Μπεφάνα
Η Μπεφάνα, λεξιλογική απόδοση των Θεοφανίων (από την ελληνική λέξη ἐπιφάνεια, epifáneia) μέσω των λέξεων bifanìa και befanìa,[1] είναι μια παραδοσιακή φιγούρα που συνδέεται με τις γιορτές των Χριστουγέννων, χαρακτηριστική σε ορισμένες ιταλικές περιφέρειες που έπειτα εξαπλώθηκε σε όλη την ιταλική χερσόνησο, αλλά είναι λιγότερο γνωστή στον υπόλοιπο κόσμο. Σύμφωνα με την παράδοση, πρόκειται για μια πολύ ηλικιωμένη γυναίκα που πετάει πάνω σε μια φθαρμένη σκούπα, για να επισκεφτεί τα παιδιά τη νύχτα μεταξύ της 5ης και 6ης Ιανουαρίου (η νύχτα των Θεοφανίων) και να γεμίσει τις κάλτσες που άφησαν αυτά, που είναι ειδικά κρεμασμένες πάνω στο τζάκι ή κοντά σε ένα παράθυρο. Σε γενικές γραμμές, τα παιδιά που κατά τη διάρκεια του έτους ήταν φρόνιμα θα λάβουν γλυκά, καραμέλες, αποξηραμένα φρούτα ή μικρά παιχνιδάκια. Αντίθετα, όσα έχουν συμπεριφερθεί άσχημα θα βρουν τις κάλτσες γεμάτες με κάρβουνο ή σκόρδο.[2][3]
Ιστορία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Η καταγωγή της είναι μάλλον συνδεδεμένη με ένα σύνολο από ειδωλολατρικές[4] εξευμενιστικές τελετουργίες, που χρονολογούνται από το 10ο -6ο αιώνα π.Χ., σχετικές με τους εποχιακούς κύκλους που σχετίζονται με τη γεωργία, δηλαδή συνδέονται με τη συγκομιδή του προηγούμενου έτους, που είναι πλέον έτοιμο να ξαναγεννηθεί ως νέο έτος, διαδεδομένο στη Βόρεια Ιταλία, στην Κεντρική Ιταλία και τη Νότια, μέσα από μια αρχαία θρησκεία, το Μιθραϊσμό και άλλες λατρείες, όπως η κέλτικη,[5] που σχετίζονται με το χειμώνα της Αρκτικής.
Οι αρχαίοι Ρωμαίοι κληρονόμησαν παρόμοιες τελετές, με τη συμμετοχή τους, επομένως, στο ρωμαϊκό ημερολόγιο, και γιορτάζοντας, μάλιστα, την προσωρινή διακοπή από το τέλος του ημερολογιακού έτους, το χειμερινό ηλιοστάσιο βασικά, και την επέτειο του Ανίκητου Ήλιου[6]. Τη δωδέκατη νύχτα μετά το χειμερινό ηλιοστάσιο, γιορταζόταν ο θάνατος και η αναγέννηση της φύσης μέσα από τη Μητέρα Φύση. Οι Ρωμαίοι πίστευαν ότι σε αυτές τις δώδεκα νύχτες (ο αριθμός των οποίων θα εκπροσωπούταν είτε από τους δώδεκα μήνες του καινοτόμου ρωμαϊκού ημερολογίου, στο πέρασμά του από το καθαρά σεληνιακό στο σελινοηλιακό έτος[7], αλλά πιθανόν να συνδέονταν ακόμη και με άλλους αριθμούς, και μυθολογικά σύμβολα[8]) οι γυναικείες μορφές πετούσαν πάνω από τα καλλιεργημένα χωράφια, για να εξευμενίσουν τη γονιμότητα των μελλοντικών συγκομιδών[9], από το οποίο προέκυψε ο μύθος της "ιπτάμενης" φιγούρας. Σύμφωνα με ορισμένους, τέτοιου είδους γυναικεία φιγούρα εντοπίστηκε για πρώτη φορά στην Νταϊάνα, τη θεά του φεγγαριού, που όχι μόνο είναι συνδεδεμένη με το κυνήγι αλλά και με τη βλάστηση, ενώ σύμφωνα με άλλους, ήταν συνδεδεμένη με μια κατώτερη θεότητα που ονομάζεται Σάτια (θεά του κορεσμού), ή Αμπούντια (θεά της αφθονίας).
