Πάπας Ιννοκέντιος Ζ΄

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Πάπας
Ιννοκέντιος Ζ'
Από17 Οκτωβρίου 1404
Έως6 Νοεμβρίου 1406
ΠροκάτοχοςΠάπας Βονιφάτιος Θ΄
ΔιάδοχοςΠάπας Γρηγόριος ΙΒ΄
Προσωπικά στοιχεία
Γέννηση1336
Σουλμόνα, Βασίλειο της Νάπολης
Θάνατος6 Νοεμβρίου 1406 (70 ετών)
Ρώμη, Παπικά Κράτη
Προσφωνήσεις του
Πάπα Ιννοκέντιου Ζ΄
Προσφώνηση αναφοράςΑγιότατος
Προφορική προσφώνησηΑγιότατε
Θρησκευτική προσφώνησηΆγιος Πατέρας
Μεταθανάτια προσφώνησηΔ/Δ

Ο Πάπας Ιννοκέντιος Ζ΄ ή Κόζιμο ντε Μιλιοράτι (1339 - 6 Νοεμβρίου 1406) ήταν κυβερνήτης στην Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία και βασιλιάς στα Παπικά Κράτη (17 Οκτωβρίου 1404 - 6 Νοεμβρίου 1406).[1] Η θητεία του βρισκόταν στο επίκεντρο του Δυτικού Σχίσματος (1378-1417) και αντιτάχθηκε στον Αντίπαπα της Αβινιόν Βενέδικτο ΙΓ΄. Οι προσπάθειες του για ένωση ήταν σωστές αλλά απέτυχαν λόγω της αδιαλλαξίας που έδειξαν τόσο ο Βενέδικτος ΙΓ΄ όσο και ο Λαδίσλαος Α΄ της Νεαπόλεως.

Πρώτα χρόνια[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Μικρογραφία με παράσταση του πάπα Ιννοκέντιου Ζ΄ από τα "Χρονικά της Νυρεμβέργης"

Ο Κόζιμο ντε Μιλιοράτι γεννήθηκε στο Αμπρούτσο της κεντρικής Ιταλίας από μια μέση οικογένεια.[2] Διακρίθηκε με τις σπουδές του στην Περούτζια και την Πάντοβα στο Αστικό και το Ποινικό Δίκαιο. Ο δάσκαλος του Τζιοβάννι ντα Λενιάνο τον σύστησε στον πάπα Ουρβανό ΣΤ΄ στην Ρώμη, τον διόρισε στην Κουρία και τον έστειλε για 10 χρόνια παπικό συλλέκτη στην Αγγλία.[3] Αργότερα τον διόρισε επίσκοπο της Μπολόνιας σε μια εποχή που βρισκόταν σε διαμάχη με την πόλη (1386) και αρχιεπίσκοπο της Ραβέννας (1387). Ο Πάπας Βονιφάτιος Θ΄ τον διόρισε Καρδινάλιο-ιερέα στην Ιερουσαλήμ (1389), κατόπιν Λεγάτο στην Λομβαρδία και την Τοσκάνη (1390).[4] Με τον θάνατο του Βονιφάτιου Θ΄ έφτασαν στην Ρώμη Καρδινάλιοι απεσταλμένοι του Αντίπαπα Βενέδικτου ΙΓ΄. Οι Ρωμαίοι Καρδινάλιοι ζήτησαν από τους εκπρόσωπους του Αντίπαπα να παραιτηθεί ο Βενέδικτος ΙΓ΄ από την θέση και σε αντάλλαγμα θα απέχουν οι ίδιοι από την ψηφοφορία για την εκλογή του νέου πάπα. Οι Καρδινάλιοι του Αντίπαπα ήταν ωστόσο ανένδοτοι με αποτέλεσμα να συνεχιστεί η ψηφοφορία, ο Κόζιμο ντε Μιλιοράτι εξελέγη νέος Πάπας ως Κλήμης Ζ΄ (17 Οκτωβρίου 1404). Η πρώτη του πράξη ήταν ο όρκος του να εγκαταλείψει τα πάντα ακόμα και την Τιάρα προκειμένου να ενωθεί ξανά η Ρωμαιοκαθολική εκκλησία.

Πάπας της Ρώμης[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Παπική βούλα του Ιννοκέντιου Ζ΄

