Παναθηναϊκός (πετοσφαίριση γυναικών)

Για όλες τις δραστηριότητες του συλλόγου, δείτε: Παναθηναϊκός Αθλητικός Όμιλος.

Παναθηναϊκός Α.Ο.

Προσωνύμιο	Φίνα κορίτσια Αμαζόνες
Ίδρυση	1969
Στάδιο	Γυμναστήριο Αγίου Θωμά Αμαρουσίου
Πρόεδρος	Παναγιώτης Μαλακατές
Προπονητής	Ντράγκαν Νέσιτς
Πρωτάθλημα	VolleyLeague Γυναικών
Ιστότοπος	pao1908.com
Εμφανίσεις
Πρώτη εμφάνιση Δεύτ. εμφάνιση
Πολυμέσα σχετικά με την ομάδα
wikidata ()

Ενεργά τμήματα του Π.Α.Ο.
Ποδόσφαιρο ανδρών	Μπάσκετ ανδρών	Βόλεϊ ανδρών
Ποδόσφαιρο γυναικών	Μπάσκετ γυναικών	Βόλεϊ γυναικών
Πόλο ανδρών	Ποδόσφαιρο σάλας	Ράγκμπι Γιούνιον
Στίβος	Κολύμβηση	Καταδύσεις
Άρση βαρών	Πάλη	Πυγμαχία
Ξιφασκία	Τοξοβολία	Σκοποβολή
Επιτραπέζια αντισφαίριση	Ποδηλασία	Σκάκι
Μοντέρνο πένταθλο	Τρίαθλο	Θαλάσσιο σκι
Π.Α.Ο. ΑμεΑ	eSports	Ποδόσφαιρο Β
Ανενεργά τμήματα
Χάντμπολ	Χόκεϊ επί χόρτου	Μπέιζμπολ

Το τμήμα πετοσφαίρισης γυναικών του Παναθηναϊκού αποτελεί μέρος του Παναθηναϊκού Αθλητικού Ομίλου (ΠΑΟ). Η σύγχρονη ιστορία της ομάδας ξεκίνησε το 1969, ο Παναθηναϊκός όμως είχε δραστηριοποιηθεί στη γυναικεία πετοσφαίριση και προ του 1969, χωρίς κάποια σπουδαία διάκριση.

Είναι η πλέον επιτυχημένη ομάδα στην ιστορία της πετοσφαίρισης γυναικών στην Ελλάδα, έχοντας κατακτήσει 25 πρωταθλήματα και 6 κύπελλα Ελλάδας σημειώνοντας παράλληλα 6 φορές το νταμπλ τίτλων. Συμμετείχε και στις 46 διοργανώσεις του Πανελλήνιου πρωταθλήματος με οποιαδήποτε μορφή του μέχρι το 2017 όταν και αποσύρθηκε από το πρωτάθλημα της Α1, ενώ κατέχει το ρεκόρ 11 αήττητων πρωταθλημάτων: 1971, 1972, 1973, 1977, 1978, 1979, 1982, 1991, 1992, 1993, 2007. Είναι επίσης κάτοχος ενός εντυπωσιακού ρεκόρ 68 συνεχόμενων νικών στο πρωτάθλημα ανάμεσα στο σερί των 4 κατακτήσεων του: 1990, 1991, 1992, 1993, 1994.

Έχει συμμετάσχει 4 φορές σε Φάιναλ φορ ευρωπαϊκών διοργανώσεων φθάνοντας σε 2 τελικούς, το 2000 του κυπέλλου Κυπελλούχων και το 2009 του Challenge Cup.

Ιστορία

1969–80: Το δυναμικό ξεκίνημα

Το τμήμα ιδρύθηκε το 1969. Έδρα της ομάδας ήταν το κλειστό γυμναστήριο του γηπέδου ΠΑΟ (αλλιώς Τάφος του Ινδού) και πρώτος χρονικά προπονητής ο Ανδρέας Μπεργελές, έμπειρος παίκτης του ανδρικού τμήματος, για να αναλάβει στα μέσα της περιόδου ο Σάβα Γκροζντάνοβιτς τεχνικός του τελευταίου. Σημαντικές αθλήτριες υπήρξαν τότε οι Ιωαννίδου (αρχηγός), Κογεβίνα, Χατζηγιάννη, Γιαννουλάτου, Μανδανίδου.

Το 1971 ο Παναθηναϊκός αναδεικνύεται αήττητος πρωταθλητής Κέντρου αλλά και πρωταθλητής Ελλάδας επικρατώντας του Ηρακλή με 3–0 σετ στο κλειστό της ΧΑΝΘ, στη Θεσσαλονίκη . Το 1972 αρχικά κατακτά ξανά αήττητος το πρωτάθλημα κέντρου, και στη συνέχεια το πρωτάθλημα Ελλάδος στην Καβάλα επικρατώντας με 3–0 σετ ενάντια στον Άρη, τον Εθνικό, τον Ηρακλή, την Καβάλα. Πριν την τελευταία αγωνιστική ισοβαθμούσε με το Αμερικάνικο Κολλέγιο το οποίο νίκησε με δυσκολία με 3–2 σετ. Την ίδια χρονιά ο Παναθηναϊκός επικράτησε της Φενέρ Μπαχτσέ και προκρίθηκε στη 2η φάση του κυπέλλου Πρωταθλητριών.

Γήπεδο Απόστολος Νικολαΐδης

Ο "Τάφος του Ινδού" στο Γήπεδο Απόστολος Νικολαΐδης

To 1973 ο Παναθηναϊκός κατακτά για τρίτη συνεχόμενη χρονιά αήττητος το πρωτάθλημα κέντρου και για τρίτη το Ελλάδας, του οποίου η τελική φάση διεξήχθη στο κλειστό της ΧΑΝΘ.

Το 1974 εμφανίζεται πολύ δυνατός ο Ζ.Α.Ο.Ν., με αποτέλεσμα να αρχίσουν οι μεγάλες "μάχες" μεταξύ των δύο συλλόγων, που αποτέλεσαν τις καλύτερες ομάδες πανελλαδικώς και οι μεταξύ τους αγώνες έκριναν όλα τα πρωταθλήματα κέντρου και Ελλάδος για μία δεκαετία (1974–83). Ο Παναθηναϊκός γνωρίζει την πρώτη του ήττα στο πρωτάθλημα κέντρου από το μεγάλο αντίπαλό του ΖΑΟΝ με 3–2, όμως τον νικά την τελευταία αγωνιστική με 3–0, εξασφαλίζοντας έτσι τον τίτλο. Ο ΖΑΟΝ κάνει την έκπληξη στην τελική φάση του πανελλήνιου πρωταθλήματος, επικρατεί με 3–1 του ΠΑΟ και του στερεί έτσι για πρώτη φορά τον πανελλήνιο τίτλο.

Το 1975 ο Σάβα Γκροζντάνοβιτς εγκατέλειψε την Ελλάδα μεσούσης της περιόδου και αντικαταστάθηκε από το Νίκο Μπεργελέ. Ο Παναθηναϊκός για πρώτη φορά δεν κατέκτησε κανένα τίτλο παρά το ότι η Γιαννουλάτου αναδείχθηκε MVP των τελικών του πρωταθλήματος. Χάνει, μετά από πέντε συνεχόμενες κατακτήσεις, το πρωτάθλημα κέντρου, καθώς στους δύο κρίσιμους αγώνες εναντίον του μεγάλου αντιπάλου του ΖΑΟΝ, γνώρισε ισάριθμες ήττες. Στην τελική φάση του πανελληνίου, ηττήθηκε για 4η συνεχόμενη φορά από το ΖΑΟΝ (3–1), κι έμεινε έτσι για τρίτη συνεχόμενη διοργάνωση στη δεύτερη θέση, πίσω από την ομάδα της Κηφισιάς. Το 1976 για το πρωτάθλημα Κέντρου, ο Παναθηναϊκός και ΖΑΟΝ πετυχαίνουν από μία νίκη στα μεταξύ τους παιχνίδια, όμως ο Παναθηναϊκός κατακτά τον τίτλο με 39 βαθμούς έναντι 38, εκμεταλλευόμενος την ήττα του ΖΑΟΝ από την Αρτέμιδα, η οποία παρουσιάστηκε πολύ δυνατή και "χτύπησε" τους δύο μεγάλους, καταλαμβάνοντας τελικά την τρίτη θέση με 37. Πριν τον αγώνα με το Ζ.Α.Ο.Ν. για το Πανελλήνιο Πρωτάθλημα στην Πάτρα, η Γκύζη του ΠΑΟ συμπλέκεται με αθλήτρια του Ζ.Α.Ο.Ν. στο ξενοδοχείο και αποβάλλεται. Ο Ζ.Α.Ο.Ν. νικά τον Παναθηναϊκό με 3–2 και κατακτά για 3η συνεχόμενη φορά τον τίτλο. Η Γιαννουλάτου αναδεικνύεται και πάλι MVP των τελικών.