Μια άλλη υπόθεση θα μπορούσε να συνδέσει την Μπεφάνα με μια αρχαία ρωμαϊκή γιορτή, που πάντα λάμβανε χώρα το χειμώνα, προς τιμήν του Τζιάνο και της Στρένιας (από την οποία προέρχεται ο όρος "δώρα") και κατά τη διάρκεια της οποίας ανταλλάζονταν τα δώρα[10].
Η Μπεφάνα, σύμφωνα με ερμηνείες ευρέως αποδεκτές στην Κεντρική και Βόρεια Ευρώπη, παραπέμπει στην κέλτικη μορφή της θεάς Πέρχτας, που αφομοιώνεται σε ορισμένες μορφές όπως η θεά Φρέγια στη Σκανδιναβία, η Χόλντα στη βόρεια Ευρώπη, η Μπέρτα στη Μεγάλη Βρετανία,η Μπέρχτα στην Αυστρία, την Ελβετία, τη Γαλλία και τη Βόρεια Ιταλία, είναι μια προσωποποίηση της γυναίκας στη χειμερινή φύση, παρουσιάζεται σαν μια γριά με γέρικη καμπούρα και με γαμψή μύτη, άσπρα μαλλιά αχτένιστα και με πόδια παραμορφωμένα, ντυμένη με κουρέλια και παπούτσια χαλασμένα, που πετώντας πάνω από χωράφια και εδάφη τη νύχτα εξευμενίζει τη γονιμότητά τους, και γιορτάζεται 12 ημέρες μετά τα Χριστούγεννα, που συμπίπτουν τυχαία με τα Θεοφάνια.
Ήδη ξεκινώντας από το 4ο αιώνα μ. Χ. , η μετέπειτα Εκκλησία της Ρώμης άρχισε να καταδικάζει όλες τις τελετές και τις ειδωλολατρικές πεποιθήσεις, προσδιορίζοντάς τες ως αποτέλεσμα σατανικών επιρροών. Αυτές οι επικαλύψεις έδωσαν αφορμή για πολλές προσωποποιήσεις, που κατέληξαν, ξεκινώντας από τα τέλη του Μεσαίωνα, στην τρέχουσα εικόνα που καθαρίζεται από παραμυθιακές ή ειδωλολατρικές μολύνσεις, ακόμη και αν η εμφάνιση, καλοπροαίρετη και μη-αρνητική, ήταν και εξακολουθεί να είναι, ως επιρροή της γιορτής του Χάλογουιν, λανθασμένα συνδεδεμένη με αυτή της μάγισσας. Στην πραγματικότητα, δεν είναι μάγισσα, αλλά μια φιλική γριά, που αναπαρίσταται πάνω σε μια ιπτάμενη σκούπα, ένα αρχαίο σύμβολο που, δείχνει την αναπαράσταση του καθαρισμού των σπιτιών (και των ψυχών), ενόψει της αναγέννησης της νέας εποχής.
Καταδικασμένη επομένως από την Εκκλησία, η αρχαία γυναικεία ειδωλολατρική εικόνα έγινε αποδεκτή σταδιακά στον Καθολικισμό, ως ένα είδος δυϊσμού ανάμεσα στο καλό και το κακό. Ήδη κατά την περίοδο του θεολόγου, Επιφανίου της Σαλαμίνας, η ίδια επέτειος των Θεοφανίων προτάθηκε για την ημερομηνία της δωδέκατης νύχτας μετά τα Χριστούγεννα, απορροφώντας έτσι τον αρχαίο αριθμητικό ειδωλολατρικό συμβολισμό.
Το 1928, το φασιστικό καθεστώς θέσπισε τον εορτασμό της φασιστικής Μπεφάνας, όπου διανέμονταν δώρα στα παιδιά των φτωχότερων τάξεων. Μετά την πτώση του Μουσολίνι, η φασιστική Μπεφάνα συνέχισε να γιορτάζεται στην Ιταλική Κοινωνική Δημοκρατία.
