Νικήτας Σεΐδης

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Τὴν θεραπείαν ἐπιζητοῦντες, τῆς ἰατρείας ἐπιμελόμεθα. Τέμνοντες, καίοντες, ἐπαντλοῦντες, τὰ δρυμύτερα τῶν φαρμάκων· τὰ στύφοντα ἐπιπάττοντες· τὰ γλυκαίνοντα ἐπιρραίνοντες· τὰ λεαίνοντα ἐπαλείφοντες· τὰ μαλάσσοντα τὸν ὄγκον προσπλάττοντες· τὰ κοιμίζοντα τὴν ὀδύνην προσφέροντες· πάντα τρόπον ἐπινοοῦντες· πᾶσαν μηχανὴν ἐξευρίσκοντες, ὥστε μὴ μόνον συνουλῶσαι τὸ τραῦμα, καὶ πρὸς τὴν προτέραν πάλιν ὑγείαν τὸ νοσοῦν ἐπαναγαγεῖν, ἀλλὰ καὶ τὴν οὐλὴν εἰ δυνατὸν ἀφανίσα.

Ο λόγιος Νικήτας Σεΐδης προσιδιάζει την εργασία του ποιμένος κατ' αναλογίαν με αυτή του ιατρού.

Ὁμιλία Νικήτα Σεΐδου, Περὶ Ἀζύμων.

Ο Νικήτας Σεΐδης υπήρξε Έλληνας λόγιος του 12ου αιώνα. Γεννήθηκε στο Ικόνιο της Μικράς Ασίας και άκμασε επί Αλέξιου Κομνηνού περί το έτος 1110. Ήταν εχθρός των λατινικών καινοτομιών, κατά των οποίων έγραψε τρεις λόγους:

  • Λόγος σχεδιασθείς πρός Ρωμαίους και δύο ταύτα αποδεικνύων, ότι τε αιδεσιμώτερα τα νέα των παλαιών, και ότι εκ του Πατρός μόνου, ουχί δε και εκ του Υιού, ως αυτοί λέγουσιν, εκπορεύεται το άγιον Πνεύμα
  • Προς Ρωμαίους περί των αζύμων
  • Προς Λατίνους περί γενέσεως του Αδάμ, της Εύας, του Σηθ, και περί του κατ εικόνα και καθ ομοίωσιν, ήτοι περί της αγίας Τριάδος και περί της εκπορεύσεως του αγίου Πνεύματος.

Πηγές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]