Σερ Τσαρλς Νόουλς, 2ος Βαρονέτος
| Σερ Τσαρλς Χένρι Νόουλς, 2ος Βαρονέτος | |
|---|---|
 Πορτραίτο του Τσαρλς Χένρι Νόουλς | |
| Γέννηση | 24 Αυγούστου 1754 Κίνγκστον, Τζαμάικα |
| Θάνατος | 28 Νοεμβρίου 1831 (77 ετών) Ηνωμένο Βασίλειο |
| Χώρα | Ηνωμένο Βασίλειο της Μεγάλης Βρετανίας και της Ιρλανδίας |
| Κλάδος | Βασιλικό Ναυτικό |
| Εν ενεργεία | 1768 – 1831 |
| Βαθμός | Ναύαρχος |
| Διοικήσεις | HMS Supply HMS Minorca HMS Porcupine HMS San Miguel HMS Daedalus HMS Edgar HMS Goliath HMS Britannia |
| Μάχες/πόλεμοι | Ναυμαχία της Σάντα Λουσία Ναυμαχία της Γρανάδα Μεγάλη Πολιορκία του Γιβραλτάρ Ναυμαχία του Ακρωτηρίου Σεντ Βινσέντ |
| Τιμές | Naval Gold Medal και Μεγαλόσταυρος Ιππότης του Τάγματος του Λουτρού |
| Σύζυγος | Charlotte Johnstone (10 Σεπτεμβρίου 1800) |
| Συγγενείς | Σερ Τσαρλς Νόουλς, 1ος Βαρονέτος (πατέρας) |
 Σχετικά πολυμέσα | |
| δεδομένα () | |
Ο Σερ Τσαρλς Χένρι Νόουλς, 2ος Βαρονέτος, GCB (αγγλικά: Sir Charles Henry Knowles, 2nd Baronet, 24 Αυγούστου 1754 – 28 Νοεμβρίου 1831) ήταν αξιωματικός του Βασιλικού Ναυτικού, ο οποίος υπηρέτησε κατά τη διάρκεια του Πολέμου της Αμερικανικής Επανάστασης, των Πολέμων της Γαλλικής Επανάστασης και των Ναπολεόντειων Πολέμων, φτάνοντας μέχρι τον βαθμό του Ναυάρχου. Ήταν εξαιρετικά διανοούμενος, έγραψε αρκετά βιβλία σχετικά με τη σηματοδότηση, και είχε την ευκαιρία να δοκιμάσει τις ιδέες του κατά τη διάρκεια της ναυτικής σταδιοδρομίας του. Ο Νόουλς αντιμετώπιζε συχνά προβλήματα πειθαρχίας στα πλοία του, κυρίως λόγω μεγάλου αριθμού νέων και ανειδίκευτων ναυτών. Αυτά τα προβλήματα ίσως ήταν ο λόγος για την άκαμπτη σχέση του με τον ανώτερο του, Σερ Τζον Τζέρβις, ο οποίος τελικά οδήγησε τον Νόουλς σε παραίτηση μετά τη Ναυμαχία του Ακρωτηρίου του Σεντ Βινσέντ. Τελικά, επικεντρώθηκε σε επιστημονικές μελέτες σχετικά με ζητήματα που αφορούσαν τη ναυτική υπηρεσία.