Στην πιο πρόσφατη περίοδο, πολλές και ευρέως διαδεδομένες είναι οι ιταλικές αναπαραστάσεις της Μπεφάνας και οι γιορτές αφιερωμένες σ'αυτήν. Συχνά πρόκειται για ένα βοηθό που κατεβαίνει από το καμπαναριό της πλατείας ενός χωριού, ή για γριούλες μεταμφιεσμένες για να μοιράσουν γλυκά και δώρα στα παιδιά. Η παράδοση την θέλει "γριά" για να δηλώσει το τέλος ενός κύκλου: με το χειμερινό ηλιοστάσιο, στην πραγματικότητα περνά από το παλιό στο νέο, από το κρύο και τις ατελείωτες νύχτες στην επιμήκυνση της περιόδου του φωτός. Επιπλέον, σε επίπεδο νόμιμου ημερολογίου, με το τέλος του έτους, εισάγεται το νέο γρηγοριανό έτος. Επίσης σε λειτουργικό επίπεδο, τελειώνει η ισχυρή Λειτουργική εποχή , των Χριστουγέννων, και αρχίζει το Συνηθισμένο. Ακριβώς για το λόγο αυτό, την ημέρα των Θεοφανίων, που γιορτάζεται και η Μπεφάνα, απαγγέλλεται το "Θεοφάνια όλες τις γιορτές διώχνεις".
Χαρακτηριστικά[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Το όνομα[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Το όνομα "Μπεφάνα", ερμηνευμένο όπως η γυναικεία μαριονέτα που βγαίνει τη νύχτα των Θεοφανίων, ήταν ήδη διαδεδομένο στη λαϊκή διάλεκτο του 14ου αιώνα, ιδιαίτερα στα εδάφη της αρχαίας Ετρουρίας (Τοσκάνη και Τουσία στο σημερινό βόρειο Λάτσιο, επομένως χρησιμοποιήθηκε για πρώτη φορά στα ιταλικά από τον Φραντσέσκο Μπέρνι, το 1535, όπως και από τον Άνιολο Φιρεντζουόλα το 1541.[11] Επειδή, σύμφωνα με την παράδοση, η Μπεφάνα αφήνει τα δώρα σε μια κάλτσα που κρέμεται στο τζάκι, στο Απέννινο όρος του Φορλί, προετοιμάζεται η κάλτσα, γνωστή ως η "μακρύτερη του κόσμου". Εκεί υπάρχουν ακόμη και ορισμένα σπάνια μέρη που έχει παραμείνει, στη λαϊκή γλώσσα, ο όρος "Πεφάνα", όπως, για παράδειγμα, στο χωριό Μοντινιόζο, στην υπόλοιπη Επαρχία της Μάσσα-Καρράρα, στη Σπέτσια, καθώς και στην Γκαρφανιάνα και στη Βερσίλια, με τις παραδόσεις να μη συνάδουν με τους συνήθεις εορτασμούς των Θεοφανίων[12].
Ένας θρύλος της θρησκείας,(προσπάθεια για τη χριστιανοποίηση της Μπεφάνας) αντίθετα, διηγείται ότι οι Τρεις Μάγοι στο ταξίδι τους για τη Βηθλεέμ είχαν ζητήσει πληροφορίες για ένα δρόμο από μια γριά, και ότι επέμεναν να πάει μαζί τους να φέρει τα δώρα στο σωτήρα. Η ηλικιωμένη γυναίκα αρνήθηκε, αλλά λίγο μετά, μετανιωμένη, ετοίμασε ένα καλάθι γεμάτο δώρα και ξεκίνησε να ψάχνει τους Μάγους και το μωρό Ιησού. Μη βρίσκοντάς τους χτύπησε σε κάθε πόρτα και έδωσε τα δώρα στα παιδιά, ελπίζοντας έτσι να μπορέσουν οι Μάγοι να συγχωρήσουν την έλλειψή της.
Ο χαρακτήρας[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Η Μπεφάνα, θυμίζει τη θρησκευτική παράδοση της Αγίας Λουκίας, που μοίραζε δώρα στα παιδιά πριν από αυτήν, όπως έκανε κι ο Άγιος Νικόλαος, πριν από την έλευση του Άι Βασίλη. Δεν είναι λοιπόν κακιά, είναι μόνο ενοχλημένη με τους ενήλικες και γκρινιάρα με όποιον δεν της αρέσει, γιατί προσπαθεί να κάνει τον έξυπνο. Όμως με τα παιδιά είναι επιεικής και ανεκτική, μια γιαγιά γεμάτη ενδιαφέρον και δώρα.
