Πλανητικό σύστημα
 |
Το λήμμα παραθέτει τις πηγές του αόριστα, χωρίς παραπομπές. |
Με τον γενικό όρο Πλανητικό σύστημα έχει καθιερωθεί να χαρακτηρίζεται οποιοδήποτε σύστημα περιφερόμενων ουρανίων σωμάτων πέριξ ενός αστέρος, αντίστοιχα με αυτόν του Ηλιακού συστήματος.
Γενικά[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Επειδή είναι ακόμα αδύνατον κάθε τέτοιο σύστημα να χαρακτηρίζεται με το αντίστοιχο όνομα του άπειρου σε αριθμό αστέρων, ακολουθείται αυτός ο όρος ειδικότερα σε αναφορές τόσο σε πλανήτες όσο και σε σχηματισμούς συγκεκριμένων ειδών αστέρων.
Κάθε πλανητικό σύστημα περιλαμβάνει πλανήτες, κοσμική σκόνη, αστεροειδείς, μετεωρίτες, τυχόν φυσικούς δορυφόρους πλανητών, ή ακόμα και κομήτες, (για κάποιο χρονικό διάστημα), και βέβαια τον απλανή (αστέρα) πέριξ του οποίου περιφέρεται το σύνολο αυτών, δημιουργώντας έτσι ένα σύνολο – σύστημα.
Δημιουργία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Για τη δημιουργία των πλανητικών συστημάτων ακολουθείται η αυτή θεωρία της δημιουργίας των άστρων, σύμφωνα με την υπόθεση του νεφελώματος, δηλαδή από τη συμπύκνωση νεφών αερίων και όχι από τις οιονεί συγκρούσεις μεταξύ των ουρανίων σωμάτων όπως πιστεύονταν μέχρι τις αρχές του εικοστού αιώνα.
Πρώτα πλανητικά συστήματα (εκτός Ηλιακού) που ανακαλύφθηκαν ήταν εκείνα των PSR 1257 και PSR 1620, τα έτη 1992 και 1993 αντίστοιχα, καθώς και του αστέρα 51 του Πήγασου το 1995, πέριξ του οποίου περιφέρεται ο πλανήτης Βελλεροφόντης.
Σημείωση[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Μετά τα παραπάνω προς αποφυγή σύγχυσης, όταν γίνεται αναφορά σε πλανήτες του ηλιακού συστήματος (π.χ. Ερμής, Γη, Κρόνος κ.λπ.) τότε θα πρέπει ν΄ ακολουθείται ο όρος Ηλιακό σύστημα.
Έχουν επίσης παρατηρηθεί και ορφανοί πλανήτες, οι οποίοι δεν ανήκουν σε κάποιο πλανητικό σύστημα και δεν βρίσκονται υπό την βαρυτική επίδραση κάποιου αστέρα.
Πηγές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- "Εγκυκλοπαίδεια Πάπυρος Λαρούς Μπριτάννικα" τομ.49ος, σελ.273.
- Stuart J. Weidenschilling & Francesco Marzari (1996). «Gravitational scattering as a possible origin for giant planets at small stellar distances». Nature 384 (6610): 619–621. doi:. PMID 8967949. http://www.nature.com/nature/journal/v384/n6610/abs/384619a0.html.
Βιβλιογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Planetensysteme. Die Suche nach der zweiten Erde. Sterne und Weltraum, Dossier 1/2004. ISBN 3-936278-77-6
- Philip J. Armitage: Lecture notes on the formation and early evolution of planetary systems (Einführung in die Theorie der Entstehung und frühen Entwicklung von Planetensystemen)
- Thomas Penz: Habitable planets in the universe. Dipl.-Arb., Univ. Graz 2005
- Katharina Lodders, Bruce Fegley: The planetary scientist's companion. Oxford Univ. Press, New York, NY 1998, ISBN 0-19-511694-1
- Iwan P.Williams: Solar and extra-solar planetary systems. Springer, Berlin 2001, ISBN 3-540-42559-4
- Rudolf Dvorak: The dynamical behaviour of our planetary system. Kluwer Academic Publ., Dordrecht 1997, ISBN 0-7923-4548-7
- Rudolf Dvorak: Extrasolar planets - formation, detection and dynamics. WILEY-VCH, Weinheim 2008, ISBN 978-3-527-40671-5
- W.T. Sullivan, J.A. Baross: Planets and life - the emerging science of astrobiology.Cambridge Univ. Press, Cambridge 2007, ISBN 978-0-521-53102-3
- Claudio Vita-Finzi: Planetary geology - an introduction.Terra, Harpenden 2005,ISBN 1-903544-20-3
- Jurij A.Surkov: Exploration of terrestrial planets from spacecraft - instrumentation, investigation, interpretation. Wiley, Chichester 1990, ISBN 0-13-297250-6
- Theodor S.Jacobsen: Planetary systems from the ancient Greeks to Kepler. Univ. of Washington Press, Seattle 1999, ISBN 0-295-97821-X
- Imke De Pater, Jack J. Lissauer: Planetary sciences. Cambridge, Cambridge Univ. Press 2007, ISBN 978-0-521-48219-6
Εξωτερικοί σύνδεσμοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- planetenkunde.de: Wie entstehen Planetensysteme? (Γερμανικά)
- Bekannte Planetensysteme (Αγγλικά)
| |||||||||||