Σιντοϊσμός

Ο Σιντοϊσμός ή Σίντο, γνωστός και ως κάμι-νο-μιτσί, (ιαπωνικά: 神道‎‎, προφέρεται σίν'τοου) είναι μία θρησκεία στην Ιαπωνία. Οι θρησκειολόγοι την κατατάσσουν ως μία θρησκεία της ανατολικής Ασίας. Οι Σιντοϊστές συχνά τη θεωρούν ως την αυτόχθονα θρησκεία της Ιαπωνίας και ως μία θρησκεία της φύσης. Μερικές φορές οι επιστήμονες αποκαλούν τους οπαδούς αυτής της θρησκείας Σιντοϊστές, παρόλο που οι πιστοί σπάνια χρησιμοποιούν αυτόν τον όρο για τους εαυτούς τους. Δεν υπάρχει κεντρική εξουσία ελέγχου του Σιντοϊσμού και υπάρχει μεγάλη ποικιλομορφία μεταξύ των πιστών. Ο Σιντοϊσμός είναι πολυθεϊστικός και περιστρέφεται γύρω από τα κάμι («θεοί» ή «πνεύματα»), υπερφυσικές οντότητες, που πιστεύεται ότι κατοικούν σε όλα τα πράγματα. Ο σύνδεσμος των κάμι με τον φυσικό κόσμο έχει οδηγήσει στο να θεωρείται ο Σιντοϊσμός ανιμιστικός και πανθεϊστικός. Τα κάμι λατρεύονται σε οικογενειακά ιερά και σε τζίντζα (jinja) δημόσια ιερά. Τα τελευταία στελεχώνονται με ιερείς, γνωστούς ως κανούσι (kannushi), που επιβλέπουν τις προσφορές τροφίμων και ποτών στο συγκεκριμένο κάμι του ιερού. Αυτό γίνεται, για να καλλιεργηθεί αρμονία ανάμεσα στους ανθρώπους και τα κάμι και για να επιζητήσουν την ευλογία των κάμι. Άλλες συνήθεις τελετές περιλαμβάνουν χορούς καγκουρά, τελετές μετάβασης, και εποχιακά φεστιβάλ. Τα δημόσια ιερά επίσης εφοδιάζουν τους πιστούς με διάφορα φυλαχτά. Ο Σιντοϊσμός δεν δίνει έμφαση σε κάποιο ειδικό ηθικό κώδικα, αν και εστιάζει αρκετά στη διασφάλιση της καθαρότητας, κυρίως με πρακτικές καθαρμού όπως τελετουργικό πλύσιμο και κολύμπι. Ο Σιντοϊσμός δεν έχει έναν συγκεκριμένο δημιουργό θεό ή ειδικά δογματικά κείμενα, αλλά υπάρχει σε ένα μεγάλο εύρος τοπικών και περιφερειακών μορφών.

Ο Σιντοϊσμός κυρίως απαντάται στην Ιαπωνία, όπου υπάρχουν περίπου 100.000 δημόσια ιερά, παρόλο που πιστοί υπάρχουν και στο εξωτερικό. Αριθμητικά, είναι η μεγαλύτερη θρησκεία της Ιαπωνίας, με δεύτερη τον βουδισμό. Οι περισσότεροι Ιάπωνες συμμετέχουν και σε σιντοϊστικές και σε βουδιστικές τελετές, ιδιαίτερα σε φεστιβάλ, πράγμα που αντανακλά την κοινή πεποίθηση στην ιαπωνική κουλτούρα ότι τα πιστεύω και οι πρακτικές των διαφορετικών θρησκειών δεν πρέπει να έχουν αποκλειστικό χαρακτήρα. Στοιχεία του Σιντοϊσμού έχουν επίσης ενσωματωθεί σε ποικίλα νέα Ιαπωνικά θρησκευτικά κινήματα.