Εξωτερική εμφάνιση και συμβολισμός[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Δεν είναι μια όμορφη γυναίκα, νεαρή και ελκυστική, αλλά, αντιθέτως, μια ηλικιωμένη κυρία, σταφιδιασμένη από τις αδυναμίες της ηλικίας, και του κρύου, με λίγα δόντια, πρόσωπο ρυτιδιασμένο, και μερικές φορές, αλλά όχι πάντα, με μια πολύ προεξέχουσα μύτη για να τονίσει το γήρας και την έλλειψη ομορφιάς λόγω ηλικίας. Η εμφάνιση της ηλικιωμένης, προέρχεται από μια συμβολική αναπαράσταση του παλιού χρόνου: όταν πραγματικά τελειώσει, μπορούν να το κάψουν, όπως συνέβαινε σε πολλές ευρωπαϊκές χώρες, όπου υπάρχει η παράδοση του καψίματος των μαριονετών, ντυμένες με κουρέλια, στην αρχή του έτους (βλ., για παράδειγμα, η Τζιουμπιάνα, και ο Πανεβίν ή Πινιαρούλ, Κασέρα, Σέιμα ή Κάψιμο της γριάς, η Φωτιά του γέρου που πραγματοποιείται στη Μπολόνια την Παραμονή της Πρωτοχρονιάς, καθώς και ο "πυροβολισμός του Γέρου" στην Καλλίπολη,[13], ή το κάψιμο της Βέτζια Πασκέτα που κάθε χρόνο στις 6 Ιανουαρίου ανοίγει το καρναβάλι του Βαράλο , στο Πιεμόντε). Σε πολλά μέρη της Ιταλίας, η χρήση της πυρκαγιάς ή του πριονίσματος σε ξύλινα κομμάτια μιας μαριονέτας σε μορφή γριάς (στην περίπτωση αυτή, γεμάτη γλυκίσματα) αντιθέτως επανήλθε από τις ιεροτελεστίες στο τέλος της Σαρακοστής. Από αυτή την οπτική, ακόμα και η χρήση των δώρων θα είχε, εκ νέου, μια εξευμενιστική αξία για το νέο έτος.
Τα ρούχα και τα παπούτσια[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Για να προστατεύεται επαρκώς η Μπεφάνα φοράει μακριές φούστες, φθαρμένες, και ανόμοια ραμμένες. Συχνά φοράει μια ποδιά. Χρησιμοποιεί επίσης χοντρές ισοθερμικές κάλτσες και άνετα παπούτσια, αλλά όχι μπότες που είναι πολύ πιο κατάλληλες για τις μάγισσες των παραμυθιών. Στους καμπουριασμένους, μερικές φορές, ώμους έχει πάντα ένα χοντρό μάλλινο και πολύχρωμο κασκόλ και όχι ένα παλτό που ανεμίζει, όπως συναντάται σε μερικές εικόνες στο διαδίκτυο.
Το κασκόλ[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Μην μπερδεύετε την Μπεφάνα με τις μάγισσες, της καθαρά Χάλογουιν εκδοχής. Μια Μπεφάνα αληθινή, πραγματικά, δεν έχει καπέλο με κωνική άκρη, όπως συχνά εμφανίζεται σε πολλές ιστοσελίδες, μπλογκς, ακόμη και σε κάποιες τηλεοπτικές διαφημίσεις. Αντ'αυτού, χρησιμοποιεί αποκλειστικά ένα κασκόλ από χοντρό ύφασμα (το τσεμπέρι) ή ένα μεγάλο κασκόλ μάλλινο δεμένο επιδεικτικά κάτω από το πηγούνι.
Η σκούπα[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Έχει μια σκούπα, που συχνά τη χρησιμοποιεί για να στηριχτεί ή για να πετάξει για λίγο. Στη φαντασία, η Μπεφάνα καβαλάει τη σκούπα αντίθετα από τις απεικονίσεις των μαγισσών, και δηλαδή κρατά τα κλαδιά μπροστά της. Ακόμη, στην περίπτωση αυτή, λοιπόν, η συγκεκριμένη εικονογραφία της Μπεφάνας δεν είναι ίδια με αυτή των μαγισσών.
