Παλλαντίδες
Στην ελληνική μυθολογία με το συλλογικό όνομα Παλλαντίδες (Παλλαντίδαι) είναι γνωστοί οι 50 γιοί του Αθηναίου άρχοντα Πάλλαντα, του γιου του Πανδίονα και αδελφού του γνωστού βασιλιά στην Αρχαία Αθήνα Αιγέα. Ο Διόδωρος Σικελιώτης έγραψε ότι οι Παλλαντίδες έγιναν φίλοι με τον Ανδρόγεως γιο του βασιλιά της Κρήτης Μίνωα και της Πασιφάης. Το γεγονός αυτό ανησύχησε έντονα τον Αιγέα που δολοφόνησε τον Ανδρόγεως επειδή φοβήθηκε ότι θα του κλέψουν τον θρόνο οι Παλλαντίδες συμμαχώντας με τον πανίσχυρο πατέρα του.[1] Οι Παλλαντίδες είχαν την ελπίδα ότι δεν θα επιστρέψει ποτέ ο Θησέας από την Κρήτη, με τον τρόπο αυτό θα κληρονομούσαν οι ίδιοι τον θείο τους. Με την επιστροφή του βάδισαν εναντίον του, οι μισοί από αυτούς ξεκίνησαν εκστρατεία από την Σφηττό, οι άλλοι μισοί από την Γαργηττό. Ο κήρυκας του Θησέα Λέως τον πληροφόρησε για τα σχέδια των Παλλαντιδών και την ενέδρα, τότε ο Θησέας τους πρόλαβε στήνοντάς τους αυτός ενέδρα. Οι Παλλαντίδες που βρίσκονταν στον Γαργηττό σκοτώθηκαν όλοι, οι υπόλοιποι φοβήθηκαν και οπισθοχώρησαν.[2] Σύμφωνα με άλλες πηγές ο Θησέας σκότωσε όλους τους Παλλαντίδες.[3][4] Σύμφωνα με μια παράδοση χάρισε την ζωή στην αδελφή τους Αρικία που την κράτησε ως δούλη, αργότερα την πάντρεψε με τον γιο του Ιππόλυτο ενώνοντας με τον τρόπο αυτό τους Αθηναίους με τους Παλληνείς. Την θεωρία αυτή υποστηρίζει ο Ρακίνας στο έργο του Φαίδρα αλλά δεν την βρίσκουμε στις αρχαίες πηγές. Ο Οβίδιος καταγράφει τα ονόματα δύο Παλλαντίδων Βούτης και Κλύτος, δεν επέζησαν ωστόσο άλλες ονομασίες.[5] Μερικοί μελετητές ισχυρίζονται ότι στην ανατολική ζωοφόρο του Ναού του Ηφαίστου απεικονίζεται η μάχη του Θησέα με τους Παλλαντίδες.
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ Διόδωρος Σικελιώτης, "Ιστορική Βιβλιοθήκη", Βιβλίο 4, Κεφ.60
- ↑ Πλούταρχος, "Θησεύς", Κεφ. 13
- ↑ Βιβλιοθήκη Απολλόδωρου, Επιτομή Βιβλίου 4, Κεφ. 1, Παρ. 11
- ↑ Παυσανίας, "Περιγραφή της Ελλάδος" (Βιβλίο 1, Κεφ. 22, Τομ. 2; Βιβλίο 1, Κεφ. 28, Τομ. 10)
- ↑ Οβίδιος, Μεταμορφώσεις, Βιβλίο 7
Πηγές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Emmy Patsi-Garin: Επίτομο λεξικό Ελληνικής Μυθολογίας, εκδ. οίκος «Χάρη Πάτση», Αθήνα 1969
- Apollodorus, The Library with an English Translation by Sir James George Frazer, F.B.A., F.R.S. in 2 Volumes, Cambridge, MA, Harvard University Press; London, William Heinemann Ltd. 1921.
- Diodorus Siculus, Bibliotheca Historica. Vol 1-2. Immanel Bekker. Ludwig Dindorf. Friedrich Vogel. in aedibus B. G. Teubneri. Leipzig. 1888-1890.
- Lucius Mestrius Plutarchus, Lives with an English Translation by Bernadotte Perrin. Cambridge, MA. Harvard University Press. London. William Heinemann Ltd. 1914. 1.
- Pausanias, Description of Greece with an English Translation by W.H.S. Jones, Litt.D., and H.A. Ormerod, M.A., in 4 Volumes. Cambridge, MA, Harvard University Press; London, William Heinemann Ltd. 1918.
- Pausanias, Graeciae Descriptio. 3 vols. Leipzig, Teubner. 1903.
- Publius Ovidius Naso, Metamorphoses translated by Brookes More (1859-1942). Boston, Cornhill Publishing Co. 1922.
- Publius Ovidius Naso, Metamorphoses. Hugo Magnus. Gotha (Germany). Friedr. Andr. Perthes. 1892.