Το 1977 ο Παναθηναϊκός με το Νίκο Μπεργελέ στην τεχνική ηγεσία επιστρέφει στην κορυφή του Πανελληνίου Πρωταθλήματος ενώ παράλληλα κατακτά και το πρωτάθλημα Κέντρου. Στο πρωτάθλημα κέντρου, οι ομάδες της Α' κατηγορίας μειώνονται από 11 σε 6, και αγωνίζονται σε τρεις γύρους. Ο τίτλος κρίθηκε και πάλι στους αγώνες μεταξύ ΠΑΟ, ΖΑΟΝ και Αρτέμιδος. Ο ΠΑΟ κάνει κακό ξεκίνημα, καθώς στον πρώτο γύρο ηττάται και στα δύο ντέρμπι (από Αρτέμιδα με 1–3 εντός, και ΖΑΟΝ με 3–1). Στους υπόλοιπους 10 αγώνες κατακτά ισάριθμες νίκες, και χάρη στη μεγάλη νίκη του την τελευταία αγωνιστική στην έδρα του ΖΑΟΝ με 3-2, κατακτά τον τίτλο με 28 βαθμούς, έναντι 27 του ΖΑΟΝ και 26 της Αρτέμιδος. Στην τελική φάση του πανελληνίου, επικρατεί εύκολα 3–0 στον καθοριστικό αγώνα επί του ΖΑΟΝ. Το 1978 ο Παναθηναϊκός κατακτά αήττητος του πρωτάθλημα κέντρου, επικρατώντας του ΖΑΟΝ και στους τρεις αγώνες τους. Στον άτυπο τελικό της τελικής φάσης του Πανελληνίου Πρωταθλήματος στη Νίκαια επικράτησε και τέταρτη φορά του Ζ.Α.Ο.Ν. με 3–2 σετ ενώ βρέθηκε να χάνει με 0–2. Έτσι ολοκλήρωσε αήττητος τις υποχρεώσεις του για πέμπτη φορά στην ιστορία του. Πρωταγωνίστριες ήταν οι Παυλάκου, Κόκκαλη, Καλούδη, Θεοφάνη, Αγγελή, Μπαρζούκα.

Το 1979 προπονητής αναλαμβάνει ο αθλητής του ανδρικού τμήματος του ΠΑΟ, Νίκος Κριτσολάκης. Στο πρωτάθλημα κέντρου ισοβαθμεί στην πρώτη θέση με τον ΖΑΟΝ, καθώς είχαν από μία νίκη, και ο τίτλος κρίθηκε σε αγώνα μπαράζ. Εκεί ο ΖΑΟΝ επικρατεί με 3–1 σετ και κατακτά τον τίτλο. Ο Παναθηναϊκός παίρνει "εκδίκηση" στον άτυπο τελικό της τελικής φάσης του πανελληνίου πρωταθλήματος, όπου επικρατεί με 3–1 και κατακτά τον τίτλο. Το 1980 ο Παναθηναϊκός στο πρωτάθλημα κέντρου ισοβαθμεί ξανά με τον ΖΑΟΝ στην πρώτη θέση, και στον αγώνα μπαράζ χάνει εύκολα με 3–0 και μαζί και τον τίτλο. Στην τελική φάση του πανελληνίου πρωταθλήματος ηττάται ξανά εύκολα 3–0 από το μεγάλο του αντίπαλο, και χάνει και αυτόν τον τίτλο. Στην Ευρώπη αγωνίστηκε στα προημιτελικά του κυπέλλου Κυπελλούχων.

1981–89: Νέες επιτυχίες και το πρώτο ευρωπαϊκό φάιναλ φορ

Το 1981 ο Παναθηναϊκός γίνεται η πρώτη ελληνική ομάδα που αγωνίζεται στο φάιναλ φορ του Κυπέλλου Συνομοσπονδίας από τις 13 έως τις 15 Φεβρουαρίου στο Μόναχο. Η διοργάνωση διεξήχθη στη Δυτική Γερμανία και ο Παναθηναϊκός αναδείχθηκε 4ος πίσω από την τροπαιούχο Λόχοφ και τις Μόμπιλ Τσετσίνα και Βισμπάντεν. Στη διοργάνωση συμμετείχαν οι Γκύζη, Παυλάκου, Μπομπόνη, Αγγέλη, Βήχου, Ψαθοπούλου, Μανώλα, Χρυσοστόμου, Κατσαρού, Μπαρζούκα, Μ. Νικολάου, Χ. Νικολάου. Στην Ελλάδα, κατακτά αήττητος το πρωτάθλημα κέντρου επικρατώντας στους καθοριστικούς αγώνες με τον ΖΑΟΝ με 3–1 και 3–2. Όμως η ομάδα της Κηφισιάς "απαντά" με ισάριθμες νίκες (3–2, 3–0) στα πλαίσια του πανελληνίου πρωταθλήματος, στερώντας από τον Παναθηναϊκό τον τίτλο του πρωταθλητή Ελλάδας.

Ο έφορος της ομάδας Λάμπρος Κολοβός αποκτά για λογαριασμό του ΠΑΟ από το Ζ.Α.Ο.Ν. τον προπονητή Σούλη Τουρσούγκα και την αθλήτρια Παναγιώτα Μπονοβία και μετά από 2 χρόνια επιστρέφει στην κορυφή του Πανελληνίου Πρωταθλήματος αήττητος το 1982, ενώ κατακτά και το πρωτάθλημα Κέντρου που διεξήχθη για τελευταία χρονιά. Στο παρθενικό πρωτάθλημα Α' Εθνικής το 1983 ο Παναθηναϊκός αναδείχθηκε πρωταθλητής επικρατώντας του Ζ.Α.Ο.Ν. με 3–2 σε αγώνα μπαράζ στο κλειστό του Πανελληνίου.

Το 1984 ανατέλλει το άστρο του Φιλαθλητικού, που κατακτά το πρωτάθλημα αφήνοντας τον Παναθηναϊκό δεύτερο με μεγάλη διαφορά. Οι δύο ομάδες μονοπώλησαν τις δύο πρώτες θέσεις για μία πενταετία (1984–88). Το καλοκαίρι της ίδιας χρονιάς ο Λάμπρος Κολοβός με τη βοήθεια του Γιώργου Βαρδινογιάννη αποκτούν μετά από πολλές προσπάθειες τη Λία Μήτση. Το 1985 ο Παναθηναϊκός ολοκληρώνει αήττητος την κανονική περίοδο, γνωρίζει όμως τρεις ήττες στη Β' φάση, κινδυνεύοντας έτσι να χάσει το πρωτάθλημα, το οποίο τελικά κατακτά με καλύτερη διαφορά σετ μετά από ισοβαθμία με το Φιλαθλητικό. Τα δύο επόμενα πρωταθλήματα (1986, 1987) θα καταλήξουν στον Φιλαθλητικό, με τον Παναθηναϊκό να περιορίζεται στη δεύτερη θέση.

Το 1988 ο Παναθηναϊκός με πρωταγωνίστριες τις Μήτση, Μπόρα, Ροτσίδου, Καρακώστα, Καπένη, Μαλαπέτσα, αναδεικνύεται πρωταθλητής, κατακτώντας την πρώτη θέση και στις δύο φάσεις του πρωταθλήματος, ενώ ηττήθηκε μόνο από το ΖΑΟΝ (δύο φορές). Το 1989 όμως ο ΠΑΟ θα αναδειχθεί για πρώτη φορά στην ιστορία του τρίτος στο Πρωτάθλημα, το οποίο κατέληξε στον Ιωνικό Ν.Φ., που εξελίχθηκε στον μεγαλύτερο ανταγωνιστή του Παναθηναϊκού για την επόμενη πενταετία (1990–94).

1990–00: 4 συνεχή πρωταθλήματα και τελικός κυπέλλου Κυπελλούχων

Ο Λάμπρος Κολοβός αναλαμβάνει τις μεταγραφές των Αγγελάκη, Σφυρή, Θεοδωράκη και Σκουλά για να επιστρέψει η ομάδα στην κορυφή το 1990.

Το 1991 ο Παναθηναϊκός κατακτά το Ελληνικό Πρωτάθλημα για έβδομη φορά αήττητος, επικρατώντας με 3–0 επί του Ιωνικού ΝΦ στον τελικό. Το 1992 μετά την απόκτηση της Ρούλας Πραγκαλούδη και την ελληνοποίηση των Μπάμπουλι και Γκεοργκίεβα ενισχύεται και κατακτά ένα ακόμη πρωτάθλημα, αήττητος με μόλις τέσσερα χαμένα σετ σε 22 αγώνες, όμως στο τέλος της περιόδου παραιτείται ο Σούλης Τουρσούγκας και αποσύρεται η Λία Μήτση.

Το 1993 τη θέση του προπονητή αναλαμβάνει ο Γιέρζι Βελτζ ο οποίος υπήρξε αναμορφωτής της Εθνικής Ανδρών. Με την παρουσία της Ιουλίας Σάλτσεβιτς ο Παναθηναϊκός κατακτά το 4ο συνεχόμενο πρωτάθλημα (και το 3ο συνεχόμενο αήττητος) με 22 νίκες ενώ έχασε μόνο ένα σετ στον εντός έδρας αγώνα κόντρα στον ΖΑΟΝ (13–15). Την επόμενη χρονιά η Σάλτσεβιτς αποχωρεί και αποκτάται η Ντότσι. Ο Παναθηναϊκός στις 22 Ιανουαρίου 1994 γνωρίζει την πρώτη του ήττα μετά από τρία συνεχόμενα αήττητα πρωταθλήματα και σχεδόν τέσσερα χρόνια από τον Ιωνικό ΝΦ (3–1), καθώς τελευταία φορά είχε ηττηθεί την 1 Απριλίου του 1990 και πάλι από τον Ιωνικό (3–2) για το πρωτάθλημα της περιόδου 1989–90. Ενδιάμεσα πέτυχε 68 συνεχόμενες νίκες, ένα από τα μεγαλύτερα σερί νικών στην ιστορία του ελληνικού αθλητισμού. Αυτή η ήττα του στοίχισε και τον τίτλο ο οποίος χάθηκε στη διαφορά των σετ, καθώς οι δύο ομάδες ισοβάθμησαν στην πρώτη θέση με 21 νίκες και 1 ήττα.

