Ο Νευρικός Εραστής

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Ο Νευρικός Εραστής
ΣκηνοθεσίαΓούντι Άλεν[1][2][3]
ΠαραγωγήΤσαρλς Χ. Τζόφι και Τζακ Ρόλινς
ΣενάριοΓούντι Άλεν και Μάρσαλ Μπρίκμαν
ΠρωταγωνιστέςΠολ Σάιμον[4][5], Γούντι Άλεν[2][3][6], Ντάιαν Κίτον[2][6][7], Κρίστοφερ Γουόκεν[4][5], Κάρολ Κέιν[2][7][4], Σέλεϊ Ντιβάλ[4][5], Κολίν Ντιούχαρστ[4][5], Τόνι Ρόμπερτς[2][6][7], Τζάνετ Μάρτζολιν[4][5], Μάρτιν Ρόζενμπλατ[5], Rashel Novikoff[5], Μάρσαλ Μακ Λούαν[5], Dick Cavett[5], Σιγκούρνι Γουίβερ[4][5], Τρούμαν Καπότε[5], Μπέβερλι Ντ'Άντζελο[5], Τζεφ Γκόλντμπλουμ[5], Ντόναλντ Σίμινγκτον[4][5], Τζον Γκλόβερ[8], Σέλι Χακ[8], Τρέισι Γουόλτερ[8], Λόρι Μπερντ[8], Γουόλτερ Μπέρνσταϊν[8], Τζον Ντένις Τζόνστον[8], Λούσι Λι Πλίπιν[8], Russell Horton, Πόλα Τρούμαν, Μαρκ Λέναρντ[8], Hy Anzell[8] και Ρότζερ Νιούμαν[8]
ΜουσικήΚάρμεν Λομπάρντο
ΦωτογραφίαΓκόρντον Γουίλις
ΜοντάζΡαλφ Ρόζενμπλουμ
Εταιρεία παραγωγήςJack Rollins & Charles H. Joffe Productions
ΔιανομήUnited Artists
Πρώτη προβολή27  Μαρτίου 1977 (Filmex)[9], 20  Απριλίου 1977 (Ταϊβάν)[9], 20  Απριλίου 1977 (Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής)[9], 9  Ιουνίου 1977 (Γερμανία)[9], 29  Ιουλίου 1977 (Δανία)[9], 30  Ιουλίου 1977 (Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Ταορμίνα)[9], 14  Αυγούστου 1977 (Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου του Λοκάρνο)[9], 21  Αυγούστου 1977 (Edinburgh International Film Festival)[9], 2  Σεπτεμβρίου 1977 (Ιταλία)[9], 7  Σεπτεμβρίου 1977 (Γαλλία)[9], 29  Σεπτεμβρίου 1977 (Αυστραλία)[9], 29  Σεπτεμβρίου 1977 (Ηνωμένο Βασίλειο)[9], 13  Οκτωβρίου 1977 (Ουρουγουάη)[9], 27  Οκτωβρίου 1977 (Χονγκ Κονγκ)[9], 23  Νοεμβρίου 1977 (Κολομβία)[9], 1  Δεκεμβρίου 1977 (Γάνδη)[9], 8  Δεκεμβρίου 1977 (Ολλανδία)[9], 12  Δεκεμβρίου 1977 (Βαρκελώνη)[9], 23  Δεκεμβρίου 1977 (Ισλανδία)[9], 14  Ιανουαρίου 1978 (Ιαπωνία)[9], 19  Ιανουαρίου 1978 (Αργεντινή)[9], 31  Ιανουαρίου 1978 (Νορβηγία)[9], 17  Φεβρουαρίου 1978 (Φινλανδία)[9], 22  Φεβρουαρίου 1978 (Ισπανία)[9], 30  Μαρτίου 1978 (Πορτογαλία)[9], 13  Απριλίου 1978 (Μεξικό)[9], 17  Απριλίου 1978 (Σουηδία)[9], 22  Μαΐου 1980 (Ουγγαρία)[9] και 1977
Διάρκεια93 λεπτά και 91 λεπτά[10]
ΠροέλευσηΗνωμένες Πολιτείες Αμερικής[10]
ΓλώσσαΑγγλικά
δεδομένα (π • σ • ε )

