Οικοθέση

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια

Στην οικολογία, ως οικοθέση (αλλιώς και οικολογικός θώκος ή βιοθέση), ορίζεται το σύνολο των αβιοτικών και βιοτικών παραμέτρων του περιβάλλοντος που αξιοποιεί ένας οργανισμός.[1] Κατά τον Τζορτζ Έβελιν Χάτσινσον, η θεμελιώδης οικοθέση μπορεί να περιγραφεί ως ένας πολυδιάστατος χώρος, με κάθε άξονα να αντιπροσωπεύει έναν περιβαλλοντικό παράγοντα, που αποτελείται από το σύνολο των δυνατών περιβαλλόντων μέσα στα οποία μπορεί να ζήσει ένα είδος.

Ο όρος περιέχει όλα τα χαρακτηριστικά και τις σχέσεις που αναπτύσσει ένας οργανισμός στο οικοσύστημα του, όπως τις αναπαραγωγικές του διεργασίες, τις τροφικές σχέσεις ή τις αλληλεπιδράσεις του με ένα βιότοπο. Ένας πληθυσμός μπορεί να έχει στενή ή ευρεία οικοθέση, ανάλογα με τις περιβαλλοντικές παραμέτρους.[1]

Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. 1,0 1,1 Pocheville, Arnaud (2015). «The Ecological Niche: History and Recent Controversies». Στο: Heams, Thomas· Huneman, Philippe· Lecointre, Guillaume· και άλλοι. Handbook of Evolutionary Thinking in the Sciences. Dordrecht: Springer. σελίδες 547–586. ISBN 978-94-017-9014-7. 

Εξωτερικοί σύνδεσμοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  • Πολυμέσα σχετικά με το θέμα Ecological niche στο Wikimedia Commons