Ορεινός Γορίλας

Ορεινός Γορίλας
	;
Κατάσταση διατήρησης
	; Κινδυνεύει άμεσα με αφανισμό (IUCN 3.1)
Συστηματική ταξινόμηση
Βασίλειο:	Ζώα (Animalia);
Συνομοταξία:	Χορδωτά (Chordata);
Υποσυνομοταξία:	Σπονδυλωτά (Vertebrata);
Υπερομοταξία:	Τετράποδα (Tetrapoda);
Ομοταξία:	Θηλαστικά (Mammalia);
Υφομοταξία:	Θηρία (Theria);
Τάξη:	Πρωτεύοντα (Primates);
Υπεροικογένεια:	Ανθρωποειδή (Hominidae);
Οικογένεια:	Ανθρωπίδαι (Hominidae);
Υποοικογένεια:	Ανθρωπίναι (Homininae);
Γένος:	Γορίλλας (Gorilla);
Είδος:	G. beringei;
Υποείδος:	G. b. berengei;
Τριώνυμο
	Gorilla beringei beringei (Γορίλας του Μπέρινγκε του Μπέρινγκε); Matschie, 1914

Ο Ορεινός Γορίλας ή Ορεσίβιος Γορίλας (Gorilla beringei beringei - Γορίλας του Μπέρινγκε)^[2] είναι ένα από τα δύο υποείδη του Ανατολικού Γορίλα. Υπάρχουν μόνο δύο πληθυσμοί Ορεινού Γορίλα. Ο ένας βρίσκεται στην ηφαιστειακή οροσειρά Βιρούνγκα της Κεντρικής Αφρικής, μέσα στα εθνικά πάρκα: Μγκαχίνγκα (στη νοτιο-δυτική Ουγκάντα), στο πάρκο Ηφαιστείων (στη βορειο-δυτική Ρουάντα), και στο πάρκο Βιρούνγκα (στην ανατολική Λαϊκή Δημοκρατία του Κονγκό). Ο άλλο πληθυσμός βρίσκεται στο Εθνικό Πάρκο Μπουίντι στην Ουγκάντα. Ορισμένοι πρωτευοντολόγοι ισχυρίζονται^[3] πως ο πληθυσμός Μπουίντι στην Ουγκάντα ίσως πρόκειται για ξεχωριστό υποείδος γορίλα, αν και δεν υπάρχει ακόμα κάποια επίσημη περιγραφή.

Περιγραφή[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Το τρίχωμα του Ορεινού Γορίλα που είναι εντονότερο και μακρύτερο από το τρίχωμα άλλων ειδών γορίλα, του επιτρέπει να επιβιώνει σε χαμηλότερες θερμοκρασίες.^[4] Τα αρσενικά συνήθως έχουν δύο φορές το βάρος των θηλυκών, και το συγκεκριμένο υποείδος είναι κατά μέσο όρο το μεγαλύτερο μέλος όλων των γορίλων.^[5] Τα ενήλικα αρσενικά έχουν οστέινες κορυφές στο μπροστινό και πίσω τμήμα του κρανίου τους, γεγονός που τους προσδίδει ένα πιο κωνικό σχήμα κεφαλιού.

Τα ενήλικα αρσενικά συχνά αποκαλούνται και «ασημόραχοι γορίλες», λόγω του ασημένιου τριχώματος που αναπτύσσεται στη ράχη των γορίλων όσο μεγαλώνουν. Το τρίχωμα στην πλάτη είναι συγκριτικά κοντύτερο από το τρίχωμα σε άλλα σημεία του σώματος, και το τρίχωμα στα χέρια τους είναι ιδιαίτερα μακρύ. Τα αρσενικά φτάνουν τα 1,9 μέτρα ύψος, με άνοιγμα χεριών 2,3 μέτρα και βάρος 220 κιλών.^[6] Ο ψηλότερος γορίλας που έχει καταγραφεί πότε είχε ύψος 1,94 μέτρα και εντοπίστηκε στη Λαϊκή Δημοκρατία του Κονγκό τον Μάιο του 1938, ενώ ο βαρύτερος ασημόραχος γορίλας εντοπίστηκε στο Καμερούν και είχε βάρος 266 κιλά.^[5]

Ο Ορεινός Γορίλας είναι ως επί το πλείστον χερσόβιο ζώο και τετράποδο. Παρόλα αυτά, σκαρφαλώνει σε δέντρα όταν πρόκειται να φάει καρπούς, αν τα κλαδιά μπορούν να συγκρατήσουν το βάρος του, και είναι ικανός να τρέξει σε δίποδη στάση τουλάχιστον για 6 μέτρα. Όπως και όλοι οι άλλοι μεγάλοι πίθηκοι εκτός από τους ανθρώπους, τα χέρια του Ορεινού Γορίλα είναι μακρύτερα από τα πόδια του. Κινείται στηριζόμενος πάνω στις αρθρώσεις των δακτύλων (όπως και ο Κοινός χιμπαντζής, σε αντίθεση με τον Μπονόμπο και τα δύο είδη ουρακοτάγκου).