Ο πρώτος κίνδυνος μόλις έγιναν γνωστά τα νέα για την άνοδο του στον παπικό θρόνο προήλθε από μια εξέγερση των Γιβελλίνων στην Ρώμη. Η ειρήνη επανήλθε σύντομα αφού έφτασε ο Λαδίσλαος της Νεαπόλεως με στρατό και βοήθησε τον Ιννοκέντιο Ζ΄ να καταπνίξει την εξέγερση. Ο πάπας σαν αντάλλαγμα αναγνώρισε τον Λαδίσλαο ως βασιλιά της Νεαπόλεως, σε μια εποχή που επικρατούσε εμφύλια διαμάχη και τον αμφισβητούσε ο μακρινός του ξάδελφος Λουδοβίκος Β΄ του Ανζού. Ο Ιννοκέντιος Ζ΄ αναγκάστηκε να προχωρήσει σε αυτές τις υποχωρήσεις επειδή είχε τον κίνδυνο του Αντίπαπα της Αβινιόν που αμφισβητούσε την εξουσία του στα Παπικά κράτη. Ο Ιννοκέντιος Θ΄ έκανε το μεγάλο λάθος να ανεβάσει σε υψηλό αξίωμα τον ανήθικο ανεψιό του Λοντοβίκο Μιλιοράτη που χρηματοδοτούσε παλιότερα ο Τζαν Γκαλεάτσο Βισκόντι του Μιλάνου, μια πράξη ακραίου Νεποτισμού που θα του κοστίσει.[5] Τον Αύγουστο του 1405 ως διευθυντής πολιτοφυλακής ο Λοντοβίκο Μιλιοράτη συνέλαβε 11 μέλη των Ρωμαίων Παρτιζάνων, τους θανάτωσε μέσα στο σπίτι του και πέταξε τα πτώματα τους από τα παράθυρα. Η πράξη αυτή προκάλεσε εξέγερση, ο πάπας, η αυλή του, οι Καρδινάλιοι και οι οπαδοί του Λοντοβίκο Μιλιοράτη δραπέτευσαν για το Βιτέρμπο. Ο Λουδοβίκος Β΄ βρήκε την ευκαιρία να λεηλατήσει τα βοοειδή έξω από τα τείχη της Ρώμης.

Οι παπικοί οπαδοί εκδιώχθηκαν από τους εξαγριωμένους Ρωμαίους πολίτες, σκοτώθηκαν 30 μέλη τους, ένας από αυτούς ήταν ο επίσκοπος της Περούτζια μπροστά στα μάτια του Πάπα. Ο προστατευόμενος του Ιννοκέντιου Ζ΄ Λαδίσλαος της Νεαπόλεως έστειλε στρατό να βοηθήσει τον πάπα, τον βοήθησε με αυτόν τρόπο για δεύτερη φορά να καταστείλει την εξέγερση και να επιστρέψει στην Ρώμη. Ο Λαδίσλαος ωστόσο δεν έμεινε ικανοποιημένος από τα ανταλλάγματα και αποφάσισε να επεκτείνει την εξουσία του και στα Παπικά Κράτη, για αυτό βοήθησε μυστικά τις εξεγέρσεις των Γιβελλίνων (1405). Ένα στρατιωτικό σώμα του Λαδίσλαου έφτασε στο Καστέλ Σαντ'Άντζελο με πρόσχημα να βοηθήσει την Οικογένεια Κολόνα που το κατείχε και να προστατεύσει το Βατικανό, έκανε ωστόσο επιδρομές γύρω από την Ρώμη. Μετά τον αφορισμό του ο Λαδίσλαος αναγκάστηκε να υποκύψει στις πιέσεις του πάπα και να αποσύρει τα στρατεύματα του.[6] Με την άνοδο του στον παπικό θρόνο ο Ιννοκέντιος Ζ΄ θεώρησε ως βασικό του καθήκον την λήξη του Δυτικού Σχίσματος, για αυτόν τον λόγο κάλεσε μια αντιπροσωπεία συμμετείχαν ο Κάρολος ΣΤ΄ της Γαλλίας, ο Ρούπερτ της Γερμανίας και διακεκριμένοι θεολόγοι. Οι ταραχές που ξέσπασαν ωστόσο την επόμενη χρονιά (1405) στάθηκαν για τον ίδιο η αφορμή να ζητήσει την αναβολή του. Ο Αντίπαπας Βενέδικτος ΙΓ΄ παρουσίασε ωστόσο τον ίδιο τον Ιννοκέντιο Ζ΄ ως υπεύθυνο για την συνέχεια του Σχίσματος, δήλωσε ότι ο ίδιος παραιτήθηκε από την θέση του για χάρη της ειρήνης κάτι που δεν έκανε ο πάπας της Ρώμης. Ο Ιννοκέντιος Ζ΄ σχεδίαζε να αποκαταστήσει το Ρωμαικό Πανεπιστήμιο αλλά τον πρόλαβε ο θάνατος (6 Νοεμβρίου 1406), τον διαδέχθηκε ο Πάπας Γρηγόριος ΙΒ΄.[7]

Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. A. Kneer: Zur Vorgeschichte Papst Innozenz VII., Historisches Jahrbuch, 1891, σσ. 347-348
  2. Lightbown 2004, σ. 216
  3. Canterbury Tales. A.S. Cook, "Chauceriana II: Chaucer's 'Linian'", Romanic Review 8 (1917:375f)
  4. Ott, Michael. "Pope Innocent VII." The Catholic Encyclopedia Vol. 8. New York: Robert Appleton Company, 1910
  5. https://www.treccani.it/enciclopedia/lodovico-migliorati_(Dizionario-Biografico)/
  6. Ott, Michael. "Pope Innocent VII." The Catholic Encyclopedia Vol. 8. New York: Robert Appleton Company, 1910
  7. https://catholicsaints.info/new-catholic-dictionary-pope-innocent-vii/

Πηγές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  • Lightbown, Ronald (2004). Carlo Crivelli. Yale University Press
Πάπας Ιννοκέντιος Ζ΄
Γέννηση: 1339 Θάνατος: 6 Νοεμβρίου 1406
Προκάτοχος
Βονιφάτιος Θ΄
Πάπας
17 Οκτωβρίου 1404 - 6 Νοεμβρίου 1406
Διάδοχος
Γρηγόριος ΙΒ΄