Ρολφ Νεβάνλινα
Ο Ρολφ Νεβάνλινα (Rolf Herman Nevanlinna, 22 Οκτωβρίου 1895 – 28 Μαΐου 1980) ήταν ένας από τους διασημότερους Φινλανδούς μαθηματικούς. Περισσότερο έγινε γνωστός και τιμήθηκε για το έργο του στο χώρο της μιγαδικής ανάλυσης.
Βιογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Καταγόταν από οικογένεια μαθηματικών από τουλάχιστον 5 γενιές. Ο παππούς του Ένταβαρτ Ένγκελμπερτ Νεόβιους (1823–88) ήταν αξιωματικός στον τσαρικό στρατό και δίδαξε μαθηματικά στη Σχολή Δοκίμων της Αμίνα, ενώ ο πατέρας του, Ότο Νεόβιους-Νεβάνλινα (1867–1927) υπήρξε σημαίνων καθηγητής μαθηματικών και ένας από τους θείους του ήταν καθηγητής πανεπιστημίου και ο άλλος καθηγητής μαθηματικών. Ο αδερφός του Ρολφ, Φρίτχιοφ Νεβάνλινα (1894–1977) ήταν καθηγητής πανεπιστημίου (μαθηματικός), με γιο και εγγονό επίσης καθηγητές μαθηματικούς.Ένα μέρος της οικογένειας άλλαξαν το επώνυμό τους από Νεόβιους σε Νεβάνλινα το 1906, λαμβάνοντας μέρος σε πατριωτική εκστρατεία για την αλλαγή των επιθέτων της σουηδικής γλώσσας σε εκείνα της φιλανδικής. Η μητέρα του, Μαργαρίτα, ήταν κόρη αστρονόμου και γερμανίδα.
Ο Ρολφ παντρεύτηκε δύο φορές και απέκτησε 4 παιδιά από την πρώτη του γυναίκα, τη Μαίρη Σελίν που παντρεύτηκε το 1919. Από τη Σίνικα Κάλιο είχε και 1 κόρη, γεννηθείσα το 1946. Μετά τη διάλυση του πρώτου του γάμου, παντρεύτηκε τη Σίνικα το 1958. Από εκείνον τον γάμο απέκτησε τον αιματολόγο Χάρι Νεβάνλινα (1922 – 94) και τον Άρνε, (γ. 1925) , αρχιτέκτονα που έκανε καριέρα και ως μυθιστοριογράφος. Πρώτο του βιβλίο ήταν η Isän maa (Γη του Πατέρα), που δίνει μια μάλλον όχι και τόσο ωραία εικόνα για τον πατέρα του.
Ο Νεβάνλινα ως μαθηματικός[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ο Ρολφ Νεβάνλινα σπούδασε στο Πανεπιστήμιο του Ελσίνκι. Αποφοίτησε από εκεί το 1917. Απέκτησε το διδακτορικό του το 1919 και το 1922 διορίστηκε στο Πανεπιστήμιο του Ελσίνκι, όπου ανέλαβε καθηγητής το 1926 στη νεοσύστατη θέση. Από το 1947 είχε έδρα στο Πανεπιστήμιο της Ζυρίχης.
Το άρθρο του Zur Theorie der meromorphen Funktionen που περιέχει τις κυριότερες θεωρίες του δημοσιεύτηκε το 1925 στην επιστημονική επιθεώρηση Acta Mathematica. Ο Χέρμαν Βάιλ το αποκάλεσε "ένα από τα λιγοστά σπουδαία μαθηματικά γεγονότα στον 20ό αιώνα."[5] Ο Νεβάνλινα έδωσε μια καλύτερη εικόνα της θεωρίας του στο Le théoreme de Picard – Borel et la théorie des fonctions méromorphes (1929) και στο Eindeutige analytische Funktionen (1936).[6]
Το όνομα του Νεβάνλινα δόθηκε στον αστεροειδή 1679 Νεβάνλινα.
Τη δεκαετία του '30 ανέλαβε και διάφορες πολιτικές θέσεις και διετέλσε πρόεδρος της Διεθνούς Μαθηματικής Ένωσης(IMU) από το 1959 ως το 1963 και ως πρόεδρος του Διεθνούς Μαθηματικού Κογκρέσου (ICM) το 1962.[7]
Το 1964, χάρη στις διασυνδέσεις του με τον πρόεδρο Ούρχο Κέκονεν επέφερε συνολική αναδιοργάνωση στην Ακαδημία της Φινλανδίας.[8]
Το 1981 η Διεθνής Μαθηματική Εταιρεία θεσμοθέτησε βραβείο που φέρει το όνομά του και απονέμεται κάθε 4 χρόνια.[7]
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ 1,0 1,1 Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας: (Γαλλικά) καθιερωμένοι όροι της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γαλλίας. data
.bnf .fr /ark: /12148 /cb12949600n. Ανακτήθηκε στις 10 Οκτωβρίου 2015. - ↑ 2,0 2,1 MacTutor History of Mathematics archive. Ανακτήθηκε στις 22 Αυγούστου 2017.
- ↑ 3,0 3,1 (Αγγλικά) SNAC. w6j70z34. Ανακτήθηκε στις 9 Οκτωβρίου 2017.
- ↑ MacTutor History of Mathematics archive.
- ↑ H. Weyl (1943). Meromorphic functions and analytic curves. Princeton University Press. σελ. 8.
- ↑ Hille, Einar (1939). «Review: Eindeutige analytische Funktionen, by R. Nevanlinna». Bull. Amer. Math. Soc. 45 (1): 52–55. doi:. http://www.ams.org/journals/bull/1939-45-01/S0002-9904-1939-06916-4/.
- ↑ 7,0 7,1 Lehto, Olli: Mathematics Without Borders. A History of the International Mathematical Union. Springer 1998
- ↑ Lehto, Olli (2001). Korkeat maailmat. Rolf Nevanlinnan elämä [High Worlds. The life of Rolf Nevanlinna] (στα Φινλανδικά). Otava. 317 pages. OCLC 58345155.
Πηγές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Lehto, Olli (2008). Erhabene Welten: Das Leben Rolf Nevanlinnas [High Worlds. The life of Rolf Nevanlinna] (στα Γερμανικά). Translated by Manfred Stern. Birkhäuser. 299 pages. ISBN 978-3-7643-7701-4.
|