Πελίας

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Πελίας
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότηταμονάρχης
Οικογένεια
ΣύζυγοςΑναξίβια
Φιλομάχη
ΤέκναΠεισιδίκη[1]
Άκαστος[1][2][3]
Πελοπία[1]
Ιπποθόη[1]
Άλκηστις[1][4][5]
Aντινόη
Ευάδνη
Αμφινόμη
Asteropeia[6]
Peliades
ΓονείςΠοσειδώνας[1][7] και Κρηθέας[1] και Τυρώ[1][7]
ΑδέλφιαΝηλέας[1][8][9]
Αξιώματα και βραβεύσεις
Αξίωμαβασιλιάς της Ιολκού
Commons page Σχετικά πολυμέσα

Στην ελληνική μυθολογία ο Πελίας ήταν γιος της Τυρούς και του θεού Ποσειδώνα ή του βασιλιά της Ιωλκού Κρηθέα. Ο Πελίας ήταν δίδυμος αδελφός του Νηλέα και αδελφός του Αίσονα (γιου του Κρηθέα και της Τυρούς).

Ο μύθος[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο Πελίας και ο Νηλέας εγκαταλείφθηκαν σε βρεφική ηλικία και ανατράφηκαν από μια φοράδα και αργότερα από ένα βοσκό. Αργότερα, όταν μεγάλωσαν, αναγνωρίσθηκαν από τη μητέρα τους και φιλονίκησαν για τη βασιλεία. Ο Πελίας έδιωξε τον Νηλέα, όπως και τον Αίσονα, και έγινε βασιλιάς στην Ιωλκό της Θεσσαλίας, όπου πήρε ως σύζυγό του την Αναξιβία και απέκτησαν 4 κόρες, τις Πεισιδίκη, Πελοπία, Ιπποθόη και Άλκηστη, (γνωστές συλλογικά ως Πελιάδες) και ένα γιο, τον Άκαστο.

Μια μέρα, έφθασε στην πόλη ο Ιάσονας, γιος του Αίσονα, φορώντας μόνο ένα σανδάλι γιατί είχε χάσει το άλλο όταν πέρασε ένα ποτάμι. Ο Πελίας φοβήθηκε μήπως τον εκθρονίσει ο Ιάσονας γιατί, σύμφωνα με χρησμό, ο θρόνος του θα κινδύνευε από ένα «μονοσάνδαλο», οπότε ανέθεσε στον Ιάσονα να φέρει το «Χρυσόμαλλο δέρας», μια προσταγή που υπήρξε η αιτία για την περίφημη Αργοναυτική Εκστρατεία.

Πολλά χρόνια αργότερα ο Ιάσονας επέστρεψε με το δέρας και τη Μήδεια, οπότε θέλησε να εκδικηθεί τον θείο του τον Πελία για τα όσα είχε κάνει στον πατέρα του. Τότε η Μήδεια, αναλαμβάνοντας να ικανοποιήσει την εκδικητική του μανία, συνέλαβε, ως μάγισσα, το εξής παμπόνηρο σχέδιο: μπροστά στις κόρες του Πελία έσφαξε ένα κριάρι ή σύμφωνα με άλλη εκδοχή τον αδελφό του τον Αίσονα, και αφού το έκοψε σε μικρά κομμάτια το ξαναζωντάνεψε ύστερα με φάρμακα-μαγικά φίλτρα και μάγια σε νεαρότερη ηλικία, δείχνοντας έτσι ότι μπορεί να επαναφερθεί με τον ίδιο τρόπο σε νεανική ηλικία κάθε γεροντικός οργανισμός, ακόμα και άνθρωπος. Οι θυγατέρες τότε κατέσφαξαν τον γέροντα Πελία προσδοκώντας τη μετατροπή του σε νέο, αλλά ο Πελίας δεν ξαναγύρισε πια στη ζωή. Οι Πελιάδες καταλήφθηκαν τότε από φρίκη για το τερατώδες έγκλημα που είχαν διαπράξει και κατέφυγαν στην Αρκαδία.

Μετά από αυτά ο Άκαστος έδρασε αμέσως, διαδεχόμενος τον Πελία στον θρόνο της Ιωλκού, και έδιωξε από την πόλη τη Μήδεια με τον Ιάσονα. Κατόπιν, μάζεψε τα λείψανα του πατέρα του και έκανε μια μεγαλοπρεπέστατη κηδεία του Πελία. Επίσης, διοργάνωσε πανελλήνιους αθλητικούς αγώνες προς τιμή του, στους οποίους έλαβαν μέρος οι άριστοι από τους Έλληνες ήρωες της εποχής, όπως οι Διόσκουροι, ο Άδμητος, ο Βελλεροφόντης, οι αδελφοί Βορεάδες, ο Γλαύκος, ο Κύκνος, ο Μελέαγρος, ο Ορφέας, ο Πηλέας κ.ά., ενώ υμνήθηκαν από τον ποιητή Στησίχορο στο ποίημά του «Άθλα επί Πελία». Παραστάσεις των αγώνων αυτών υπήρχαν στους γλυπτούς διακόσμους του θρόνου του Αμυκλαίου Απόλλωνα και της Λάρνακας του Κυψέλου στην Ολυμπία, όπου φαινόταν ο Άκαστος να στεφανώνει τον νικητή του αγώνα δρόμου Ίφικλο.

Δείτε επίσης[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Πηγές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  • Emmy Patsi-Garin: Επίτομο λεξικό Ελληνικής Μυθολογίας, εκδ. οίκος «Χάρη Πάτση», Αθήνα 1969