Οπτικός δίσκος

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Αυτό το λήμμα αφορά τον τεχνητό οπτικό δίσκο. Για για τον οπτικό δίσκο του ματιού, δείτε: οπτικός δίσκος (ανατομία).
Το CD, ο πιο κοινός οπτικός δίσκος

Στην σύγχρονη τεχνολογία οπτικός δίσκος είναι ένας επίπεδος κυκλικός δίσκος ο οποίος περιέχει ηχητικές πληροφορίες, εικόνα ή δεδομένα σε ψηφιακή μορφή. Τα ψηφιακά δεδομένα στον οπτικό δίσκο αντιστοιχούν σε μικροσκοπικές προεξοχές και βαθουλώματα στην μεταλλική επιφάνεια του. Στις περιπτώσεις εγγράψιμων οπτικών δίσκων η επιφάνεια είναι καλυμμένη με φωτοευαίσθητη μπογιά στην οποία τα ψηφιακά δεδομένα αντιστοιχούν σε μικροσκοπικά «καψίματα» ή ανέπαφα σημεία. Στις περιπτώσεις των επανεγγράψιμων οπτικών δίσκων η επιφάνεια είναι καλυμμένη με μικροσκοπικούς υγρούς κρυστάλλους που μπορούν να αποκτήσουν διαφανή ή αδιαφανή μορφή.

Η ανάγνωση ενός οπτικού δίσκου γίνεται με την χρήση μίας δέσμης Laser. Η δέσμη ανακλάται διαφορετικά στα βαθουλώματα και στις προεξοχές και έτσι καταγράφει τα δυαδικά δεδομένα που είναι χαραγμένα στην επιφάνεια του οπτικού δίσκου. Αντίστοιχα γίνεται η ανάγνωση ενός εγγράψιμου ή επανεγγράψιμου δίσκου, όπου η δέσμη Laser ανακλάται διαφορετικά στα σκοτεινά και στα ανέπαφα σημεία του δίσκου.

Διαστάσεις ενός οπτικού δίσκου[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Συσκευή ανάγνωσης οπτικού δίσκου

Οι διαστάσεις ενός οπτικού δίσκου είναι στάνταρ διεθνώς. Η πιο κοινή διάσταση των γνωστότερων οπτικών δίσκων (CDs, DVDs κλπ.) είναι 12 εκατοστά διάμετρος και 1,2 χιλιοστά πάχος. Υπάρχουν και οπτικοί δίσκοι με μικρότερες διαστάσεις, συνήθως των 8 εκατοστών, που μπορούν να αναγνωστούν από συσκευές με υποδοχή για τις τυπικές διαστάσεις.

Κατηγορίες οπτικών δίσκων[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Οι πιο σημαντικοί οπτικοί δίσκοι που χρησιμοποιούνται σήμερα ή είχαν χρησιμοποιηθεί κατά το παρελθόν είναι:

  • το CD
  • το DVD
  • το Blu-ray
  • το HD DVD, μέσο ανταγωνιστικό του Blu-ray, το οποίο δεν επέζησε του ανταγωνισμού με το δεύτερο.
  • το Laserdisc, παλαιότερο μέσο που δεν πωλείται πλέον, διαμέτρου 30 εκατοστών, το οποίο χρησιμοποιούνταν κυρίως για αποθήκευση ταινιών και αποτέλεσε τον προπομπό των CD και DVD.

Τα CD έχουν χωρητικότητα μέχρι 700 MBytes. Η ανάγνωση των Cds γίνεται από μία δέσμη υπέρυθρου λέιζερ με μήκος κύματος 780 nm. Τα DVDs έχουν χωρητικότητα 4,7 ή 10 GBytes και είναι κατάλληλα για εγγραφή προγραμμάτων που απαιτούν μεγάλη χωρητικότητα, όπως οι ψηφιοποιημένες ταινίες. Η ανάγνωση των DVDs γίνεται από κόκκινο λέιζερ με μήκος κύματος 650 nm. Το Blu-Ray φτάνει τα 25 GB και η ανάγνωση πραγματοποιείται από μπλε λέιζερ με μήκος κύματος 405 nm.[1]

Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. «Ο πόλεμος των οπτικών δίσκων». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 4 Ιουνίου 2010. Ανακτήθηκε στις 16 Ιανουαρίου 2010. 

Εξωτερικοί σύνδεσμοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]