Η ταινία Ο νευρικός εραστής (αγγλ. Annie Hall) είναι αισθηματική κωμωδία παραγωγής 1977, σε σκηνοθεσία Γούντι Άλεν. Ο Άλεν έγραψε το σενάριο της ταινίας σε συνεργασία με τον Μάρσαλ Μπρίκμαν. Ο σκηνοθέτης εμφανίζεται στην ταινία στο ρόλο του Άλβι Σίνγκερ, ενός ηθοποιού που προσπαθεί να καταλάβει το λόγο για τον οποίο απέτυχε η σχέση του με την Άννι Χολ, την οποία υποδύεται η Ντάιαν Κίτον. Η ταινία σηματοδότησε στροφή στην καριέρα του σκηνοθέτη[11], ο οποίος εγκατέλειψε τη φαρσοκωμωδία και διύσδεισε σε σοβαρότερα θέματα, αγγίζοντας την ωριμότητα ως καλλιτέχνης. Ο ίδιος δήλωσε ότι είχε το κουράγιο να σταματήσει να παριστάνει τον κλόουν για να αποσπάσει το γέλιο από το κοινό και να αφήσει την ασφάλεια της φαρσοκωμωδίας, σκεπτόμενος ότι κανείς μπορεί να μιλήσει μέσα από τις ταινίες για σοβαρά θέματα και να είναι παράλληλα αστείος[11].

Η παραγωγή της ταινίας έγινε από τον επι σειρά χρόνων αντζέτη του Άλεν, Τσαρλς Τζόφι κι έλαβε την εύνοια των κριτικών. Η ταινία βραβεύτηκε με Όσκαρ Καλύτερης Ταινίας κι έλαβε άλλα τρία βραβεία (Όσκαρ σεναρίου, Α' γυναικείου ρόλου και σκηνοθεσίας). Ήταν από το 1963 με τη νίκη της ταινίας Τομ Τζόουνς (Tom Jones) που το βραβείο είχε να δοθεί σε κωμωδία[12]. Η ταινία έκανε εισπράξεις της τάξεως των 38 εκατομμυρίων δολαρίων[13] , ενώ το 1998 έλαβε την 31η θέση στη λίστα με τις 100 καλύτερες ταινίες όλων των εποχών που θεσπίστηκε από το Αμερικανικό Ινστιτούτο Κινηματογράφου, καθώς και την 4η θέση στη λίστα με τις 100 καλύτερες κωμωδίες όλων των εποχών.[14]. Ο κριτικός κινηματογράφου Ρόμπερτ Έμπερτ χαρακτήρισε την ταινία ως την αγαπημένη ταινία του Άλεν για τους περισσότερους[15]. Το 1992 η ταινία επελέγη από τη Βιβλιοθήκη του Αμερικάνικου Κογκρέσου ως τμήμα του Εθνικού Μητρώου Κινηματογράφου ως πολιτιστικά, ιστορικά και αισθητικά σημαντική[16].

Υπόθεση[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο Άλβι (Γούντι Άλεν) κι η Άννι (Ντάιαν Κίτον) έχουν διαφορετικούς χαρακτήρες, αλλά είναι κι οι δυο διασκεδαστικοί και ιδιαίτεροι. Ο Άλβι είναι κωμικός ηθοποιός, νευρωτικός, απαισιόδοξος, εμμονικός με την ιδέα του θανάτου και με κυνική συμπεριφορά απέναντι σε όλους όσους τον περιβάλλουν, ενώ η Άννι είναι μια αδέξια αλλά ταλαντούχα κι εγκάρδια τραγουδίστρια και φωτογράφος. Οι δυο τους ερωτεύτηκαν κεραυνοβόλα μετά την πρώτη τους συνάντηση, αλλά τα πρώτα σύννεφα στη σχέση τους παρουσιάστηκαν όταν η Άννι μετακόμισε στο σπίτι του. Ο Άλβι απεχθανόταν τις συνήθειες της, όπως το κάπνισμα μαριχουάνας και το γεγονός ότι δεν ήταν ιδιαίτερα καλλιεργημένη. Η απογοήτευση οδήγησε την Άννι σε μαθήματα που είχαν ως σκοπό να βελτιώσει την καλλιέργειά της κι είχαν ως αποτέλεσμα να ερωτευτεί τον καθηγητή της και να προκαλέσει τη ζήλια του Άλβι. Το ζευγάρι χωρίζει κι ο Άλβι αναπoλεί τη σχέση τους και προσπαθεί να καταλάβει το λόγο του χωρισμού. Ξεκινά μια καινούργια σχέση, αλλά δεν μπορεί να βρει την ευτυχία. Μετά από λίγο καιρό η Άννι κι ο Άλβι συμφιλιώνονται για να χωρίσουν για ακομη μια φορά. Η σχέση τους πρόκειται να περάσει από πολλές φάσεις μέχρι ο Άλβι να καταλάβει επιτέλους την αξία της.

