Σοφία Λασκαρίδου

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Σοφία Λασκαρίδου
Όνομα στη
μητρική γλώσσα
Σοφία Λασκαρίδου (Ελληνικά)
Γέννηση15ιουλ. / 27  Φεβρουαρίου 1876γρηγ. ή 1882
Αθήνα
Θάνατος13  Νοεμβρίου 1965
Αθήνα
Χώρα πολιτογράφησηςΕλλάδα
ΣπουδέςΑνωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών (1903, 1907)[1] και Ακαδημία Κολαρόσι
Ιδιότηταζωγράφος
Commons page Σχετικά πολυμέσα

Η Σοφία Λασκαρίδου (Φεβρουάριος του 1876 στην Αθήνα - 13 Νοεμβρίου 1965 Καλλιθέα Αττικής) ήταν Ελληνίδα ζωγράφος.

Βιογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Γεννήθηκε στην Αθήνα το 1876. Ήταν κόρη του Λάσκαρη Λασκαρίδη (1820- 1899) και της Αικατερίνης Χρηστομάνου, (1842 - 1916) πρωτοπόρου παιδαγωγού, μεγάλωσε μαζί με τις δυο ακόμα αδερφές της Ειρήνη (1882-1958) και Μελπομένη [2]σε οικογενειακό περιβάλλον που ενθάρρυνε τις καλλιτεχνικές της κλίσεις. Μετά από ιδιωτικά μαθήματα ζωγραφικής στην Αθήνα, φοίτησε στο Παρίσι, στην Académie Julian, με δασκάλους τους B. Constant και J. P. Laurens. Επιστρέφοντας στην Αθήνα, κατατάχθηκε στο Σχολείο Καλών Τεχνών της Αθήνας, μετά από δική της δυναμική παρέμβαση προς τον βασιλιά Γεώργιο τον Α΄, υπέρ της εισδοχής γυναικών στο Σχολείο Καλών Τεχνών και διακρίθηκε για τον αγώνα της υπέρ των δικαιωμάτων των γυναικών στο Σχολείο Καλών Τεχνών. Εκεί υπήρξε μαθήτρια, μεταξύ άλλων, των Νικηφόρου Λύτρα και Γεώργιου Ιακωβίδη. Ακολούθως, έφυγε στη Γερμανία, όπου φοίτησε σε διάφορες σχολές ζωγραφικής (Dachau, Künstlerinnenverein), και πάλι στο Παρίσι, στην Académie de la Grande Chaumière, την Colarossi κ.α. Επηρεασμένη από το ρεαλισμό του J. Millet, τον ιμπρεσιονισμό των κύκλων του Honfleur και της Barbizon, αλλά και των πρώτων της δασκάλων Οδυσσέα Φωκά και Γεώργιου Ροϊλού, άντλησε στοιχεία για τον εκφραστικό της προσανατολισμό και από την προσωπική της επαφή με τη γαλλική τέχνη. Χαρακτηριστικά του έργου της αποτελούν επίσης το υποκειμενικό στοιχείο και μια ρομαντική διάθεση. Το έργο της Λασκαρίδου, αρκετά εκτεταμένο, ποσοτικά και θεματολογικά, είναι τοπιογραφικό στο μεγαλύτερο μέρος του, ενώ περιλαμβάνει και συνθέσεις με σκηνές της καθημερινής ζωής, όπου κυριαρχούν οι γυναικείες μορφές, προσωπογραφίες και νεκρές φύσεις.[3]

Το έργο της Κοιμωμένη Πόρου (Τροιζήνας) ανήκει στη Συλλογή Πινάκων του Φιλολογικού Συλλόγου Παρνασσός. Είναι φτιαγμένο από λάδι σε κοντραπλακέ, διαστάσεων 0,28 x 0,42 μ. και ανήκει στις τοπιογραφίες.[3]

Έργο ρεαλιστικού προσανατολισμού με έντονες επιρροές από τον ιμπρεσιονισμό της γαλλικής τέχνης των αρχών του 20ου αιώνα, όπου κυριαρχεί το υποκειμενικό στοιχείο και μια έντονη ρομαντική διάθεση. Ενδιαφέρουσα η αφαιρετική οπτική μέσα από την οποία αποδίδεται το θαλασσινό τοπίο και η ιδιαίτερη χρωματική γκάμα που αποτυπώνει την ώρα του σούρουπου.[3]

Το σπίτι όπου μεγάλωσε στην Καλλιθέα, το οποίο έχτισαν οι γονείς της με βάση τα σχέδια του γνωστού αρχιτέκτονα Έρνεστ Τσίλερ, στεγάζει σήμερα τη Δημοτική Πινακοθήκη Καλλιθέας. Εκεί μπορεί κανείς να δει φωτογραφίες της, έργα της και προσωπικά της αντικείμενα.[4]

Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]