Πακ (δορυφόρος)

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Πακ
Ανακάλυψη
Ανακαλύφθηκε από Στίβεν Π. Σίνοτ Βόγιατζερ 2
Ημερομηνία Ανακάλυψης 30 Δεκεμβρίου 1985
Προσδιορισμοί
Εναλλακτική ονομασία Ουρανός XV
Προσωρινή ονομασία S/1985 U 1
Χαρακτηριστικά τροχιάς
Ημιάξονας τροχιάς 86.004 Km
Εκκεντρότητα 0,00012 ± 0,000061
Περίοδος περιφοράς 0,76183287 ± 0,000000014 ημέρες
Κλίση 0,31921 ± 0,021° (προς τον Ισημερινό του Ουρανού)
Είναι δορυφόρος του Ουρανού
Φυσικά χαρακτηριστικά
Μέση Ακτίνα 81 ± 2 Km
Έκταση επιφάνειας ~82.400 Km²
Όγκος ~2.225.000 Km³
Μάζα ~2,9 × 1018 kg
Μέση πυκνότητα ~1,3 g/cm3
Ισημερινή βαρύτητα επιφάνειας 0,028 m/s²
Ταχύτητα διαφυγής 0,069 km/s
Περίοδος περιστροφής Σύγχρονη
Κλίση άξονα μηδέν
Λευκαύγεια 0,11 ± 0,015
Επιφανειακή θερμοκρασία 64 K
Φαινόμενο μέγεθος 20,5

Ο Πακ (αγγλικά: Puck) είναι ένας από τους 27 δορυφόρους του πλανήτη Ουρανού. Ονομάστηκε έτσι από ένα ξωτικό που εμφανίζεται στο θεατρικό έργο του Σαίξπηρ «Όνειρο Θερινής Νυκτός»[1]. Η άλλη του σημερινή ονομασία είναι Ουρανός XV (Uranus XV). Η τροχιά του Πακ βρίσκεται μεταξύ των δακτυλίων του Ουρανού και της Μιράντας. Έχει σχεδόν σφαιρικό σχήμα και διάμετρο 162 χλμ. Η επιφάνειά του είναι σκοτεινή και με πολλούς κρατήρες ενώ υπάρχουν φασματικές ενδείξεις ότι υπάρχει πάγος.

Ανακάλυψη[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο Πακ είναι ο μεγαλύτερος εσωτερικός δορυφόρος του Ουρανού και ανακαλύφθηκε από εικόνες που λήφθηκαν από το Βόγιατζερ 2 στις 30 Δεκεμβρίου 1985. Η αρχική προσωρινή ονομασία που του είχε δοθεί ήταν S/1985 U 1[2]. Αργότερα ονομάστηκε Πακ από το ξωτικό Πακ που εμφανίζεται στο έργο "Όνειρο Θερινής Νυκτός" του Σαίξπηρ. Στην Κελτική μυθολογία και στην αγγλική λαογραφία, ο Πακ είναι ένα κακό ξωτικό.

Γεωλογικά χαρακτηριστικά[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Κρατήρας Ονομάστηκε από (μυθολογία καταγωγής ήρωα)
Μπογκλ Μπογκλ (Κελτική)
Μπατζ Μπατζ (Γερμανική)
Λομπ Λομπ (Βρετανική)


Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. Marsden, Brian G. (8 Ιουνίου 1988). "Δορυφόροι του Κρόνου και του Ουρανού". IAU Circular 4609.
  2. Marsden, Brian G. (16 Ιανουαρίου 1986). "Δορυφόροι του Ουρανού και του Ποσειδώνα". IAU Circular 4159. Ανάκτηση 24-01-2012.

Εξωτερικοί σύνδεσμοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]