Η κάλτσα[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ένα άλλο συχνό σφάλμα της "εικόνας" της Μπεφάνας σχετίζεται με το σάκο με τα δώρα: στην πραγματικότητα, η πραγματική Μπεφάνα φέρνει τα δώρα της, τον άνθρακα, και το σκόρδο της σε σάκους από ανοιγμένο άφτιαχτο γιούτα που παίρνουν τη μορφή μιας τεράστιας κάλτσας, ή σε ψάθινα καλάθια, εξαρτάται από την εδαφικότητα και την παράδοση του τόπου όπου γιορτάζεται.
Ο Άνθρακας[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Σύμφωνα με την προφορική παράδοση, η Μπεφάνα μοιράζει δώρα στα καλά παιδιά και κάρβουνο και σκόρδο στα παιδιά άτακτα. Το κάρβουνο -ή ακόμη κι η στάχτη- από το αρχαίο τελετουργικό σύμβολο των πυρκαγιών που αρχικά τοποθετούνταν σε κάλτσες ή σε παπούτσια μαζί με τα γλυκά, στη μνήμη, ακριβώς, της εποχιακής αναγέννησης, αλλά και των μαριονετών που καίγονται. Από την οπτική της καθολικής ηθικής των μετέπειτα αιώνων, στις κάλτσες και τα παπούτσια τοποθετούνταν μόνο άνθρακας και/ή σκόρδο ως ποινή μόνο για τα παιδιά που είχαν συμπεριφερθεί άσχημα κατά τη διάρκεια του προηγούμενου έτους.
Εθνική εορτή της Μπεφάνας[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Στην Ουρμπανία παραδοσιακά τοποθετείται το Επίσημο Σπίτι της Μπεφάνας. Επίσης γιορτάζεται κάθε χρόνο εκεί, η "Εθνική Γιορτή της Μπεφάνας", μια παράδοση είκοσι χρόνων τώρα πια, και γνωστή σε όλη την Ιταλία[14].
Στην Τοσκάνη, στην επαρχία του Γκροσσέτο, υπάρχουν οι "Μπεφάνοι", άντρες που την ημέρα των Θεοφανίων βγαίνουν μαζί με την Μπεφάνα στους δρόμους των χωριών της κάθε χώρας να τραγουδούν παραδοσιακά τραγούδια από τη Μαρέμμα, ευχόμενοι "καλό Πάσχα" (ευχή που συνδέεται με τη θεία λειτουργία των Θεοφανίων, όταν στην Εκκλησία διαβάζεται το "η διακήρυξη της ημέρας του Πάσχα").
Τραγουδάκια και λαϊκοί θρύλοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ω Μπεφάνα Μπεφανίνα
γέμισε καλά την καλτσούλα!
Μην φροντίζεις τους ιδιότροπους!
Φέρε κούκλες και κομφετί!
Η Μπεφάνα έρχεται τη νύχτα
με όλα τα παπούτσια χαλασμένα
με τα μπαλώματα στη φούστα
ζήτω ζήτω η Μπεφάνα!
απ' όπου προέρχεται η παραλλαγή:
Η Μπεφάνα έρχεται τη νύχτα
με όλα τα παπούτσια χαλασμένα
με τη ρωμαϊκή μύτη
(ή: με το καπέλο το ρωμαϊκό)
(ή: με το μπαλωμένο φουστάνι)
ζήτω ζήτω η Μπεφάνα!
Αυτή είναι μια παραλλαγή διαδεδομένη στην Τοσκάνη:
Η Μπεφάνα έρχεται τη νύχτα
με τα παπούτσια όλα χαλασμένα
διασχίζει όλες τις στέγες
φέρνει κούκλες και κομφετί
ή:
Η Μπεφάνα έρχεται τη νύχτα
με τα παπούτσια όλα χαλασμένα
αγοράζει ένα άλλο ζευγάρι
με το φτερό και το μελάνι
Άλλες παραλλαγές:
Η Μπεφάνα έρχεται τη νύχτα
με τα παπούτσια όλα χαλασμένα
το φουστάνι τραλαλά
η Μπεφάνα είναι εδώ!
Η Μπεφάνα έρχεται τη νύχτα
με τα παπούτσια όλα χαλασμένα
το φουστάνι όλο μπλε
η Μπεφάνα έρχεται κάτω
Η Μπεφάνα έρχεται τη νύχτα
με τα παπούτσια όλα χαλασμένα
το φουστάνι με τη μεγάλη φούστα
ζήτω ζήτω η Μπεφάνα!