Οικογένεια και πρώτα χρόνια[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ο Νόουλς γεννήθηκε στο Κίνγκστον της Τζαμάικα στις 24 Αυγούστου 1754 και ήταν ο δεύτερος γιος του Κυβερνήτη της Τζαμάικα Ναυάρχου Σερ Τσαρλς Νόουλς και της συζύγου του Μαρία Μαγκνταλένα Τερέζα ντε Μπουζέ.[1] Παρακολούθησε τα πρώτα στάδια της εκπαίδευσης του στο Κολλέγιο Ίτον την περίοδο 1764–6, και στη συνέχεια σε Γλασκώβη και Εδιμβούργο.[1] Εντάχθηκε στο ναυτικό το 1768 ως δόκιμος στη φρεγάτα HMS Venus, η οποία τότε βρισκόταν στη Μάγχη υπό τη διοίκηση του Πλοιάρχου Σάμιουελ Μπάρινγκτον.[1][2] Έπειτα μετατέθηκε στη φυλακίδα HMS Lenox του Πλοιάρχου Ρόμπερτ Ρόνταμ στο Σπίτχεντ, προτού τοποθετηθεί στο πλοίο HMS Southampton του πλοιάρχου Τζον Μακμπράιντ, το οποίο βρισκόταν στο Πλίμουθ και τη Μάγχη.[1][2]
Δυτικές Ινδίες[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ο Νόουλς ορίστηκε στη θέση του ενεργούντος υποπλοιάρχου άνευ αποδοχών στο πολεμικό ιστιοφόρο HMS Diligence από τον Σερ Τζορτζ Μπρύτζες Ρόντνεϊ το 1773, ενώ συνέχισε υπηρετώντας στην ίδια θέση στα HMS Princess Amelia, HMS Portland και HMS Guadeloupe του Πλοιάρχου Ουίλλιαμ Κορνουάλις στην Πενσακόλα και τη Τζαμάικα.[1] Έπειτα μετατέθηκε στο HMS Seaford του Πλοιάρχου Κόλινς όπου υπηρέτησε στα Καπ-Αϊτιέν και Σάντο Ντομίγκο.[1] Το επόμενο πλοίο στο οποίο μετατέθηκε ήταν η ναυαρχίδα HMS Antelope του Κλαρκ Γκέιτον στο Πορτ Ρουαγιάλ από το 1774 έως τον Μάιο του 1776 όταν και μετατέθηκε στο HMS Squirrel του Πλοιάρχου Σταίρ Ντάγκλας.[1] Υπό τον Ντάγκλας, ο Νόουλς υπηρέτησε σε Τζαμάικα, Ακτή Μοσκίτο και Κόλπο της Ονδούρας.[1]
Ο διορισμός του Νόουλς εγκρίθηκε στις 28 Μαΐου 1776 όταν τοποθετήθηκε στη θέση του ανθυποπλοίαρχου στο HMS Boreas, τότε υπό τη διοίκηση του Πλοιάρχου Τσαρλς Τόμπσον.[1][2] Υπηρέτησε με το Boreas στο Πορτ Ρουαγιάλ, και αργότερα στο Βορειοαμερικανικό Σταθμό της Νέας Υόρκης μετά τη Μάχη του Μπάνκερ Χιλ.[1][2] Προήχθη στη θέση του υποπλοιάρχου και το 1776 μετατέθηκε στο HMS Chatham, το οποίο ήταν η ναυαρχίδα του Αντιναύαρχου Μολυνιού Σούλνταμ.[1] Υπηρέτησε στις μαούνες στη Νέα Υόρκη και το Ρόουντ Άιλαντ.[1] Ο Νόουλς επέστρεψε στη Βρετανία με το HMS Asia τον Ιανουάριο του 1777 για να δει τον πατέρα του, του οποίου η υγεία βρισκόταν σε άσχημη κατάσταση.[2][3] Ενώ βρισκόταν στη Βρετανία είχε την ευκαιρία να προετοιμάσει το πρώτο του βιβλίο σχετικά με τη σηματοδότηση, το A Set of Signals for a Fleet on a Plan Entirely New (Ένα εντελώς νέο σχέδιο συνόλων σημάτων για τον στόλο), προτού επιστρέψει στην Αμερική το καλοκαίρι του 1777.[1] Το βιβλίο εκδόθηκε την ίδια χρονιά, και πρότεινε νέους καινοτόμους τρόπους για αριθμημένα σήματα, και την ανάπτυξη της τακτικής η οποία θα είχε αποτέλεσμα την εγκατάλειψη της παραδοσιακής γραμμής μάχης κατά το ξεκίνημα της ναυμαχίας.[3] Ο Νόουλς ισχυρίστηκε πως μεταβίβασε το έργο του στον Λόρδο Χόου, και πως οι τακτικές του Χόου στη Θριαμβευτική Πρώτη Ιουνίου είχαν να κάνουν με τις θεωρίες του Νόουλς σχετικά με τις αποτελεσματικές ναυτικές τακτικές.[1] Ο θάνατος του πατέρα του στις 9 Δεκεμβρίου και η διαδοχή του ως δεύτερου βαρονέτου οδήγησαν στην επιστροφή του στην Αγγλία ξανά.[2][3]
