Νέβιλ Μάρινερ

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Νέβιλ Μάρινερ
Γενικές πληροφορίες
Γέννηση15  Απριλίου 1924[1][2][3]
Λίνκολν[2]
Θάνατος2  Οκτωβρίου 2016[4][2][3]
Λονδίνο
Συνθήκες θανάτουφυσικά αίτια
Χώρα πολιτογράφησηςΗνωμένο Βασίλειο
Ηνωμένο Βασίλειο της Μεγάλης Βρετανίας και Ιρλανδίας (έως 1927)
Εκπαίδευση και γλώσσες
Ομιλούμενες γλώσσεςΑγγλικά[5]
ΣπουδέςΚονσερβατόριο του Παρισιού
Βασιλικό Κολέγιο Μουσικής
Σχολείο του Λίνκολν Κράιστ Χόσπιταλ
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότηταδιευθυντής ορχήστρας
συνθέτης
μουσικός[6]
βιολιστής[7]
ΕργοδότηςΒασιλικό Κολέγιο Μουσικής
Οικογένεια
ΤέκναΆντριου Μάρινερ
Αξιώματα και βραβεύσεις
ΒραβεύσειςΔιοικητής του Τάγματος της Βρετανικής Αυτοκρατορίας (1979)
Αξιωματικός του Τάγματος των Τεχνών και των Γραμμάτων (2015)[8]
Knight Bachelor
ΣυνεργάτηςRobert Thurston Dart
Commons page Σχετικά πολυμέσα
Ο Άγγλος μαέστρος σερ Νέβιλ Μάρινερ

Ο σερ Νέβιλ Μάρινερ (αγγλικά: Sir Neville Marriner‎‎, 15 Απριλίου 19242 Οκτωβρίου 2016) ήταν Άγγλος βιολιστής και αρχιμουσικός. Έχει χαρακτηριστεί ως «ένας από τους μεγαλύτερους μαέστρους του κόσμου». Είναι γνωστός και ως ο ιδρυτής και διευθυντής του μουσικού συνόλου Ακαδημία του Αγίου Μαρτίνου των Αγρών (Academy of St. Martin in the Fields).[9]

Οικογένεια και σπουδές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο Μάρινερ γεννήθηκε στο Λίνκολν της Αγγλίας. Πατέρας του ήταν ο ξυλουργός Χέρμπερτ Μάρινερ και μητέρα του η Έθελ Μάρινερ-Ρόμπερτς.[9] Ο Νέβιλ πήγε στο Γυμνάσιο του Λίνκολν, όπου έπαιζε σε μια ορχήστρα τζαζ με τον μετέπειτα συνθέτη Στιβ Ρέις.[10] Ο Νέβιλ έμαθε αρχικώς βιολί και πιάνο από τον πατέρα του, ενώ αργότερα μελέτησε βιολί με τον Φρέντερικ Μοάουτνεϊ. Το 1939 εγγράφηκε στο Βασιλικό Κολέγιο Μουσικής στο Λονδίνο[11], οπότε του δόθηκε η ευκαιρία να παίξει με τα δεύτερα βιολιά της Συμφωνικής Ορχήστρας του Λονδίνου, καθώς πολλά από τα μέλη της είχαν ενταχθεί στις ένοπλες δυνάμεις μετά το ξέσπασμα του Β΄ Παγκόσμιου Πολέμου.[12] Και ο ίδιος ο Μάρινερ επιστρατεύθηκε το 1941, υπηρετώντας μάλιστα σε αναγνωριστικές αποστολές στο εχθρικό έδαφος, αλλά αποστρατεύθηκε το 1943 εξαιτίας νεφρικών προβλημάτων. Επέστρεψε στο Βασιλικό Κολέγιο Μουσικής, όπου συνέχισε τις σπουδές του στο βιολί. Κατόπιν παρακολούθησε μαθήματα στο Κονσερβατόριο του Παρισιού με τον βιολιστή Ρενέ Μπενεντετί.[9][11][12]

