Πάπας Ουρβανός Η΄
| Πάπας Ουρβανός Η΄ | |
|---|---|
_-_Google_Art_Project_-_edited.jpg) | |
| Από | 6 Αυγούστου 1623 |
| Έως | 29 Ιουλίου 1644 |
| Προκάτοχος | Πάπας Γρηγόριος ΙΕ΄ |
| Διάδοχος | Πάπας Ιννοκέντιος Ι΄ |
| Προσωπικά στοιχεία | |
| Γέννηση | 5 Απριλίου 1568 Φλωρεντία, Δουκάτο της Φλωρεντίας |
| Θάνατος | 29 Ιουλίου 1644 (76 ετών) Ρώμη, Λάτιο, Παπικά Κράτη |
| Προσφωνήσεις του Πάπα Ουρβανού Η΄ | |
|---|---|
 | |
| Προσφώνηση αναφοράς | Αγιότατος |
| Προφορική προσφώνηση | Αγιότατε |
| Θρησκευτική προσφώνηση | Άγιος Πατέρας |
| Μεταθανάτια προσφώνηση | Δ/Δ |
Ο Πάπας Ουρβανός Η΄ ή Μαφέο Βιτσέντζο Μπαρμπερίνι (5 Απριλίου 1568 - 29 Ιουλίου 1644) ήταν αρχηγός στην Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία και κυβερνήτης στα Παπικά Κράτη (6 Αυγούστου 1623 - 29 Ιουλίου 1644). Την εποχή που ήταν Πάπας επέκτεινε με την βία τα Παπικά Κράτη, ήταν προστάτης των τεχνών και αναμορφωτής των εκκλησιαστικών αποστολών. Η παποσύνη του άφησε τεράστια χρέη με αποτέλεσμα να εξασθενήσει σημαντικά η δυνατότητα των διαδόχων του να παρέμβουν στην Ευρωπαϊκή πολιτική. Ο Ουρβανός Η΄ στάθηκε αντίπαλος απέναντι στην Ηλιοκεντρική Θεωρία που ξεκίνησε ο Νικόλαος Κοπέρνικος και συγκρούστηκε με τον Γαλιλαίο.
Πρώτα χρόνια[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ο Μαφέο Βιτσέντζο Μπαρμπερίνι ήταν γιος του Αντώνιου Μπαρμπερίνι, ενός ευγενούς από την Φλωρεντία και της Καμίλας Μπαρμπαντόρο.[1][2] Ο πατέρας του πέθανε όταν ήταν μόλις τριών ετών, η μητέρα του τον μετέφερε στην Ρώμη όπου τον ανέλαβε υπό την προστασία του ο θείος του Φραντσέσκο Μπαρμπρερίνι, ένας Αποστολικός Πρωτονοτάριος.[3] Σε ηλικία 16 ετών αντικατέστησε στην ίδια θέση τον θείο του.[4][5] Η εκπαίδευση του έγινε από τους Ιησουίτες και πήρε διδακτορικό από το Πανεπιστήμιο της Πίζας (1589). Ο Πάπας Κλήμης Η΄ μετά από συμβουλή του θείου του τον διόρισε Παπικό Λεγάτο στην αυλή του Ερρίκου Δ΄ της Γαλλίας (1601), κατόπιν τον διόρισε επίσκοπο της Ναζαρέτ (1604).[6] Με τον θάνατο του θείου του κληρονόμησε τεράστια περιουσία με την οποία αγόρασε ανάκτορα στην Ρώμη. Ο Πάπας Παύλος Ε΄ του έδωσε περισσότερα αξιώματα, τον έκανε Καρδινάλιο-ιερέα στην Σαν Πιέτρο ιν Μοντόριο και τον διόρισε Παπικό Λεγάτο της Μπολόνιας.[7] Ο Μαφέο Βιτσέντζο Μπαρμπερίνι κατόρθωσε να εκλεγεί Πάπας παρά το γεγονός ότι συνάντησε την αντίδραση επιφανών Καρδιναλίων. Ο Λουντοβίκο Λουντοβίζι ήταν αρνητικός απέναντι στον Μπαρμπερίνι επειδή ήταν οπαδός του Καρδιναλίου Σκιπίων Μποργκέζε, ξεκίνησε διαπραγματεύσεις με τους Καρδιναλίους Εδουάρδο Φαρνέζε, Κάρλο ντε Μέντιτσι και Ιππόλυτος Αλντομπρανντίνι. Οι τρεις Καρδινάλιοι του δήλωσαν την στήριξη τους στον Μπαρμπερίνι και κατόρθωσαν να κερδίσουν περισσότερους εκλέκτορες, γεγονός που θα οδηγήσει σε μια βδομάδα στην εκλογή του.[8] Το Κονκλάβιο που συνεστήθη όταν πέθανε ο Πάπας Γρηγόριος ΙΕ΄ τον επέλεξε νέο Πάπα (6 Αυγούστου 1623), η στέψη του καθυστέρησε επειδή την εποχή της εκλογής του ήταν ασθενής (29 Σεπτεμβρίου 1623). Ο Ζένο, ένας απεσταλμένος από την Δημοκρατία της Βενετίας τον περιγράφει ως εξής:[9]