Ιστορία

Αν και οι ιστορικοί διαφωνούν κατά πόσο είναι σωστό να αναφερόμαστε στο Σιντοϊσμό ως μία διακεκριμένη θρησκεία, η λατρεία των κάμι ανάγεται στην ιαπωνική περίοδο Γιαγιόι (300 π.Χ. έως 300 μ.Χ.). Ο Βουδισμός εισήλθε στην Ιαπωνία στα τέλη της περιόδου Κοφούν (300 με 538 μ.Χ.) και εξαπλώθηκε ταχύτατα. Ο θρησκευτικός συγκρητισμός έκανε τη λατρεία των κάμι και τον βουδισμό αδιαίρετα, μία διαδικασία, που ονομάζεται σίνμπουτσου-σουουγκόου. Η προέλευση του Σιντοϊσμού χάνεται στις απαρχές της ιαπωνικής ιστορίας. Ως η μοναδική θρησκεία έως τον 6ο μ.Χ. αιώνα και ύστερα μαζί με τον εισαχθέντα από την Κορέα Βουδισμό, είναι συνυφασμένη με την εξέλιξη του ιαπωνικού πολιτισμού και με τη μοναδικότητα του ιαπωνικού τρόπου σκέψης και ζωής. Ο Σιντοϊσμός πήρε στοιχεία από τον Βουδισμό και αργότερα από τον Κομφουκιανισμό καθώς δεν διέθετε ο ίδιος περίπλοκη δογματική διδασκαλία. Στην περίοδο Μεϊτζί (1868-1912) ο Σιντοϊσμός έγινε η κρατική θρησκεία στην Ιαπωνία. Έμφαση δόθηκε στη θεϊκή καταγωγή του αυτοκράτορα της Ιαπωνίας, γιατί σύμφωνα με την ιαπωνική μυθολογία ο πρώτος αυτοκράτορας της Ιαπωνίας Τζίμμου ήταν απόγονος της θεάς Αματεράσου. Μετά το τέλος του Β' Παγκοσμίου Πολέμου ο αυτοκράτορας αναγκάστηκε να απαρνηθεί τη θεϊκή καταγωγή του. Από το τέλος του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, οπότε έπαψε να είναι κρατική θρησκεία, και με τις πρωτοφανείς μεταβολές που γνώρισε η ιαπωνική κοινωνία, ο ρόλος του Σιντοϊσμού έχει περιορισθεί στα πλαίσια της εθιμοτυπίας. Ενώ 4 με 5 εκατομμύρια Ιάπωνες εκτιμάται ότι ασκούν ενεργά τον Σιντοϊσμό, ο αριθμός των έστω και περιστασιακά συμμετεχόντων υπολογίζεται για το 2003 στους 107.559.000, που αναλογεί σε ποσοστό 84% του πληθυσμού της χώρας. Ο αριθμός των Σιντοϊστικών ιερών έχει μειωθεί σημαντικά από την περίοδο Μεϊτζί και ύστερα. Το 99% των ιερών σήμερα ανήκει στην Ένωση των Σιντοϊστικών Ιερών, που ιδρύθηκε το 1946. Τα υπόλοιπα είναι ανεξάρτητα ή ανήκουν σε μικρότερες ομάδες.

Εικόνες

• 
  Ιερό Ιτσουκουσίμα, Τορίι.
• 
  Το Μαυσωλείο Ιζούμο Ταίσα, ένα από τα αρχαιότερα μαυσωλεία της Ιαπωνίας.
• 
  Εμπισού κύριο Σίντο ιερό
• 
  ιερό Ασακούσα
• 
  Τορίι στο ιερό Μεϊτζί
• 
  Οκιτσουσίμα Σιντοϊστικό ιερό
• 
  Μινετσίγκο Σιντοϊστικό ιερό
• 
  Τίνιαν Σίντο ιερό
• 
  Χρυσή πύλη στο Σιντοϊστικό ιερό Ουένο Τόσο-γκου, Τόκιο
• 
  Ταογιουάν Σίντο ιερά,Ταϊβάν
• 
  Τορίι Μιγιατζίμα
• 
  Γκόσα νο χοκόρα
• 
  Τορίι
• 
  Σίντο ιερό Οκιτσουσίμα
• 
  Σίντο παντρεμένο ζευγάρι
• 
  Σίντο ιερό, Σαππόρο
• 
  Σίντο ιερά στο βουνό Οντάκε
• 
  Τελετή γάμου Σίντο
• 
  Σίντο ιερό Ιτσουκουσίμα
• 
  Σίντο ιερό Ιτσουκουσίμα
• 
  Σίντο ιερό Οντόκου
• 
  Τορίι στο Τζοσίο τζίντζα
• 
  Σίντο ιερά Καναμπούσαν
• 
  Σίντο Ιερείς
• 
  Χάιντεν στο Τζοσίο τζίντζα
• 
  Τορίι στο Σιντοϊστικό ιερό Κανμπάρα
• 
  Σιντοϊστικό ιερό Κασούγκα
• 
  Σίντο ιερό Ιτσουκουσίμα
• 
  Σίντο ιερό Ιτσουκουσίμα (νησί Οκί)
• 
  Χάιντεν στο Κουροκαμιγιάμα-τζίντζα
• 
  Σιντοϊστικό ιερό Κανμπάρα
• 
  Σίντο ιερό Φουτάμι, η πύλη
• 
  πύλη Σίντο Μιγιατζίμα
• 
  Σιντοϊστικό ιερό Σούγκου
• 
  Σίντο ιερό Γιασουκούνι
• 
  Σιντοϊστικό ιερό Ογκάμα τζίντζα
• 
  Σίντο θεότητα, Χεϊάν περίοδος
• 
  Σίντο τελετή γάμου στο ιερό Μεϊτζί, Ιαπωνία
• 
  Σίντο ιερό Ιτσουκουσίμα
• 
  Γυναικεία Σίντο θεότητα