Επέστρεψε στην ενεργό δράση το καλοκαίρι του 1778, και ήταν παρών στη Ναυμαχία της Σάντα Λουσία με τον στόλο του Μπάρινγκτον στις 15 Δεκεμβρίου 1778, υπηρετώντας στο HMS Ceres του Τζέιμς Ρίτσαρντ Ντέικρ.[3][4] Δυο μέρες αργότερα το Ceres καταδιώχθηκε και κατελήφθη από μοίρα του κόμη ντ'Εσταίν.[3][4] Ήταν μέρος ανταλλαγής φυλακισμένων και υπηρέτησε ως υποπλοίαρχος στη ναυαρχίδα του Μπάρινγκτον, το HMS Prince of Wales.[3][4] Το Μάιο του 1779 διατάχθηκε να είναι επικεφαλής και διοικητής του πλοίου αποθήκης HMS Supply, αλλά επέστρεψε στο Prince of Wales μέχρι τις 6 Ιουλίου, όταν έλαβε μέρος (και τραυματίστηκε) στη Ναυμαχία της Γρανάδα.[3][4] Ο Νόουλς επέστρεψε στην Αγγλία με τον Μπάρινγκτον τον Οκτώβριο του 1779, και μέχρι τον Δεκέμβριο είχε ένταχθεί στη ναυαρχίδα του Ναυάρχου Σερ Τζορτζ Ρόντνεϊ, HMS Sandwich, ως εθελοντής στην Απελευθέρωση του Γιβραλτάρ.[3][4]
Ηγεσία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ο Ρόντνεϊ τον όρισε διοικητή στο σεμπέκο HMS Minorca στις 26 Ιανουαρίου 1780, και πολύ γρήγορα προήχθη στη θέση του πλοιάρχου και μετατέθηκε στο HMS Porcupine στις 2 Φεβρουαρίου.[3][4] Ο Νόουλς αγωνίστηκε ενεργά για την υπεράσπιση του Βρετανικού εμπορίου στη Μεσόγειο, ερχόμενος σε εμπλοκή με κουρσάρους αλλά και συνοδεύοντας νηοπομπές. Σε κάποια στιγμή αποκλείστηκε για λίγο στη Μενόρκα, όπου και αρρώστησε.[3][4] Τελικά κατάφερε να διαφύγει στη θάλασσα τον Ιανουάριο το 1781, και παρέμεινε στα ανοιχτά του Γιβραλτάρ μέχρι την επιστροφή του στην Αγγλία τον Απρίλιο του 1782.[3] Κατά την άφιξη του κατηγορήθηκε για πειρατεία και δολοφονίες, αλλά τελικά κατάφερε να καθαρίσει το όνομά του, επιστρέφοντας στο Γιβραλτάρ με το HMS Britannia για να συνεχίσει τη διοίκηση του Porcupine.[3][4] Έγινε πρωτοβάθμιος ναυτικός αξιωματικός όταν αποχώρησε ο Σερ Ρότζερ Κέρτις, μέχρι την επιστροφή του στην Αγγλία για μια ακόμη φορά όντας διοικητής του ισπανικού λαφύρου HMS San Miguel.[3][4]
Πόλεμοι της Γαλλικής Επανάστασης[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Το τέλος του πολέμου επέτρεψε στον Νόουλς να συνεχίσει τις σπουδές του, και πραγματοποίησε περιοδεία στη Γαλλία το 1788.[3] Το ξέσπασμα των Πολέμων της Γαλλικής Επανάστασης το 1793 οδήγησε τον Νόουλς στην επιστροφή στην ενεργό δράση στη διοίκηση της φρεγάτας HMS Daedalus. Διετάχθη να κινηθεί προς το Χάλιφαξ, αλλά του δόθηκε άδεια να κινηθεί και προς το Τσέσαπικ, από όπου σκόπευε να πλεύσει η γαλλική νηοπομπή.[3] Τα προβλήματα στην επάνδρωση του πλοίου του είχαν ως αποτέλεσμα να αποπλεύσει από το Πόρτσμουθ με ανειδίκευτο πλήρωμα, αλλά ο Νόουλς τους εκπαίδευσε μέχρι την άφιξη τους στο Χάμπτον Ρόουντς.