Πέρδικα
 |
Το λήμμα παραθέτει τις πηγές του αόριστα, χωρίς παραπομπές. |
| Πέρδικα | ||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
.jpg) Πέρδιξ η πέρδιξ
| ||||||||||||
| Συστηματική ταξινόμηση | ||||||||||||
| ||||||||||||
| Γένος | ||||||||||||
|
Alectoris | ||||||||||||
.jpg)
Το περδίκι είναι κοινή ονομασία πτηνών του γένους Πέρδιξ ή Αλεκτορίς που ανήκουν στην οικογένεια των Φασιανιδών και στην τάξη των Ορνιθόμορφων. Το γένος αυτό περιλαμβάνει οκτώ είδη. Πρόκειται για ενδημικά πτηνά, που ζουν κατά σμήνη , στις εύκρατες ζώνες της Ευρώπης, της Ασίας και της Αφρικής, και αναπαράγονται νωρίς την άνοιξη, οπότε και χωρίζονται σε ζευγάρια. Κάθε αρσενικό ορίζει μια δική του περιοχή, την οποία υπερασπίζεται με φανατισμό και αποκλείει την είσοδο των άλλων αρσενικών σε αυτή. Την ίδια περίοδο τα αρσενικά εκφέρουν μια κραυγή, που είναι προειδοποιητική για τα άλλα αρσενικά και συγχρόνως κάλεσμα για το θηλυκό. Τους θερινούς μήνες ανεβαίνουν σε ορεινές και δροσερές περιοχές, ενώ το χειμώνα πηγαίνουν χαμηλότερα. Ο μεγαλύτερος εχθρός τους είναι τα σαρκοβόρα ζώα που τις κυνηγούν για το νόστιμο κρέας τους. Το πτηνό αυτό απειλείται στην Ελλάδα, καθώς ο αριθμός της έχει μειωθεί σημαντικά.[εκκρεμεί παραπομπή] Ως αποτέλεσμα αυτού, το κυνήγι της πέρδικας σε αρκετές ελληνικές περιοχές είναι εντελώς απαγορευμένο.
Περιγραφή[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Το πτηνό φθάνει σε μήκος τα 20-30 εκ. και σε βάρος τα 500 γραμμάρια. Έχουν κοντές και στρογγυλές φτερούγες, μικρό κεφάλι και κοντό, μυτερό ράμφος. Το βάδισμα και το πέταγμά της γίνεται με γοργό ρυθμό και με μεγάλη ευκολία. Χρησιμοποιεί τα φτερά της μόνο σε περίπτωση κινδύνου. Η φωνή της είναι ιδιόμορφη. Η τροφή τους είναι έντομα, σκουλήκια, σπόρους, φύλλα, τρυφερούς βλαστούς και θεωρείται γενικά ωφέλιμη για τους γεωργούς παρά επιζήμια. Αποτελεί βασικό κυνήγι κατά την κυνηγετική περίοδο.
Πολλαπλασιασμός[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Το αρσενικό μετά το ζευγάρωμα επιλέγει το πιο προφυλαγμένο σημείο της περιοχής του και σκάβει τρύπες στη γη. Το θηλυκό διαλέγει μία από αυτές και γεννά 10-15 αυγά, τα οποία επωάζει για σχεδόν έναν μήνα. Σε δύο ημέρες τα μικρά πουλιά είναι ικανά να πηγαίνουν μαζί με τη μητέρα τους σε αναζήτηση τροφής. Είναι χαρακτηριστική η αυτοθυσία αμφότερων των γονέων για τα μικρά τους. Η οικογένεια μένει ενωμένη ως το φθινόπωρο, οπότε τα μικρά είναι ικανά να αυτοπροστατεύονται, ενώ την επόμενη άνοιξη είναι έτοιμα για αναπαραγωγή. Κατά την περίοδο της αναπαραγωγής, από το Φεβρουάριο μέχρι τα μέσα του φθινοπώρου, απαγορεύεται το κυνήγι της πέρδικας.
Είδη[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Πεδινή πέρδικα (Perdix perdix - Πέρδιξ η πέρδιξ): Είναι γνωστή στον ελληνικό χώρο και ως πέρδικα του κάμπου (λιβαδοπέρδικα). Απαντάται σε όλη την ηπειρωτική Ευρώπη. Ποικιλίες: πέρδικα η γνήσια: Ζει στην Ευρώπη, στη Μικρά Ασία, πέρδικα η κοινή: αναπαράγεται στις χώρες της Μεσογείου, λευκή πέρδικα, και πέρδικα της Σαρδηνίας.
- Πετροπέρδικα (Alectoris graeca - Αλεκτορίς η ελληνική): Αποτελεί ένα από τα πιο συνηθισμένα είδη, το οποίο καλείται και ορεινή πέρδικα. Το φτέρωμά της έχει διάφορα χρώματα και γκριζογάλαζες αποχρώσεις, μαύρες κηλίδες και καφεκίτρινες ταινίες στα πλευρά. Απαντάται στα νότια Βαλκάνια και στην Ιταλία.
- Νησοπέρδικα (Alectoris graeca) : περιλαμβάνει 14 υποείδη. Τρέφεται με έντομα κάθε είδους, μυρμήγκια, μύγες, ακρίδες, σπόρους, φύλλα και βλαστούς. Αγαπά πολύ τον ήλιο.
- Βραχοπέρδικα (Alectoris barbara)
- Κοκκινοπέρδικα (Alectoris rufa).
Βιβλιογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Εγκυκλοπαίδεια 2002, τόμος 15, σελ. 351-352, εκδ. 1983.
- Εγκυκλοπαίδεια Παιδεία, τόμος 20, εκδ. Μαλλιάρης Παιδεία, 2006.
Εξωτερικοί σύνδεσμοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Βίντεο με πέρδικες στο Internet Bird Collection.