Πέτρος Λομβαρδός
| Πέτρος Λομβαρδός | |
|---|---|
 | |
| Γενικές πληροφορίες | |
| Όνομα στη μητρική γλώσσα | Petrus Lombardus (Λατινικά) |
| Γέννηση | μεταξύ 1095 και 1100 Νοβάρα |
| Θάνατος | 1160[1] Παρίσι[2] |
| Χώρα πολιτογράφησης | Βασίλειο της Γαλλίας[3][4] |
| Θρησκεία | Καθολικισμός |
| Εκπαίδευση και γλώσσες | |
| Ομιλούμενες γλώσσες | λατινική γλώσσα Γαλλικά[5] |
| Σπουδές | Πανεπιστήμιο του Παρισιού School of Reims Πανεπιστήμιο της Μπολόνια[6] |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | καθολικός ιερέας θεολόγος[7] καθηγητής πανεπιστημίου καθολικός επίσκοπος |
| Αξιοσημείωτο έργο | Sentences |
 Σχετικά πολυμέσα | |
Ο Πέτρος Λομβαρδός (λατ.: Petrus Lombardus, 1095/1100-1160) ήταν σχολαστικός θεολόγος, καθηγητής στην Καθεδρική Σχολή της Νοτρ Νταμ του Παρισιού και επίσκοπος Παρισιού.
Βιογραφικά στοιχεία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ο Πέτρος Λομβαρδός γεννήθηκε μεταξύ των ετών 1095 και 1100 στην περιοχή της Ναβάρα στη βορειοδυτική Ιταλία. Αφού ολοκλήρωσε τις βασικές σπουδές στην περιοχή του, με τη μεσολάβηση του Βερνάρδου του Κλαιρβώ πήγε στη συνέχεια για σπουδές στη Ρενς και στο Παρίσι. Στο Παρίσι γνώρισε τον Πέτρο Αβελάρδο και τον Χούγκο του Αγίου Βίκτωρος, οι οποίοι ήταν εξέχοντες θεολόγοι της εποχής. Το 1145 απέκτησε τον τίτλο του καθηγητή της Καθεδρικής Σχολής της Νοτρ Νταμ(D/R) και σταδιακά απέκτησε φήμη ως ακαδημαϊκός δάσκαλος. Το 1151/1152 ταξίδεψε στη Ρώμη, όπου είχε την ευκαιρία να γνωρίσει το έργο του Ιωάννη Δαμασκηνού" Έκθεσις ακριβής της ορθοδόξου πίστεως" που είχε μεταφραστεί στα λατινικά περί το 1148-1150 από τον Burgundius[8][9]. Τον Ιούνιο του 1159 χειροτονήθηκε επίσκοπος του Παρισιού και τον επόμενο χρόνο, στις 21 ή 22 Ιουλίου του 1160, πέθανε.[10]
Έργα[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Τα έργα του που μας έχουν παραδοθεί είναι το Υπόμνημα στους Ψαλμούς, Υπόμνημα στις Επιστολές του Παύλου, Ομιλίες και το Libri IV Sentetiarum (Γνωμών βιβλία τέσσερα), έργο που έγραψε μεταξύ των ετών 1152-1153 και τον καθιέρωσε ως μεγάλο θεολόγο της εποχής του. Ο τίτλος Sentetiarum σημαίνει γνώμες με την έννοια της συλλογής έγκυρων θεολογικών απόψεων προηγούμενων πατέρων και θεολόγων κυρίως της Δυτικής Εκκλησίας. Στη σύνταξή του επηρεάστηκε ή εμπνεύστηκε από το προαναφερθέν έργο του Ιωάννη Δαμασκηνού. Ο ίδιος δεν ανέπτυξε ιδιαίτερη διδασκαλία και το έργο του δεν έχει πρωτότυπο χαρακτήρα αλλά αποτελεί συμπίλημα από θεολογικές απόψεις και θέσεις εκκλησιαστικών δασκάλων και πατέρων.[10][8] Τα έργα έχουν εκδοθεί στην Patrologia Latina στους τόμους 191-192.