Δικτυακοί τόποι

• Εγκυκλοπαίδεια του Σίντο Kokugakuin University
• Σίντο - Φιλοσοφική εισαγωγή από τον Timothy Takemoto
• Οι αγώνες του Σίντο να βρει μια θέση στην μεταπολεμική κοινωνία Αρχειοθετήθηκε 2005-11-28 στο Wayback Machine. - Βασική εισαγωγή στο Σίντο -Eric Talmadge για τους ιαπωνικούς Times
• Αυτοκράτωρ, Σίντο, Δημοκρατία: Τα ανεπίλυτα ζητήματα ιστορικής συνείδησης της Ιαπωνίας (ZMag)
• Σίντο — Ο δρόμος των θεών - Σαβίτρι Ντέβι
• Σίντο του Ιερού Τσουκούντο (στο Τόκυο)
• Σίντο και η ιερή διάσταση της Φύσης Δρ.Carmen Blacker, University of Cambridge
• Ίδρυμα Σίντο UK
• Εικόνες βωμών Σίντο (Ιαπωνικά)
• Δέκα σημαντικά ιερά Σίντο
• Ιαπωνική μυθολογία άρθρο στην ιστοσελίδα www.japanese-wiki-corpus.github.io/Shinto

Προτεινόμενη βιβλιογραφία

• Ζιάκας Δ. Γρηγόριος, Θρησκείες και Πολιτισμοί της Ασίας, Ινδοϊσμός, Ταοϊσμός, Κομφουκισμός, Βουδισμός, Θιβέτ και Ιαπωνία, εκδόσεις: Σφακιανάκη, Θεσσαλονίκη 2008, ISBN 9789608872875.
• Παπαλεξανδρόπουλος, Στέλιος, Ανατολικές Θρησκείες, εκδόσεις: Gutenberg - Γιώργος & Κώστας Δαρδανός, Αθήνα 2016, ISBN 978-960-01-1696-0.
• Sullivan Lawrence, Φύση και τύπος στον Σιντοϊσμό, εκδόσεις: Κυβέλη, Αθήνα 2002, ISBN 978-960-8321-03-8.
• Παπαλεξανδρόπουλος, Στέλιος, Θεότητες και κόσμος στην κοσμογονία του Κοτζίκι (Σιντοϊσμός), Αθήνα 1997.
• Παπαλεξανδρόπουλος, Στέλιος, Δοκίμια ιστορίας των θρησκειών, εκδόσεις: Ελληνικά Γράμματα, Αθήνα 1994, ISBN 978-960-344-027-7.
• Παπαλεξανδρόπουλος, Στέλιος, Ο Ιάπωνας φιλόσοφος Νισίντα Κιταρό, Προϋποθέσεις για τον προσδιορισμό της Βουδιστικής του ταυτότητας, Αθήνα 1991. (διδακτορική διατριβή)
• Μπέγζος Μάριος, Συγκριτική Θρησκειολογία, εκδόσεις: Γρηγόρη, Αθήνα 2011, ISBN 9789603337027.
• Cali, Joseph; Dougill, John, Shinto Shrines: A Guide to the Sacred Sites of Japan's Ancient Religion, Honolulu: University of Hawai'i Press, 2013, ISBN 978-0824837136.
• Hardacre Helen, Shinto: A History, Oxford University Press, New York 2016, ISBN 978-0190621711.
• Kitagawa, Joseph M., On understanding Japanese Religion, Princeton, New Jersey: Princeton University Press, 1987, ISBN 978-0691102290.
• Nelson John, A Year in the Life of a Shinto Shrine, University of Washington Press, Seattle & London 1996, ISBN 978-0-295-97500-9.
• Yamakage, Motohisa,The Essence of Shinto: Japan's Spiritual Heart, 2006, ISBN 978-1568364377.

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

• Shinto documentary ντοκιμαντέρ για το Σιντοϊσμό (αγγλικά)
• Ένα λεξικό για το shinto Αρχειοθετήθηκε 2020-05-11 στο Wayback Machine.
• Japanese folklore and mythology άρθρο στην ιστοσελίδα www.newworldencyclopedia.org
• Internet sacred text archive: Shinto and Japanese Religions