Οθωμανικό Χαλιφάτο
Το οθωμανικό χαλιφάτο υπό την οθωμανική δυναστεία της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, ήταν το τελευταίο σουνιτικό ισλαμικό χαλιφάτο της ύστερης μεσαιωνικής και πρώιμης σύγχρονης εποχής. Κατά την περίοδο της οθωμανικής ανάπτυξης, οι οθωμανικοί ηγεμόνες ισχυρίστηκαν πως κατείχαν την εξουσία του χαλίφη, μετά την κατάληψη της Αδριανούπολης από τον Μουράτ Α΄ το 1362.[1] Αργότερα, ο Σελίμ Α΄, μέσω της κατάκτησης και ενοποίησης των μουσουλμανικών εδαφών, έγινε ο υπερασπιστής των ιερών πόλεων της Μέκκας και της Μεδίνας που ενίσχυσαν περαιτέρω την οθωμανική αξίωση για το χαλιφάτο στον μουσουλμανικό κόσμο.
Η κατάρρευση του οθωμανικού χαλιφάτου πραγματοποιήθηκε εξαιτίας της αργής διάβρωσης εξουσίας σε σχέση με τη Δυτική Ευρώπη και λόγω της κατάλυσης του οθωμανικού κράτους λόγω της κατανομής της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας από την εντολή της Κοινωνίας των Εθνών. Ο Αμπντούλ Μετζίτ Β΄, ο τελευταίος οθωμανός χαλίφης, κατείχε τον τίτλο του χαλίφη για μερικά χρόνια μετά την κατάλυση, αλλά με τις κοσμικές μεταρρυθμίσεις του Μουσταφά Κεμάλ και την επακόλουθη εξορία της βασιλικής οικογένειας Οσμάνογλου από τη Δημοκρατία της Τουρκίας το 1924, η θέση του χαλίφη καταργήθηκε.
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ Lambton, Ann· Lewis, Bernard (1995). The Cambridge History of Islam: The Indian sub-continent, South-East Asia, Africa and the Muslim west. 2. Cambridge University Press. σελ. 320. ISBN 9780521223102. Ανακτήθηκε στις 13 Μαρτίου 2015.