Σπύρος Θεοτόκης

Σπύρος Θεοτόκης
Σπύρος Θεοτόκης
Υπουργός Εξωτερικών
	Περίοδος; 6 Οκτωβρίου 1955 – 28 Μαΐου 1956
Πρωθυπουργός	Κυβέρνηση Κωνσταντίνου Γ. Καραμανλή 1955 & Κυβέρνηση Κωνσταντίνου Γ. Καραμανλή 1956
Υπουργός Οικονομικών
	Περίοδος; 4 Νοεμβρίου 1961 – 19 Ιουνίου 1963
Πρωθυπουργός	Κυβέρνηση Κωνσταντίνου Γ. Καραμανλή 1961
Υπουργός Εσωτερικών
	Περίοδος; 3 Απριλίου 1967 – 21 Απριλίου 1967
Πρωθυπουργός	Κυβέρνηση Παναγιώτη Κανελλόπουλου 1967
Υπουργός Δημοσίας Τάξεως
	Περίοδος; 18 Απριλίου 1946 – 4 Νοεμβρίου 1946
Πρωθυπουργός	Κυβέρνηση Κωνσταντίνου Τσαλδάρη Απρίλιος 1946 & Κυβέρνηση Κωνσταντίνου Τσαλδάρη Οκτώβριος 1946
Υπουργός Γεωργίας
	Περίοδος; 1 Ιουνίου 1957 – 5 Νοεμβρίου 1957
Πρωθυπουργός	Κυβέρνηση Κωνσταντίνου Γ. Καραμανλή 1956
Υπουργός Επισιτισμού
	Περίοδος; 8 Ιουνίου 1944 – 1 Οκτωβρίου 1944
Πρωθυπουργός	Κυβέρνηση Γεωργίου Παπανδρέου Μαΐου 1944
Βουλευτής Κερκύρας του Ελληνικού Κοινοβουλίου
	Περίοδος; 5 Μαρτίου 1933 – 5 Μαΐου 1985
Προσωπικά στοιχεία
Γέννηση	1908, Αθήνα
Θάνατος	7 Σεπτεμβρίου 1988; Αθήνα
Εθνότητα	Ελληνική
Υπηκοότητα	Ελληνική
Πολιτικό κόμμα	Λαϊκόν Κόμμα - Ελληνικός Συναγερμός - ΕΡΕ - Εθνική Παράταξις - Νέα Δημοκρατία
Συγγενείς	Ιωάννης Θεοτόκης (πατέρας) - Γεώργιος Θεοτόκης (παππούς)
Επάγγελμα	Πολιτικός
	δεδομένα

Ο Σπύρος Θεοτόκης (1908 - 7 Σεπτεμβρίου 1988) ήταν Έλληνας πολιτικός που ανήκε στο χώρο της Δεξιάς. Εντάχθηκε στην πολιτική ζωή της χώρας το 1933 όταν και εκλέχτηκε Βουλευτής Κερκύρας με το Λαϊκό Κόμμα και δεν αποσύρθηκε παρά το 1985, με το τέλος της 14ης κοινοβουλευτικής του θητείας, ως βουλευτής Επικρατείας της Νέας Δημοκρατίας.^[1]
Χρημάτισε υπουργός Εξωτερικών στις δυο πρώτες κυβερνήσεις του Κωνσταντίνου Καραμανλή, του 1955 και του 1956, όταν και ανέλαβε τον χειρισμό των εξελίξεων στο Κυπριακό, χωρίς ιδιαίτερη επιτυχία όμως,^[2] καθώς και υπουργός Οικονομικών στη τέταρτη κυβέρνηση Καραμανλή, όπου επέδειξε αξιόλογο έργο.^[3]
Ως υπουργός Δημοσίας Τάξεως στην πρώτη μεταπολεμική κυβέρνηση του Κωνσταντίνου Τσαλδάρη, υπήρξε ο εισηγητής του διαβόητου Γ' ψηφίσματος «Περί εκτάκτων μέτρων αφορώντων την Δημοσίαν τάξιν και ασφάλειαν», το οποίο στην ουσία νομιμοποίησε τις διώξεις των στελεχών του ΕΑΜ και του ΚΚΕ.^[4]

