Πιανκί
| Πιανκί | |
|---|---|
 Η θεά Μπαστέτ, έχοντας στον ώμο της σκαλισμένο το όνομα του βασιλιά Πιανκί | |
| Γενικές πληροφορίες | |
| Γέννηση | 8ος αιώνας π.Χ. |
| Θάνατος | 716 π.Χ. (αμφισβητούμενο) |
| Χώρα πολιτογράφησης | Βασίλειο του Κους Αρχαία Αίγυπτος Σουδάν |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | κυβερνητικός υπάλληλος |
| Οικογένεια | |
| Σύζυγος | Abar[1] |
| Τέκνα | Σεπενουπέτ Β΄ Τιρχάκα Σεμπιτκού Naparaye Takahatenamun |
| Γονείς | Kashta και Pebatjma[2] |
| Οικογένεια | εικοστή πέμπτη δυναστεία Φαραώ |
| Αξιώματα και βραβεύσεις | |
| Αξίωμα | Φαραώ |
 Σχετικά πολυμέσα | |
Ο Πιανκί ή Πιανχί, που αργότερα υιοθέτησε το όνομα Πιύ, ήταν βασιλιάς των Κουσιτών του Σουδάν και ιδρυτής της 25ης δυναστείας της Αιγύπτου που βασίλευσε στην Αίγυπτο από το 753 π.Χ. ως το 722 π.Χ. από την πόλη της Ναπάτα που βρισκόταν στην Νουβία στο σημερινό Σουδάν γιος και διάδοχος του Κάστα βασιλιά των Νουβίων. Ο πατέρας του Κάστα είχε μικρή επιρροή στην Αιγυπτιακή πόλη των Θηβών σε βαθμό που κατάφερε πριν το τέλος της βασιλείας του να τοποθετήσει την κόρη του Αμενιδρίς Α' διάδοχο στην θέση της υπηρέτη συζύγου του θεού Άμων πριν το τέλος της βασιλείας του. Παιδιά του Πιανκί ήταν οι Φαραώ της Αιγύπτου από την 25η δυναστεία Σεμπιτκού και Τιρχάκα, ο Σεμπιτκού ίσως ήταν αδελφός του ενώ ο Τιρχάκα ήταν γιος του Πιανκί και της συζύγου του βασίλισσας Αβάρ, διάδοχοι του ήταν διαδοχικά ο Σεμπιτκού και στην συνέχεια ο θρυλικός Τιρχάκα.
Ως βασιλιάς[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ως βασιλιάς της Νουβίας και της Άνω Αιγύπτου ο Πιανκί εκμεταλλεύτηκε τις διαμάχες των τοπικών βασιλέων της Αιγύπτου προκειμένου να επεκτείνει την κυριαρχία του πέρα από την Θήβα στην Κάτω Αίγυπτο, σε αντίδραση ο Τεφνάκι της Σαίδος δημιούργησε συνασπισμό εναντίον του με τοπικούς βασιλείς της περιοχής του Δέλτα υπό την ηγεσία του αντιπάλου του Πιανκί του Νιμλότ της Ερμούπολης. Ο Τεφνάκι με τον στρατό του πολιόρκησε την Ερμούπολη η οποία κάλεσε τον Πιανκί για βοήθεια, ο Πιανκί κατέλαβε την Θήβα προσφέροντας θυσίες στον θεό Άμμωνα στην συνέχεια προχώρησε βόρεια νίκησε στην Ερμούπολη καταλαμβάνοντας την Ηρακλεούπολη και την Μέμφιδα, ο Τεφνακί αφού κατέφυγε σε ένα νησί στο δέλτα του Νείλου δήλωσε την υποταγή του. Ικανοποιημένος από την επιτυχία του αυτή ο Πιανκί επέστρεψε στην πατρίδα του την Νουβία χωρίς να επιστρέψει πίσω στην Αίγυπτο, η εξουσία του επεκτείνονταν μόνο στην Άνω Αίγυπτο μέχρι την Θήβα οι τοπικοί βασιλείς της Κάτω Αιγύπτου ιδιαίτερα ο Τεφνακί ήταν ελεύθεροι από την κυριαρχία του. Η κατάσταση θα διορθωθεί με τον διάδοχο του Πιανκί Σαμπακά ο οποίος την δεύτερη χρονιά της βασιλείας του επιτέθηκε στην Σαίδα νικώντας τον διάδοχο του Τεφνακί επέκτεινε την εξουσία του σε ολόκληρη την Αίγυπτο.
Πηγές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Roberto B. Gozzoli: The Writing of History in Ancient Egypt during the First Millennium BC (ca. 1070-180 BC), Trends and Perspectives, London 2006, S. 54-67 ISBN 0-9550256-3-X
- Jac Janssen, "The Smaller Dakhla Stele", JEA 54(1968) pp. 165–171
- Kenneth Kitchen, The Third Intermediate Period in Egypt (1100–650 BC). 3rd ed. (1996) Warminster: Aris & Phillips Ltd.
- Olivier Perdu, "La Chefferie de Sébennytos de Piankhy à Psammétique Ier", RdE 55 (2004), pp. 95–111
- Szymon Łucyk, "Polscy archeolodzy odkryli grób wezyra w świątyni Hatszepsut" or 'Polish Archaeologists have discovered the tomb of a Vizier in Hatshepsut's temple' in Nauka w Polsce, February 22, 2006 [2]
Δείτε επίσης[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Αναφορές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
| |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
|