Σταδιοδρομία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο Μάρινερ εργάστηκε για λίγο ως δάσκαλος της μουσικής στο Κολέγιο Ήτον.[11][12] Το 1948 διορίσθηκε καθηγητής στο Βασιλικό Κολέγιο Μουσικής.[12] και λίγο αργότερα ανέλαβε τη θέση του δεύτερου βιολιού του Κουαρτέτου Εγχόρδων Μάρτιν,όπου συνέχισε να παίζει επί 13 χρόνια.[11][12][13] Κατά την ανάρρωσή του από τη νεφρική βλάβη είχε γνωρίσει τον τσεμπαλίστα Θέρστον (Μπομπ) Νταρτ, με τον οποίο σχημάτισαν ένα ντουέτο που επεκτάθηκε στο «Virtuoso String Trio» με την προσθήκη του Πίτερ Γκιμπς.[12] Αυτό με τη σειρά του έδωσε τη θέση του στο «Dart's Jacobean Ensemble», από το 1951.[11][12] Επιπλέον, ο Μάρινερ έπαιζε βιολί σε δύο λονδρέζικες ορχήστρες: τη Φιλαρμονική του Λονδίνου και τη Συμφωνική Ορχήστρα του Λονδίνου ως το κύριο δεύτερο βιολί (1954–1969).[11][13] Επίσης, έπαιζε με τις ορχήστρες μουσικής δωματίου των Ρέτζιναλντ Ζακ και Μπόιντ Νιλ, καθώς και με τους London Mozart Players.[11][12]

Το 1958 ο Μάρινερ ίδρυσε την «Ακαδημία του Αγίου Μαρτίνου των Αγρών», μία δωδεκαμελή αρχικώς ορχήστρα μουσικής δωματίου, η οποία απέκτησε φήμη και προσέλκυσε μουσικούς υψηλών προδιαγραφών, όπως οι τσεμπαλίστες και μουσικολόγοι Μπομπ Νταρτ και Κρίστοφερ Χόγκγουντ, η βιολίστρια Αϊόνα Μπράουν και ο βιολιστής Άλαν Λόβντεϊ. Ο Μάρινερ έκανε πάρα πολλές ηχογραφήσεις με την Ακαδημία.[9][11][12], τις πρώτες στις αρχές της δεκαετίας του 1960, στις οποίες έπαιζε το πρώτο βιολί και ταυτοχρόνως διεύθυνε την ορχήστρα. Η επιτυχία αυτών οδήγησε τον Πιερ Μοντέ, τότε μαέστρο στη Συμφωνική Ορχήστρα του Λονδίνου, να ενθαρρύνει τον Μάρινερ να εστιάσει στη διεύθυνση ορχήστρας.[11] Ο Μάρινερ είχε μελετήσει τη διεύθυνση ορχήστρας με τον Μοντέ στη σχολή του στις ΗΠΑ ήδη από το 1950.[12][14]

Ο Μάρινερ ίδρυσε την Ορχήστρα Δωματίου του Λος Άντζελες το 1969 και τη διεύθυνε μέχρι το 1978. Από το 1979 ως το 1986 ήταν μουσικός διευθυντής στην Ορχήστρα της Μινεσότας. Στη συνέχεια διετέλεσε βασικός μαέστρος στη Ραδιοφωνική Συμφωνική Ορχήστρα της Στουτγάρδης από το 1986 ως το 1989.[12][15] Παρέμεινε ωστόσο ο μουσικός διευθυντής της Ακαδημίας του Αγίου Μαρτίνου των Αγρών μέχρι το 2011, και μετά διατήρησε τον τίτλο του ισόβιου προέδρου της.[16] Διεύθυνε κατά καιρούς και άλλες ορχήστρες σε όλο τον κόσμο[11][12], συνεχίζοντας αυτή τη δραστηριότητα μέχρι την ηλικία των 90 ετών.

