Νεοκλής Καζάζης

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Νεοκλής Καζάζης
Γενικές πληροφορίες
Όνομα στη
μητρική γλώσσα
Νεοκλής Καζάζης (Ελληνικά)
Γέννηση1849
Πέτρα Λέσβου
Θάνατος1936
Αθήνα
Χώρα πολιτογράφησηςΕλλάδα
Εκπαίδευση και γλώσσες
Ομιλούμενες γλώσσεςνέα ελληνική γλώσσα[1]
ΣπουδέςΕθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών (έως 1870)
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότηταπολιτικός
αρχαιολόγος
διδάσκων πανεπιστημίου
συγγραφέας
ΕργοδότηςΕθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών (1877–1910)
Αξιώματα και βραβεύσεις
Αξίωμαμέλος της Βουλής των Ελλήνων (Αύγουστος 1910 – Νοέμβριος 1910, εκλογική περιφέρεια Αττικοβοιωτίας)
κοσμήτορας (1902–1903, Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών)
Υπογραφή
Commons page Σχετικά πολυμέσα

Ο Νεοκλής Γ. Καζάζης (1849 - 1936) ήταν Έλληνας νομικός, καθηγητής πανεπιστημίου και συγγραφέας. Υπήρξε επί σειρά δεκαετιών ο πρόεδρος της εταιρείας «Ο Ελληνισμός».

Βιογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Γεννήθηκε το 1849 στην Πέτρα Λέσβου. Ήταν γιος του Γεωργίου Καζάζη και αδελφός της Μαριγώς/Αμερσούδας συζ. Ηλία Αμπατζή. Σπούδασε στη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών, του οποίου αναγορεύτηκε διδάκτορας το 1870. Έπειτα μετέβη για περαιτέρω σπουδές σε Γαλλία και Γερμανία. Αφού ολοκλήρωσε τις σπουδές του, επέστρεψε το 1877 στην Ελλάδα και δύο χρόνια μετά επιτυγχάνει να γίνει υφηγητής της Φιλοσοφίας του Δικαίου στη Νομική Σχολή. Το 1882 διορίστηκε τμηματάρχης Δημόσιας Οικονομίας και Στατιστικής του Υπουργείου Εσωτερικών, θέση που κράτησε μέχρι το 1887, όταν ορίστηκε γενικός διευθυντής ταχυδρομείων και τηλεγράφων, όπου παρέμεινε ως το 1890. Παράλληλα συνέχισε την πανεπιστημιακή του σταδιοδρομία ως και το 1910. Μεταξύ άλλων διατέλεσε τρεις φορές κοσμήτορας της Νομικής (1890 - 91, 1900 - 01 και 1907 - 08) και πρύτανης του Πανεπιστημίου Αθηνών κατά το ακαδημαϊκό έτος 1902 - 1903.[2][3] Με την ιδιότητα του πρύτανη, πραγματοποίησε το 1903 ενημερωτική εκστρατεία στην Ευρώπη υπέρ των ελληνικών εθνικών θέσεων.[4] Μεταξύ 1902 και 1904 διετέλεσε σύμβουλος της Εν Αθήναις Αρχαιολογικής Εταιρείας.

Το 1910 παραιτήθηκε, για να ακολουθήσει πολιτική σταδιοδρομία. Κατά τις εκλογές της 8ης Αυγούστου 1910 εξελέγη βουλευτής Αττικοβοιωτίας επιτυγχάνοντας να καταταγεί στην Αθήνα ένατος[5], σε ψήφους όμως στις εκλογές που ακολούθησαν τον Νοέμβριο του ίδιου έτους δεν μπόρεσε να εκλεγεί εκ νέου.[6][7][8]

