Παύλος Λιασίδης

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Παύλος Λιασίδης
Γέννηση23 Μαρτίου 1901
Λύση Αμμοχώστου
Θάνατος29 Σεπτεμβρίου 1985 (84 ετών)
Τσιακιλερό Λάρνακας
Επάγγελμα/
ιδιότητες
ποιητής
Σύζυγος(οι)Ελένη Σκαρπάρη (ν. 1934)
Τέκνα4

Ο Παύλος Λιασίδης (Λύση Αμμοχώστου, 23 Μαρτίου 1901 - Τσιακιλερό Λάρνακας, 29 Σεπτεμβρίου 1985) ήταν Κύπριος λαϊκός ποιητής.

Βιογραφικά στοιχεία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Γεννήθηκε στο χωριό Λύση Αμμοχώστου στις 23 Μαρτίου 1901.

Οι γραμματικές του γνώσεις ήταν της Ε' τάξης του Δημοτικού. Άσκησε κατά καιρούς διάφορα επαγγέλματα, όπως του βοσκού, του εποχιακού εργάτη και του περιβολάρη. Το 1934 παντρεύτηκε την Ελένη Κ. Σκάρπαρη με την οποία απέκτησε τέσσερα παιδιά.

Στην ποίηση άρχισε σαν ποιητάρης την περίοδο 1921-22. Αργότερα βγήκε από την ομαδική τεχνοτροπία των ποιητάρηδων, ανέπτυξε ένα δικό του προσωπικό στιλ και εξελίχτηκε σε έναν ιδιόρρυθμο τεχνίτη του στίχου και του λόγου και σε σημαντικό εκπρόσωπο της Κυπριακής λαϊκής ιδιωματικής ποίησης.

Πέθανε στις 29 Σεπτεμβρίου 1985 στον συνοικισμό Τσιακιλερό στην Λάρνακα, όπου ζούσε ως πρόσφυγας μετά την Τουρκική εισβολή στην Κύπρο.

Βραβεύτηκε από την Μορφωτική Υπηρεσία του Υπουργείου Παιδείας το 1975 με το Βραβείο Συνολικής Προσφοράς στην Ελληνική Κυπριακή Λογοτεχνία. Σήμερα, το Πολιτιστικό Κέντρο Δήμου Λύσης φέρει το όνομά του, ενώ στις 16 Νοεμβρίου 2021 έγιναν και τα αποκαλυπτήρια της προτομής του στο προαύλιο του ίδιου χώρου[1]. Ακόμα, το άγαλμά του κοσμεί το πάρκο Αγίου Γεωργίου στη Λάρνακα[2], ενώ προτομή του έχει στηθεί με πρωτοβουλία του ΑΚΕΛ στη Δερύνεια[3].

Χαρακτηριστικό δίστιχο[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

«Έχω κορμίν πολλά παλιόν, μα νουν του νέου κόσμου,
στες τρεις σιηλιάες τζι αν πλαστείς, είσαι συνότζιαιρός μου!»

Μετάφραση:

Έχω κορμί πολύ παλιό, αλλά μυαλό του νέου κόσμου,
και το τρεις χιλιάδες να γεννηθείς, θα είσαι συνομήλικος μου!

Βιβλιογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ποιητικές συλλογές

Τραγούδια του νησιού μου (1928), Τα φκιόρα της καρκιάς μου (1933), Η παραλλαή του τζαιρού (1937), Χάραμαν φου (1944), Γέννημαν νήλιου (1946), Μπρόεμαν (1947), Εντεκάμισι η ώρα (1950), Δώδεκα παρά δέκα (1960), Να πεθάνει ο χάρος (1966), Η Τζύπρος δίχως πούτρα (1972), Η σταυρωμένη Τζύπρος μας (1976), Με το χέρι του Παύλου Λιασίδη (1987), Ποιητική αλληλογραφία (με Χαράλαμπο Δημοσθένους) (1989).

Όλες οι ποιητικές συλλογές έχουν συμπεριληφθεί και σε δίτομη έκδοση του Κέντρου Επιστημονικών Ερευνών με τίτλο "Παύλου Λιασίδη Άπαντα" (2003).

Θεατρικά έργα

Αλαβροστοισιώτης (Α' Βραβείο ΡΙΚ), Ο μονογιός (1982), Αϊ Βασίλης (παιδικό), Δκυο ττεμπέληες (παιδικό) (1946), Το δράμα της ζωής μου, Ο σουξουλιάρης, Η αγάπη νικητής (1935), Το θάμμαν (Β' Βραβείο ΡΙΚ) (1968).

Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. «Ο Παύλος Λιασίδης και η μεγάλη προσφορά του στην ποίηση». Ο Παύλος Λιασίδης και η μεγάλη προσφορά του στην ποίηση (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 25 Φεβρουαρίου 2023. 
  2. Spanos, Leonidas; Σπανός, Λεωνίδας; Ματθοπούλου, Ευαγγελία; ΣΥ.ΚΑ.ΛΥ, Συγκρότημα Καλλιτεχνών Λύσης (2012-10-23) (στα αγγλικά). Ανδριάντας Παύλου Λιασίδη (Λάρνακα). https://kypseli.ouc.ac.cy/handle/11128/875. 
  3. «Ομιλία Γενικού Γραμματέα ΚΕ ΑΚΕΛ Α. Κυπριανού στην εκδήλωση για τα 120 χρόνια από τη γέννηση του Παύλου Λιασίδη». ΑΚΕΛ | Ανορθωτικό Κόμμα Εργαζομένου Λαού. 24 Μαρτίου 2021. Ανακτήθηκε στις 25 Φεβρουαρίου 2023. 

Πηγές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

"Παύλου Λιασίδη Άπαντα", επ. Κωνσταντίνος Γιαγκουλλής, Κέντρο Επιστημονικών Ερευνών Κύπρου, Λευκωσία 2003.

Ο Σπύρος Ζήσιμος διαβάζει ποιήματα του Παύλου Λιασίδη[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

ΟΙ ΑΣΤΡΟΝΑΥΤΕΣ

ΚΑΝΕΙ ΣΕ ΠΚΙΟΝ

ΤΑ ΠΑΘΗ ΤΟΥ ΠΕΤΡΗ

ΑΓΑΠΗΝ ΔΙΧΩΣ ΕΡΩΤΑΝ

ΒΑΣΤΑΞΕ

Η ΠΙΣΤΗΣ ΜOY ΚΡΑΤΑΜΕ

ΤΕΔΚΟΙΑΝ ΤΙΜΗΝ ΓΡΕΙΑΖΕΤΑΙ

ΔΕΝΤΡΟ ΧΩΡΙΣ ΜΑΞΟΥΛΙ