[3] Λίγο μετά την άφιξη του, κατέφτασε και η γαλλική συνοδεία, την οποία παρατήρησε ο Νόουλς από το Daedalus. Ο Νόουλς μεταβίβασε τις πληροφορίες στον Λόρδο Χόου ο οποίος μετακίνησε τον στόλο του για να καταδιώξει τους Γάλλους, ξεκινώντας με αυτό το τρόπο τα γεγονότα που οδήγησαν στην Θριαμβευτική Πρώτη Ιουνίου.[3] Έχοντας εκπληρώσει τον σκοπό του, ο Νόουλς έπλευσε προς το Χάλιφαξ, και από εκεί επέστρεψε στην Αγγλία. Μετατέθηκε στο HMS Edgar με το οποίο έδρασε στη Βόρεια Θάλασσα. Για μια ακόμη φορά ο Νόουλς αντιμετώπισε προβλήματα με το πλήρωμα του πλοίου του, όταν το Edgar έπλευσε από το Νόουρ έχοντας στρατιώτες από 23 διαφορετικά συντάγματα, και διοικούνταν από αξιωματικούς από άλλα συντάγματα.[3] Ο τύφος και «η φαγούρα» ήταν ανεξέλεγκτα, και έτσι το πλοίο έπρεπε να καθαριστεί με ασβεστόνερο κατά την επιστροφή του στο λιμάνι και να απολυμανθεί με ξύδι, ενώ οι 100 ναύτες διακομίστηκαν στο νοσοκομείο.[3] Ο Νόουλς αντιμετώπισε ακόμη μια κακοτυχία όταν το Edgar έχασε τα ιστία του κατά τη διάρκεια καταιγίδας στα ανοιχτά του Τέσελ, και έτσι ρυμουλκύθηκε στο Νόουρ.[3]
Ο Νόουλς μετατέθηκε στο HMS Goliath στα τέλη του 1795, στον στόλο του Σερ Τζον Τζέρβις στη Λισαβόνα.[3][4] Ενώ βρισκόταν εκεί ήρθε σε αντιπαράθεση με τον Τζέρβις, με τον οποίο είχε δικαστική διαμάχη το 1796 λόγω παράλειψης προφορικής εντολής του. Στη δίκη ο αρχηγός του στόλου του Τζέρβις, Ρόμπερτ Κάλντερ, ορκίστηκε πως δεν είχε δοθεί καμία εντολή, και ο υποπλοίαρχος που υποτίθεται πως είχε μεταφέρει την εντολή, ορκίστηκε πως δεν είχε παραλάβει καμία. Η κατηγορία απορρίφθηκε, αλλά αυτό φαίνεται πως αποτέλεσε την αρχή προσωπικής έριδας του Τζέρβις με τον Νόουλς.[3]
Ναυμαχία του Ακρωτηρίου Σεντ Βινσέντ[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ο Νόουλς βρισκόταν ακόμη στον στόλο του Τζέρβις στη διοίκηση του Goliath όταν πραγματοποιήθηκε η Ναυμαχία του Ακρωτηρίου του Σεντ Βινσέντ στις 14 Φεβρουαρίου 1797. Κατά τη διάρκεια της συμπλοκής ο Τζέρβις διέταξε τα πλοία του να παραταχθούν διαδοχικά ενώ βρισκόταν κοντά στον εχθρό.[3] Πράττοντας κατ' αυτό το τρόπο, δέχθηκε ισχυρά πυρά και αναγκάστηκε να υποχωρήσει προσωρινά, ενώ το Goliath υπέστη καταστροφές στα ιστία του.[5] Κατά την επιστροφή του στη μάχη, ο Νόουλς διέκρινε μια ευκαιρία να περάσει από την εξωτερική πλευρά του Santísima Trinidad και να το ακινητοποιήσει. Ο Τζέρβις ωστόσο σήμανε προς το Goliath και διέταξε τον Νόουλς να σταματήσει τον ελιγμό.[5] Το επόμενο πρωινό τόσο ο Νόουλς από το Goliath, όσο και ο Τζέιμς Γουίτσχεντ από το HMS Namur παρατηρούσαν την κατάσταση στην οποία είχε υποπέσει το Santísima Trinidad, προσπαθώντας να ενημερώσουν τον Τζέρβις. Δεν έλαβαν καμία απάντηση.[5]