Διανομή[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Βραβεία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η ταινία έλαβε πέντε υποψηφιότητες για βραβείο όσκαρ, μεταξύ των οποίων και για Όσκαρ Καλύτερης Ταινίας και βραβεύτηκε τελικά με 4 βραβεία. Ο Γούντι Άλεν βραβεύτηκε με Όσκαρ Σκηνοθεσίας και με Όσκαρ Πρωτότυπου Σεναρίου, αλλά έχασε το Όσκαρ Α' Ανδρικού Ρόλου από τον Ρίτσαρντ Ντρέιφους που κέρδισε για την ταινία Το Κορίτσι του Αποχαιρετισμού (The Goodbye Girl). Η Ντάιαν Κίτον βραβεύτηκε επίσης με Όσκαρ Α' Γυναικείου Ρόλου. Η ηθοποιός κέρδισε επίσης τη Χρυσή Σφαίρα Καλύτερης Γυναικείας Ερμηνείας σε Κωμωδία ή Μιούζικαλ.

Βράβευση:

  • Καλύτερης ταινίας - Τσαρλς Τζόφι
  • Σκηνοθεσίας – Γούντι Άλεν
  • Α’ Γυναικείου Ρόλου – Ντάιαν Κίτον
  • Πρωτότυπου Σεναρίου – Μάρσαλ Μπρίκμαν & Γούντι Άλεν

Υποψηφιότητα:

  • Α' Ανδρικού Ρόλου - Γούντι Άλεν

Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. ↑ www.imdb.com/title/tt0075686/. Ανακτήθηκε στις 3  Μαΐου 2016.
  2. ↑ 2,0 2,1 2,2 2,3 2,4 www.allocine.fr/film/fichefilm_gen_cfilm=88.html. Ανακτήθηκε στις 3  Μαΐου 2016.
  3. ↑ 3,0 3,1 www.filmaffinity.com/es/film487991.html. Ανακτήθηκε στις 3  Μαΐου 2016.
  4. ↑ 4,0 4,1 4,2 4,3 4,4 4,5 4,6 4,7 www.radiotimes.com/film/cmhqv/annie-hall. Ανακτήθηκε στις 3  Μαΐου 2016.
  5. ↑ 5,00 5,01 5,02 5,03 5,04 5,05 5,06 5,07 5,08 5,09 5,10 5,11 5,12 5,13 www.imdb.com/title/tt0075686/fullcredits. Ανακτήθηκε στις 3  Μαΐου 2016.
  6. ↑ 6,0 6,1 6,2 stopklatka.pl/film/annie-hall. Ανακτήθηκε στις 3  Μαΐου 2016.
  7. ↑ 7,0 7,1 7,2 www.adorocinema.com/filmes/filme-88/. Ανακτήθηκε στις 3  Μαΐου 2016.
  8. ↑ 8,00 8,01 8,02 8,03 8,04 8,05 8,06 8,07 8,08 8,09 (Τσεχικά) Česko-Slovenská filmová databáze. 2001.
  9. ↑ 9,00 9,01 9,02 9,03 9,04 9,05 9,06 9,07 9,08 9,09 9,10 9,11 9,12 9,13 9,14 9,15 9,16 9,17 9,18 9,19 9,20 9,21 9,22 9,23 9,24 9,25 9,26 9,27 www.imdb.com/title/tt0075686/releaseinfo.
  10. ↑ 10,0 10,1 annie-hall.
  11. ↑ 11,0 11,1 Björkman 1995, σελ. 75
  12. ↑ Tom O'Neill, Movie Awards.New York, Perigee, 2001, p.400
  13. ↑ «Annie Hall, Box Office Information». Box Office Mojo. Ανακτήθηκε στις 29 Ιανουαρίου 2012. 
  14. ↑ «AFI's Top Ten Epic» (PDF). American Film Institute. Αρχειοθετήθηκε (PDF) από το πρωτότυπο στις 16 Ιουλίου 2011. Ανακτήθηκε στις 19 Ιανουαρίου 2010. 
  15. ↑ Ebert, Roger (12 Μαΐου 2002). «Great Movies: Annie Hall». The Chicago Sun-Times. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 30 Δεκεμβρίου 2006. Ανακτήθηκε στις 23 Ιανουαρίου 2007. 
  16. ↑ «The National Film Registry List – Library of Congress». loc.gov. Ανακτήθηκε στις 18 Ιουλίου 2012. 