Το 1995 με προπονητή τον Περικλή Μπακοδήμο ο Παναθηναϊκός αγωνίζεται στις 4-5 Μαρτίου, στο φάιναλ φορ του κυπέλλου Κυπελλούχων στο Μίνστερ της Γερμανίας. Ηττάται στα ημιτελικά από τη Μίνστερ και στο μικρό τελικό από τη Μπρούμελ Ανκόνα, ενώ τον τίτλο πήρε η Μοντένα. Στο πρωτάθλημα εμφανίζεται η σπουδαία ομάδα του Φ.Ο. Βριλησσίων, που αποτέλεσε το νέο μεγάλο ανταγωνιστή του Παναθηναϊκού για την επόμενη πενταετία (1995–99). Ο Παναθηναϊκός αν κι έσπασε το πλεονέκτημα έδρας των Βριλησσίων στον πρώτο αγώνα των τελικών, στο δεύτερο αγώνα γνωρίζει την ήττα μέσα στη Λεωφόρο, και χάνει το πρωτάθλημα με ήττα με 3–1 στον τελευταίο αγώνα των τελικών.

Το 1996 η Σάλτσεβιτς επιστρέφει από τον Ολυμπιακό και αποκτούνται οι Αμερικάνες Μπάκνερ και Μιλς. Στην κανονική περίοδο ο ΠΑΟ θα βρεθεί στην τρίτη θέση μετά από ισοβαθμία των τριών πρώτων ομάδων, και αργότερα θα αποκλειστεί στα ημιτελικά από τα Βριλήσσια με 2–1 νίκες.

Το 1997 Παναθηναϊκός και Βριλήσσια γνωρίζουν μόνο μία ήττα στην κανονική περίοδο (στους μεταξύ τους αγώνες), αλλά ο ΠΑΟ δεν ευνοείται στην ισοβαθμία και κατακτά τη δεύτερη θέση. Στους τελικούς με μειονέκτημα έδρας απέναντι στα Βριλήσσια οδηγείται σε πέμπτο αγώνα. Εκεί αν και προηγήθηκε με 0–2, ηττήθηκε τελικά με 3–2 σετ. Έτσι τα Βριλήσσια θα αφήσουν για 3η συνεχόμενη φορά τον ΠΑΟ χωρίς τίτλο παρά το ότι ο Παναθηναϊκός απέκτησε την Κορίνα Μετβέτεβα και είχε ξανά στον πάγκο τον έμπειρο Σούλη Τσουρούγκα.

Το 1998 ο Γιάννης Νικολακάκης αναλαμβάνει την ομάδα και με πρωταγωνίστριες τις Μετβέτεβα, Αγγελάκη και Σφυρή κατακτά το Πρωτάθλημα.

Την περίοδο 1998–99 ο Παναθηναϊκός έφτασε πολύ κοντά στο να αγωνιστεί στο final-4 του κυπέλλου Πρωταθλητριών. Την προτελευταία αγωνιστική των ομίλων υποδέχτηκε την τουρκική Βάκιφμπανκ θέλοντας μόνο νίκη για να προκριθεί. Μετά από συγκλονιστική μάχη το παιχνίδι έφτασε στο tie break. Εκεί ο Παναθηναϊκός έφτασε πολύ κοντά στη νίκη-πρόκριση καθώς προηγήθηκε με 12–8, αλλά με σερί 7–1 η Βάκιφμπανκ επικράτησε με 2–3 και άφησε τον Παναθηναϊκό εκτός final-4 . Στο πρωτάθλημα θα τερματίσει δεύτερος, χάνοντας όλους τους καθοριστικούς αγώνες κόντρα στα Βριλήσσια με 3–2 σετ. Ο Παναθηναϊκός μετέχει στον παρθενικό τελικό του Κυπέλλου Ελλάδας, όπου και πάλι τα Βριλήσσια του στερούν την κατάκτηση ενός τροπαίου, επικρατώντας με 3–0 σετ.

Η δεκαετία έκλεισε με τον καλύτερο τρόπο αφού ο Παναθηναϊκός έγινε η πρώτη γυναικεία ελληνική ομάδα βόλεϊ που αγωνίστηκε σε τελικό Ευρώπης. Το 2000 αγωνίστηκε στο φάιναλ φορ του κυπέλλου Κυπελλούχων στις 11-12 Μαρτίου στην Περούτζια. Για τα ημιτελικά επικράτησε με 3–0 επί της Ένκα Κωνσταντινούπολης αλλά στον τελικό ηττήθηκε με 3–0 σετ από την Περούτζια. Προπονητής ήταν ο Γιάννης Νικολακάκης και αθλήτριες οι Ιορδανίδου, Πιζέλε, Φεντότοβα, Σαπαρέφσκα, Μάσσου, Γιαλένιου, Ντούλε, Αλιφεράκη, Αγγελάκη, Ζανάρα, Μπάμπουλι. Κατέκτησε επίσης το Πρωτάθλημα Ελλάδας επικρατώντας επί του Φιλαθλητικού, από τον οποίο όμως αποκλείστηκε στα ημιτελικά του Κυπέλλου Ελλάδας. Το καλοκαίρι του 2000 ο Λάμπρος Κολοβός αποχώρησε για λόγους υγείας μετά από 50 χρόνια προσφοράς στα διοικητικά του τμήματος.

2001–11: Εγχώρια κυριαρχία (7 συνεχή πρωταθλήματα, 5 νταμπλ) και δεύτερος ευρωπαϊκός τελικός

Ο Γιάννης Νικολακάκης και η Σοφία Αγγελάκη μετακινήθηκαν στον Πανελλήνιο και προπονητής του ΠΑΟ ανέλαβε αρχικά ο Γιάννης Ανδρεάδης, ο οποίος αντικαταστάθηκε από τον Κώστα Σωτηρόπουλο. Ο Παναθηναϊκός έχασε το πρωτάθλημα του 2001 στον 5ο αγώνα των τελικών μέσα στη Λεωφόρο από τον Πανελλήνιο. Την επόμενη χρονιά με προπονητή το Ματθαίος Φορτούνας ο Παναθηναϊκός δεν ενισχύθηκε με συνέπεια να καταλάβει την 4η θέση στο πρωτάθλημα που ήταν και η πιο χαμηλή της ιστορίας του. Στο πρωτάθλημα του 2003 με προπονητή το Δημήτρη Ανδρεόπουλο κατατάσσεται 2ος φτάνοντας και στα ημιτελικά του Κυπέλλου Ελλάδος. Το 2004 μπορεί να περιορίστηκε στο πρωτάθλημα στην 3η θέση και στα ημιτελικά του Κυπέλλου Ελλάδος, όμως τη χρονιά εκείνη ξεκίνησε να αγωνίζεται στην ομάδα η Ρούξι Ντουμιτρέσκου, η αθλήτρια που άλλαξε τις ισορροπίες υπέρ του.

Το 2005 ο Παναθηναϊκός προσλαμβάνει τον προπονητή Δημήτρη Μπαχράμη και αποκτά την αρχηγό της Εθνικής Ελλάδος Μαρία Γκαραγκούνη, ενώ υπεύθυνος του τμήματος αναλαμβάνει ο Δημήτρης Πιστιόλης. Με τη Ρούξι Ντουμιτρέσκου και τη Νίκη Γκαραγκούνη η ομάδα κατακτά το πρωτάθλημα στην έδρα του Φιλαθλητικού με 3–1 νίκες. Με την κατάκτηση του Κυπέλλου Ελλάδας κερδίζει και το πρώτο του νταμπλ επικρατώντας στον τελικό του φάιναλ-8 επί των Βριλησσίων στο Κερατσίνι.

Ο Παναθηναϊκός κατακτά το νταμπλ και το 2006, και νικώντας για τον τελικό του κυπέλλου τον Πανελλήνιο με 3–1 στο Μαρκόπουλο.

2006–07: Αήττητες πρωταθλήτριες

Το 2007 η ομάδα κατακτά και πάλι αήττητη το Πρωτάθλημα, χάνοντας κατά τη διάρκειά του μόνο 5 σετ. Στους τελικούς επικράτησε του Ολυμπιακού με 3–0 νίκες. Στο Κύπελλο Ελλάδας η ομάδα έχασε από τον Ολυμπιακό 3-2, όμως η διοργάνωση ματαιώθηκε λόγω της δολοφονίας του φίλου του Παναθηναϊκού Μιχάλη Φιλόπουλου στα επεισόδια της Λεωφόρου Λαυρίου.