Ο Ορεινός Γορίλας είναι ημερόβιο ζώο, και δραστηριοποιείται κυρίως το διάστημα 6:00 π.μ. με 6:00 μ.μ. Ξοδεύει πολύ χρόνο τρώγοντας μεγάλες ποσότητες φαγητού που είναι απαραίτητες για να διατηρήσει τον τεράστιο όγκο του. Τις πρώτες πρωινές ώρες τις ξοδεύει αναζητώντας και καταναλώνοντας φαγητό, το μεσημέρι σταματά για να ξεκουραστεί, και το απόγευμα αναζητά και πάλι φαγητό, πριν έρθει το βράδυ. Κάθε γορίλας φτιάχνει μία πρόχειρη φωλιά με τη γύρω βλάστηση για να κοιμηθεί μέσα, δημιουργώντας μία καινούργια κάθε βράδυ. Μόνο τα νήπια κοιμούνται στην ίδια φωλιά με τις μητέρες τους.^[7]

Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

↑ Robbins, M., Gray, M., Kümpel, N., Lanjouw, A., Maisels, F., Mugisha, A., Spelman, L. & Williamson, L. (2008). Gorilla beringei ssp. beringei. 2008 IUCN Red List of Threatened Species. IUCN 2008. Ανακτήθηκε 2009-01-04.
↑ Groves, C. (2005). Wilson, D. E.· Reeder, D. M, επιμ. Mammal Species of the World (3η έκδοση). Baltimore: Johns Hopkins University Press. σελίδες 181–182. ISBN 0-801-88221-4. OCLC 62265494.
↑ Stanford C. (2001). «The Subspecies Concept in Primatology: The Case of Mountain Gorillas». Primates.
↑ «Primates: Gorilla Facts». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 1 Ιουνίου 2010. Ανακτήθηκε στις 4 Αυγούστου 2010.
↑ ^5,0 ^5,1 Wood (1983). The Guinness Book of Animal Facts and Feats. Sterling Publishing. ISBN 978-0851122359.
↑ Knight, Tim (Ιούνιος 2008). «Gorilla Natural History». Gorillas Online. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 1 Απριλίου 2005. Ανακτήθηκε στις 7 Οκτωβρίου 2008.
↑ Schaller, G.B. (1963). The mountain gorilla: Ecology and behavior. Chicago: Univ. Chicago Press. ISBN 0226736350.

Εξωτερικοί σύνδεσμοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Πολυμέσα σχετικά με το θέμα Gorilla beringei beringei στο Wikimedia Commons
Gorilla beringei beringei, σχετικές πληροφορίες στα Βικιείδη.

[iucn-1] Robbins, M., Gray, M., Kümpel, N., Lanjouw, A., Maisels, F., Mugisha, A., Spelman, L. & Williamson, L. (2008). Gorilla beringei ssp. beringei. 2008 IUCN Red List of Threatened Species. IUCN 2008. Ανακτήθηκε 2009-01-04.

[MSW-2] Groves, C. (2005). Wilson, D. E.· Reeder, D. M, επιμ. Mammal Species of the World (3η έκδοση). Baltimore: Johns Hopkins University Press. σελίδες 181–182. ISBN 0-801-88221-4. OCLC 62265494.

[Stanford-3] Stanford C. (2001). «The Subspecies Concept in Primatology: The Case of Mountain Gorillas». Primates.

[natzoo-4] «Primates: Gorilla Facts». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 1 Ιουνίου 2010. Ανακτήθηκε στις 4 Αυγούστου 2010.

[Wood1983-5] 5,0 ^5,1 Wood (1983). The Guinness Book of Animal Facts and Feats. Sterling Publishing. ISBN 978-0851122359.

[Knight-6] Knight, Tim (Ιούνιος 2008). «Gorilla Natural History». Gorillas Online. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 1 Απριλίου 2005. Ανακτήθηκε στις 7 Οκτωβρίου 2008.

[Schaller-7] Schaller, G.B. (1963). The mountain gorilla: Ecology and behavior. Chicago: Univ. Chicago Press. ISBN 0226736350.

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]