Η Μπεφάνα έρχεται τη νύχτα
με τα παπούτσια όλα χαλασμένα
το φουστάνι και η μαντήλα
έρχεται έρχεται η Μπεφάνα!
Η Μπεφάνα έρχεται τη νύχτα
με τα παπούτσια όλα χαλασμένα
και τα χάλασε στην κορυφή στην κορυφή
η Μπεφάνα είναι καημενούλα
Η Μπεφάνα έρχεται τη νύχτα
με τα παπούτσια όλα χαλασμένα
φέρνει αέρα και τραμουντάνα
ζήτω ζήτω η Μπεφάνα!
Σύμφωνα με μια "εκχριστιανισμένη" εκδοχή ενός θρύλου που χρονολογείται γύρω στο 12ο αιώνα, οι Τρεις Μάγοι, κατευθυνόμενοι προς τη Βηθλεέμ για να φέρουν τα δώρα στο Μωρό Ιησού, μη μπορώντας να βρουν το δρόμο τους, ζήτησαν πληροφορίες από μια ηλικιωμένη κυρία. Παρά τις επιμονές τους, για να μπορέσει να τους ακολουθήσει ώστε να επισκεφθεί το μωρό, η γυναίκα δε βγήκε από το σπίτι για να τους συνοδεύσει. Αργότερα, μετανιωμένη που δεν πήγε μαζί τους, αφού είχε ετοιμάσει ένα σάκο γεμάτο δώρα, βγήκε από το σπίτι και άρχισε να τους ψάχνει, χωρίς να το καταφέρνει. Έτσι σταματούσε σε κάθε σπίτι που έβρισκε μακρύ στο μονοπάτι, δωρίζοντας τα δώρα στα παιδιά που συναντούσε, με την ελπίδα ότι ένα από αυτά ήταν ο μικρός Ιησούς. Από εκείνη την στιγμή γυρνούσε τον κόσμο, κάνοντας δώρα σε όλα τα παιδιά, για να συγχωρεθεί.[15]
Σε ορισμένες εκδόσεις λέγεται ότι είναι η γυναίκα του Άι Βασίλη, ή σε άλλες μια φίλη ή συγγενής του, σε άλλες περιπτώσεις, αντιθέτως, λέγεται ότι βρίσκονται σε μικρή σύγκρουση, βλέποντας πως ο Άι Βασίλης θα διέδιδε ότι η γριά δεν υπάρχει. Ακόμα λέγεται ότι η Μπεφάνα έχει σύζυγο (Ο Μπεφανότο) πολύ γέρος, άσχημος σε τέτοιο σημείο ώστε να σκορπίζει τον τρόμο στα παιδιά βλέποντάς τον να φτάνει, ενώ συνοδεύει την ηλικιωμένη και αδύναμη γυναίκα του.
Καντάδες[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Σε κάποιες περιοχές της Ιταλίας, από αμνημονεύτων χρόνων, ακούγονται τραγούδια και καντάδες και παραδοσιακά τραγούδια της Μπεφάνας το απόγευμα και τη νύχτα μεταξύ 5 και 6 Ιανουαρίου.[16]
Λογοτεχνία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Το 18ο αιώνα , ο Φλωρεντίνος ακαδημαικός Ντομένικο Μαρία Μάννι έγραψε το: Ι Ιστορικές ειδήσεις για την προέλευση και το νόημα των Μαγισσών
- Το 1549 ο συγγραφέας Άνιολο Φιρεντζουόλα ανέφερε την Μπεφάνα στα δικά του Ποιήματα
- Το μπλε βέλος είναι ένα διήγημα για παιδιά γραμμένο από το Τζιάνι Ροντάρι και δημοσιεύθηκε από τις εκδόσεις Εντιτόρι Ριουνίτι το 1964. Εξαιτίας αυτής της ιστορίας δημιουργήθηκε μια γελοιογραφία από το Έντζο ντ'αλό
- Ο Τζιοβάνι Πάσκολι έγραψε ένα ποίημα με τίτλο Η Μπεφάνα :
"Έρχεται έρχεται η Μπεφάνα,
έρχεται από τα βουνά τα μεσάνυχτα.
