Ομοεθνικισμός

Ο ομοεθνικισμός περιγράφει την ευνοϊκή συσχέτιση μεταξύ μιας εθνικιστικής ιδεολογίας και των εκπροσώπων του ΛΟΑΤ ή των δικαιωμάτων τους. Ο όρος αρχικά προτάθηκε από την ερευνήτρια με μελέτες πάνω στο φύλο Jasbir Puar το 2007 για να αναφερθεί στις διαδικασίες με τις οποίες ορισμένες εξουσίες ταιριάζουν με τους ισχυρισμούς της κοινότητας ΛΟΑΤ προκειμένου να δικαιολογήσουν τις ρατσιστικές και ξενοφοβικές θέσεις τους, ιδιαίτερα εναντίον του Ισλάμ, και για τις προκαταλήψεις ότι οι μετανάστες είναι υποχρεωτικά ομοφοβικοί και ότι η δυτική κοινωνία είναι εξ ολοκλήρου ισότιμη. Έτσι η σεξουαλική ποικιλομορφία και τα δικαιώματα των ΛΟΑΤ χρησιμοποιούνται για να στηρίξουν τις πολιτικές θέσεις εναντίον του μεταναστευτικού ζητήματος, καθιστώντας αυτές τις θέσεις όλο και πιο συχνές μεταξύ των ακροδεξιών κομμάτων και των λευκών Αμερικανών.

Οι βασικές κριτικές αυτού του φαινομένου επικεντρώνονται στη μερική χρήση του κινήματος των ΛΟΑΤ για περαιτέρω έρευνα με βάση τη μισαλλοδοξία, αγνοώντας συνολικά την ομοφοβία και την έλλειψη πραγματικής ισότητας στην δυτική κοινωνία. Αυτή η ψεύτικη ιδέα της ισότητας αντιπροσωπεύεται συνήθως συμβολικά μέσω της πρόσβασης σε ομόφυλους γάμους, της νομιμοποίησης των σχέσεων μεταξύ των εκπροσώπων της κοινότητας ΛΟΑΤ και της δημιουργίας ευνοϊκών σοβινιστικών θέσεων προς τη δυτική χώρα αλλά και υποψίες απέναντι σε ανθρώπους που προέρχονται από χώρες που δεν έχουν νομιμοποιήσει τα ζευγάρια ίδιου φύλου ή που εξακολουθούν να ποινικοποιούν την ομοφυλοφιλία, συσχετίζοντας συχνά αυτές τις θέσεις με τους μουσουλμάνους. Ενώ ανέπτυσσε την έννοια του ομοεθνικισμού, η Puar υποστήριξε ότι η έννοια δεν πρέπει να χρησιμοποιείται ως κατηγορία ή ταυτότητα αλλά ως μια διακρατική διαδικασία που αντιπροσωπεύει μια ιστορική μετατόπιση.

Ο Μπρούνο Περρώ επέκρινε τα επιχειρήματα της θέσης της Puar. Αν και συμφωνεί με την κριτική της εθνικιστικής διεκδίκδησης μεταξύ ορισμένων ομάδων ΛΟΑΤ, προβάλλει ότι η Puar ιδεολογεί αυτά που ονομάζει "το ουσιαστικά μη κανονικό ρατσιστικό θέμα". Ο Περρώ εξηγεί ότι "η αποδόμηση των κανόνων δεν μπορεί να διαχωριστεί από την αναπαραγωγή τους". Ο Τζέισον Ρίτσι έχει και αυτός επικρίνει μερικούς από τους τρόπους με τους οποίους έχει χρησιμοποιηθεί ο ομοεθνικισμός, ιδιαίτερα ως θεωρία συσχέτισης.