Νίκος Ζαχαρίου

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Νίκος Ζαχαρίου
Γέννηση9  Μαρτίου 1923[1][2]
Πειραιάς
Θάνατος24  Ιουλίου 2007[3][2]
Αθήνα
Αιτία θανάτουνόσος Αλτσχάιμερ
Χώρα πολιτογράφησηςΕλλάδα
Ιδιότηταμονωδός και συνθέτης
Όργαναφωνή
Είδος τέχνηςόπερα
δεδομένα (π • σ • ε )

Ο Νίκος Ζαχαρίου (9 Μαρτίου 1923 - 24 Ιουλίου 2007)[4][5][6] ήταν Έλληνας βαθύφωνος.

Γεννήθηκε στον Πειραιά στις 9 Μαρτίου του 1923 και πέθανε στην Αθήνα στις 24 Ιουλίου 2007. Ο πρόωρος θάνατος των γονέων του ανάγκασε τον Νίκο και τα αδέλφια του, Δημήτρη και Βαρβάρα, να μεγαλώσουν με τη θεία τους. Η ιδιαίτερη σχέση της με την εκκλησία πιθανόν να ήταν και ο λόγος που ο Ζαχαρίου έγινε αρχικά μέλος της χορωδίας της Αγίας Τριάδας στον Πειραιά και στην συνέχεια της χορωδίας Πειραιώς υπό τη διεύθυνση του Μενέλαου Παλλάντιου. Έτσι, μέσω των Βυζαντινών ψαλμωδιών, ήρθε σε επαφή με τη συμφωνική μουσική και την όπερα.

Η ενασχόλησή του με το τραγούδι ξεκίνησε στις τελευταίες τάξεις του Γυμνασίου, όταν παρακολούθησε μαθήματα φωνητικής από τον Μίλτο Βιθηνό. Συνέχισε με πιο συστηματικό τρόπο τις σπουδές του στο Εθνικό Ωδείο του Μανώλη Καλομοίρη, από όπου αποφοίτησε με άριστα παμψηφεί και με τιμητική διάκριση. Το 1943 προσελήφθη στη Χορωδία της Λυρικής Σκηνής και από το 1950 συμμετείχε σποραδικά ως σολίστ σε διάφορες όπερες και οπερέτες, με αποκορύφωμα το 1953, όταν εμφανίστηκε σε συναυλίες στο αρχαίο θέατρο της Πάτρας και στο Ωδείο Ηρώδου του Αττικού.

Τον Ιούνιο της ίδιας χρονιάς και με τη συμβουλή του διάσημου προπολεμικά Έλληνα δραματικού τενόρου Οδυσσέα Λάππα, ο Νίκος Ζαχαρίου μετέβη στην Ιταλία για να τελειοποιήσει τις φωνητικές του ικανότητες στη Σχολή Τραγουδιού της Σκάλας του Μιλάνου. Εκεί πληροφορήθηκε, ότι η αρμόδια επιτροπή υπό τον Τοσκανίνι εισηγήθηκε την ένταξή του στο δυναμικό της Σκάλας ως σολίστ. Στις 16 Δεκεμβρίου του 1953 ο Nicola Zaccaria, όπως ήταν το ψευδώνυμο που υιοθέτησε έκτοτε, έκανε το ντεμπούτο του στην Σκάλα του Μιλάνου ως Σπαραφουτσίλε στον Ριγκολέττο του Βέρντι.

Οι εμφανίσεις του στη Σκάλα και στα σημαντικότερα λυρικά θέατρα όλου του κόσμου (Κρατική Όπερα Βιέννης, Όπερα Παρισίων, Βερολίνου, Κόβεντ Γκάρντεν, Κάρνεγκι Χολ κ.ά.) πύκνωναν. Αργότερα επέστρεψε στην Ελλάδα ως σολίστ σε διάφορες μεγάλες παραγωγές στο Ηρώδειο και στην Επίδαυρο. Είχε την τύχη να εμφανιστεί στα πιο σημαντικά μουσικά φεστιβάλ του κόσμου, όπως του Σάλτσμπουργκ, του Εδιμβούργου και αλλού. Καθιερώθηκε ως ένας από τους σπουδαιότερους βαθύφωνους του κόσμου με ένα ευρύ ρεπερτόριο που περιλάμβανε έργα συνθετών όπως Μοντεβέρντι, Μότσαρτ, Βάγκνερ, Ροσίνι, Μπελίνι, Ντονιτσέτι, Βέρντι και πολλών άλλων. Πολλά από αυτά ηχογραφήθηκαν ή βιντεοσκοπήθηκαν και κυκλοφόρησαν από τις εταιρείες ΕΜΙ, Columbia, Decca κ.ά.

Ξεχωριστή θέση στην σταδιοδρομία του αποτέλεσε το γεγονός της αδιάκοπης και στενής συνεργασίας του με την Μαρία Κάλλας σε 14 όπερες, με την πρώτη τους κοινή εμφάνιση το 1955 στη Σκάλα του Μιλάνου με την όπερα «Λουτσία ντι Λαμερμούρ» του Ντονιτσέτι υπό τη διεύθυνση του Χέρμπερτ φον Κάραγιαν.

Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. ↑ Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας: (Γαλλικά) καθιερωμένοι όροι της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γαλλίας. data.bnf.fr/ark:/12148/cb13921797x. Ανακτήθηκε στις 10  Οκτωβρίου 2015.
  2. ↑ 2,0 2,1 (Αγγλικά) Discogs. 1341604. Ανακτήθηκε στις 9  Οκτωβρίου 2017.
  3. ↑ www.gramophone.co.uk/newsMainTemplate.asp?storyID=2853&newssectionID=1.
  4. ↑ Enciclopedia della Musica.  Missing or empty |title= (βοήθεια)
  5. ↑ Grande Enciclopedia della Musica Classica.  Missing or empty |title= (βοήθεια)
  6. ↑ Biographical Dictionary of Signers.  Missing or empty |title= (βοήθεια)

Πηγές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Νίκος_Ζαχαρίου&oldid=8145403"