Βιογραφικά στοιχεία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Γεννήθηκε στην Αθήνα και ήταν γιος του πρωθυπουργού Ιωάννη Θεοτόκη. Καταγόταν από την παλιά αρχοντική οικογένεια Θεοτόκη (κλάδος Θεοτόκη-Daviazzo) και ήταν εγγονός του πρωθυπουργού Γεωργίου Θεοτόκη, ανιψιός του Νικολάου Θεοτόκη και πρώτος εξάδελφος του πρωθυπουργού Γεωργίου Ράλλη. Σπούδασε νομικά και πολιτικές επιστήμες στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και συμπλήρωσε τις σπουδές του στη Λωζάννη και το Παρίσι^[5]. Κατά τη διάρκεια της Κατοχής συμμετείχε σε αντιστασιακές οργανώσεις, αναγκάστηκε όμως να διαφύγει στη Μέση Ανατολή, όπου έλαβε μέρος ως αντιπρόσωπος του Λαϊκού Κόμματος στο συνέδριο του Λιβάνου. Συμμετείχε ως υπουργός Επισιτισμού στην κυβέρνηση του Γεωργίου Παπανδρέου, από την οποία παραιτήθηκε μετά τη διεύρυνσή της με εκπροσώπους του ΕΑΜ.^[5]

Ασχολήθηκε με την πολιτική σε νεαρή ηλικία και το 1934 εκλέχτηκε για πρώτη φορά βουλευτής στην περιφέρεια Κέρκυρας. Επανεξελέγη το 1935, το 1936, το 1946 με το Λαϊκό Κόμμα, το 1951 και το 1952 με τον Ελληνικό Συναγερμό, το 1956, το 1958, το 1961, το 1963 και το 1964 με την Ε.Ρ.Ε, της οποίας και διετέλεσε κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος. Με το ξέσπασμα της Χούντας των Συνταγματαρχών συνελήφθη, για να απελευθερωθεί αργότερα με αμνηστία και εγκατέλειψε την Ελλάδα. Κατά τη διάρκεια της Χούντας αποτέλεσε έναν από τους βασικούς συνδετικούς κρίκους μεταξύ Βασιλιά και Καραμανλή. Το 1974 εξελέγη βουλευτής Κέρκυρας με την Νέα Δημοκρατία, αξίωμα από το οποίο παραιτήθηκε υπερασπιζόμενος τον βασιλικό θεσμό. Στη συνέχεια μαζί με τον Στέφανο Στεφανόπουλο ίδρυσε την Εθνική Παράταξη, το οποίο στις εκλογές του 1977 συγκέντρωσε 7% με αποτέλεσμα να εκλεγεί βουλευτής. Με την άνοδο στην αρχηγία της Νέας Δημοκρατίας του εξαδέλφου του Γεωργίου Ράλλη, επέστρεψε στη Νέα Δημοκρατία και εντάχθηκε στην τρίτη θέση του ψηφοδελτίου Επικρατείας, με το οποίο και εξελέγη για τελευταία φορά βουλευτής το 1981^[6].

Είχε διατελέσει υπουργός Δημόσιας Τάξεως το 1946 στην Κυβέρνηση Κωνσταντίνου Τσαλδάρη^[7], υπουργός Εξωτερικών την περίοδο 1955–1956 στην κυβέρνηση Καραμανλή^[8], θέση από την οποία αναγκάστηκε να παραιτηθεί λόγω αντιδράσεων ως προς την πολιτική που ακολουθούσε στο Κυπριακό, υπουργός Γεωργίας το 1957 στην κυβέρνηση Καραμανλή^[8], θέση από την οποία παραιτήθηκε λόγω άρνησης του Κωνσταντίνου Καραμανλή να χρηματοδοτήσει ένα σχέδιό του για το ελαιόλαδο, υπουργός Οικονομικών (1961) στην Κυβέρνηση Καραμανλή^[9] καθώς και υπουργός Εσωτερικών στην κυβέρνηση Κανελλόπουλου. Το 1952 διορίστηκε υπουργός Παιδείας στην κυβέρνηση Παπάγου, διορισμό όμως τον οποίο δεν αποδέχθηκε.^[10]

Πέθανε από απώλεια όλου του αίματός του, λόγω αυτόματης ρήξης ανευρύσματος της θωρακικής αορτής, στις 7 Σεπτεμβρίου 1988.^[11] Κηδεύτηκε από τη Μητρόπολη στην Κέρκυρα, όπου και ετάφη στις 10 Σεπτεμβρίου 1988.

