Σιδηροδρομικός Σταθμός Αγρινίου
| Σιδηροδρομικός Σταθμός Αγρινίου | |
|---|---|
 | |
 | |
| Είδος | σιδηροδρομικός σταθμός |
| Γεωγραφικές συντεταγμένες | 38°37′18″N 21°24′28″E |
| Διοικητική υπαγωγή | Δήμος Αγρινίου |
| Τοποθεσία | Αγρίνιο |
| Χώρα | Ελλάδα |
| Προστασία | αρχαιολογικός χώρος στην Ελλάδα |
| δεδομένα (π) | |
Ο Σιδηροδρομικός Σταθμός Αγρινίου ήταν σταθμός των Σιδηροδρόμων Βορειοδυτικής Ελλάδος επί της σιδηροδρομικής γραμμής Κρυονερίου - Αγρινίου. Βρίσκεται σε κοντινή απόσταση από το κέντρο του Αγρινίου και εξυπηρετούσε την περιοχή.
Περιγραφή[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Διέθετε πλευρική αποβάθρα, μηχανοστάσιο, την αποθήκη και τον κυλινδρικό υδατόπυργο.[1][2]
Το κεντρικό κτήριο του σταθμού πρόκειται για πέτρινο οικοδόμημα με κορμό που αποτελείται από ένα διώροφο κτίσμα και δύο μονώροφα πλαϊνά. Στεγάζεται με δίρριχτες στέγες και επικαλύπτεται με γαλλικά κεραμίδια. Ο χρόνος κατασκευής ανάγεται στο 1898. Χαρακτηρίζεται από απόλυτη συμμετρία, ενώ χαρακτηριστικός είναι ο μεγάλος αριθμός των ανοιγμάτων, καθώς και η εμφανής λιθοδομή με τους γωνιόλιθους που ορίζουν τις ακμές του.
Τα ανοίγματα διακοσμούνται με περιμετρικά, πέτρινα πλαίσια και τα κουφώματα είναι μείγμα γαλλικών, ξύλινων και ταμπλαδωτών με τζαμιλίκι. Επίσης, χαρακτηριστικές είναι οι δύο καμινάδες στη στέγη του κεντρικού κτίσματος.[3]
Ιστορία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Τον Ιούνιο του 1888 αρχίζουν οι εργασίες κατασκευής της γραμμής Μεσολογγίου – Αιτωλικού – Αγρινίου 44 χιλιομέτρων, την οποία εκμεταλλεύεται βελγικός οίκος. Σημαντικό μέρος της δαπάνης βαρύνει το ελληνικό δημόσιο. Η ανάδοχος εταιρία δεν κάνει δεκτή την πρόταση της ελληνικής κυβέρνησης για προέκταση της γραμμής μέχρι το Κρυονέρι, ώστε να συνδεθεί ατμοπλοϊκώς με την Πάτρα και τις γραμμές του ΣΠΑΠ (Σιδηρόδρομοι Πειραιώς – Αθηνών Πελοποννήσου). Τον Μάρτιο του 1890 ο Χ. Αποστολίδης ιδρύει την Εταιρία Σιδηροδρόμων Βορειοδυτικής Ελλάδος[4] και στις 15 του μηνός πραγματοποιείται το πρώτο δρομολόγιο από το Μεσολόγγι προς το Αγρίνιο. Από τον επόμενο χρόνο παραδίδεται προς χρήση η προέκταση της γραμμής Μεσολογγίου – Κρυονερίου. Στη συνέχεια, οι ΣΒΔΕ περνούν από διάφορες φάσεις και συγχωνεύσεις μέχρι που καταλήγουν, τον Οκτώβριο του 1970 να απορροφηθούν από τον νεοσύστατο Οργανισμό Σιδηροδρόμων Ελλάδας, που απορροφά όλες τις σιδηροδρομικές εταιρίες της χώρας και πια διαχειρίζεται και εκμεταλλεύεται το σιδηροδρομικό δίκτυο στο σύνολό του και τελικά αποφασίζει να αναστείλουν τη λειτουργία των ελλειματικών ΣΒΔΕ.