Γέλενα Λόζανσιτς

Το 2008 ο Παναθηναϊκός κατακτά το Κύπελλο Ελλάδας αντιμετωπίζοντας στον τελικό τον Α.Ο. Μαρκοπούλου ο οποίος είχε ενισχυθεί με τη μεταγραφή των αδερφών Γκαραγκούνη από τον ΠΑΟ. Στο πρωτάθλημα συνέχισε το αήττητο σερί που κρατούσε από την προηγούμενη χρονιά έως τους ημιτελικούς, οπότε και έχασε μία φορά εντός έδρας από τον Ηρακλή Κηφισιάς στις 14 Απριλίου 2008. Αυτή ήταν η πρώτη ήττα μετά από δύο χρόνια (τελευταία ήττα στις 15 Απριλίου 2006 από τον Α.Ο. Μαρκοπούλου), μετά από 55 συνεχόμενες νίκες στο πρωτάθλημα, στην κανονική περίοδο και στα πλέι οφ. Επιπλέον αυτή η ήττα ήταν η πρώτη εντός έδρας ήττα στο πρωτάθλημα που γνώρισε ο Παναθηναϊκός μετά από πεντέμισι χρόνια. Η τελευταία φορά που είχε ηττηθεί εντός έδρας ήταν τον Οκτώβριο του 2002 (31/10) από τα Βριλήσσια με 1–3. Προηγήθηκαν 78 συνεχόμενες νίκες στην έδρα του, στο πρωτάθλημα, σε κανονική περίοδο και πλέι οφ. Στους τελικούς του Πρωταθλήματος ο ΠΑΟ αντιμετώπισε τον Ολυμπιακό και παρά το ότι έχασε το πλεονέκτημα έδρας στον πρώτο αγώνα της Λεωφόρου και βρέθηκε πίσω με 0–2 νίκες, στη συνέχεια ισοφάρισε τη σειρά σε 2–2 στον κρίσιμο 4ο αγώνα στο Ρέντη και με 3–2 νίκες αναδείχθηκε στη Λεωφόρο και πάλι Πρωταθλητής.

Το 2009 για την 10η αγωνιστική της κανονικής περιόδου γνωρίζει την ήττα από τον Ολυμπιακό με 2–3, μετά από 65 συνεχόμενες νίκες σε αγώνες της κανονικής περιόδου. Τελευταία φορά είχε ηττηθεί την 10η αγωνιστική της περιόδου 2005–06 από τον Α.Ο. Μαρκοπούλου με 3–0. Ο Παναθηναϊκός κέρδισε εύκολα το πρωτάθλημα με 3–0 νίκες, όλες με 3–0 σετ, στους τελικούς κόντρα στον Ολυμπιακό. Στο Κύπελλο επικράτησε στα ημιτελικά με 3–0 σετ του Ολυμπιακού και στη συνέχεια κατέκτησε τον τίτλο με 3–0 σκορ επί του Ηρακλή στον τελικό. Την ίδια χρονιά στην Ευρώπη η ομάδα φθάνει στον τελικό του Challenge Cup πετοσφαίρισης γυναικών, αλλά χάνει με 3–0 από την ιταλική Μοντεσιάβο Γιέζι.

Την περίοδο 2009–10 ο Παναθηναϊκός τερματίζει δεύτερος στην κανονική περίοδο πίσω από τον Ολυμπιακό που αποκτά το πλεονέκτημα έδρας στα πλέι οφ, κάνοντας όμως ξανά την ανατροπή κατέκτησε τελικά με 3–0 νίκες το πρωτάθλημα κερδίζοντας 2 φορές εκτός έδρας. Στη συνέχεια κατέκτησε το 3ο συνεχόμενο νταμπλ επικρατώντας στον τελικό του κυπέλλου πάλι επί του Ολυμπιακού με 3–1 σετ.

Την περίοδο 2010–11 ο Παναθηναϊκός κατέκτησε το 7ο συνεχόμενο Πρωτάθλημα Ελλάδας χάρη στην νίκη του με 0–3 μέσα στην έδρα του Ολυμπιακού την τελευταία αγωνιστική. Στο κύπελλο ηττήθηκε στα ημιτελικά από την ΑΕΚ.

Από το 2012

Την περίοδο 2011–12 το σερί των επτά συνεχόμενων πρωταθλημάτων έσπασε, ενώ μάλιστα βρέθηκε για δεύτερη φορά στη ιστορία του εκτός τριάδας, καταλαμβάνοντας την 4η θέση. Στο κύπελλο ηττήθηκε στον τελικό από τον Ολυμπιακό.

Η περίοδος 2012–13 ήταν η χειρότερη στην ιστορία του τμήματος, καθώς κινδύνευσε με υποβιβασμό για πρώτη φορά στην ιστορία του. Καθ' όλη τη διάρκεια της περιόδου βρισκόταν στις τελευταίες θέσεις του πρωταθλήματος, ενώ τη 17η αγωνιστική βρέθηκε στη 10η θέση με τρεις βαθμούς διαφορά από την 9η. Τελικά με σερί νικών κατάφερε να παραμείνει στην Α1, ανεβαίνοντας μάλιστα στην 5η θέση (η χαμηλότερη στην ιστορία του). Στο κύπελλο αποκλείστηκε στην προημιτελική φάση με ήττα 1–3 από την ΑΕΚ. Το 2014 κατάφερε να μπει στην τετράδα του πρωταθλήματος τερματίζοντας τελικά τρίτος, ενώ έφτασε και στα ημιτελικά του κυπέλλου.

Το 2015 έφτασε αρχικά στον τελικό του κυπέλλου, όπου ηττήθηκε 3–0 σετ από τον Ολυμπιακό, ενώ έφτασε και στον τελικό του Πρωταθλήματος, χάνοντας πάλι από τον Ολυμπιακό. Το 2016 τερμάτισε 3ος στο Πρωτάθλημα χάνοντας στον ημιτελικό από τον Α.Ο. Θήρας, ενώ στο κύπελλο ηττήθηκε με 3–2 σετ στον ημιτελικό από τον Ολυμπιακό. Το 2017 τερμάτισε πάλι 3ος τρίτος στο Πρωτάθλημα.

Απόσυρση από το πρωτάθλημα

Στις 25 Ιουλίου 2017 η ομάδα δεν δήλωσε συμμετοχή στο πρωτάθλημα της περιόδου 2017–18 εξαιτίας οικονομικών προβλημάτων και ουσιαστικά κατέστησε το τμήμα ανενεργό, διατηρώντας μόνο τα τμήματα υποδομών. Τη σεζόν 2018–19 η ομάδα θα λάβει μέρος στη δεύτερη τη τάξη κατηγορία με την ονομασία Pre League.

Επιστροφή στην Α1

Την περίοδο 2019–20 η ομάδα βόλεϊ γυναικών του Παναθηναϊκού, ανανεωμένη κι ενισχυμένη επέστεψε μετά από δυο χρόνια ξανά στην Α1 εθνική κατηγορία και με νέα έδρα το κλειστό γυμναστήριο στον Άγιο Θωμά στο Μαρούσι .Τερμάτισε στην τρίτη θέση του ελληνικού πρωταθλήματος, ενώ τη σεζόν 2020–21 έφτασε στον ημιτελικό του κυπέλλου Ελλάδας. Τη σεζόν 2021–22 κατέκτησε το κύπελλο για 6η φορά στην ιστορία του. Αυτός ήταν ο πρώτος επίσημος τίτλος της ομάδας μετά το Πρωτάθλημα Ελλάδας του 2011. Λίγο μετά επικράτησε στους τελικούς του πρωταθλήματος του Ολυμπιακού με 3–2 στις νίκες, και κατέκτησε το πρωτάθλημα για 24η φορά στην ιστορία του, κάνοντας επίσης το 6ο του νταμπλ. Την ίδια σεζόν, 2021–22, η ομάδα φθάνει μέχρι τα προημιτελικά του Challenge Cup μετά από 12 χρόνια. Την επόμενη σεζόν 2022–23, η ομάδα φτάνει και πάλι στον τελικό του κυπέλλου Ελλάδας, όπου χάνει απ' την ΑΕΚ. Κατακτάει παράλληλα ξανά το πρωτάθλημα Ελλάδος επικρατώντας με 3–0 του Ολυμπιακού στους τελικούς του πρωταθλήματος. Τη σεζόν 2023-2024 η ομάδα φθάνει ξανά μέχρι τα προημιτελικά του Challenge Cup.

Έδρα

Παραδοσιακή έδρα υπήρξε το Κλειστό Γυμναστήριο της Λεωφόρου Αλεξάνδρας, (μετέπειτα "Παύλος Γιαννακόπουλος"), γνωστό ως ο «Τάφος του Ινδού». Η ομάδα έχει αγωνιστεί κατά καιρούς σε διάφορα γήπεδα, όπως το Κλειστό Γυμναστήριο Μετς, στην Κυψέλη και στον Χολαργό. Από την σεζόν 2019-2020 έως και την σεζόν 2022-2023 αγωνίστηκε στο Κλειστό Γυμναστήριο Αγίου Θωμά Αμαρουσίου. Από την σεζόν 2023-2024 επέστρεψε στο Κλειστό Γυμναστήριο Μετς.

