Νικόλαος Σάρος

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Νικόλαος Σάρος
Η τυπογραφική σφραγίδα του Νικολάου Σάρου
Γενικές πληροφορίες
Χώρα πολιτογράφησηςΕλλάδα
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότηταεκδότης
Εξώφυλλο του βιβλίου «Χρονογράφος» του Ψευδο-Δωροθέου (Τυπογραφείο Νικολάου Σάρου, Βενετία 1691)

Ο Νικόλαος Σάρος ή Σάρρος ήταν Έλληνας ευπατρίδης και λόγιος, τυπογράφος και εκδότης από τα Ιωάννινα.

Βιογραφικά στοιχεία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Έζησε τον 17ο αιώνα. Εγκαταστάθηκε στη Βενετία, όπου έγινε μέλος της εκεί ελληνικής κοινότητας ήδη από το 1657. Εργάστηκε στο τυπογραφείο του Βενετσιάνου Michiel Angelo Barbon και κατόπιν, στις 23 Ιουνίου 1688 δημιούργησε δικό του τυπογραφείο, το οποίο έγινε σπουδαίο και ξακουστό.

Πέθανε περί το 1697. Το τυπογραφείο του διατηρήθηκε από τους απογόνους του (τα αδέλφια του Λάμπρο, Κωνσταντίνο και Ιωάννη), μέχρι το Φεβρουάριο του 1706 ή 1707, οπότε πουλήθηκε στον Antonio Bortoli, και συνέχισε να λειτουργεί μέχρι το 1778. Ο Αntonio Bortoli μάλιστα είχε αναλάβει να τυπώνει το όνομα του Σάρου και το τυπογραφικό του σήμα στις εκδόσεις του, ωσότου εξοφλήσει το αντίτιμο της αγοράς.

Εκδοτικό του έργο[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Στο τυπογραφείο του εκδόθηκαν συνολικά 212 βιβλία, κυρίως λειτουργικά, ανάμεσα στα οποία διακρίνουμε αρκετά σημαντικά έργα, όπως:

  • ο «Χρονογράφος» του Ψευδο-Δωροθέου (1691)[1]
  • το «Πεντηκοστάριον» (1704)
  • η τετράτομη εγκυκλοπαίδεια του Ιωάννη Πατούσα (1710)
  • οι «Λόγοι Ψυχωφελείς» του Μοναχού Αθανασίου Βαρούχα του Κρητός (1711)[2]
  • η «Ακολουθία του πατρός Σπυρίδωνος» του Πέτρου Κασιμάτη (1717)
  • η «Γραμματική» (1733) και η «Γραμματική του σοφού Αντωνίου Κατήφορου» (1778, δαπάναις του Ιωαννίτη μεγαλεμπόρου Νικολάου Καραϊωάννου
  • το «Νέο Γνωμολογικό» (ηθικές αρχές) του Ιωαννίτη κληρικού Παϊσιου Δήμαρου (1773)
  • το «Προσκυνητάριο του Αγίου Όρους» του Ιωαννίτη ηγουμένου Χριστοφόρου (1745)

Όμως τα βιβλία που τυπώθηκαν με το όνομά του από το 1680 ως το 1788 ανέρχονται σε τουλάχιστον 315: κι αυτό γιατί υπέγραφε εκδόσεις του ήδη από το 1680 όταν εργαζόταν ως τυπογράφος στο εργαστήρι του Ιταλού Μιχαήλ Βαρβώνιου.[3]

Δείτε επίσης[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ιστορία της ελληνικής τυπογραφίας

Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. Το βιβλίο σώζεται σήμερα στη Βιβλιοθήκη της Μονής Παντοκράτορος του Αγίου Όρους. Δείτε και στο site του Υπουργείου Πολιτισμού Αρχειοθετήθηκε 2007-02-05 στο Wayback Machine.
  2. Το βιβλίο σώζεται σήμερα στη Βιβλιοθήκη της Μονής Ιβήρων του Αγίου Όρους. Δείτε και στο site του Υπουργείου Πολιτισμού Αρχειοθετήθηκε 2007-02-05 στο Wayback Machine.
  3. Κ.Σπ.Στάϊκος, Η εδραίωση της παραγωγής και της αγοράς του Ελληνικού βιβλίου στον διάσπαρτο Ελληνισμό της δύσης και της ανατολής, στο: Κ.Σπ.Στάϊκος, Τρ.Ε.Σκλαβενίτης (επιμ.), Πεντακόσια χρόνια έντυπης παράδοσης του Νέου Ελληνισμού (1499-1999)-Οδηγός της έκθεσης, εκδ.Βουλή των Ελλήνων, Αθήνα, 2000, σελ.22

Πηγές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  • Πέτρος Π. Τατάνης, επιμ. (1925). Μηνιαίος εικονογραφημένος Εθνικός κήρυξ, Έτος ΙΑ', τεύχος 5. Νέα Υόρκη: Enosis Publishing Company. Ανακτήθηκε στις 30 Μαΐου 2010. [νεκρός σύνδεσμος]
  • Κ. Σπ. Στάϊκος (2000). Τρ. Ε. Σκλαβενίτης, επιμ. Πεντακόσια χρόνια έντυπης παράδοσης του Νέου Ελληνισμού (1499-1999)-Οδηγός της έκθεσης, Η εδραίωση της παραγωγής και της αγοράς του Ελληνικού βιβλίου στον διάσπαρτο Ελληνισμό της δύσης και της ανατολής. Αθήνα: Βουλή των Ελλήνων. σελ. 22.