Στυλιανός Σεφεριάδης
| Στυλιανός Σεφεριάδης | |
|---|---|
 | |
| Γενικές πληροφορίες | |
| Όνομα στη μητρική γλώσσα | Στυλιανός Σεφεριάδης (Ελληνικά) |
| Γέννηση | 1 Αυγούστου 1873 Σμύρνη |
| Θάνατος | 6 Αυγούστου 1951 ή 1951[1] Παρίσι |
| Χώρα πολιτογράφησης | Ελλάδα |
| Εκπαίδευση και γλώσσες | |
| Ομιλούμενες γλώσσες | Ελληνικά Γαλλικά |
| Σπουδές | Πανεπιστήμιο του Παρισιού |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | διδάσκων πανεπιστημίου διπλωμάτης |
| Εργοδότης | Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών (1919–1938) |
| Οικογένεια | |
| Σύζυγος | Δέσπω Τενεκίδη (1897–1926) Τερέζ Λεφόρ (1939–1951) |
| Τέκνα | Γιώργος Σεφέρης Ιωάννα Τσάτσου Άγγελος Σεφεριάδης |
| Αξιώματα και βραβεύσεις | |
| Αξίωμα | μέλος της Ακαδημίας Αθηνών (από 1933) |
Ο Στυλιανός Σεφεριάδης (1873 - 1951) ήταν Έλληνας μεταφραστής και νομικός που διετέλεσε καθηγητής Διεθνούς Δικαίου στο Πανεπιστήμιο Αθηνών, πρύτανης του ίδιου πανεπιστημίου, καθώς και μέλος της Ακαδημίας Αθηνών.
Βιογραφικά στοιχεία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Γεννήθηκε στη Σμύρνη[2] και σπούδασε νομική στο Αιξ της Γαλλίας αποκτώντας διδακτορικό από το πανεπιστήμιο του Παρισιού στις αρχές του 1897. Ασχολήθηκε σε νεαρή ηλικία με τη λογοτεχνία. Το 1902 κέρδισε για την ποιητική συλλογή του «Θεός ο τα πάντα τεύχων» το μόλις ιδρυθέν Πανιώνιον Βραβείον[3] ενώ ένα χρόνο αργότερα έγραψε ένα θεατρικό μονόπρακτο με τον τίτλο Τρελλός για έρωτα, αν και δεν είναι σαφές πότε ανέβηκε το έργο ή εάν δημοσιεύθηκε ποτέ. Το 1907 μετέφρασε τον Οιδίποδα Τύραννο του Σοφοκλή στη δημοτική (αντί για την επίσημη καθαρεύουσα). Η τόλμη αυτή του Σεφεριάδη, «να αναπλάσει το αρχαίο κείμενο του Σοφοκλή σε κοινή καθομιλουμένη 'σκανδάλισε' πολλούς από τους επιφανείς πολίτες (ενν. της Σμύρνης), όταν μετά τρία χρόνια, δηλαδή το 1910, ανέβηκε στον "Αθλητικό Όμιλο": Οι αντιδράσεις άγγιξαν τα όρια της εξέγερσης».[4] Το 1924 θα εκδοθούν οι μεταφράσεις των τραγουδιών για την Ελλάδα του Λόρδου Βύρωνα, που κάνει, με το ψευδώνυμο Στέφανος Μύρτας σε γλώσσα δημοτική.[5] Ιδιώτευσε ως δικηγόρος στη Σμύρνη, όπου υπηρέτησε ως νομικός σύμβουλος στο γαλλικό προξενείο.[6] Η διαμάχη που θα εκδηλωθεί το 1912 σχετικά με τη Σάμο, όταν ο Θεμιστοκλής Σοφούλης καθοδήγησε εξέγερση του πληθυσμού κατά των Τούρκων, προκάλεσε το ναυτικό αποκλεισμό του νησιού από την Αγγλία και τη Γαλλία. Ο Σεφεριάδης συμμετείχε στα γεγονότα, για πρώτη φορά με επίσημη ιδιότητα, συνοδεύοντας το Γάλλο πρόξενο της Σμύρνης, στη σύσκεψη των Γενικών προξένων της Αγγλίας, Γαλλίας, και Ρωσίας η οποία πραγματοποιήθηκε στις 8 Οκτωβρίου 1912 στην αίθουσα συμβουλίων του Κοινοβουλίου της Σάμου.[7] Το 1913 εγκαταστάθηκε στην Αθήνα.