Πόσο κουρασμένη είναι! Την περιτριγυρίζουν το χιόνι, η παγωνιά κι η τραμουντάνα."
Φιλμογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- La freccia azzurra, ταινία κινουμένων σχεδίων του Enzo D'Alò [1996].
- Miacarabefana.it, σε σκηνοθεσία του Lodovico Gasparini - τηλεοπτική ταινία [2009].
- S.O.S. Befana, σε σκηνοθεσία του Francesco Vicario - τηλεοπτική ταινία [2011].
- La Befana vien di notte, regia di Michele Soavi [2018].
Συλλογή από εικόνες[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
-
Μπεφάνες με στολές -
Εορτή της Μπεφάνας Spinello di Santa Sofia
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ Πρβλ. [1], [2] Αρχειοθετήθηκε 2016-03-04 στο Wayback Machine. και [3]
- ↑ Treccani σε απευθείας σύνδεση Πύλη.
- ↑ «Da dove arriva la Befana. Materiali didattici di Scuola d'Italiano Roma a cura di Roberto Tartaglione». www.scudit.net. Ανακτήθηκε στις 11 Ιανουαρίου 2019.
- ↑ «Le radici pagane del Natale».
- ↑ «Mitraismo». spazioinwind.libero.it. Ανακτήθηκε στις 11 Ιανουαρίου 2019.
- ↑ Πρβλ. Atorène, Η αλχημεία εργαστήριο, Ρώμη, Edizioni Mediterranee, 1996, σελ. 268.
- ↑ «CALENDARIO ROMANO». www.romanoimpero.com. Ανακτήθηκε στις 11 Ιανουαρίου 2019.
- ↑ Airesis -Alfredo Cattabiani - τα φεστιβάλ, τα ηλιοστάσια ο ήλιος είναι το νέο έτος
- ↑ «Natale ed Epifania, tra riti e religione». AgoraVox Italia (στα Ιταλικά). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 26 Δεκεμβρίου 2018. Ανακτήθηκε στις 11 Ιανουαρίου 2019.
- ↑ «La festa della Befana in Italia, origine, storia ed eventi» (στα it-IT). 2018-11-10. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2018-11-11. https://web.archive.org/web/20181111000040/http://www.ilcomuneinforma.it/viaggi/6749/la-befana-in-italia-origine-e-storia/. Ανακτήθηκε στις 2019-01-06.
- ↑ Μάνλιου τι εξασφαλίζουν και Michele A. τι εξασφαλίζουν, Ετυμολογική Λεξικό της ιταλικής γλώσσας, και.
- ↑ Το Pefana της Montignoso
- ↑ «Capodanno a Gallipoli, lo sparo del "Pupo"» (στα it-IT). 2017-03-22. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2018-11-11. https://web.archive.org/web/20181111043733/http://www.ilcomuneinforma.it/viaggi/858/il-pupo-di-gallipoli/. Ανακτήθηκε στις 2019-01-06.
- ↑ «Festa della Befana di Urbania - Vieni a Casa della Befana» (στα Ιταλικά).
- ↑ «La festa della Befana in Italia, origine, storia ed eventi» (στα it). 2018-11-10. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2018-11-11. https://web.archive.org/web/20181111000040/http://www.ilcomuneinforma.it/viaggi/6749/la-befana-in-italia-origine-e-storia/. Ανακτήθηκε στις 2019-01-06.
- ↑ Bandini, Όλα τραγουδώντας το σχολείο από befanotti, το Υπόλοιπο του Καρλίνο, 6 δεκεμβρίου, 2013, σελ. 15.
Δείτε επίσς[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Εξωτερικές συνδέσεις[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Alfredo Cattabiani, Calendario. Le feste, i miti, le leggende e i riti dell'anno, Milano, Oscar saggi Mondadori, 2008. La festa dell'Epifania, pp. 108–114. ISBN 88-04-58419-X; ISBN 978-88-04-58419-3. Stralcio disponibile online («Il 6 gennaio»)
- Sebastiano Rizza, Quella benefica notte (storia e tradizioni dell'Epifania), http://digilander.libero.it/sicilia.cultura/epifania-beneficanotte.pdf
- Dario Spada, La befana, madre primigenia
- Empty citation (βοήθεια)
