27
  5. Gibbon, Decline and Fall of the Roman Empire, κεφ. 38
  6. Gregory of Tours, II.37
  7. Lucien Musset, The Germanic Invasions: The Making of Europe 400-600 AD (Barnes & Noble Books, Νέα Υόρκη 1965), σελ. 127

Βιβλιογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Εξωτερικοί σύνδεσμοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]