Πηγές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

↑ https://www.hellenicparliament.gr/Vouleftes/Diatelesantes-Vouleftes-Apo-Ti-Metapolitefsi-Os-Simera/?MpId=a060bf11-2de3-4adc-ab84-535d1b58b95b
↑ Ο σημαντικός Κύπριος ιστορικός Σπύρος Παπαγεωργίου στο έργο του «Καραμανλής και Κυπριακό» κατηγορεί βάση σημαντικών ντοκουμέντων τον Θεοτόκη για υποχωρητική και μειοδοτική πολιτική έναντι των Άγγλων στην στιγμή της κορύφωσης του αντιαποικιακού αγώνα της ΕΟΚΑ και για διπρόσωπη πολιτική έναντι του Μακαρίου.https://www.istorikathemata.com/2010/04/blog-post_7562.html
↑ ό.π. :...όταν ανέλαβε και Υπουργός Οικονομικών με σημαντικό έργο. Επί ημερών του αυξήθηκαν οι εξαγωγές και η βιομηχανική παραγωγή της Ελλάδας ενώ μειώθηκε σημαντικά το δημόσιο χρέος.
↑ https://www.prologos.gr/%CF%84%CE%BF-%CF%80%CE%B5%CF%81%CE%B9%CE%B2%CF%8C%CE%B7%CF%84%CE%BF-%CE%B3%CE%84-%CF%88%CE%AE%CF%86%CE%B9%CF%83%CE%BC%CE%B1-18-6-1946-%CF%80%CE%BF%CF%85-%CE%BF%CE%B4%CE%AE%CE%B3%CE%B7%CF%83%CE%B5/^{[νεκρός σύνδεσμος]}
↑ ^5,0 ^5,1 Αντώνης Μακρυδημήτρης, Οι υπουργοί των εξωτερικών της Ελλάδας 1829-2000, εκδ.Καστανιώτης, Αθήνα, 2000, σελ.101
↑ Κοινοβουλευτική θητεία Σπύρου Ι. Θεοτόκη- Ιστοσελίδα Βουλής των Ελλήνων.
↑ Κυβέρνηση Τσαλδάρη, από την Γενική Γραμματεία της Κυβερνήσεως
↑ ^8,0 ^8,1 Κυβέρνηση Καραμανλή Αρχειοθετήθηκε 2014-03-24 στο Wayback Machine., από την Γενική Γραμματεία της Κυβερνήσεως
↑ Κυβέρνηση Καραμανλή, από την Γενική Γραμματεία της Κυβερνήσεως
↑ Κυβέρνηση Παπάγου, από την Γενική Γραμματεία της Κυβερνήσεως
↑ "Απεβίωσε ο Σπύρος Θεοτόκης", Ολύμπιο Βήμα, φύλλο 8-9-1988, σελ. 6.

[1] ttps://www.hellenicparliament.gr/Vouleftes/Diatelesantes-Vouleftes-Apo-Ti-Metapolitefsi-Os-Simera/?MpId=a060bf11-2de3-4adc-ab84-535d1b58b95b

[2] Ο σημαντικός Κύπριος ιστορικός Σπύρος Παπαγεωργίου στο έργο του «Καραμανλής και Κυπριακό» κατηγορεί βάση σημαντικών ντοκουμέντων τον Θεοτόκη για υποχωρητική και μειοδοτική πολιτική έναντι των Άγγλων στην στιγμή της κορύφωσης του αντιαποικιακού αγώνα της ΕΟΚΑ και για διπρόσωπη πολιτική έναντι του Μακαρίου.https://www.istorikathemata.com/2010/04/blog-post_7562.html

[3] ό.π. :...όταν ανέλαβε και Υπουργός Οικονομικών με σημαντικό έργο. Επί ημερών του αυξήθηκαν οι εξαγωγές και η βιομηχανική παραγωγή της Ελλάδας ενώ μειώθηκε σημαντικά το δημόσιο χρέος.

[4] ttps://www.prologos.gr/%CF%84%CE%BF-%CF%80%CE%B5%CF%81%CE%B9%CE%B2%CF%8C%CE%B7%CF%84%CE%BF-%CE%B3%CE%84-%CF%88%CE%AE%CF%86%CE%B9%CF%83%CE%BC%CE%B1-18-6-1946-%CF%80%CE%BF%CF%85-%CE%BF%CE%B4%CE%AE%CE%B3%CE%B7%CF%83%CE%B5/^{[νεκρός σύνδεσμος]}

[makry-5] 5,0 ^5,1 Αντώνης Μακρυδημήτρης, Οι υπουργοί των εξωτερικών της Ελλάδας 1829-2000, εκδ.Καστανιώτης, Αθήνα, 2000, σελ.101

[6] Κοινοβουλευτική θητεία Σπύρου Ι. Θεοτόκη- Ιστοσελίδα Βουλής των Ελλήνων.

[ggk.gr-7] Κυβέρνηση Τσαλδάρη, από την Γενική Γραμματεία της Κυβερνήσεως

[ggk.gr3-8] 8,0 ^8,1 Κυβέρνηση Καραμανλή Αρχειοθετήθηκε 2014-03-24 στο Wayback Machine., από την Γενική Γραμματεία της Κυβερνήσεως

[ggk.gr5-9] Κυβέρνηση Καραμανλή, από την Γενική Γραμματεία της Κυβερνήσεως

[ggk.gr2-10] Κυβέρνηση Παπάγου, από την Γενική Γραμματεία της Κυβερνήσεως

[11] "Απεβίωσε ο Σπύρος Θεοτόκης", Ολύμπιο Βήμα, φύλλο 8-9-1988, σελ. 6.

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]

[9]

[10]

[11]