Σύνθεση

Στις 19 Απριλίου 2024

Νο	Εθνικότητα	Ονοματεπώνυμο	Θέση	Ύψος	Γέννηση
1		Ειρήνη Χατζηευστρατιάδου	Κεντρική	1.85	02/09/1995
2		Μαριάννα Μπελιά	Λίμπερο	1.65	24/10/1998
3		Κένια Καρκάσες	Ακραία	1.90	22/01/1986
4		Θεοδώρα Φουμάκη	Πασαδόρος	1.76	05/08/2005
5		Σέρινταν Άτκινσον	Διαγώνια	1.98	19/11/1996
6		Μάρετ Γκρόθες	Ακραία	1.80	16/09/1988
10		Αθηνά Παπαφωτίου	Πασαδόρος	1.81	23/08/1989
11		Σοφία Βασιλαντωνάκη	Διαγώνια	1.87	14/04/1999
12		Μαρτίνα Σαμαντάν	Κεντρική	1.93	11/09/1993
13		Πέννυ Ρόγκα	Λίμπερο	1.67	04/07/1987
14		Ναταλία Μεταξά	Κεντρική	1.82	08/06/1992
16		Μαρία Γενιτσαρίδη	Ακραία	1.84	03/06/1994
17		Ιλιόνη Κελεσίδη	Κεντρική	1.82	24/05/1996

Διοίκηση και τεχνικό επιτελείο

Επιτελείο
Πρόεδρος	Παναγιώτης Μαλακατές
Αντιπρόεδρος	Δημήτρης Βρανόπουλος
Γενικός γραμματέας	Χαράλαμπος Παπαπασχάλης
Έφορος τμήματος	Νίκος Λάζος
Τιμ μάνατζερ	Νίκος Λάζος
Γενικός αρχηγός	Σωτήρης Νίκας
Προπονητής	Γιάννης Καλμαζίδης
Βοηθός προπονητή	Κυριάκος Καμπερίδης
Βοηθός προπονητή	Δημήτρης Μαρκάκης
Βοηθός προπονητή	Άγκι Μπάμπουλη
Γυμναστής	Λεωνίδας Χρηστακίδης
Φυσιοθεραπευτής	Βασίλης Αγγέλου
Στατιστικολόγος	Δήμος Αυτζιόγλου

Τίτλοι

• 25 Πρωταθλήματα Ελλάδας:

1971, 1972, 1973, 1977, 1978, 1979, 1982, 1983, 1985, 1988, 1990, 1991, 1992, 1993, 1998, 2000, 2005, 2006, 2007, 2008, 2009, 2010, 2011, 2022, 2023

• 6 Κύπελλα Ελλάδας:

2005, 2006, 2008, 2009, 2010, 2022

Άλλοι τίτλοι

• 10 πρωταθλήματα Κέντρου:

1970, 1971, 1972, 1973, 1974, 1976, 1977, 1978, 1981, 1982.

Πορεία στο πρωτάθλημα

Κέντρου & Πανελλήνιο

Περίοδος	Πρ. κέντρου				Πανελλήνιο
	Θέση	Ν	Η	Σετ	Θέση	Ν	Η	Σετ
1970	1	;	;	;	—	—	—	—
1971	1	;	;	;	1	1	0	3–0
1972	1	14	0	;	1	5	0	15–2
1973	1	14	0	;	1	4	0	12–1
1974	1	15	1	;	2	3	1	10–3
1975	2	18	2	;	2	4	1	13–3
1976	1	19	1	;	2	4	1	14–4
1977	1	13	2	;	1	4	0	;
1978	1	15	0	;	1	5	0	15–5
1979	2	9	2	;	1	5	0	15–3
1980	2	12	3	39–13	2	5	1	15–4
1981	1	14	0	42–5	2	4	2	14–7
1982	1	15	1	;	1	6	0	18–2

Εθνικές κατηγορίες

Περίοδος Θέση Ν Η Σετ 1982–83 1 13 2 ; 1983–84 2 14 6 ; 1984–85 1 23 3 73–18 1985–86 2 22 4 70–16 1986–87 2 16 2 50–12 1987–88 1 15 2 48–15 1988–89 3 12 8 46–32 1989–90 1 18 2 58–14 1990–91 1 17 0 51–7 1991–92 1 22 0 66–4 1992–93 1 22 0 66–1 1993–94 2 21 1 64–6 1994–95 2 24 5 78–26 1995–96 3 23 5 77–26

Περίοδος Θέση Ν Η Σετ 1996–97 2 24 3 76–(;) 1997–98 1 22 6 73–26 1998–99 2 21 4 70–17 1999–00 1 26 3 80–21 2000–01 2 26 3 82–23 2001–02 4 21 9 69–43 2002–03 2 14 7 51–30 2003–04 3 19 6 63–27 2004–05 1 28 2 87–18 2005–06 1 28 2 86–21 2006–07 1 29 0 87–5 2007–08 1 29 3 89–25 2008–09 1 28 1 86–14 2009–10 1 26 4 82–26

Περίοδος Θέση Ν Η Σετ 2010–11 1 17 4 56–24 2011–12 4 14 7 49–25 2012–13 5 11 11 39–45 2013–14 3 19 8 63–37 2014–15 2 21 5 67–22 2015–16 3 21 6 70–25 2016–17 3 19 5 64–25 2017–18 Αποσύρθηκε ΠΛ 18–19 2 24 2 74–10 2019–20 3 14 5 49–25 2020–21 διεκ 6 3 22–11 2021–22 1 30 5 96–29 2022–23 1 24 6 80–30

Θέσεις

Θέση	1	2	3	4	5
Φορές	24	15	7	2	1

Ευρωπαϊκές διακρίσεις

Έτος	Διάκριση	Σχόλια
Κύπελλο Πρωταθλητριών
1998–99	Προημιτελικά	3η θέση στο β' όμιλο (βασική φάση 2 ομίλων με 8 ομάδες)
Κύπελλο Κυπελλούχων
1975–76	Προημιτελικά	αποκλεισμός από τη Σλάβια Μπρατισλάβα
1994–95	Φάιναλ φορ	4η θέση
1995–96	Προημιτελικά	4η θέση στη φάση ομίλων
1997–98	Προημιτελικά	5η θέση στη φάση ομίλων
1999–00	Φιναλίστ	2η θέση (ήττα από την Perugia)
Challenge Cup
1980–81	Φάιναλ φορ	4η θέση
2008–09	Φιναλίστ	2η θέση (ήττα από τη Vini Monteschiavo Jesi)
2009–10	Προημιτελικά	αποκλεισμός από την Αστερίξ Κίλντρεχτ
2021–22	Προημιτελικά	αποκλεισμός από την Λαγκούνα

Φάιναλ φορ

Περίοδος	Τόπος	Διοργάνωση	1η θέση	2η θέση	3η θέση	4η θέση
1980–81	Μόναχο	Κύπελλο Συνομοσποδίας	Λόχοφ	Τσεσίνα	Βισμπάντεν	Παναθηναϊκός
1994–95	Μίνστερ	Κύπελλο Κυπελλούχων	Μόντενα	Μίνστερ	Ανκόνα	Παναθηναϊκός
1999–00	Περούτζια	Κύπελλο Κυπελλούχων	Περούτζια	Παναθηναϊκός	Ένκα	Ουνιβερσιδάδ
2008–09	Γιέζι	Κύπελλο Θριάμβου	Γιέζι	Παναθηναϊκός	Λενινγκράντα	Αλμπαθέτε