Ο στόλος αγκυροβόλησε στον Κόλπο του Λάγος την επόμενη μέρα, με τον Νόουλς να τοποθετεί το Goliath σε σημείο όπου θα μπορούσε να παρέχει πλευρική κάλυψη της γραμμής. Πηγαίνοντας όμως στη ναυαρχίδα του Τζέρβις, HMS Victory, του ειπώθηκε πως το Goliath βρισκόταν σε τρωτό σημείο. Ο Νόουλς απάντησε πως οι Ισπανοί δύσκολα θα επιτίθενταν στην κατάσταση που βρισκόταν.[5] Ενώ ο Νόουλς είχε δείπνο με τον Αντιναύαρχο Ουίλλιαμ Γουολντεγκρέιβ, ο Τζέρβις έστειλε τον επικεφαλής του Victory να μετακινήσει το Goliath, κάτι που θεωρήθηκε μεγάλη προσβολή από τον Νόουλς.[5] Ο Τζέρβις τον διέταξε επίσης να ανταλλάξει πλοία με τον Τόμας Φόλεϊ και να αναλάβει το HMS Britannia. Ο Νόουλς επέστρεψε σύντομα στην Αγγλία, βρισκόμενος σε κακή κατάσταση υγείας.[5]
Μετέπειτα βίος[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ο Νόουλς συμμετείχε στις λειτουργίες των ευχαριστιών στον Καθεδρικό Ναό του Αγίου Παύλου στις 19 Δεκεμβρίου 1797, για τις νίκες στο Σεντ Βινσέντ και το Καμπερντάουν, για τις οποίες έλαβε το Χρυσό Ναυτικό Μετάλλιο,[4] ενώ στη συνέχεια αποχώρησε από τον δημόσιο βίο.[5] Πέρασε το υπόλοιπο της ζωής του μελετώντας και γράφοντας επτά βιβλία επαγγελματικών μελετών και νέο κώδικα σημάτων το 1798, βασισμένο στο έργο του 1777, στο οποίο ενσωμάτωσε τις αναθεωρήσεις που έκανε το 1780, το 1787 και το 1794.[1][5] Προήχθη στη θέση του Υποναυάρχου στις 14 Φεβρουαρίου 1799, δύο χρόνια μετά τη Ναυμαχία του Σεντ Βινσέντ, του Αντιναυάρχου στις 24 Απριλίου 1804 και του Ναυάρχου στις 31 Ιουλίου 1810.[5] Πρότεινε τη χρήση αεροστάτων για την παρατήρηση των γαλλικών δυνάμεων εισβολής στη Βρέστη το 1803, και το 1830 εξέδωσε το μεγάλο αυτοβιογραφικό έργο του Observations on Naval Tactics (Παρατηρήσεις ναυτικής τακτικής).[5] Νυμφεύτηκε με τη Σαρλότ Τζόνστοουν στις 10 Σεπτεμβρίου 1800, και απέκτσε τρεις γιους και τέσσερις κόρες.[5] Αναγορεύθηκε Μεγαλόσταυρος Ιππότης του Τάγματος του Μπαθ στις 16 Μαΐου 1820 κατά την προσχώρηση του βασιλιά Γεωργίου Δ΄. Ο Ναύαρχος Χένρι Νόουλς απεβίωσε στις 28 Νοεμβρίου 1831 σε ηλικία 77 ετών.[5] Ο γιος του Φράνσις Τσαρλς Νόουλς τον διαδέχθηκε ως βαρονέτος.[4]
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ 1,00 1,01 1,02 1,03 1,04 1,05 1,06 1,07 1,08 1,09 1,10 1,11 1,12 1,13 1,14 Tracy. Who's who in Nelson's Navy. σελ. 221.
- ↑ 2,0 2,1 2,2 2,3 2,4 2,5
«Knowles, Charles Henry» Dictionary of National Biography London: Smith, Elder & Co 1885–1900 , σελ. 295.
- ↑ 3,00 3,01 3,02 3,03 3,04 3,05 3,06 3,07 3,08 3,09 3,10 3,11 3,12 3,13 3,14 3,15 3,16 3,17 3,18 3,19 3,20 3,21 3,22 Tracy. Who's who in Nelson's Navy. σελ. 222.
- ↑ 4,00 4,01 4,02 4,03 4,04 4,05 4,06 4,07 4,08 4,09 4,10 4,11 «Knowles, Charles Henry» Dictionary of National Biography London: Smith, Elder & Co 1885–1900 , σελ. 296.
- ↑ 5,00 5,01 5,02 5,03 5,04 5,05 5,06 5,07 5,08 5,09 5,10 5,11 Tracy. Who's who in Nelson's Navy. σελ. 223.
Βιβλιογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Tracy, Nicholas (2006). Who's who in Nelson's Navy: 200 Naval Heroes. London: Chatham Publishing. ISBN 1-86176-244-5.
- «Knowles, Charles Henry» Dictionary of National Biography London: Smith, Elder & Co 1885–1900
|