Μετά την κατάργηση της γραμμής, οι εγκαταστάσεις του σταθμού εγκαταλείπονται στην τύχη τους και παραδίδονται στη φθορά. Η γραμμή εγκαταλείπεται τελείως τα επόμενα χρόνια και αρχίζουν οι φθορές και οι καταπατήσεις. Το φθινόπωρο του 1980 ο δήμος Αγρινίου αποφάσισε την κατεδάφιση του κτιριακού συμπλέγματος του σιδηροδρομικού σταθμού Αγρινίου. Κάποιοι περίοικοι υποστήριζαν πως το συγκρότημα αποτελούσε εστία μόλυνσης και επίσης σχεδιάζονταν στην περιοχή να ανεγερθούν σχολικά κτήρια. Το κυρίως κτήριο όπου στεγάζετο ο Σ.Σ. Αγρινίου διασώθηκε μετά από παρεμβάσεις πολιτών, αναπαλαιώθηκε και αξιοποιήθηκε από τον δήμο Αγρινίου ως χώρος πολλαπλών χρήσεων, ενώ το μηχανοστάσιο, η αποθήκη και ο υδατόπυργος έχουν καταδαφιστεί[5] και στη θέση τους ανεγέρθη σχολικό συγκρότημα γυμνασίων και λυκείου.
Επαναλειτουργία ΣΔΒΕ και σημερινή χρήση[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Το 1987 ο ΟΣΕ αποφασίζει να εκποιήσει το έδαφος της γραμμής και να το πουλήσει, έχοντας πάρει πια απόφαση για οριστική αποχώρηση από τον νομό. Με παρεμβάσεις του νεοϊδρυθέντος συλλόγου φίλων Σιδηροδρόμου "Χαρίλαος Τρικούπης", η απόφαση ακυρώνεται και μάλιστα το 1997 ο ΟΣΕ δημοπραττεί τη επαναδημιουργία του ξηλωμένου δικτύου. Το δίκτυο όντως επαναδημιουργείται το 2003 ωστόσο δεν δημιουργείται νέος σιδηροδρομικός σταθμός στο Αγρίνιο και τα έργα τελικώς σταματούν και εγκαταλείπονται[6] τα σχέδια επαναλειτουργίας των ΣΒΔΕ παρά την ολοκληρωτική επαναδημιουργία της γραμμής[7] με το άρτι ανακαινισμένο δίκτυο να χαρακτηρίζεται "ενεργό υπό αναστολή" από τον ΟΣΕ.[8] Πρόκειται για μια ανακαίνιση η οποία έγινε χωρίς να παρουσιάζει επιχειρηματική ή αναπτυξιακή λογική, δεδομένου ότι στη βόρεια απόληξή της γραμμής δεν υφίσταται σιδηροδρομικό δίκτυο ενώ το νότιο τμήμα της γραμμής καταλήγει στο Κρυονέρι, αφού τα αρχικά σχέδια να περνά από τη Γέφυρα Ρίου - Αντιρρίου ο σιδηρόδρομος τελικά δεν πραγματώθηκαν και έτσι η γραμμή είναι πλήρως αποκομμένη από το εθνικό σιδηροδρομικό δίκτυο.
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ «Agrinio Memories». agriniomemories.gr. Ανακτήθηκε στις 14 Ιανουαρίου 2017.[νεκρός σύνδεσμος]
- ↑ «Υπουργείο Πολιτισμού και Αθλητισμού | Σιδηροδρομικός Σταθμός Αγρινίου». odysseus.culture.gr. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 4 Ιανουαρίου 2015. Ανακτήθηκε στις 14 Ιανουαρίου 2017.
- ↑ «Σιδηροδρομικός Σταθμός Αγρινίου». Υπουργείο Πολιτισμού και Αθλητισμού. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 20 Ιανουαρίου 2022. Ανακτήθηκε στις 3 Νοεμβρίου 2018.
- ↑ «ΣΒΔΕ Ο σιδηρόδρομος του Αγρινίου». www.epoxi.gr. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 24 Ιανουαρίου 2017. Ανακτήθηκε στις 14 Ιανουαρίου 2017.
- ↑ «Sidirodromoi Borio Dytikis Ellados». sbde.freehostia.com. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 5 Ιανουαρίου 2017. Ανακτήθηκε στις 14 Ιανουαρίου 2017.
- ↑ «trena@mc00006: Σταθμοί της Αιτωλοακαρνανίας». users.ntua.gr. Ανακτήθηκε στις 14 Ιανουαρίου 2017.
- ↑ «ΟΣΕ Μεσολογγίου: 13 εκατ. ευρώ για ένα τραίνο που δε σφύριξε ποτέ | Το Κουτί της Πανδώρας». Το Κουτί της Πανδώρας. 2011-09-13. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2016-11-17. https://web.archive.org/web/20161117173247/http://www.koutipandoras.gr/article/ose-mesologgioy-13-ekat-eyro-gia-ena-traino-poy-de-sfyrixe-pote. Ανακτήθηκε στις 2017-01-14.
- ↑ «Σιδηροδρομική Υποδομή». ose.gr. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 19 Σεπτεμβρίου 2017. Ανακτήθηκε στις 11 Ιουνίου 2017.