Ανά περίοδο

Περίοδος	Πρωτάθλημα Ελλάδας	Πρ. Κέντρου / Κύπελλο	Κύπελλα Ευρώπης	Προπονητής	Σύνθεση
1969–70	Δεν διεξήχθη	πρωταθλητής Κέντρου	δεν αγωνίστηκε	Μπεργελές-Γκροζντάνοβιτς	Ιωαννίδου, Γιαννουλάτου, Μανδανίδου, Χατζηγιάννη, Γκύζη, Κόκκαλη, Παυλάκου, Κογεβίνα, Σωτηροπούλου, Αναστασάκη, Πιθαρούλη, Τσάλτα
1970–71	πρωταθλητής	πρωταθλητής Κέντρου	Α' Γύρος Τσάμπιονς Καπ	Γκροζντάνοβιτς	Ιωαννίδου, Γιαννουλάτου, Μανδανίδου, Χατζηγιάννη, Γκύζη, Κόκκαλη, Παυλάκου, Κογεβίνα, Σωτηροπούλου, Αναστασάκη, Πιθαρούλη, Τσάλτα
1971–72	πρωταθλητής	πρωταθλητής Κέντρου	Β' Γύρος Τσάμπιονς Καπ	Γκροζντάνοβιτς	Ιωαννίδου, Γιαννουλάτου, Χατζηγιάννη, Καλαϊτζή, Αναστασάκη, Κόκκαλη, Μανδανίδου, Γκύζη, Παυλάκου, Σωτηροπούλου, Κογεβίνα
1972–73	πρωταθλητής	πρωταθλητής Κέντρου	Α' Γύρος Τσάμπιονς Καπ	Γκροζντάνοβιτς	Ιωαννίδου, Καλατζή, Γκύζη, Κόκκαλη, Γιαννουλάτου, Αναστασάκη, Μοσχοπούλου, Γκαραβέλου, Μανδανίδου
1973–74	2η θέση	πρωταθλητής Κέντρου	Α' Γύρος Τσάμπιονς Καπ	Γκροζντάνοβιτς	Ιωαννίδου, Καλατζή, Γκύζη, Κόκκαλη, Γιαννουλάτου, Αναστασάκη, Μοσχοπούλου, Γκαραβέλου, Μανδανίδου, Χρυσού, Μπομπόνη, Κούκη, Θ. Φιλίππου, Μ. Φιλίππου, Δόμπρετς, Ζαφειρία
1974–75	2η θέση	2η θέση Κέντρου	Β' Γύρος Κυπέλλο Κυπελλούχων	Γκροζντάνοβιτς, Ν. Μπεργελές	Γιαννουλάτου, Γκύζη, Κόκκαλη, Μανδανίδου, Μπομπόνη, Κούκη
1975–76	2η θέση	πρωταθλητής Κέντρου	Προημητελικά Κυπέλλο Κυπελλούχων	Ν. Μπεργελές	Γιαννουλάτου, Γκύζη, Παυλάκου, Κόκκαλη, Μανδανίδου, Μπομπόνη
1976–77	πρωταθλητής	πρωταθλητής Κέντρου	Β' Γύρος Τσάμπιονς Καπ	Ν. Μπεργελές	Γιαννουλάτου, Κόκκαλη, Καλούδη, Παυλάκου, Γκύζη, Μπαρζούκα, Κούκη
1977–78	πρωταθλητής	πρωταθλητής Κέντρου	Α' Γύρος Τσάμπιονς Καπ	Ν. Μπεργελές	Παυλάκου, Κόκκαλη, Καλούδη, Θεοφάνη, Αγγελή, Μπαρζούκα, Γιαννουλάτου, Κούκη, Μανωλά, Σαρρή
1978–79	πρωταθλητής	2η θέση Κέντρου	Α' Γύρος Τσάμπιονς Καπ	Κριτσοταλάκης	Γκύζη, Παυλάκου, Καλούδη, Μανωλά, Θεοφάνη, Μπομπόνη, Μπαρζούκα, Σαρρή, Γιαννουλάτου
1979–80	2η θέση	2η θέση Κέντρου	Β' Γύρος Τσάμπιονς Καπ	Κριτσοταλάκης	Παυλάκου, Κόκκαλη, Αγγελή, Μπομπόνη, Νικολάου, Καμηλιόρη, Καλούδη, Μανωλά, Σαρρή, Μπαρζούκα, Κατσαρού, Γκιώνη
1980–81	2η θέση	πρωταθλητής Κέντρου	4η θέση Κυπέλλου Συνομοσπονδίας	Τουρσούγκας	Γκύζη, Μπομπόνη, Βήχου, Ψαθοπούλου, Χρυσοστόμου, Μ. Νικολάου, Χ. Νικολάου, Κατσαρού, Μπονοβία, Καλούδη, Μανωλά, Σαρρή, Μπαρζούκα, Παυλάκου, Αγγέλη, Καρανάσου
1981–82	πρωταθλητής	πρωταθλητής Κέντρου	Α' Γύρος Κυπέλλο Κυπελλούχων	Τουρσούγκας	Γκύζη, Χρυσοστόμου, Βήχου, Ψαθοπούλου, Μπαρζούκα, Μ. Νικολάου, Σ. Νικολάου, Χ. Νικολάου, Μπονοβία, Καλούδη, Μανωλά, Σαρρή, Μπομπόνη
1982–83	πρωταθλητής	—	Β' Γύρος Τσάμπιονς Καπ	Τουρσούγκας	Γκύζη, Καλούδη, Χρυσοστόμου, Μ. Νικολάου, Βήχου, Μανώλα, Ψαθοπούλου, Μπαρζούκα, Σ. Νικολάου, Κατσαρού, Ροτσίδου, Μήτση, Μπόρα, Κατσαμπή, Πιλάτου, Μπονοβία, Παπαδάκου, Καραμπάγια
1983–84	2η θέση	—	Α' Γύρος Τσάμπιονς Καπ	Τουρσούγκας	Γκύζη, Καλούδη, Χρυσοστόμου, Μ. Νικολάου, Βήχου, Μανώλα, Ψαθοπούλου, Μπαρζούκα, Σ. Νικολάου, Κατσαρού, Ροτσίδου, Μήτση, Μπόρα, Κατσαμπή, Πιλάτου, Μπονοβία, Παπαδάκου, Καραμπάγια
1984–85	πρωταθλητής	—	Β' Γύρος Κυπέλλο Κυπελλούχων	Τουρσούγκας	Μήτση, Ροτσίδου, Χρυσοστόμου, Κατσαμπή, Βήχου, Μ. Νικολάου, Σ. Νικολάου, Μπονοβία, Μπαρζούκα, Πιλάτου, Μπόρα, Μαραζιώτη, Γιάντσιου, Γκύζη, Ψαθοπούλου, Καλούδη, Κατσαρού, Μανώλα, Καραμπάγια, Παπαδάκου, Κωνσταντινίδου
1985–86	2η θέση	—	Β' Γύρος Τσάμπιονς Καπ	Τουρσούγκας	Βήχου, Γκύζη, Καραστάθη, Κατσαμπή, Μήτση, Μπονοβία, Μπόρα, Ροτσίδου, Χρυσοστόμου, Γαρουφαλλίδου, Κούβαρη
1986–87	2η θέση	—	Β' Γύρος Κυπέλλο Κυπελλούχων	Τουρσούγκας	Μήτση, Ροτσίδου, Χρυσοστόμου, Μπόρα, Κούβαρη, Γαρυφαλλίδου, Μπονοβία, Καπόρη
1987–88	πρωταθλητής	—	Α' Γύρος Κυπέλλο Κυπελλούχων	Τουρσούγκας	Μήτση, Μπόρα, Ροτσίδου, Χρυσοστόμου, Καρακώστα, Καπένη, Μαλαπέτσα, Μπονοβία, Καπώρη
1988–89	3η θέση	—	Α' Γύρος Τσάμπιονς Καπ	Τουρσούγκας	Μήτση, Χρυσοστόμου, Ροτσίδου, Κούβαρη, Μαλαπέτσα, Καρακώστα, Μπονοβία, Μπόρα, Θεοδωράκη, Λελούδα
1989–90	πρωταθλητής	—	Β' Γύρος Κυπέλλου Συνομοσπονδίας	Τουρσούγκας	Μήτση, Ροτσίδου, Μαλαπέτσα, Καρακώστα, Αγγελάκη, Χρυσοστόμου, Μπονοβία, Μαρτσουκάκη, Κοστρίβα, Θεοδωράκη, Σφυρή, Σκουλά, Παναγιωτοπούλου, Κοκκίνου, Χαραλάμπους, Μπούκη
1990–91	πρωταθλητής	—	Α' Γύρος Τσάμπιονς Καπ	Τουρσούγκας	Μήτση, Ροτσίδου, Μαλαπέτσα, Καρακώστα, Αγγελάκη, Πραγκαλούδη, Σφυρή, Θεοδωράκη, Κοστρίβα, Μαρτσουκάκη, Σκουλά, Τζίμου, Κοκκίνου, Μανταμοπούλου, Χαραλάμπους
1991–92	πρωταθλητής	—	Β' Γύρος Τσάμπιονς Καπ	Τουρσούγκας	Μήτση, Ροτσίδου, Αγγελάκη, Γκεοργκίεβα, Πραγκαλούδη, Σφυρή, Σκουλά, Θεοδωράκη, Γιαλενίου, Μπάμπουλι, Ακοκκαλίδου, Κοκκίνου, Κοστρίβα, Βραχά, Μαλαπέτσα, Τσαγλή
1992–93	πρωταθλητής	—	Β' Γύρος Τσάμπιονς Καπ	Βελτζ	Αγγελάκη, Μπάμπουλι, Πραγκαλούδη, Σάλτσεβιτς, Γκεοργκίεβα, Σφυρή, Γιαλενίου, Θεοδωράκη, Κοστρίβα, Μαλαπέτσα, Σκουλά, Βασιλάκη, Πανταζοπούλου
1993–94	2η θέση	—	Γ' Γύρος Τσάμπιονς Καπ	Βελτζ	Αγγελάκη, Γιαλενίου, Ευγενή, Θεοδωράκη, Κοστρίβα, Μαλαπέτσα, Μαρτσουκάκη, Μπάμπουλι, Ντότσι, Πραγκαλούδη, Σφυρή
1994–95	2η θέση	—	4η θέση Κυπέλλου Κυπελλούχων	Μπακοδήμος	Γιαλενίου, Μαλαπέτσα, Ντότσι, Θεοδωράκη, Κοστρίβα, Μπάμπουλι, Πραγκαλούδη, Ιλίνα, Ζωφραφίνη, Αγγελάκη, Σφυρή, Ευγενή
1995–96	3η θέση	—	Προημιτελικά Κυπέλλου Κυπελλούχων	Μπακοδήμος	Σάλτσεβιτς, Λιμαντζάκη, Μιλς, Γιαλένιου, Θεοδωράκη, Βασιλειάδου, Πραγκαλούδη, Ευγενή, Μπάμπουλι, Μπάκνερ, Αγγελάκη, Σφυρή
1996–97	2η θέση	—	φάση των 16 CEV Cup	Τουρσούγκας	Σάλτσεβιτς, Λιμαντζάκη, Γιαλένιου, Ζανάρα, Πραγκαλούδη, Μπάμπουλι, Μεντβέτεβα, Αγγελάκη, Σφυρή
