Ρουμανική Επανάσταση

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Ρουμανική Επανάσταση
Ημερομηνία16 - 27 Δεκεμβρίου 1989
ΤόποςΡουμανία
ΑποτέλεσμαΑνατροπή του κομμουνιστικού καθεστώτος στη Ρουμανία, σύλληψη και εκτέλεση των Νικολάε και Έλενας Τσαουσέσκου
Εμπλεκόμενες πλευρές
  • Αντικυβερνητικοί διαδηλωτές
  • Ρουμανικές Ένοπλες Δυνάμεις (μετά τις 22 Δεκεμβρίου)
  • Εθνικό Μέτωπο Σωτηρίας
  • αντιφρονούντα μέλη του ρουμανικού Κομμουνιστικού Κόμματος
    • Ηγετικά πρόσωπα
    Απολογισμός
    Απώλειες1.104
    Τραυματίες3.352
    Commons page Σχετικά πολυμέσα
    δεδομένα (π • σ • ε )

    Η Ρουμανική Επανάσταση (Ρουμανικά: Revoluţia Română) ήταν μια περίοδος βίαιης πολιτικής αναταραχής στη Ρουμανία το Δεκέμβριο του 1989 και μέρος των επαναστάσεων του 1989 που σημειώθηκαν σε αρκετές χώρες.[1] Η Ρουμανική επανάσταση ξεκίνησε στην πόλη της Τιμισοάρα και σύντομα εξαπλώθηκε σε όλη την η χώρα, με αποκορύφωμα την δίκη και την εκτέλεση του επί πολλών ετών κομμουνιστή ηγέτη Νικολάε Τσαουσέσκου, και το τέλος της 42χρονης κομμουνιστικής κυριαρχίας στη Ρουμανία. Ήταν επίσης η τελευταία διάλυση ενός κομμουνιστικού καθεστώτος σε χώρα του Συμφώνου της Βαρσοβίας κατά τη διάρκεια των γεγονότων του 1989, και η μόνη που ανέτρεψε βίαια την κυβέρνηση μιας χώρας και εκτέλεσε τον ηγέτη της.

    Πρώιμες διαδηλώσεις σημειώθηκαν στην πόλη Τιμισοάρα στα μέσα Δεκεμβρίου από την πλευρά της ουγγρικής μειονότητας στην Τιμισοάρα ως απάντηση σε μια προσπάθεια της κυβέρνησης να εκδιώξει τον πάστορα της ουγγρικής αναμορφωμένης εκκλησίας  Λάζλο Τοκές. Ο Τοκές τον Ιούλιο του ίδιου έτους είχε κάνει επικριτικά σχόλια κατά της καθεστωτικής πολιτικής Συστηματοποίησης,[2] στην ουγγρική τηλεόραση,[3] και παραπονέθηκε ότι οι Ρουμάνοι δεν ξέρουν καν τα ανθρώπινα δικαιώματά τους. Όπως περιέγραψε ο Τοκές αργότερα, η συνέντευξη, που είχε προβληθεί σε παραμεθόριες περιοχές και στη συνέχεια εξαπλώθηκε σε ολόκληρη τη Ρουμανία, είχε "ένα αποτέλεσμα σοκ στους Ρουμάνους, και την Σεκουριτάτε επίσης, στον λαό της Ρουμανίας. [...] Είχε μια απροσδόκητη επίδραση στην δημόσια ατμόσφαιρα στη Ρουμανία."[4] και οι άνθρωποι αναζητούσαν τώρα την επανάσταση και μια αλλαγή στην κυβέρνηση υπό το φως των πρόσφατων παρόμοιων γεγονότων σε γειτονικές χώρες.

    Η κοινωνική και οικονομική δυσπραγία ήταν παρούσα στη σοσιαλιστική Ρουμανία εδώ και αρκετό καιρό, ιδιαίτερα κατά τα χρόνια λιτότητας της δεκαετίας του 1980. Τα μέτρα λιτότητας σχεδιάστηκαν εν μέρει από τον Τσαουσέσκου για την αποπληρωμή του εξωτερικού χρέους.[5] Λίγο μετά από μια κακότεχνη δημόσια ομιλία του Τσαουσέσκου, οι κληρωτοί στρατιώτες, σχεδόν ομόφωνα, σταμάτησαν την υποστήριξη του δικτάτορα και στήριξαν τον διαμαρτυρόμενο πληθυσμό.[6] Ταραχές, βία στους δρόμους και φόνοι σε διάφορες πόλεις της Ρουμανίας κατά τη διάρκεια περίπου μίας εβδομάδας οδήγησε τον Ρουμάνο δικτάτορα να φύγει από το Βουκουρέστι στις 22 Δεκεμβρίου με τη σύζυγό του,  αναπληρώτρια πρωθυπουργό Έλενα Τσαουσέσκου. Συνελήφθησαν στην Τιργκόβιστε, δικάστηκαν σε έκτακτο στρατοδικείο με την κατηγορία της γενοκτονίας, ζημία στην εθνική οικονομία και κατάχρηση εξουσίας για ανάληψη στρατιωτικής δράσης εναντίον του ρουμανικού λαού. Καταδικάστηκαν για όλες τις κατηγορίες και εκτελέστηκαν αμέσως την ημέρα των Χριστουγέννων του 1989, αποτελώντας τα τελευταία άτομα που καταδικάστηκαν σε θάνατο και εκτελέστηκαν στη Ρουμανία.