Επίδραση[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Το έργο του Libri IV Sentetiarum είναι συστηματικό και τεχνικά δομημένο με τέτοιο τρόπο ώστε να εξυπηρετεί για σχολική χρήση και αυτό βοήθησε στη διάδοσή του. Το 1215 η Δ΄ Σύνοδος του Λατερανού επικύρωσε τη χρήση του ως κύριου δογματικού εγχειριδίου. Από τότε και μέχρι τον 16ο αι., όταν αντικαταστάθηκε από το έργο του Θωμά Ακινάτη Summa Theologica, αποτέλεσε βασικό θεολογικό εγχειρίδιο για τις θεολογικές σχολές της Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας. Με το έργο ασχολήθηκαν όλοι οι μεγάλοι εκκλησιαστικοί συγγραφείς εκείνης της περιόδου και γράφτηκαν περίπου 4.000 υπομνήματα σε αυτό. Στην επίδραση του συγκεκριμένου έργου οφείλεται και καθιέρωση του κλειστού αριθμού των επτά μυστηρίων από την Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία.[10][8][11]
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ διάφοροι συγγραφείς: «Enciclopedia Treccani». (Ιταλικά) Εγκυκλοπαίδεια Treccani. Ινστιτούτο της Ιταλικής Εγκυκλοπαίδειας. 1929.
- ↑ Εθνική Βιβλιοθήκη της Γερμανίας: (Γερμανικά) Gemeinsame Normdatei. Ανακτήθηκε στις 31 Δεκεμβρίου 2014.
- ↑ (Ισπανικά) Biblioteca Virtual Miguel de Cervantes. 26105. Ανακτήθηκε στις 13 Μαΐου 2020.
- ↑ (Ισπανικά) Biblioteca Virtual Miguel de Cervantes. 31890. Ανακτήθηκε στις 13 Μαΐου 2020.
- ↑ CONOR.SI. 73076835.
- ↑ Ανακτήθηκε στις 8 Ιουλίου 2019.
- ↑ 11768d.
- ↑ 8,0 8,1 8,2 Θρησκευτική και Ηθική Εγκυκλοπαιδεία. 10. Αθήνα: Μαρτίνος. 1967. σελ. 373-374.
- ↑ Σβορώνος, Νίκος (1987). «Παρατηρήσεις για τη συμβολή του Βυζαντίου στην πνευματική εξέλιξη της Δυτικής Ευρώπης: Η περίπτωση του Ιωάννου Δαμασκηνού, Ἀπὸ «Βυζάντιο καὶ Εὐρώπη» Α' Διεθνὴς Βυζαντινολογικὴ Συνάντηση, Δελφοί, 20-24 Ἰουλίου 1985, ἐκδ. Εὐρωπαϊκὸ Πολιτιστικὸ Κέντρο Δελφῶν, Ἀθήνα 1987». www.myriobiblos.gr. Εκκλησία της Ελλάδος. Ανακτήθηκε στις 20 Ιουνίου 2017.[νεκρός σύνδεσμος]
- ↑ 10,0 10,1 10,2 Εγκυκλοπαίδεια Πάπυρος Λαρούς Μπριτάνικα. 49. Αθήνα: Πάπυρος. 2001 [1992]. σελ. 136-137.
- ↑ Μαράς, Αναστάσιος Γ. «Χριστιανική Γραμματεία ΙΙΙ. Οι πρώτοι σουμιστές, Ανοιχτά Ακαδημαϊκά μαθήματα, Ανώτατη Εκκλησιατική Ακαδημία Θεσσαλονίκης» (PDF). Ανώτατη Εκκλησιαστική Ακαδημία Θεσσαλονίκης. Ανακτήθηκε στις 20 Ιουλίου 2017.
Βιβλιογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Νίκος Σβορώνος, Παρατηρήσεις για τη συμβολή του Βυζαντίου στην πνευματική εξέλιξη της Δυτικής Ευρώπης: Η περίπτωση του Ιωάννου Δαμασκηνού, Ἀπὸ «Βυζάντιο καὶ Εὐρώπη» Α' Διεθνὴς Βυζαντινολογικὴ Συνάντηση, Δελφοί, 20-24 Ἰουλίου 1985, ἐκδ. Εὐρωπαϊκὸ Πολιτιστικὸ Κέντρο Δελφῶν, Ἀθήνα 1987.
- Μαράς, Αναστάσιος Γ. Χριστιανική Γραμματεία ΙΙΙ. Οι πρώτοι σουμιστές, Ανοιχτά Ακαδημαϊκά μαθήματα, Ανώτατη Εκκλησιατική Ακαδημία Θεσσαλονίκης
- Delhaye, Philippe. Pierre Lombard: sa vie, ses œuvres, sa morale. Paris/Montreal: 1961.
- Herlihy, David. Medieval Households. Cambridge: Harvard UP, 1985.
- Rosemann, Philipp W. Peter Lombard. New York: Oxford UP, 2004.
Εξωτερικοί σύνδεσμοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
|