1997–98	πρωταθλητής	—	Προημιτελικά Κυπέλλου Κυπελλούχων	Νικολάκης	Μάσου, Γιαλένιου, Ζανάρα, Πραγκαλούδη, Μπάμπουλι, Ντούλε, Μεντβέτεβα, Αγγελάκη, Σφυρή, Σαπαρέφσκα
1998–99	2η θέση	Φιναλίστ	Προημιτελικά Τσάμπιονς Καπ	Νικολάκης	Μάσου, Ντουάρτε, Ρομάνοβα, Σαπαρέφσκα, Ντούλε, Φεντότοβα, Μπάμπουλι, Ζαννάρα, Γιαλένιου
1999–00	πρωταθλητής	Ημιτελικός	Φιναλίστ Κυπέλλου Κυπελλούχων	Νικολάκης	Μάσου, Ιορδανίδου, Πιζέλε, Σαπαρέφσκα, Γιαλένιου, Φεντότοβα, Ντούλε, Ζαννάρα, Μπάμπουλι, Αλιφιεράκη, Αγγελάκη
2000–01	2η θέση	Προημιτελικός	Α' Γύρος Τσάμπιονς Λιγκ	Ανδρεάδης, Σωτηρόπουλος	Αλιφιεράκη, Ν. Γκαραγκούνη, Σαπαρέφσκα, Βερβίτη, Ντούλε, Κρέσσου, Μπάμπουλι, Καλαϊτζίεβα, Φραγκιαδάκη, Τοντόροβα, Πραγκαλούδη, Δρακουλίδου
2001–02	4η θέση	Φάση των 16	φάση των 16 CEV Cup	Φορτούνας	Αλιφιεράκη, Ν. Γκαραγκούνη, Σαπαρέφσκα, Νικολού, Ντούλε, Κρέσσου, Μπάμπουλι, Καλαϊτζίεβα, Φραγκιαδάκη, Πραγκαλούδη, Δρακουλίδου
2002–03	2η θέση	Ημιτελικός	δεν αγωνίστηκε	Ανδρεόπουλος	Μπορίσοβα, Φραγκιαδάκη, Ν. Γκαραγκούνη, Σαπαρέφσκα, Ρεσέτνιακ, Μητσέλου, Κρέσσου, Μπάμπουλι, Αλιφιεράκη, Πραγκαλούδη, Γιαλένιου, Σάκκουλα
2003–04	3η θέση	Ημιτελικός	φάση των 16 CEV Cup	Ανδρεόπουλος	Φραγκιαδάκη, Ν. Γκαραγκούνη, Ντουμιτρέσκου, Στουντένα, Γιαλένιου, Σάκκουλα, Πραγκαλούδη, Γκένσκοβα, Ντάρδη, Μητσέλου, Κρέσσου
2004–05	πρωταθλητής	Κυπελλούχος	φάση ομίλων CEV Cup	Μπαχράμης	Ν. Γκαραγκούνη, Μ. Γκαραγκούνη, Ντουμιτρέσκου, Ντάιμου, Φραγκιαδάκη, Σιμάνκοβα, Μητσέλου, Κρέσσου, Σαμοντάχοβα, Μυλωνά, Σάκκουλα
2005–06	πρωταθλητής	Κυπελλούχος	φάση ομίλων Top Teams Cup	Μπαχράμης	Ν. Γκαραγκούνη, Μ. Γκαραγκούνη, Ντουμιτρέσκου, Φραγκιαδάκη, Σιμάνκοβα, Ζικμούντοβα, Μητσέλου, Κρέσσου, Ρίμπας, Μυλωνά, Σάκκουλα, Μπούντιμιρ
			φάση ομίλων CEV Cup
2006–07	πρωταθλητής	δεν ολοκληρώθηκε	φάση ομίλων Top Teams Cup	Τσίγκος	Ν. Γκαραγκούνη, Μ. Γκαραγκούνη, Ντουμιτρέσκου, Σιμάνκοβα, Μποροβίντσεκ, Σάκκουλα, Μυλωνά, Φραγκιαδάκη, Κρέσσου, Μητσέλου
2007–08	πρωταθλητής	Κυπελλούχος	A' φάση CEV Cup	Φλώρος	Ντουμιτρέσκου, Σαπαρέφσκα, Λόζανσιτς, Παπαγεωργίου, Φραγκιαδάκη, Κουτουξίδου, Χατζηνίκου, Τζανακάκη, Άνταμς, Κρέσσου, Καρπουζά, Μυλωνά, Μπράντφορντ, Βορονίνα
			φάση των 16 Τσάλεντζ Καπ
2008–09	πρωταθλητής	Κυπελλούχος	A' Γύρος CEV Cup	Φλώρος	Χατζηνίκου, Σαπαρέφσκα, Τότσκo, Ντουμιτρέσκου, Τομάσεβιτς, Φερνάντεθ, Μυλωνά, Φραγκιαδάκη, Κουτουξίδου, Τζανακάκη, Παπαγεωργίου
			φιναλίστ Τσάλεντζ Καπ
2009–10	πρωταθλητής	Κυπελλούχος	A' Γύρος CEV Cup	Φλώρος	Ντουμιτρέσκου, Μόλναρ, Τομάσεβιτς, Τζανακάκη, Κουτουξίδου, Χατζηνικολάου, Μυλωνά, Παπαγεωργίου, Σαπαρέφσκα, Χατζηνίκου, Χριστοδούλου
			Προημιτελικά Τσάλεντζ Καπ
2010–11	πρωταθλητής	Ημιτελικός	απόσυρση από CEV Cup	Χουντουμάδης	Μαχόν, Τζανακάκη, Χατζηνικολάου, Χριστοδούλου, Δηλαβέρη, Παπαφωτίου, Μλαντένοβιτς, Μαλουσάρη, Καρπουζά, Μυλωνά, Μόλναρ
2011–12	4η θέση	Φιναλίστ	δεν αγωνίστηκε	Χουντουμάδης	Μαλουσάρη, Κωνσταντίνου, Ιχτιάρη, Νιέβα, Γιουράνι, Καρπουζά, Μυλωνά, Χριστοδούλου, Τσατσούρη, Χατζηνικολάου, Κουτσιβίτη, Μικρουδάκη, Φερρέιρα
2012–13	5η θέση	Προημιτελικός	δεν αγωνίστηκε	Χουντουμάδης, Ρούσσης	Μυλωνά, Μαλουσάρη, Ιχτιάρη, Χριστοδούλου, Τσατσούρη, Μικρουδάκη, Κουντουρά, Μάρκου, Βασιλαντωνάκη, Καββαδία, Νούσια, Γεωργίου, Σωτηρίου, Γλύκα, Γιαννακοπούλου, Αποστολάκη, Πέρεζ, Λιάγκη
2013–14	3η θέση	Ημιτελικός	δεν αγωνίστηκε	Ρούσσης	Γκούζου, Αντούβα, Κελεσίδου, Βασιλαντωνάκη, Μπίσκου, Καββαδία, Κεφαλά, Μερτέκη, Νούσια, Τσίμα, Μιλοβάνοβιτς, Γιαννακοπούλου, Αποστολάκη, Τσατσούρη
2014–15	2η θέση	Φιναλίστ	δεν αγωνίστηκε	Ρούσσης	Γκούζου, Καββαδία, Μεταξά, Μερτέκη, Τσίμα, Ρόγκα, Τσατσούρη, Χρήστου, Βίλκου, Παπαδοπούλου, Πατσέκο, Βαμβακούση, Γιαννακοπούλου
2015–16	3η θέση	Ημιτελικός	δεν αγωνίστηκε	Ρούσσης, Δ. Καζάζης	Γκούζου, Καββαδία, Μερτέκη, Τσίμα, Ρόγκα, Κουτουξίδου, Νομικού, Παπαδοπούλου, Ε. Κωνσταντινίδου, Μόλναρ, Κάστανου, Γιαννακοπούλου, Αγγελοπούλου, Αργυρίου, Φιλντ
2016–17	3η θέση	Ημιτελικός	δεν αγωνίστηκε	Δ. Καζάζης	Καββαδία, Μερτέκη, Ρόγκα, Παπαδοπούλου, Α. Κωνσταντινίδου, Φιλντ, Ρίτσι, Πολ, Καρπουζά, Χρυσομάλλη, Κάστανου, Λαγουδάκη
2017–18	Απόσυρση συμμετοχής	Απόσυρση συμμετοχής	Απόσυρση συμμετοχής	Απόσυρση συμμετοχής	Απόσυρση συμμετοχής
2018–19	2η θέση Πρε Λιγκ (άνοδος)	Προημιτελικός	δεν αγωνίστηκε	Καμπερίδης	Ρόγκα, Κουντουρά, Νούσια, Κοσμά, Οικονομίδου, Λαμπρινίδου, Κελεσίδη, Τσιάκουλα, Α. Βογιατζόγλου, Ι. Βογιατζόγλου, Λεωνίδου, Κονοπάτσκα, Παπανίκα
2019–20	3η θέση	Φάση των 16	δεν αγωνίστηκε	Καμπερίδης	Βεργίδου, Διώτη, Κοσμά, Λεωνίδου, Κωνσταντέλου, Καλαντάντζε, Οικονομίδου, Ρόγκα, Βογιατζόγλου, Πότοκαρ, Κελεσίδη, Φακοπουλίδου
2020–21	Δεν ολοκληρώθηκε	Ημιτελικός	δεν αγωνίστηκε	Δερμάτης, Οικονόμου	Χουντέκοβα, Βαλληνδρά, Κοσμά, Νεΐκοβα, Κασδοβασίλη, Λεωνίδου, Πασσιά, Τζαφέρη, Τσιτσιγιάννη, Χαντάβα, Γιανναρά, Μεταξά, Σάντσεζ Πέρεζ
2021–22	πρωταθλητής	κυπελλούχος	προημιτελικά Τσάλεντζ Καπ	Οικονόμου, Γκάιτς	Ρόγκα, Χαντάβα, Παπαφωτίου, Κωνσταντίνου, Γκρόθες, Κρος, Στεπανένκο, Μεταξά, Τσιτσιγιάννη, Χατζηευστρατιάδου, Κωνσταντέλου, Ξηντάρα, Παπαστεργίου, Μπραμπίλλα, Καραγκούνη
2022–23	πρωταθλητής	φιναλίστ	φάση των 16 Τσάλεντζ Καπ	Γκάιτς, Καλμαζίδης	Παπαφωτίου, Ανθούλη, Ανάε, Ρόγκα, Γκρόθες, Κρος, Μέντιτς, Χατζηευστρατιάδου, Μεταξά, Νικολογιάννη, Παλάσιο, Μερκούρη, Πολίτη, Τζαγκαράκη, Βασιλαντωνάκη, Ίβκοβιτς, Αρβανιτοπούλου
2023–24		Ημιτελικός	προημιτελικά Τσάλεντζ Καπ	Καλμαζίδης, Νέσιτς	Παπαφωτίου, Ρόγκα, Γκρόθες, Άτκινσον, Καρκάσες, Σάμανταν, Χατζηευστρατιάδου, Μεταξά, Μπελιά, Γενιτσαρίδη, Κελεσίδη, Φουμάκη, Βασιλαντωνάκη