Ο Μάρινερ έκανε περισσότερες από 600 ηχογραφήσεις, που περιέχουν περίπου 2000 διαφορετικά έργα – περισσότερα από οποιονδήποτε άλλον διευθυντή ορχήστρας στην ιστορία εκτός του Χέρμπερτ φον Κάραγιαν.[12] Το ρεπερτόριό του εκτείνεται από τη μουσική μπαρόκ[17] μέχρι τη βρετανική μουσική του 20ού αιώνα, ενώ ηχογράφησε και όπερες.[11] Επέλεξε τα κομμάτια του Βόλφγκανγκ Αμαντέους Μότσαρτ για τη μουσική κάλυψη της κινηματογραφικής ταινίας Αμαντέους, που κυριάρχησε στα Βραβεία Όσκαρ του 1984. Η μουσική της ταινίας έγινε ένας από τους δημοφιλέστερους δίσκους κλασικής μουσικής όλων των εποχών, πουλώντας περισσότερα από 6,5 εκατομμύρια αντίτυπα.[9]

Προσωπική ζωή και θάνατος[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η πρώτη σύζυγος του Μάρινερ ήταν η τσελίστρια (και αργότερα παλαιοβιβλιοπώλης) Νταϊάνα Κάρμπατ (1926-2012, αργότερα γνωστή ως Νταϊάνα Παρίκιαν από το επώνυμο του δεύτερου συζύγου της), με την οποία παντρεύτηκαν το 1949. Απέκτησαν δύο τέκνα: τη Σούζι, που έγινε συγγραφέας, και τον κλαρινετίστα Άντριου Μάρινερ, που έπαιξε συχνά με τον πατέρα του και σήμερα είναι ο βασικός κλαρινετίστας της Συμφωνικής Ορχήστρας του Λονδίνου. Ο γάμος κατέληξε σε διαζύγιο. Η δεύτερη σύζυγος του Μάρινερ ήταν η Ελίζαμπεθ Μαίρη («Μόλλυ») Σιμς, την οποία νυμφεύθηκε το 1957.[9][12][18] Μόνιμη κατοικία του Μάρινερ ήταν το Λονδίνο, ενώ τα τελευταία χρόνια είχε και ένα εξοχικό κοντά στο χωριό Τσάρντστοκ (Chardstock) του Ντέβον.[12] Λέγεται ότι, όταν τον ρώτησαν τι θα ήθελε να γραφεί πάνω στον τάφο του, απάντησε απλά: «Ακολουθείστε τον ρυθμό».[19] Απεβίωσε σε ηλικία 92 ετών.[9][12]

Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. 1,0 1,1 Εθνική Βιβλιοθήκη της Γερμανίας: (Γερμανικά, Αγγλικά) Gemeinsame Normdatei. Ανακτήθηκε στις 27  Απριλίου 2014.
  2. 2,0 2,1 2,2 2,3 www.washingtonpost.com/entertainment/music/neville-marriner-led-renowned-academy-of-st-martin-in-the-fields-dies-at-92/2016/10/02/3bfbb3ec-88b2-11e6-875e-2c1bfe943b66_story.html.
  3. 3,0 3,1 3,2 «Encyclopædia Britannica» (Αγγλικά) biography/Neville-Marriner. Ανακτήθηκε στις 9  Οκτωβρίου 2017.
  4. www.asmf.org/sir-neville-marriner.
  5. Τσεχική Εθνική Βάση Δεδομένων Καθιερωμένων Όρων. js20031117001. Ανακτήθηκε στις 1  Μαρτίου 2022.
  6. Companies House. 2h8-YHT7nvyn7gm01PFOGg8MZfY. Ανακτήθηκε στις 3  Δεκεμβρίου 2020.
  7. Τσεχική Εθνική Βάση Δεδομένων Καθιερωμένων Όρων. js20031117001. Ανακτήθηκε στις 15  Δεκεμβρίου 2022.
  8. www.universalmusic.fr/artistes/20000140431. Ανακτήθηκε στις 5  Φεβρουαρίου 2021.
  9. 9,0 9,1 9,2 9,3 9,4 9,5 9,6 Siddique, Haroon (2 Οκτωβρίου 2016). «Conductor Sir Neville Marriner dies aged 92». The Guardian. Ανακτήθηκε στις 2 Οκτωβρίου 2016. 
  10. Our School, Lincoln Christ's Hospital School, 22 Απριλίου 2014, http://www.christs-hospital.lincs.sch.uk/joomla35/index.php/our-school/lchs-history/school-archive/238-sir-neville-marriner, ανακτήθηκε στις 2 Οκτωβρίου 2016 
  11. 11,00 11,01 11,02 11,03 11,04 11,05 11,06 11,07 11,08 11,09 11,10 Tully Potter, John Amis (2 Οκτωβρίου 2016), «Sir Neville Marriner obituary», The Guardian, https://www.theguardian.com/music/2016/oct/02/sir-neville-marriner-obituary, ανακτήθηκε στις 2 Οκτωβρίου 2016 
  12. 12,00 12,01 12,02 12,03 12,04 12,05 12,06 12,07 12,08 12,09 12,10 12,11 12,12 12,13 12,14 12,15 «Sir Neville Marriner – obituary», The Telegraph, 2 Οκτωβρίου 2016, http://www.telegraph.co.uk/obituaries/2016/10/02/sir-neville-marriner--obituary/, ανακτήθηκε στις 3 Οκτωβρίου 2016 
  13. 13,0 13,1 Kirby, Anthony (1 Ιουνίου 2000). «Sir Neville Marriner: Beyond the Academy». Lo Scena Musicale. http://www.scena.org/lsm/sm5-9/neville-en.htm. Ανακτήθηκε στις 2009-04-02. 
  14. Alumni, Pierre Monteux School, http://monteuxschool.org/alumni/, ανακτήθηκε στις 2 Οκτωβρίου 2016 
  15. «Neville Marriner». NAXOS. http://www.naxos.com/person/Neville_Marriner_17744/17744.htm. Ανακτήθηκε στις 2011-05-16. 
  16. «Sir Neville Marriner CH, CBE». Academy of St Martin in the Fields. Ανακτήθηκε στις 2 Οκτωβρίου 2016. 
  17. Goldman, Richard Franko (Απρίλιος 1966). «Reviews of Records: Italian Concertos». The Musical Quarterly 52 (2). https://archive.org/details/sim_musical-quarterly_1966-04_52_2/page/268. 
  18. Page, Tim (2 Οκτωβρίου 2016). «Neville Marriner, who led renowned Academy of St. Martin in the Fields, dies at 92». Washington Post. https://www.washingtonpost.com/entertainment/music/neville-marriner-led-renowned-academy-of-st-martin-in-the-fields-dies-at-92/2016/10/02/3bfbb3ec-88b2-11e6-875e-2c1bfe943b66_story.html. Ανακτήθηκε στις 2 Οκτωβρίου 2016. 
  19. «Obituary: Sir Neville Marriner». The Times online. 3 Οκτωβρίου 2016. http://www.thetimes.co.uk/article/sir-neville-marriner-bb96cqldd. Ανακτήθηκε στις 3 Οκτωβρίου 2016. 

Εξωτερικοί σύνδεσμοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

CC-BY-SA
Μετάφραση
Στο λήμμα αυτό έχει ενσωματωθεί κείμενο από το λήμμα Neville Marriner της Αγγλικής Βικιπαίδειας, η οποία διανέμεται υπό την GNU FDL και την CC-BY-SA 4.0. (ιστορικό/συντάκτες).