Το 1902, κατά τη διάρκεια επίσκεψής του στη Φιλιππούπολη πραγματοποιήθηκε δολοφονική απόπειρα εναντίον του. Για τη συμμετοχή του στην επιτροπή για τη συγκέντρωση οικονομικών εισφορών υπέρ του Παναγίου Τάφου του απονεμήθηκε από το Πατριαρχείο Ιεροσολύμων ο Τίμιος Σταυρός των Ιπποτών του Παναγίου Τάφου. Τον Μάιο του 1909 έγινε δεκτός στη τεκτονική Στοά «Αθηνά».[9]

Απεβίωσε το 1936 στην Αθήνα.[10]

Στον «Ελληνισμό»[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Στις 10 Οκτωβρίου 1894 εξελέγη πρόεδρος της εταιρείας «Ο Ελληνισμός» διαδεχόμενος τον Γεώργιο Κρέμο, θέση την οποία κράτησε ως το θάνατό του συμβάλλοντας με την πολύπλευρη παρουσία του στη μακροβιότητα της εταιρείας[11], η οποία γνώρισε επί των ημερών του σημαντική ακμή και ανάπτυξη. Ο ίδιος πραγματοποίησε συνεχείς περιοδείες και ίδρυσε παραρτήματα εντός και εκτός Ελλάδας, οργάνωσε συλλαλητήρια υπέρ των εθνικών θεμάτων, ανέπτυξε εκτεταμένη συγγραφική δραστηριότητα, ανέπτυξε σχέσεις με φιλέλληνες διανοούμενους του εξωτερικού, κλπ. Οι δραστηριότητές του χαρακτηρίστηκαν ως μια προσπάθεια για την τόνωση του εθνικού φρονήματος, τη διατήρηση της παράδοσης, τον παραδειγματισμό από τις ένδοξες πτυχές του παρελθόντος, την πολιτική και πολιτισμική αναγέννηση της Ελλάδας, καθώς και την εκπλήρωση της Μεγάλης Ιδέας.[12][13]

Πολιτικές απόψεις[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο Καζάζης υπηρέτησε, μέσω του συγγραφικού του έργου και της δράσης του, την ιδεολογία της Μεγάλης Ιδέας. Παράλληλα, μέσω της αρθρογραφίας του, εκφράζει στοιχεία αντικοινοβουλευτισμού[14], ενώ το 1915 ήρθε σε ρήξη με τη βενιζελική παράταξη, λόγω της αντίθεσής του με τον Ελευθέριο Βενιζέλο σε ότι αφορούσε τη στάση του τελευταίου απέναντι στο θεσμό της βασιλείας, κάτι το οποίο είχε επιπτώσεις και στην ίδια την εταιρεία, η οποία ανέστειλε τη λειτουργία της ως το 1923.[15] Μετά το 1923, ο Καζάζης ανέπτυξε θέσεις εναντίον του κομμουνισμού, εκτιμώντας πως η συγκεκριμένη ιδεολογία -και οι διάφορες αναφορές περί Βαλκανικής Ομοσπονδίας- έθεταν σε κίνδυνο τα εθνικά επιτεύγματα των προηγούμενων χρόνων.[16]

Εργογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  • Αι περί του Δικαίου και Πολιτείας θεωρίαι, κατά την ιστορικήν και φιλοσοφικήν αυτών πρόοδον και ανάπτυξιν. Αθήνα, εκδ. Ν. Γ. Πάσσαρης, 1881.
  • Το ελληνικόν πνεύμα εν τη Ιστορία: λόγος πανηγυρικός εις μνήμην των Τριών Ιεραρχών επί τη επετείω Εορτή του Διδασκαλικού Συλλόγου εν τη αιθούση του Βαρβακείου Λυκείου τη 30η Ιουνίου 1884, 1884.
  • Λόγος εκφωνηθείς τη 30η Ιανουαρίου 1890 επί τη εορτή των Τριών Ιεραρχών, τελουμένου του μνημοσύνου υπέρ των καθηγητών και ευεργετών του Εθνικού Πανεπιστημίου, 1890.
  • Φιλοσοφία του Δικαίου και της Πολιτείας, 1891.
  • Γενικαί αρχαί της Πολιτικής Οικονομίας, 1894.
  • Εκ Ρώμης, 1897.
  • Εκ Γερμανίας, 1898.
  • Περί της εκπολιτιστικής δυνάμεως της Επιστήμης: λόγος εκφωνηθείς εν τη Μεγάλη Αιθούση του Πανεπιστημίου τη 30η Ιανουαρίου επί τη εορτή των Τριών Ιεραρχών, 1898.
  • Ελληνισμός, μηνιαία Εθνική Επιθεώρησις τεύχος 1, Ιανουάριος 1898. (Η έκδοση συνεχίστηκε τουλάχιστον ως το τεύχος 154, Οκτωβρίου 1910).
  • Εθνική Κατήχησις, 1898.
  • Ο Ελληνισμός εν τη χερσονήσω του Αίμου: εντυπώσεις ταξειδίου, 1899.
  • Δέκα λόγοι προς την ελληνικήν νεότητα, 1900.
  • Το δηνάριον της Ορθοδοξίας: περί των κινδυνευόντων προπυργίων της Ελληνικής Ορθοδόξου Εκκλησίας και περί των μέσων της ενισχύσεως αυτών. Διάλεξις γενομένη τη 18η Μαρτίου ε. ε. εν τη Μεγάλη Αιθούση της Νομικής Σχολής, 1901.
  • Το Πανεπιστήμιον και η Εθνική Ιδέα: λόγος απαγγελθείς τη 27η Οκτωβρίου 1903 εν τη αιθούση των τελετών του Εθνικού Πανεπιστημίου, υπό του Νεοκλέους Καζάζη παραλαμβάνοντος την Πρυτανείαν του ακαδημαϊκού έτους 1902-1903, 1902.
  • Γεώργιος Γεμιστός "Πλήθων" και ο κοινωνισμός κατά την Αναγέννησιν. Εκ της Επιστημονικής επετηρίδος του Εθνικού Πανεπιστημίου, Αθήνα 1903 τύποις Π. Σακελλαρίου.
  • Η Μακεδονία και τα Ελληνικά δίκαια: δέκα διαλέξεις. Αθήνα, εκδ. Το Κράτος, 1903.
  • Η Πατρίς εν Κινδύνω. Εθνική λογοδοσία. Εν τω Δημοτικώ Θεάτρω Αθηνών την 7ην Ιανουαρίου 1904. Αθήνα, Αν. Κωνσταντινίδης, 1904. 8ο, σελ. 32.
  • Grecs et Bulgares au dix-neuvième et au vingtième siècles, par Neoclès Kasasis, 1907.
  • Les Grecs sous le nouveau regime ottoman, par N. Kasasis, 1908.
  • Φιλοπατρία: Σωκράτης. Αθήνα, εκδ. Π. Α. Πετράκος, 1908.
  • Σκέψεις περί του "Ηγεμόνος" του Ν. Μακιαβέλλη, εκ του τυπογραφείου Π. Πετράκου, 1909.
  • Ο κοινοβουλευτισμός εν Ελλάδι: πολιτική ψυχολογία, 1910.
  • Γουλιέλμος Γλάδστων: ο άνθρωπος, ο Άγγλος, ο Φιλέλλην, 1910.
  • Ελληνισμός και Νέα Τουρκία, 1912.
  • Η Νέα Ελλάς και η Νέα Ιταλία, 1924.
  • Εθνικά δράματα και προβλήματα, Εταιρεία Ελληνισμός, 1924, σχήμα 8ο, σ. 416.
  • Βύρων: η εκατονταετηρίς του θανάτου ενός ήρωος, 1924.
  • Η αναλογική αντιπροσωπεία και οι εξ αυτής κίνδυνοι. Αθήνα, εκδ. Ο Ελληνισμός 1926.
  • Το Μακεδονικόν πρόβλημα, Κυρομάνος 1992.
  • Η Γαλλική Επανάστασις, Τροχαλία 1993.
  • Περιοδεία στον Ελληνισμό του Καυκάσου, 1906. Ανατύπωση Αρχείου Ιστορικών Λόγων Νο 11, εκδ. Ελεύθερη Σκέψις 1993.
  • Έλληνες και Βούλγαροι κατά τον ΙΘ' και Κ' αιώνα, Πελασγός 2001.
  • Ελληνοαλβανική Συνενόησις, Πελασγός 2003.

Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας: (Γαλλικά) καθιερωμένοι όροι της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γαλλίας. data.bnf.fr/ark:/12148/cb12025353g. Ανακτήθηκε στις 10  Οκτωβρίου 2015.
  2. Γιαραλή, Δέσποινα· Ζαγκλή, Μαρία (1993). Το περιοδικό Ελληνισμός (1898-1915, 1928-1932): Παρουσίαση, βιβλιογραφική καταγραφή. Ιωάννινα: Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων. σελ. 21. 
  3. «Πρυτάνεις Πανεπιστημίου Αθηνών». Επετηρίδα Πανεπιστημιακών Ετών 2010-2012: σελ. 26. 2013. http://www.uoa.gr/fileadmin/user_upload/PDF-files/organa/Epethrida_2010-2012.pdf. Ανακτήθηκε στις 09-09-2016. 
  4. Περιοδικό «Ουτοπία», τχ. 56, 2003, σελ. 80.
  5. «Ο οριστικός κατάλογος των επιτυχόντων εν τω νομώ Αττικοβοιωτίας». Εμπρός: σελ. 4. 13 Αυγούστου 1910. http://efimeris.nlg.gr/ns/pdfwin_ftr.asp?c=108&pageid=-1&id=19612&s=0&STEMTYPE=0&STEM_WORD_PHONETIC_IDS=ARmASJASOASEASOASPASaARmASJASOASEASOASPASa&CropPDF=0. Ανακτήθηκε στις 09-09-2016. 
  6. Γιαραλή-Ζαγκλή, ό.π., σελ. 21-22.
  7. Περιοδικό «Μνήμων», τχ. 26, 2004, σελ. 5-6.
  8. «Τελικά αποτελέσματα του νομού Αττικοβοιωτίας». Εμπρός: σελ. 3. 1 Δεκεμβρίου 1910. http://efimeris.nlg.gr/ns/pdfwin_ftr.asp?c=108&pageid=-1&id=24983&s=0&STEMTYPE=0&STEM_WORD_PHONETIC_IDS=ARmASJASOASEASOASPASaARmASJASOASEASOASPASa&CropPDF=0. Ανακτήθηκε στις 09-09-2016. 
  9. Γιαραλή-Ζαγκλή, ό.π., σελ. 22.
  10. «Καζάζης, Νεοκλής (Πέτρα Λέσβου, 1849 - Αθήνα, 1936) - Εκδοτική Αθηνών Α.Ε.». www.greekencyclopedia.com. Ανακτήθηκε στις 9 Σεπτεμβρίου 2016. 
  11. περιοδικό «Ουτοπία», τχ. 56, 2003, σελ. 78.
  12. Γιαραλή-Ζαγκλή, ό.π., σελ. 21-22.
  13. Αναγνωστόπουλος-Παλαιολόγος, Θάνος (15 Ιουλίου 1988). «Γύρω από τον Γιάννη Ψυχάρη». Νέα Εστία (τχ. 1465): σελ. 964. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2022-04-04. https://web.archive.org/web/20220404171144/http://www.ekebi.gr/magazines/ShowImage.asp?file=153588&code=4323. Ανακτήθηκε στις 09-09-2016. 
  14. περιοδικό «Ουτοπία», τχ. 56, 2003, σελ. 82.
  15. περιοδικό «Μνήμων», τχ. 26, 2004, σελ. 14.
  16. περιοδικό «Μνήμων», τχ. 26, 2004, σελ. 14-15.

Πηγές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]