    Το Εθνικό Μέτωπο Σωτηρίας πήρε γρήγορα την εξουσία μετά την ανατροπή του Τσαουσέσκου, υποσχόμενο ελεύθερες και αδιάβλητες εκλογές εντός πέντε μηνών. Εκλεγμένο πανηγυρικά τον επόμενο Μάιο, το Εθνικό Μέτωπο Σωτηρίας, ανασυγκροτήθηκε ως πολιτικό κόμμα, έκανε μια σειρά από οικονομικές και δημοκρατικές μεταρρυθμίσεις,[7] με περαιτέρω αλλαγές κοινωνικής πολιτικής που εφαρμόστηκαν από ύστερες κυβερνήσεις.[8][9] Έπειτα από αυτό το σημείο η Ρουμανία έχει ενσωματωθεί περισσότερο προς τη Δύση αντίθετα με τις προηγούμενες, αν και χλιαρές, σχέσεις της με τη Μόσχα. Η Ρουμανία έγινε μέλος του ΝΑΤΟ και της Ευρωπαϊκής Ένωσης το 2004 και το 2007, αντίστοιχα. Οι δημοκρατικές μεταρρυθμίσεις έχουν αποδειχθεί να είναι μέτρια επιτυχείς.[10][11][12] Οι οικονομικές μεταρρυθμίσεις συνεχίζονται, με τη Ρουμανία να εξακολουθεί να διαθέτεί, για παράδειγμα, ένα από τα μεγαλύτερα ποσοστά παιδικής φτώχειας στον ανεπτυγμένο κόσμο, μία θέση μπροστά από τις ΗΠΑ.[13][14]

    Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

    1. ↑ «EUROPE | Romania's bloody revolution». News.bbc.co.uk. http://news.bbc.co.uk/2/hi/europe/574200.stm. Ανακτήθηκε στις 2015-03-30. 
    2. ↑ Roper, p.59
    3. ↑ Brubaker, Rogers: Nationalist politics and everyday ethnicity in a Transylvanian town.
    4. ↑ Der Grenzer am Eisernen Vorhang.
    5. ↑ «Austerity and Regime Collapse in 1980s Romania (part two) | Heterodox». Europeaneconomics.wordpress.com. 31 Μαΐου 2012. Ανακτήθηκε στις 30 Μαρτίου 2015. 
    6. ↑ Hirshman, Michael (6 Νοεμβρίου 2009). «Blood And Velvet In Eastern Europe's Season Of Change». Rferl.org. Ανακτήθηκε στις 30 Μαρτίου 2015. 
    7. ↑ «Romanians Hope Free Elections Mark Revolution`s Next Stage - tribunedigital-chicagotribune». Articles.chicagotribune.com. 30 Μαρτίου 1990. Ανακτήθηκε στις 30 Μαρτίου 2015. 
    8. ↑ «National Salvation Front | political party, Romania | Encyclopedia Britannica». Britannica.com. Ανακτήθηκε στις 30 Μαρτίου 2015. 
    9. ↑ «Democratic transition in Romania» (PDF). Fride.org. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο (PDF) στις 15 Δεκεμβρίου 2014. Ανακτήθηκε στις 31 Μαρτίου 2015. 
    10. ↑ Associated Press in Bucharest. «Klaus Iohannis wins Romanian presidential election». Theguardian.com. Ανακτήθηκε στις 30 Μαρτίου 2015. 
    11. ↑ «Huge protests in Romania - for a free an fair presidential election». CNN iReport. 11 Νοεμβρίου 2014. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 11 Ιουλίου 2015. Ανακτήθηκε στις 30 Μαρτίου 2015. 
    12. ↑ «Romania’s presidential election: A commonsense victory». Economist.com. 2014-11-22. http://www.economist.com/news/europe/21633835-surprise-winner-may-mark-welcome-shift-pragmatic-policies-commonsense-victory. Ανακτήθηκε στις 2015-03-30. 
    13. ↑ Fisher, Max (15 Απριλίου 2013). «Map: How 35 countries compare on child poverty (the U.S. is ranked 34th)». Washingtonpost.com. Ανακτήθηκε στις 30 Μαρτίου 2015. 
    14. ↑ «Why has Romania got such a bad public image?». BBC.com. 25 Φεβρουαρίου 2013. Ανακτήθηκε στις 30 Μαρτίου 2015. 

    Εξωτερικοί σύνδεσμοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]


    Καθιερωμένοι όροι
    Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Ρουμανική_Επανάσταση&oldid=10477545"