Νι
Το γράμμα νι (επίσης νυ, κεφαλαίο Ν, πεζό ν) είναι το δέκατο τρίτο γράμμα του ελληνικού αλφαβήτου. Στα νέα ελληνικά αντιστοιχεί, είτε ως μονό είτε ως διπλό γράμμα, με το έρρινο φατνιακό σύμφωνο /n/ που πραγματώνεται είτε με τον αντίστοιχο φθόγγο [n] είτε ως ουρανικό [ɲ] έναντι εμπρόσθιων φωνηέντων σε ορισμένες περιπτώσεις ουρανικοποίησης της νέας ελληνικής (π.χ. νιάτα).[1] Πέραν τούτου, η ουρανική πραγμάτωση έναντι του ουρανικού φωνήεντος /i/ είναι ίδιον πολλών διαλέκτων και λαλιών της ελληνικής.[2] Συμμετέχει επίσης στο δίγραφο <ντ> που αντιστοιχεί με το ηχηρό οδοντικό κλειστό φώνημα /d/ και φθόγγο.[1] Προήλθε από το φοινικικό γράμμα Νουν, που στα φοινικικά σήμαινε ψάρι[3] και αποτέλεσε βάση για το αντίστοιχο γράφημα των λατινικών και κυριλικών αλφαβήτων.
Στο ελληνικό σύστημα αρίθμησης έχει αριθμητική αξία ν´ = 50.
Ως σύμβολο[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
το κεφαλαίο "N" συμβολίζει:
- τους νέους οδηγούς
- τον Nότο
Το πεζό "ν" χρησιμοποιείται για να συμβολίζει:
- το νετρίνο στην φυσική στοιχειωδών σωματιδίων.
- την συχνότητα ενός κύματος στην φυσική.
Βλέπε επίσης[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ 1,0 1,1 Μποτίνης, Α. (2011): Φωνητική της ελληνικής. ISEL. σελ. 111.
- ↑ Pappas, P. (2006): «Stereotypes and /n/ variation in Patra, Greece» στο Hinskens, F.: Language Variation – European Perspectives: Selected papers from the Third International Conference on Language Variation in Europe (ICLaVE 3), Amsterdam, June 2005. John Benjamins.
- ↑ Μπαμπινιώτης, Γ. (2005): Λεξικό της Νέας Ελληνικής γλώσσας. Αθήνα: Κέντρο Λεξικολογίας. s.v. «Ν».