Το 1919 εξελέγη καθηγητής διεθνούς δικαίου στη νομική σχολή του πανεπιστημίου Αθηνών και το 1920[8] έγινε τακτικός. Το 1921 απομακρύνθηκε για πολιτικούς λόγους από τη θέση του, στην οποία επανήλθε το 1923. Αποχώρησε από το πανεπιστήμιο το 1938 με τον τίτλο του ομότιμου καθηγητή. Διετέλεσε κοσμήτορας της νομικής σχολής (1927 - 1928, 1937 - 1938), προπρύτανης (1934 - 1935) και πρύτανης (1933 - 1934), ενώ μεταξύ 1930 και 1932 ήταν πρόεδρος του διοικητικού συμβουλίου του Πάντειου Πανεπιστημίου.[9] Το 1933 εξελέγη τακτικό μέλος της Ακαδημίας Αθηνών στην έδρα του διεθνούς δικαίου.[10]
Επίσης είχε διατελέσει νομικός σύμβουλος του Υπουργείου Εξωτερικών και του πρωθυπουργού Ελευθέριου Βενιζέλου, μέλος της ειδικής επιτροπής επιλογής καθηγητών του νεοιδρυθέντος τμήματος Νομικής του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, μέλος του διεθνούς δικαστηρίου της Χάγης καθώς και μέλος του Συμβουλίου της Επικρατείας κατά την ίδρυσή του.[11]
Απεβίωσε στο Παρίσι στις 6 Αυγούστου του 1951 από εγκεφαλικό, το τελευταίο από μία σειρά παρόμοιων επεισοδίων. Ετάφη στο προάστιο Εζανβίλ της Γαλλικής πρωτεύουσας.[12] Ήταν παντρεμένος σε πρώτο γάμο με τη Δέσποινα Τενεκίδη με την οποία απέκτησε τρία παιδιά: τον Γεώργιο Σεφέρη[13], ποιητή και διπλωμάτη, τον Άγγελο Σεφεριάδη, ποιητή, και την Ιωάννα Τσάτσου[13], συγγραφέα και σύζυγο του Κωνσταντίνου Τσάτσου. Σε δεύτερο γάμο παντρεύτηκε τη Γαλλίδα Τερέζ Λεφόρ.[14]
Πηγές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ catalogue
.nlg .gr /Authority /Record?id=au .28989. - ↑ Μικρασιατικά Χρονικά. Τμήμα Μικρασιατικών Μελετών της Ενώσεως Σμυρναίων. 1964. σελ. 69.
- ↑ «Ποιητικό διαγώνισμα εις την Σμύρνην». Εμπρός: σελ. 2. 12 Μαΐου 1902. http://efimeris.nlg.gr/ns/pdfwin_ftr.asp?c=123&pageid=-1&id=4235&s=0&STEMTYPE=0&STEM_WORD_PHONETIC_IDS=AAiARvASNASeASNASZASRASEASMASPASaAAiAAiARvASNASeASNASZASRASEASMASPASaAAi&CropPDF=0. Ανακτήθηκε στις 20-08-2016.
- ↑ Μπήτον, Ρόντρικ (2003). Γιώργος Σεφέρης. Περιμένοντας τον άγγελο. μετάφραση: Δημήτρης Δασκαλόπουλος. Αθήνα: εκδ. Ωκεανίδα. σελ. 37. ISBN 978-960-410-317-1.
- ↑ «Ο ποιητής και ο αγωνιστής». Νέα Εστία (1127): 758. 15 Ιουνίου 1974. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2016-11-09. https://web.archive.org/web/20161109223734/http://www.ekebi.gr/magazines/ShowImage.asp?file=122885&code=0500. Ανακτήθηκε στις 20-08-2016.
- ↑ Πληροφορίες για τον Σεφεριάδη[νεκρός σύνδεσμος], από την επίσημη ιστοσελίδα του μουσείου του πανεπιστημίου Αθηνών [νεκρός σύνδεσμος]
- ↑ Ρόντρικ Μπήτον, ο.π., σελ. 50 - 51
- ↑ «Ανά το κράτος: Αναγγελία Διορισμού Στυλιανού Σεφεριάδη». Μακεδονία: σελ. 1. 27 Ιουνίου 1920. http://efimeris.nlg.gr/ns/pdfwin_ftr.asp?c=124&pageid=-1&id=87181&s=0&STEMTYPE=0&STEM_WORD_PHONETIC_IDS=AAiARvASNASeASNASZASRASEASMASPASaAAiAAiARvASNASeASNASZASRASEASMASPASaAAiAAiARvASNASeASNASZASRASEASMASPASaAAi&CropPDF=0. Ανακτήθηκε στις 20-08-2016.
- ↑ «Πάντειον Πανεπιστήμιο Κοινωνικών και Πολιτικών Επιστημών - Η Διοίκηση του Πανεπιστημίου 1930-σήμερα». www.panteion.gr. Ανακτήθηκε στις 20 Αυγούστου 2016.
- ↑ «Τακτικά μέλη της Ακαδημίας Αθηνών κατά σειρά εκλογής». www.academyofathens.gr. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 31 Αυγούστου 2016. Ανακτήθηκε στις 20 Αυγούστου 2016.
- ↑ Κιοσσέ, Χαρά (3 Φεβρουαρίου 2002). «Ιωάννα Τσάτσου: Μια άγρυπνη καρδιά». Το Βήμα. http://www.tovima.gr/culture/article/?aid=140076. Ανακτήθηκε στις 20-08-2016.
- ↑ Ρόντρικ Μπήτον, οπ.π. σελ. 440
- ↑ 13,0 13,1 Πρακτικά της Εν Αθήναις Αρχαιολογικής Εταιρείας. Αθήνα: Αρχαιολογική Εταιρεία. 2003.
- ↑ Ρόντρικ Μπήτον, ο.π., σελ.261
|