Πάπας Πίος Η΄

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Υπηρέτης του Θεού, Πάπας
Πίος Η΄
Από31 Μαρτίου 1829
Έως1 Δεκεμβρίου 1830
ΠροκάτοχοςΛέων ΙΒ΄
ΔιάδοχοςΓρηγόριος ΙΣΤ΄
Προσφωνήσεις του
Πάπα Πίου Η΄
Προσφώνηση αναφοράςΑγιότατος
Προφορική προσφώνησηΑγιότατε
Θρησκευτική προσφώνησηΆγιος Πατέρας
Μεταθανάτια προσφώνησηΥπηρέτης του Θεού

Ο Πάπας Πίος Η ή Φραντσέσκο Σαβερίο Μαρία Φελίτσε Καστιλιόνι (20 Νοεμβρίου 1761 - 30 Νοεμβρίου 1830) ήταν αρχηγός στην Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία και κυβερνήτης στα Παπικά Κράτη (31 Μαρτίου 1829 - 30 Νοεμβρίου 1830). Η Παποσύνη του Πίου Η΄ ήταν η συντομότερη σε όλο τον 19ο αιώνα. Στην εποχή του αναδείχθηκε το Ηνωμένο Βασίλειο σαν Παγκόσμια ναυτική δύναμη κάτι που δέχτηκε ευχάριστα (1829) και έγινε η Ιουλιανή Επανάσταση στην Γαλλία (1830), κάτι που τον ενόχλησε έντονα.[1] Ο Πίος Η΄ μνημονεύεται για τις έντονες προσπάθειες που έκανε για να ρυθμιστεί το ζήτημα των γάμων ανάμεσα στους Καθολικούς και τους Προτεστάντες. Το σχέδιο του ήταν η ομαλή διεξαγωγή των μεικτών γάμων υπό την προυπόθεση τα παιδιά που θα προκύψουν να ασπαστούν την Καθολική θρησκεία της Ρώμης. Το σύντομο χρονικό διάστημα που πέθανε μετά την εκλογή του δημιούργησε πολλές υποψίες ότι δηλητηριάστηκε.

Πρώτα χρόνια[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο Καστιλιόνι γεννήθηκε το Τσίνγκολι του Μάρκε, γιος του Κόμητα Οττάβιο Καστιλιόνι και της συζύγου του Σάντσια Γκισλιέρι, ένας από τους προγόνους του ήταν ο Πάπας Κελεστίνος Δ΄. Σπούδασε το Κολλέγιο Καμπάνα το οποίο είχε υπό την διοίκηση της η Εταιρεία του Ιησού και στο Πανεπιστήμιο της Μπολόνια όπου πήρε διδακτορικό στο Κανονικό δίκαιο (1785). Την ίδια χρονιά εισήλθε στον εκκλησιαστικό κλάδο ως ιερέας (17 Δεκεμβρίου 1785).[2] Τα επόμενα χρόνια διετέλεσε Γενικός Βικάριος της Αναγκνί (1788-1790), του Φάνο (1790-1797), του Άσκολι Πιτσένο (1797-1800) και έγινε επίσκοπος Μοντάλτο (1800).[3]

Ο Καστιλιόνι αρνήθηκε να δηλώσει την υποταγή του στον Μέγα Ναπολέων και να αναγνωρίσει το υποτελές σε αυτόν Βασίλειο της Ιταλίας (1805-1814). Μετά την σύλληψη του μεταφέρθηκε στο Μιλάνο (29 Ιουλίου 1808), από εκεί πήγε στην Παβία, την Μάντοβα και τελικά κατέληξε στο Τορίνο (10 Νοεμβρίου 1813). Σε λίγες μέρες πήγε ξανά στο Μιλάνο (18 Νοεμβρίου 1813) και με την πτώση του Ναπολέοντα επέστρεψε στην επισκοπή του (16 Ιουνίου 1814).[4] Ο Πάπας Πίος Ζ΄ με στόχο να τον ανταμείψει για την αντίσταση τους στους Γάλλους τον έχρισε καρδινάλιος-ιερέας της Σάντα Μαρία στην Τρανσπορτίνα. Ανέλαβε διάφορα υψηλά αξιώματα έκτοτε, περιλαμβανομένου αυτού του Αποστολικού Σωφρονιστή. Σύντομα έγινε καρδινάλιος-επίσκοπος της εικονικής έδρας του Φρασκάτι. Ως καρδινάλιος, ο Καστιλιόνε συνέχισε να ζει ταπεινά, δεν δημιούργησε εχθρούς και παρότι η ιδιωτική του ζωή ήταν πάντα άμεμπτη, δεν είχε δείξει σημάδια επίκρισης εκεί που άλλοι ήθελαν. Ο Κοστιλιόνι ήταν ένας από τους βασικούς υποψήφιους στο Κονκλάβιο (1823) που συνεστήθη μετά τον θάνατο του Πίου Ζ΄, ήταν τόσο στενά συνδεδεμόνος μαζί του που είχε από τότε το προσωνύμιο "Πίος Η΄".[5] Η συμμαχία του ωστόσο με τον αντιπαθή Καρδινάλιο Έρκολε Κονσάλβι απέτρεψε την εκλογή του αν και την θεωρούσαν σίγουρη. Ο ετοιμοθάνατος Καρδινάλιος Ανίμπαλε-Φραντσέσκο-Κλεμέντε-Μελχιόρε-Τζιρόλαμο-Νικόλα Σερματέι ντελα Τζένγκα εξελέγη ως συμβιβαστική λύση με το όνομα Πάπας Λέων ΙΒ΄, κατόρθωσε να ζήσει άλλα 6 χρόνια παρά το ότι η υγεία του είχε καταρρεύσει πλήρως. Με τον θάνατο του Λέων ΙΒ΄ ήταν πάλι ο βασικός υποψήφιος για την εκλογή του, οι Καρδινάλιοι τον επέλεξαν παρά το ότι είχαν πολλές αμφιβολίες επειδή είχε και ο ίδιος άσχημη υγεία (1829). Το όνομα που επέλεξε όπως ήταν αναμενόμενο από την εποχή του Πίου Ζ΄ ήταν Πίος Η΄ με στόχο να τον τιμήσει. Η στέψη του έγινε από τον Καρδινάλιο Τζουζέπε Αλμπάνι (5 Απριλίου 1829).[6]

