Μουσείο Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Μουσείο Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης
Εξωτερική άποψη του μουσείου
Ίδρυση1997
ΠεριοχήΘεσσαλονίκη
ΔιεύθυνσηΛιμάνι Θεσσαλονίκης
Ιστότοποςhttp://www.cinemuseum.gr/

Το Μουσείο Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης βρίσκεται στο διατηρητέο κτήριο της Αποθήκης Α του λιμανιού, στην προβλήτα Α΄, στο τέρμα της παραλίας, κοντά στην Πλατεία Αριστοτέλους της Θεσσαλονίκης. Στο μουσείο μπορεί κανείς να παρακολουθήσει την εξέλιξη του κινηματογράφου στην Ελλάδα.

Στο μουσείο φιλοξενούνται διάφορα αντικείμενα από τις συλλογές του μουσείου, ένα πλούσιο κινηματογραφικό αρχείο και μια συλλογή από γιγαντοαφίσες. Επίσης στο χώρο του μουσείου υπάρχει και η αίθουσα προβολών Τάκης Κανελλόπουλος, όπου προβάλλονται ταινίες από την Ταινιοθήκη Θεσσαλονίκης.

Το Μουσείο Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης είναι το μοναδικό μουσείο κινηματογράφου στην Ελλάδα.

Σκοπός του Μουσείου «είναι η συγκέντρωση, διάσωση και μουσειολογική προβολή των στοιχείων της κινηματογραφικής ζωής της χώρας. Στο πλαίσιο του στόχου αυτού, το Μουσείο μεριμνά για τη μελέτη και τεκμηρίωση υλικού που αφορά στην κινηματογραφική τέχνη καθώς και στην οργάνωση ερευνητικών και εκπαιδευτικών προγραμμάτων σε συνεργασία με άλλους συναφείς φορείς». [1]

Ιστορικό[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Το Μουσείο Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης ιδρύθηκε το 1997, όταν η Θεσσαλονίκη ήταν η Πολιτιστική Πρωτεύουσα της Ευρώπης. Πιο συγκεκριμένα, το ΔΣ του Οργανισμού Πολιτιστικής Πρωτεύουσας της Ευρώπης-Θεσσαλονίκη 1997 σύστησε ιδιαίτερο φορέα για τον κινηματογράφο στη Θεσσαλονίκη με τίτλο «Μουσείο Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης».[2] Το Μουσείο ιδρύθηκε ως αυτοτελές τμήμα του Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης, ωστόσο το 2003 αποδεσμεύτηκε από το Φεστιβάλ και λειτούργησε ως Νομικό Πρόσωπο Ιδιωτικού Δικαίου (ΝΠΙΔ) εποπτευόμενο από το υπουργείο Πολιτισμού. Από τις 23 Δεκεμβρίου 2010 (ΦΕΚ 219), το Μουσείο Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης συγχωνεύθηκε με το Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης.

Πρώτος διευθυντής του Μουσείου Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης με θητεία έως το 2002 ήταν ο κριτικός κινηματογράφου Αλέξης Δερμεντζόγλου και πρόεδρος ο Απόστολος Παπαγιαννόπουλος. Στη συνέχεια, διευθυντής διετέλεσε ο καθηγητής Γιώργος Κατσάγγελος και πρόεδρος ο σκηνοθέτης Τάσος Ψαρράς. Ενώ, από την 1–6-2005 έως τη συγχώνευση του Μουσείου με το Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης τον Δεκέμβριο του 2010, διευθυντής του ήταν ο κριτικός κινηματογράφου Βασίλης Κεχαγιάς και πρόεδρος ο σκηνοθέτης Γιώργος Μυλωνάς. Γενικός Διευθυντής του Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης - Μουσείου Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης ήταν από τον Μάιο του 2010 έως και τον Μάρτιο του 2016 ο Δημήτρης Εϊπίδης.

Από τον Απρίλιο του 2016, Γενική Διευθύντρια του Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης - Μουσείου Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης είναι η Ελίζ Ζαλαντό[3].

Οι Συλλογές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Μεταξύ των συλλογών του Μουσείου Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης περιλαμβάνονται και οι παρακάτω συλλογές:

Συλλογή «HELLAFFI»[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η συλλογή «HELLAFFI» (ΕΛΛηνική ΑΦίσα) είναι μια συλλογή κινηματογραφικών γιγαντοαφισών που παραχωρήθηκε στο Μουσείο Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης από τον Οργανισμό Προβολής Ελληνικού Πολιτισμού Α.Ε «Πολιτιστική Ολυμπιάδα 2001-2004». Η συλλογή «HELLAFI» θεωρείται μοναδική στον κόσμο, αφού περιλαμβάνει, εκτός από γιγαντοαφίσες ζωγραφισμένες στο χέρι, προσχέδια με μολύβι, λιθογραφίες, έργα με ακουαρέλα, σινική μελάνι και κραγιόνι.

