Παλάτι των Παπών της Αβινιόν

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
(Ανακατεύθυνση από Παπικό Παλάτι της Αβινιόν)
Παπικό Παλάτι
Άποψη του Παπικού Παλατιού.
Χάρτης
ΤοποθεσίαΑβινιόν, Γαλλία
Συντεταγμένες43°57′03″N 4°48′27″E / 43.9508°N 4.8075°E / 43.9508; 4.8075Συντεταγμένες: 43°57′03″N 4°48′27″E / 43.9508°N 4.8075°E / 43.9508; 4.8075
Αρχιτεκτονικός ρυθμόςΓοτθικός
Επίσημη ονομασία: Ιστορικό Κέντρο της Αβινιόν: Παπικό Παλάτι, Επισκοπικό Σύμπλεγμα και Γέφυρα της Αβινιόν
ΕίδοςΠολιτισμικό
Κριτήριαi, ii, iv
Ορισμός1995 (19η συνεδρίαση)
Διακριτικός κώδικας228
Περιοχή UNESCOΕυρώπη και Βόρεια Αμερική
Χάρτης

Το Παπικό παλάτι, στην Αβινιόν, αποτελεί τη μεγαλύτερη από τις κατασκευές γοτθικού ρυθμού του Μεσαίωνα[1]. Ταυτόχρονα φρούριο και παλάτι, η ποντιφική κατοικία υπήρξε στη διάρκεια του 14ου αιώνα η έδρα του Δυτικού Χριστιανισμού[N 1]. Έξι κονκλάβια έλαβαν χώρα στο παλάτι της Αβινιόν που οδήγησαν στην εκλογή του Βενέδικτου XII, το 1335, του Κλήμη VI, το 1342, του Ινοκέντιου VI, το 1352, του Ουρβανού V, το 1362, του Γρηγορίου XI, το 1370, και του Βενέδικτου XIII (αντίπαπας), το 1394.

Το παλάτι, που αποτελεί συνδυασμό δύο κτιρίων, το παλιό παλάτι του Βενέδικτου XII, πραγματικό φρούριο βρισκόμενο πάνω στον απόρθητο βράχο των Ντομ, και το νέο παλάτι του Κλήμη VI, το πλουσιότερου των Παπών της Αβινιόν, αποτελεί όχι μόνο το μεγαλύτερο κτίσμα γοτθικού ρυθμού αλλά και αυτό στο οποίο εκφράστηκε σε όλο του το μεγαλείο ο αρχιτεκτονικός ρυθμός του διεθνούς γοτθικού (γαλ:gothique international). Αποτελεί αποτέλεσμα, για την κατασκευή του και την διακόσμησή του, του κοινού έργου των καλύτερων Γάλλων αρχιτεκτόνων, του Πιέρ Πεϋσόν και του Ζαν του Λουβρ, γνωστού ως Ντε Λουμπιέρ, και των καλύτερων τοιχογράφων της Σχολής της Σιένα, Σιμόνε Μαρτίνι και Ματέο Τζιοβανέτι.

Σημειώσεις[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. Επτά πάπες και δύο αντίπαπες διαδέχτηκαν ο ένας τον άλλο. Οι πρώτοι παρέμειναν στην Αβινιόν από το 1309 μέχρι και το 1376. Οι δεύτεροι εγκαταστάθηκαν από το 1378 μέχρι και το 1413.

Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. Dominique Vingtain, Avignon, le palais des papes, p. 13.