Πάπας[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Εικόνα με παράσταση του Πάπα Πίου Η΄

Το Κονκλάβιο που συνεστήθη για την εκλογή του Πάπα Πίου Η΄ περιείχε μεγάλο αριθμό από ψηφοφορίες, ο Καστιλιόνι ήταν από την αρχή υποψήφιος επειδή βρισκόταν στην λίστα που είχε προτείνει ο Κάρολος Ι΄ της Γαλλίας. Ο Καρδινάλιος Αλμπάνι γνώριζε την ανικανότητα του λόγω της άσχημης κατάστασης της υγείας του και επιθυμούσε την εκλογή του ώστε να τον έχει πιόνι του και να τον διορίσει Καρδινάλιο - Υποργό Εξωτερικών. Ο Αλμπάνι πέτυχε τελικά τον στόχο του και με την τρόπο αυτό απέκτησε το σύντομο χρονικό διάστημα της Παποσύνης του Πίου Η΄ την πραγματική εξουσία.[7] Ο Πάπας Πίος ΣΤ΄ ξεκίνησε τις μεταρρυθμίσεις στα Παπικά Κράτη, αντιτάχθηκε σκληρά στην προσπάθεια των Σοφιστών της εποχής του να εξισώσουν την Καθολική Εκκλησία με τις υπόλοιπες θρησκείες. Οι περισσότεροι σοφιστές έκαναν μετάφραση της Βίβλου στην Δημοτική με τον δικό τους τρόπο κάτι που ο Πάπας το αναγνώριζε σαν διαστροφή. Ο Πίος Η΄ εξέδωσε μια εγκύκλιο , την "Traditi humilitati" (24 Μαΐου 1829), σε αυτήν τόνισε ότι το δηλητήριο της διαστροφής με τα "ανόητα τεχνάσματα των σοφιστών της εποχής" θα αναγνωστεί δωρεάν από εκατομμύρια αμόρφωτους ανθρώπους οι οποίοι θα τα πιστέψουν και θα πέσουν στην παγίδα.

Με νέα εγκύκλιο του (25 Μαρτίου 1830) καταδίκασε την Μασονία και τόνισε την επιστροφή στις παραδοσιακές αρχές της Καθολικής Εκκλησίας. Οι μεικτοί γάμοι θα έπρεπε σύμφωνα με τον Πίο ΣΤ΄ να επιτρέπονται με εξαίρεση περιοχές με αμιγή Καθολικό πληθυσμό όπως η Ιρλανδία, οι απόγονοι ωστόσο θα έπρεπε να βαπτιστούν Καθολικοί. Ο διάδοχος του Πάπας Γρηγόριος ΙΣΤ΄ αναφέρει τρία χρόνια αργότερα (1833) ένα διάταγμα που είχε γράψει ο ίδιος ο Πίος Η΄ τον Ιούνιο του 1830, τονίζει ότι δεν είχε ακόμα εφαρμοστεί επειδή οι επίσκοποι τον αγνόησαν.[8] Η κατάσταση της υγείας του ήταν πολύ άσχημη από πριν ανέβει στον Παπικό θρόνο όπως ο προκάτοχος του, αρρώσταινε συνεχώς, η τελευταία σοβαρή ασθένεια στις αρχές Νοεμβρίου του 1830 τον οδήγησε στον θάνατο σε ηλικία 68 ετών (28 Νοεμβρίου 1830).[9][10] Πολλές φήμες κυκλοφόρησαν ότι δηλητηριάστηκε αλλά δεν αποδείχτηκε τίποτα.[11]

Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Εξωτερικοί σύνδεσμοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

τίτλοι της Καθολικής Εκκλησίας
Προκάτοχος
Φραντσέσκο Αντόνιο Μαρκούτσι
Επίσκοπος του Μοντάλτο
11 Αυγούστου 1800 – 8 Μαρτίου 1816
Διάδοχος
Πιέτρο Παόλο Ματσίκι
Προκάτοχος
Κάρλο Μπελλισόμι
Επίσκοπος της Τσέζενα
8 Μαρτίου 1816 – 4 Αυγούστου 1821
Διάδοχος
Αντόνιο Μαρία Καντολίνι
Προκάτοχος
Μικέλε ντι Πιέτρο
Μεγάλος Διοικητής του Ιερού Αποστολικού Σωφρονιστηρίου
4 Αυγούστου 1821 – 31 Μαρτίου 1829
Διάδοχος
Εμανουέλε Ντε Γκρεγκόριο
Προκάτοχος
Λέων ΙΒ΄
Πάπας
31 Μαρτίου 1829 – 1 Δεκεμβρίου 1830
Διάδοχος
Γρηγόριος ΙΣΤ΄