Διακεκριμένες αθλήτριες

Σοφία Αγγελάκη Αθηνά Παπαφωτίου Χρύσα Αγγελή Μαρία Αναστασάκη Ανθή Βασιλαντωνάκη Αλίκη Βήχου Κική Γιαλένιου Κατερίνα Γιαννουλάτου Μαρία Γκαραγκούνη Νίκη Γκαραγκούνη Ράικα Γκροσντάνοβιτς Μπία Γκύζη Κική Ζαναρά Αφροδίτη Θεοδωράκη Νάντια Θεοφάνη Σοφία Ιορδανίδου Δόξα Ιωαννίδου Λίτσα Καλαϊτζή Κατερίνα Καλούδη

Μαριάνα Καρανάσου Ρούλα Κατσαμπή Γεωργία Κατσαρού Δέσποινα Κοκκάλη Άννα Κούβαρη Αγγελική Κούκη Νικολέτα Κουτουξίδου Φιλίτσα Μαλαπέτσα Έλενα Μανδανίδου Βάνα Μανωλά Πέπη Μάσου Λία Μήτση Άγκι Μπάμπουλι Καρολίνα Μπαρζούκα Έφη Μπομπόνη Βούλα Μπονοβία Χαρούλα Μπόρα Ξανθή Μυλωνά

Στάλω Νικολάου Χριστίνα Νικολάου Μιμόζα Ντούλε Φένια Παπαγεωργίου Σοφία Παυλάκου Ρούλα Πραγκαλούδη Αλεξία Ροτσίδου Χαρά Σάκκουλα Φιντάνκα Σαπαρέφσκα Έφη Σφυρή Γεωργία Τζανακάκη Ελένη Φραγκιαδάκη Μαρία Χατζηνικολάου Ελευθερία Χατζηνίκου Μαρία Χρυσοστόμου Ιωάννα Ψαθοπούλου Χιμένα Πέρεζ Ντανιέλα Τοντόροβα

Λίρα Ρίμπας Τζένιφερ Κρος Τάμι Μάχον Μαρίσα Φιλντ Γιάνα Σιμάνκοβα Γέλενα Λόζανσιτς Ιρίνα Φεντότοβα Όλγα Τότσκo Ζανέτ Πιζέλε Ρούξι Ντουμιτρέσκου Ιουλία Σάλτσεβιτς Μπριζίτκα Μόλναρ Σάνια Τομάσεβιτς Σόνια Μποροβίντσεκ Μαρίσα Φερνάντεθ Καρίνα Μεντβέντεβα Μονίκ Άνταμς Τρίσα Μπράντφορντ

Διακεκριμένοι προπονητές

Οι παρακάτω προπονητές έχουν κατακτήσει τίτλο με την γυναικεία ομάδα πετοσφαίρισης του Παναθηναϊκού:

Σάβα Γκροζντάνοβιτς Νίκος Μπεργελές Νίκος Κριτσοταλάκης Σούλης Τουρσούγκας Γιέρζι Βελτζ

Γιάννης Νικολάκης Δημήτρης Μπαχράμης Κώστας Τσίγκος Τάκης Φλώρος Σπύρος Χουντουμάδης

Απόστολος Οικονόμου Μπράνκο Γκάιτς Γιάννης Καλμαζίδης

Τμήματα υποδομής

Νεάνιδες

Το 1990 η ομάδα νεανίδων του Παναθηναϊκού κατέκτησε το πρωτάθλημα ΕΣΠΑΑΑ, έχοντας στη σύνθεσή της τις Μαρτσουκάκη, Σφυρή, Κοκκίνου, Κοστρίβα, Σκουλά, Θεοδωράκη, Χαραλάμπους, Αλεξανδράκη, Μανταμοπούλου. Στην τελική φάση του Πανελλήνιου πρωταθλήματος νίκησε τους Φιλαθλητικό, Πανελλήνιο και Σταυρούπολη, ηττήθηκε όμως από τη Δραπετσώνα και την τελικά πρωταθλήτρια Νίκη Αλεξανδρούπολης.

Την επόμενη περίοδο ο Παναθηναϊκός κατέκτησε και πάλι το Πρωτάθλημα ΕΣΠΑΑΑ. Στο πρωτάθλημα Ελλάδας που διεξήχθη στη Δράμα, επικράτησε έναντι όλων των αντιπάλων του (Σταυρούπολη, ΓΣΓ Νίκη, ΓΝΟΝ Άρη και Μεσσηνιακός) δίχως να παραχωρήσει σετ. Πρωταθλήτριες Αθήνας και Ελλάδας για το 1991 ήταν οι Μαρτσουκάκη, Τζίμου, Κοστρίβα, Σκουλά, Θεοδωράκη, Χαραλάμπους, Αλεξανδράκη, Μανταμοπούλου, Γιαννιώτη και Κοκκίνου.

Έπειτα από 22 χρόνια, η ομάδα βόλεϊ νεανίδων του Παναθηναϊκού κατέκτησε το πρωτάθλημα ΕΣΠΑΑΑ του 2013. Ανακηρύχθηκε επίσης πρωταθλήτρια Ελλάδας, καθώς στον τελικό του Άργους επικράτησε με 3-0 σετ του Αίαντα Ευόσμου, με αθλήτριες τις Βασιλαντωνάκη, Γλύκα, Καββαδία, Σωτηρίου, Τσατσούρη, Λιάγκη, Γεωργίου και προπονητή το Βασίλη Βλαχονικολό. Κορυφαία παίκτρια (MVP) της διοργάνωσης αναδείχθηκε η Ανθή Βασιλαντωνάκη, καλύτερη μπλοκέρ η Αγγελική Καββαδία, καλύτερη πασαδόρος η Ελεάννα Γλύκα και καλύτερη λίμπερο η Μαρίνα Γεωργίου.

Τίτλοι

• 2 Πρωταθλήματα Ελλάδας: 1991, 2013
• 3 Πρωταθλήματα ΕΣΠΑΑΑ νεανίδων: 1990, 1991, 2013

Πηγές

• Σήφης Βοτζάκης (συνεργ. Βαγγέλης Μελέκογλου), 100 χρόνια Παναθηναϊκός • Η ιστορία 1908-2008, Εκδόσ. Α.Α Λιβάνη, Αθήνα 2008, ISBN 960-1418-75-X
• συλλογικό έργο, Τριφύλλι 100 χρόνια, επετειακή έκδοση εφ. Goal news, Αθήνα 2008.
• Β. Τούτσικας-Ν. Σαρίδης, 100 χρόνια Παναθηναϊκός, ειδική έκδοση εφημ. SPORTDAY, Αθήνα 2008.

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

• Αθλήματα > Βόλεϊ γυναικών Αρχειοθετήθηκε 2020-08-14 στο Wayback Machine., ιστότοπος Παναθηναϊκού Αθλητικού Ομίλου
• Τμήματα > Βόλεϊ γυναικών, ιστότοπος Συλλόγου Παλαιμάχων Αθλητών Παναθηναϊκού ΑΟ
• ιστολόγιο, Σύλλογος Παλαιμάχων Αθλητών Παναθηναϊκού ΑΟ.