"Ο νέος Πάπας είναι 56 ετών, ψηλός, μελαχρινός με μαύρα μαλλιά που έχουν αρχίσει να γκριζάρουν, είναι εξαιρετικά ευγενής, κομψός με αριστοκρατική συμπεριφορά, είναι εξαιρετικός ομιλητής, γράφει στοίχους και ποιήματα".
Πάπας[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Η Παποσύνη του κράτησε 21 χρόνια, παρά το γεγονός ότι ήταν στην αρχή φίλος με τον Γαλιλαίο ήταν κάθετα αντίθετος στην Ηλιοκεντρική Θεωρία του Κοπέρνικου, τον κάλεσε στην δεύτερη απολογία και είναι υπεύθυνος για την καταδίκη του. Ο Νεποτισμός του έφτασε στο μέγιστο σημείο, σε βαθμό που κυκλοφόρησε η φήμη για την δημιουργία της δυναστείας Μπαρμπερίνο.[10] Ο αδελφός του Αντόνιο Μαρτσέλο Μπαρμπρερίνι και οι ανεψιοί του Φραντσέσκο Μπαρμπερίνι και Αντόνιο Μπαρμπερίνι διορίστηκαν Καρδινάλιοι, ο άλλος αδελφός του Ταντέο Μπαρμπρερίνι διορίστηκε Πρίγκιπας της Παλεστρίνας, Νομάρχης της Ρώμης και διοικητής του Σαν Άντζελο. O ιστορικός Λέοπολντ φον Ράνκε εκτίμησε ότι την περίοδο της παποσύνης του η οικογένεια του συγκέντρωσε περιουσία 105.000.000 Σκούδους.[11] Ο Ουρβανός Η΄ υπήρξε ιδιαίτερα ικανός σαν συγγραφέας Λατινικών στοίχων. Έλαβε σημαντικά μέτρα υπέρ των Ιησουιτών στην νότια Αμερική, απαγόρευσε την δουλεία των ιθαγενών που τους υπηρετούσαν.[12][13] Την ίδια στιγμή απαγόρευσε το εμπόριο των Ιησουιτών στην Κίνα και την Ιαπωνία με στόχο να ικανοποιήσει τα υπόλοιπα Τάγματα.[14] Με Παπική Βούλα απαγόρευσε την χρήση καπνού στους ιερούς χώρους με ποινή αφορισμού.[15] Ο Πάπας Βενέδικτος ΙΓ΄ ανακάλεσε αργότερα αυτή την αυστηρή απόφαση.[16]
Θάνατος[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Σύμφωνα με τον συγγραφέα της εποχής Τζον Μπάργκρεϊβ οι Ισπανόφιλοι Καρδινάλιοι σχεδίασαν να τον δολοφονήσουν ή να τον αιχμαλωτίσουν και να τον αντικαταστήσουν με τον Λαουντίβιο Τσάκια.[17] Την εποχή που ο Ουρβανός Η΄ ταξίδευσε για να μείνει στο Καστέλ Γκαντόλφο τα μέλη αποφάσισαν να κάνουν το σχέδιο τους πράξη. Το σχέδιο ωστόσο αποκαλύφτηκε, ο πάπας επέστρεψε αμέσως στην Ρώμη και διέταξε τους Καρδινάλιους-Επισκόπους να επιστρέψουν στις έδρες τους.[18] Με την αποτυχία των Ισπανόφιλων Καρδιναλίων (1640) το χρέος έφτασε στα 35.000.000 Σκούδια, στο 40% του ετήσιου παπικού εισοδήματος.[19] Ο ηλικιωμένος πάπας πέθανε από την λύπη του για τα αποτελέσματα του Πολέμου του Κάστρο (29 Ιουλίου 1644), τα οικονομικά τον έκαναν εξαιρετικά μισητό στους υπηκόους του. Το άγαλμα του που βρισκόταν πίσω από τα Ανάκτορα των Συντηρητών του Λόφου του Καπιτωλίου καταστράφηκε από το εξαγριωμένο πλήθος, ένας ιερέας κατόρθωσε να διασώσει μόνο το γλυπτό που ανήκε στους Ιησουίτες.[20] Ο διάδοχος του ήταν ο Τζιοβάνι Μπατίστα Παμφίλι που εξελέγη στο Παπικό Κονκλάβιο (1644) ως Πάπας Ιννοκέντιος Ι΄.
