Ρενέ Γκοσινί

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Ρενέ Γκοσινί
Όνομα στη
μητρική γλώσσα
René Goscinny (Γαλλικά)
Γέννηση14  Αυγούστου 1926[1][2][3]
5ο δημοτικό διαμέρισμα του Παρισιού[4][5]
Θάνατος5  Νοεμβρίου 1977[1][2][3]
17ο δημοτικό διαμέρισμα του Παρισιού[5]
Αιτία θανάτουέμφραγμα του μυοκαρδίου[6]
Συνθήκες θανάτουφυσικά αίτια
Τόπος ταφήςCimetière du Château
Χώρα πολιτογράφησηςΓαλλία[7]
Ιδιότηταεπιμελητής κειμένων, σκηνοθέτης κινηματογράφου, σκιτσογράφος καρτούν, παραγωγός ταινιών, συγγραφέας, σεναριογράφος, συγγραφέας παιδικής λογοτεχνίας[8], χιουμορίστας και αρχισυντάκτης
ΤέκναAnne Goscinny
ΓονείςStanislaus Goscinny και Anna Goscinny
Σημαντικά έργαΑστερίξ, Λούκυ Λουκ και Ο μικρός Νικόλας
ΒραβεύσειςΙππότης του Τάγματος των Τεχνών και των Γραμμάτων (1967)[9], Will Eisner Hall of Fame (2005), Alphonse Allais Award (1964), Ιππότης του Εθνικού Τάγματος της Τιμής (1970)[10] και βραβείο Άνταμσον (1974)
Commons page Σχετικά πολυμέσα

Ο Ρενέ Γκοσινί (René Goscinny, 14 Αυγούστου 1926 - 5 Νοεμβρίου 1977) ήταν Γάλλος συγγραφέας και συντάκτης, περισσότερο γνωστός για τα κόμικς Αστερίξ και Λούκυ Λουκ, των οποίων έγραφε τα σενάρια.

Τα Πρώτα Χρόνια[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο Γκοσινί γεννήθηκε στο Παρίσι το 1926 σε μια οικογένεια Εβραίων μεταναστών από την Πολωνία. Ο πατέρας του ήταν από τη Βαρσοβία (χημικός μηχανικός στο επάγγελμα) και η μητέρα του από το Χοντόρκοβ - μια κωμόπολη στην Ουκρανία. Ο μεγαλύτερος αδελφός του Ρενέ, ο Κλωντ, είχε γεννηθεί έξι χρόνια νωρίτερα, στις 10 Δεκεμβρίου του 1920. Οι γονείς του Ρενέ είχαν γνωριστεί στο Παρίσι και παντρεύτηκαν το 1919. Η οικογένεια μετακόμισε στο Μπουένος Άιρες της Αργεντινής δύο χρόνια μετά τη γέννηση του Ρενέ, εξαιτίας μιας θέσης χημικού μηχανικού, στην οποία τοποθετήθηκε ο πατέρας του. Πέρασε χαρούμενη παιδική ηλικία στο Μπουένος Άιρες και φοίτησε στα γαλλικά σχολεία που βρίσκονταν εκεί. Είχε το ταλέντο να κάνει τους πάντες να γελούν μέσα στην τάξη, πιθανότατα για να αντισταθμίσει τη ντροπαλότητα που είχε απ' τη φύση του. Ξεκίνησε να ζωγραφίζει πολύ νωρίς, εμπνευσμένος από τις εικονογραφημένες ιστορίες τις οποίες αρεσκόταν να διαβάζει.

Τον Δεκέμβριο του 1943, αφού τελείωσε το σχολείο, ο 17χρονος τότε Ρενέ Γκοσινί έχασε τον πατέρα του, γεγονός που τον ανάγκασε να ψάξει για δουλειά. Τον επόμενο χρόνο έπιασε την πρώτη του δουλειά ως βοηθός λογιστή σε εργοστάσιο περισυλλογής ελαστικών και, όταν έφυγε τον επόμενο χρόνο, έγινε κατώτερος εικονογράφος σε διαφημιστικό πρακτορείο.

Ο Ρενέ, μαζί με τη μητέρα του, έφυγαν από την Αργεντινή και πήγαν στη Νέα Υόρκη το 1945, για να ζήσουν εκεί με τον θείο του Μπόρις. Για να αποφύγει τη θητεία στον αμερικανικό στρατό, ο Ρενέ ταξίδεψε στη Γαλλία για να καταταγεί στο γαλλικό στρατό το 1946. Υπηρέτησε στο πεζικό και, όταν πήρε προαγωγή, διορίστηκε ως επίσημος εικονογράφος του συντάγματος του στρατού και έφτιαχνε εικονογραφήσεις και αφίσες για τον στρατό.

Τα Πρώτα Έργα[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Τον επόμενο χρόνο εικονογράφησε το βιβλίο "Το Κορίτσι με τα Mάτια από Χρυσάφι" (The Girl with the Eyes of Gold) και επέστρεψε στη Νέα Υόρκη. Με την άφιξή του, ο Ρενέ πέρασε την πιο δύσκολη περίοδο της ζωής του. Για λίγο καιρό ήταν άνεργος, μόνος και εντελώς απένταρος. Είχε συνέλθει, όμως, μέχρι το 1948, και άρχισε να δουλεύει σ' ένα μικρό στούντιο όπου γνώρισε και έγινε φίλος με τους Γουίλ Έλντερ (Will Elder), Τζακ Ντέιβις (Jack Davis) και Harvey Kurtzman. Ο Ρενέ έγινε έπειτα καλλιτεχνικός διευθυντής (art director) στα Kunen Publishers, όπου έγραψε τέσσερα παιδικά βιβλία. Γνώρισε γύρω στο 1949 τον Μορίς ντε Μπεβέρ, γνωστότερο ως Μορίς (Morris), τον καρτουνίστα και πρώτο συγγραφέα της σειράς κόμικ Λούκυ Λουκ (Ο Ρενέ θα έγραφε τα σενάρια της σειράς από το 1955 έως τον θάνατό του το 1977), καθώς επίσης και τον Joseph Gillain, πιο γνωστό ως Jijé.