Εξωτερικοί σύνδεσμοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

π • σ • ε Βραβείο BAFTA Καλύτερης Ταινίας
Καλύτερη Ταινία από
Οποιαδήποτε Πηγή
1947–1967
Καλύτερη Ταινία
1968–σήμερα
  • (1968) Ο Πρωτάρης
  • (1969) Ο Καουμπόι του Μεσονυχτίου
  • (1970) Οι Δύο Ληστές
  • (1971) Καταραμένη Κυριακή
  • (1972) Καμπαρέ
  • (1973) Αμερικανική νύχτα
  • (1974) Επώνυμο: Λακόμπ, Όνομα: Λουσιέν
  • (1975) Η Αλίκη δε μένει πια εδώ
  • (1976) Στη Φωλιά του Κούκου
  • (1977) Ο Νευρικός Εραστής
  • (1978) Τζούλια
  • (1979) Μανχάταν
  • (1980) Ο άνθρωπος ελέφαντας
  • (1981) Οι Δρόμοι της Φωτιάς
  • (1982) Γκάντι
  • (1983) Εκπαιδεύοντας τη Ρίτα
  • (1984) Κραυγές στη σιωπή
  • (1985) Το πορφυρό ρόδο του Καΐρου
  • (1986) Δωμάτιο με Θέα
  • (1987) Ζαν ντε Φλορέτ
  • (1988) Ο Τελευταίος Αυτοκράτορας
  • (1989) Ο Κύκλος των Χαμένων Ποιητών
  • (1990) Τα Καλά Παιδιά
  • (1991) The Commitments: Οι ροκάδες του Δουβλίνου
  • (1992) Επιστροφή στο Χάουαρντς Εντ
  • (1993) Η Λίστα του Σίντλερ
  • (1994) Τέσσερις γάμοι και μία κηδεία
  • (1995) Λογική και ευαισθησία
  • (1996) Ο Άγγλος ασθενής
  • (1997) Άντρες με τα όλα τους
  • (1998) Ερωτευμένος Σαίξπηρ
  • (1999) American Beauty
  • (2000) Μονομάχος
  • (2001) Ο Άρχοντας των Δαχτυλιδιών: Η Συντροφιά του Δαχτυλιδιού
  • (2002) Ο Πιανίστας
  • (2003) Ο Άρχοντας των Δαχτυλιδιών: Η Επιστροφή του Βασιλιά
  • (2004) Ιπτάμενος Κροίσος
  • (2005) Το μυστικό του Brokeback Mountain
  • (2006) Η βασίλισσα
  • (2007) Εξιλέωση
  • (2008) Slumdog Millionaire
  • (2009) The Hurt Locker
  • (2010) Ο Λόγος του Βασιλιά
  • (2011) The Artist
  • (2012) Επιχείρηση: Argo
  • (2013) 12 χρόνια σκλάβος
  • (2014) Μεγαλώνοντας
  • (2015) Η Επιστροφή
  • (2016) La La Land
  • (2017) Οι Τρεις Πινακίδες Έξω από το Έμπινγκ, στο Μιζούρι
  • (2018) Roma
  • (2019) 1917
  • (2020) Η Χώρα των Νομάδων
  • (2021) Η Εξουσία του Σκύλου
  • (2022) Ουδέν νεώτερον από το δυτικό μέτωπο
  • (2023) Οπενχάιμερ
    • π • σ • ε Βραβείο Καλύτερης Ταινίας της Ένωσης Κριτικών Κινηματογράφου Νέας Υόρκης
    Δεκαετία 1930
    Δεκαετία 1940
    Δεκαετία 1950
    Δεκαετία 1960
    Δεκαετία 1970
    Δεκαετία 1980
    Δεκαετία 1990
    Δεκαετία 2000
    Δεκαετία 2010
    Δεκαετία 2020
    Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Ο_Νευρικός_Εραστής&oldid=10344801"