Μποναίρ

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια

Συντεταγμένες: 12°10′4″N 68°18′29″W / 12.16778°N 68.30806°W / 12.16778; -68.30806

Μποναίρ
Bonaire

Σημαία

Εθνόσημο
Τοποθεσία της χώρας στον κόσμο
και μεγαλύτερη πόληΚράλεντικ
12°9′10″N 68°16′9″W / 12.15278°N 68.26917°W / 12.15278; -68.26917
Ολλανδικά, Παπιαμέντο
Αντικυβερνήτης
Έντισον Ενρίκε Ρίινα (υπηρεσιακός)
 • Σύνολο
294 km2
Πληθυσμός
 • Εκτίμηση 2023 
 • Απογραφή 2010 
 • Πυκνότητα 

24.090[1]  
15.800  
81,9 κατ./km2 
ΝόμισμαΔολάριο ΗΠΑ ($) (USD)
(UTC -4)

Η Μποναίρ, (Ολλανδικά: Bonaire, Παπιαμέντο: Boneiru), ήταν τμήμα των Ολλανδικών Αντίλλων ως τις 10 Οκτωβρίου του 2010 οπότε και έγινε ειδικός δήμος της Ολλανδίας έπειτα από δημοψήφισμα των κατοίκων της.[2] Αποτελείται από το ομώνυμο νησί Μποναίρ (με έκταση 288 τ.χλμ.) και την ακατοίκητη νησίδα Κλάιν Μποναίρ (δηλαδή Μικρή Μποναίρ με έκταση 6 τ.χλμ.). Μαζί με την Αρούμπα και το Κουρασάο αποτελούν τα νησιά ABC. Έχει συνολική έκταση 294 τετρ. χλμ. και πληθυσμό 24.090[1] κατοίκους, σύμφωνα με επίσημη εκτίμηση για το 2023. Πρωτεύουσα του νησιού είναι το Κράλεντικ. Οι πρώτοι γνωστοί κάτοικοι του νησιού ήταν οι Caquetio Indians ένα κλάδος των Αραουάκων που κατέφθασαν με κανό από τη Βενεζουέλα περίπου το 1000 μ.Χ.. Αρχαιολογικά ερείπια του πολιτισμού των Caquetio έχουν βρεθεί σε ορισμένες περιοχές της Μποναίρ. Ενώ μετά την ανακάλυψη του νησιού από τους Ισπανούς, το νησί ακολούθησε τη μοίρα των υπόλοιπων νησιών ABC.

Πολιτική και εκλογές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Το συμβούλιο του νησιού είναι το τοπικό, δημοκρατικά εκλεγμένο κοινοβούλιο. [3] Είναι υπεύθυνο για την τοπική νομοθεσία. Την εκτελεστική εξουσία ασκούν ο διορισμένος από το Στέμμα κυβερνήτης και οι βουλευτές που διορίζονται από το νησιωτικό συμβούλιο. Τα τρία κύρια πολιτικά κόμματα είναι το Λαϊκό Κίνημα της Μποναίρ με επικεφαλής τον Έλβιν Τάις Άσγιοε, η Πατριωτική Ένωση Μποναίρ με επικεφαλής την Έστερ Μπερναμπέλα και το Δημοκρατικό Κόμμα Μποναίρ με επικεφαλής τον Κλαρκ Άμπρααμ. Μικρότερα κόμματα είναι το Κίνημα 21 και το Σοσιαλιστικό Κόμμα της Μποναίρ.

Εκλογές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Οι πιο πρόσφατες εκλογές για τα μέλη του Νησιωτικού Συμβουλίου διεξήχθησαν στις 15 Μαρτίου 2023. Σύμφωνα με τα αποτελέσματα, το Δημοκρατικό Κόμμα της Μποναίρ κέρδισε ποσοστό 38,9% των ψήφων (3 από τις συνολικά 9 έδρες), η Πατριωτική Ένωση Μποναίρ 28,4% (3 έδρες) και το Κίνημα του Λαού της Μποναίρ 19,9% (2 έδρες).[4]

Δημοψήφισμα 2010[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Έπειτα από αναβολές, το δημοψήφισμα για το μέλλον της Μποναίρ έγινε στις 17 Δεκεμβρίου 2010, με ποσοστό 84% να τάσσονται υπέρ του να γίνει τμήμα της Ολλανδίας. Ωστόσο, καθώς η συμμετοχή του 35% ήταν κάτω από το απαιτούμενο 51%, τα αποτελέσματα του δημοψηφίσματος κηρύχθηκαν άκυρα.[5]

Διοίκηση[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Αντικυβερνήτες (gezaghebbers) από το 2010[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  • 24 Οκτ. 2008 - 31 Δεκ. 2011 Γκλεν Αλμπερτ Έντουαρντ Τοντέ (γ. 1965)
  • 1 Ιαν. 2012 - 1 Μαρ. 2012 Πίτερ Σίλμπερι (υπηρεσιακός)
  • 1 Μαρτ. 2012 - 1 Μαρτ. 2014 Λίντια Εμερέντσια (γ. 1954)
  • 1 Μαρτ. 2014 - Έντισον Ενρίκε Ρίινα (υπηρεσιακός) (γ. 1967)

Ολλανδική Μποναίρ[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Αντιπρόσωποι της Εθνικής Κυβέρνησης των Κάτω Χωρών έχουν διατελέσει (για την Μποναίρ, τον Άγιο Ευστάθιο και τη Σάμπα)[6]

  • 10 Οκτ. 2010 - 1 Μαΐου 2011 Χανς Γκέριτσεν (υπηρ.) (γ. 1958;)
  • 1 Μαΐου 2011 - 1 Μαΐου 2014 Βίλμπερτ Στόλτε (Wilbert Stolte) (γ. 1950)
  • 1 Μαΐου 2014 - 1 Σεπτ. 2014 Τούλιαν Καρλάιλ Γουντλεϊ (υπηρ.) (γ. 1952?)
  • 1 Σεπτ. 2014 - 1 Ιαν. 2018 Γκίλμπερτ Ιζαμπέλα (Gilbert Isabella) (γ. 1961)
  • 1 Ιαν. 2018- Γιαν Χέλμοντ (υπηρεσιακός)

Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. 1,0 1,1 Επίσημη εκτίμηση πληθυσμού
  2. «Antillen opgeheven». NOS Nieuws. 18 Νοεμβρίου 2009. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 24 Δεκεμβρίου 2009. Ανακτήθηκε στις 10 Οκτωβρίου 2010. 
  3. «Wet openbare lichamen Bonaire, Sint Eustatius en Saba». Government of the Netherlands. Ανακτήθηκε στις 11 Μαρτίου 2011. 
  4. rulers.org, Μάρτιος 2023.
  5. «The Referendum that wasn't» (PDF). Bonaire Reporter. 24 Δεκεμβρίου 2010. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο (PDF) στις 8 Ιουλίου 2011. Ανακτήθηκε στις 9 Απριλίου 2014. 
  6. rulers.org