Γνώρισε επίσης τον Ζωρζ Τρουαφοντέν (Georges Troisfontaines), διευθυντή της World Press agency, ο οποίος έπεισε τον Ρενέ να επιστρέψει στο Παρίσι και να δουλέψει για την εταιρία του ως διευθυντής του γραφείου στο Παρίσι το 1951. Εκεί, γνώρισε τον Αλμπέρ Ουντερζό, με τον οποίο ξεκίνησε μια μακράς διαρκείας συνεργασία. Ξεκίνησαν μαζί κάποιες δουλειές για το γυναικείο περιοδικό Bonnes Soirées, για το οποίο ο Γκοσινί έγραψε τη Sylvie. Ο Γκοσινί και ο Ουντερζό έφτιαξαν επίσης τις σειρές Ιωάννης Πιστολέ και Luc Junior για το La Libre Junior.

Το 1955 ο Γκοσινί, συνοδευόμενος από τους Ζαν-Μισέλ Σαρλιέ, Αλμπέρ Ουντερζό και Ζαν Εμπράντ, ίδρυσαν τον εκδοτικό οίκο Edipress/Edifrance. Ο εκδοτικός οίκος αυτός εξέδωσε έργα όπως το Clairon για την εργοστασιακή ενότητα και το Pistolin για μια εταιρία σοκολάτας. Ο Γκοσινί και ο Ουντερζό συνεργάστηκαν στις σειρές Bill Blanchart στο Jeannot, Pistolet στο Pistolin και Benjamin et Benjamine στο περιοδικό του ίδιου ονόματος. Με το ψευδώνυμο Αγκοστίνι (Agostini) ο Γκοσινί έγραψε τον Μικρό Νικόλα (Le Petit Nicolas) για τον Ζαν-Ζακ Σανπέ στο Le Moustique και αργότερα Sud-Ouest και Pilote. Πρόσφατα, η κόρη του ανακάλυψε στα χειρόγραφα του πατέρα της μια σειρά ανέκδοτων διηγημάτων με θέμα το μικρό Νικόλα, τα οποία και εξέδωσε. Η σειρά του μικρού Νικόλα μεταφέρθηκε με μεγάλη επιτυχία και στον κινηματογράφο.

Pilote και Αστερίξ[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Το 1959, ο εκδοτικός οίκος Édifrance/Édipresse ξεκίνησε το περιοδικό Pilote. Ο Γκοσινί έγινε ένας από τους πιο παραγωγικούς συγγραφείς του περιοδικού. Στο πρώτο τεύχος του περιοδικού ξεκίνησε την πιο διάσημη δημιουργία του, τον Αστερίξ, μαζί με τον Οντερζό. Η σειρά έγινε αμέσως μεγάλη επιτυχία και πλέον είναι γνωστή παγκοσμίως. Ο Γκοσινί ξεκίνησε επίσης τα Jacquot le Mousse και Tromblon et Bottaclou μαζί με τον Godard.

Το περιοδικό αγοράστηκε από τον Ζωρζ Νταργκό (Georges Dargaud) το 1960, και ο Γκοσινί έγινε αρχισυντάκτης. Ξεκίνησε επίσης νέες σειρές όπως τις Les Divagations de Monsieur Sait-Tout, La Potachologie Illustrée (με τον Cabu), Les Dingodossiers (με τον Gotlib) και La Forêt de Chênebeau (με τον Mic Delinx). Με τον Ζαν Ταμπαρί (Jean Tabary), ξεκίνησε το Calife Haroun El Poussah στο Record, μια σειρά που αργότερα συνεχίστηκε στο Pilote ως Ιζνογκούντ (Iznogoud).

Παντρεύτηκε την Gilberte Pollaro-Millo το 1967. Το 1968 γεννήθηκε η κόρη του Άννα.

Ο Ρενέ Γκοσινί πέθανε ξαφνικά στο Παρίσι από καρδιακή προσβολή στις 5 Νοεμβρίου 1977, σε ηλικία 51 ετών.

Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. 1,0 1,1 Εθνική Βιβλιοθήκη της Γερμανίας: (Γερμανικά, Αγγλικά) Gemeinsame Normdatei. Ανακτήθηκε στις 27  Απριλίου 2014.
  2. 2,0 2,1 Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας: (Γαλλικά) καθιερωμένοι όροι της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γαλλίας. data.bnf.fr/ark:/12148/cb11905455f. Ανακτήθηκε στις 10  Οκτωβρίου 2015.
  3. 3,0 3,1 «René Goscinny». (Ολλανδικά) RKDartists. 232345.
  4. d:Q3423660.
  5. 5,0 5,1 «Fichier des personnes décédées». Fichier des personnes décédées. Ανακτήθηκε στις 9  Ιουνίου 2022.
  6. «Le gag raté de Goscinny : mourir d’un arrêt du cœur chez son cardiologue». Ανακτήθηκε στις 14  Αυγούστου 2019.
  7. (Ολλανδικά) RKDartists. rkd.nl/explore/artists/232345. Ανακτήθηκε στις 19  Ιουνίου 2020.
  8. Ανακτήθηκε στις 14  Ιουνίου 2019.
  9. Ανακτήθηκε στις 1  Φεβρουαρίου 2019.
  10. «René Goscinny». Ανακτήθηκε στις 13  Μαρτίου 2024.