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ William Nassau Weech, Urban VIII: being the Lothian Prize essay for 1903, Λονδίνο: Archibald Constable & Co. Ltd (1905)
- ↑ Barton 1964, σ. 115
- ↑ Ott 1912
- ↑ Pope Urban VIII New Advent
- ↑ Keyvanian 2005, σ. 294
- ↑ Ott 1912
- ↑ Ott 1912
- ↑ https://www.csun.edu/~hcfll004/SV1623.html
- ↑ Pirie, Valérie (1935). The Triple Crown: An Account of the Papal Conclaves from the Fifteenth Century to the Present Day. σ. 159
- ↑ https://web.archive.org/web/20130721003916/http://www.libraryindex.com/encyclopedia/pages/cpxlcmvbhn/urban-viii-barberini-rome.html
- ↑ https://archive.org/details/historyofpopesth0301rank
- ↑ Mooney 1910
- ↑ Joel S. Panzer, The Popes and Slavery, Staten Island, New York, Society of St. Paul, 1996, σσ. 89-91
- ↑ http://galileo.rice.edu/chr/urban_viii.html
- ↑ Buescher 2017
- ↑ The Popes and Tobacco 1910, σσ. 612–613
- ↑ Pope Alexander the Seventh and the College of Cardinals by John Bargrave, edited by James Craigie Robertson (reprint; 2009)
- ↑ Pope Alexander the Seventh and the College of Cardinals by John Bargrave, edited by James Craigie Robertson (reprint; 2009)
- ↑ Duffy, Eamon (1997). Saints and Sinners: A History of the Popes. Yale University Press
- ↑ Ernesta Chinazzi, Sede Vacante per la morte del Papa Urbano VIII Barberini e conclave di Innocenzo X Pamfili, Rome, 1904, 13
Πηγές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Barton, Eleanor Dodge (1964). "Further Notes on the Barberini Tapestries". Bulletin of the Museum of Fine Arts. Museum of Fine Arts, Boston. 62 (329): 114–118.
- Buescher, John B. (9 November 2017). "In the Habit: A History of Catholicism and Tobacco". The Catholic World Report. Archived from the original on 12 November 2017.
- Collins, Roger (2009). Keepers of the Keys of Heaven: A History of the Papacy. Basic Books.
- Keyvanian, Carla (2005). "Concerted Efforts: The Quarter of the Barberini Casa Grande in Seventeenth-Century Rome". Journal of the Society of Architectural Historians. 64 (3): 292–311.
- Mooney, James (1910). "Catholic Encyclopedia Volume VII". Robert Appleton Company, New York.
- Ott, Michael T. (1912). "Pope Urban VIII". The Catholic Encyclopedia. Vol. XV. New York: Robert Appleton Company
Εξωτερικοί σύνδεσμοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Πολυμέσα σχετικά με το θέμα Urbanus VIII στο Wikimedia Commons
|
|