Συλλογή Κωνσταντίνου Αρβανιτίδη[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η συλλογή Αρβανιτίδη περιλαμβάνει χειροποίητες γιγαντοαφίσες διαφόρων διαστάσεων για ταινίες ελληνικής και ξένης παραγωγής, που τοποθετήθηκαν στις προσόψεις κινηματογράφων της Θεσσαλονίκης. Επίσης, υπάρχουν πρακτικά και διάφορα έγγραφα της Ένωσης Ζωγράφων – Επιγραφοποιών – Διακοσμητών - Διαφημιστών Θεσσαλονίκης «Ο Απελλής».

Συλλογή Νικολάου και Αικατερίνης Μπιλιλή[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η συλλογή Μπιλιλή περιλαμβάνει 55 περίπου ταινίες, κυρίως ελληνικές από το 1962 έως 1972, αλλά και ξένες παραγωγές, χωρών όπως οι ΗΠΑ (’40), Αγγλία (’50), Γερμανία (’60), Ινδία (’70) κ.ά. Άξια λόγου είναι τα επίκαιρα και τα χρονικά της συλλογής Μπιλιλή, που χρονολογούνται μεταξύ 1964-1982. Επίσης περιλαμβάνονται και γαλλικά ντοκιμαντέρ, βωβές ταινίες, γερμανικά επίκαιρα, αμερικάνικα κινούμενα σχέδια, ελληνικές συναυλίες, διαφημίσεις καθώς και τρέιλερ από ΗΠΑ, Ρωσία, Ιταλία, Αγγλία, Κίνα, Γαλλία και Τουρκία. Μια άλλη κατηγορία της συλλογής Μπιλιλή είναι διάφορες κινηματογραφικές συσκευές και εξαρτήματα, όπως μηχανές λήψης και προβολής, μπομπίνες, μαγικό φανό του 1890, εμφανιστήρια, φακούς, τιτλέζες, κολλέζες, αρνητικά φωτογραφιών, λυχνίες κ.ά.

Συλλογή Βασίλειου Παπαδόπουλου[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η συλλογή Παπαδόπουλου περιλαμβάνει ταινίες, επίκαιρα, κινούμενα σχέδια, στιγμιότυπα ταινιών, τρέιλερ και ντοκιμαντέρ από διάφορες χώρες της Αμερικής και της Ευρώπης, συμπεριλαμβανομένης και της Ελλάδας. Η συγκεκριμένη συλλογή διαθέτει επίσης μηχανές προβολής, βιβλία και έντυπα για τον κινηματογράφο.

Άλλες συλλογές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Υπάρχουν επίσης συλλογές όπως αυτή του υπουργείου Μακεδονίας-Θράκης, η οποία αποτελείται από 90 περίπου εκπαιδευτικές ταινίες της δεκαετίας του 1970 - κυρίως ελληνικής παραγωγής αλλά και αμερικάνικης - καθώς και διάφορα τρέιλερ από σύγχρονες ταινίες (’90 και μετά) κυρίως αγγλικής παραγωγής.

Η έκθεση[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Στο Μουσείο Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης παρουσιάζεται μια μόνιμη έκθεση με την ιστορία του ελληνικού σινεμά. Αφετηρία είναι οι πρώτες προσπάθειες των αρχών του 20ού αιώνα με τους αδελφούς Μανάκια, και η συνέχεια περιλαμβάνει στάσεις στο βουκολικό δράμα και το κωμειδύλλιο του πρώτου μισού του 20ου αιώνα, το νεοελληνικό ρεαλισμό που ακολούθησε την κατοχή και τον εμφύλιο πόλεμο, τις κωμωδίες και τα μιούζικαλ ηγετικών ελλήνων παραγωγών που σημάδεψαν τη δεκαετία του 1960, το Νέο Ελληνικό Κινηματογράφο που εμφανίστηκε στις αρχές της δεκαετίας του 1970 και χαρακτηρίστηκε ως «κινηματογράφος των δημιουργών» και, καταλήγει στις ταινίες που παίζονται σήμερα στις αίθουσες.

Φωτοθήκη[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Κινηματογραφική Βιβλιοθήκη Θεσσαλονίκης[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Στο χώρο του μουσείου λειτουργεί από το 2013 η Κινηματογραφική Βιβλιοθήκη Θεσσαλονίκης. Στην συλλογή της υπάρχουν ελληνικά και ξενόγλωσσα κινηματογραφικά βιβλία και περιοδικά από τις συλλογές του Μουσείου Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης, του μη κερδοσκοπικού κινηματογραφικού οργανισμού STUDIO-παράλληλο κύκλωμα και του Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης.

Εκπαιδευτικά Προγράμματα[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Στην ετήσια δραστηριότητα του Μουσείου Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης περιλαμβάνονται και εκπαιδευτικά προγράμματα. Ο στόχος τους είναι «μέσα από διαδραστικές και βιωματικές δράσεις να μετατρέψουν τον κινηματογράφο σε ένα εναλλακτικό εργαλείο μάθησης και γνώσης και να εξοικειώσουν τους μαθητές με τρόπο δημιουργικό και συμμετοχικό, με την κινηματογραφική αφήγηση και τα εκφραστικά μέσα της ιδιαίτερης αυτής «γλώσσας»».[4]

Το Μουσείο Κινηματογράφου- Ταινιοθήκη Θεσσαλονίκης είναι μέλος της Διεθνούς Ομοσπονδίας Ταινιοθηκών (FIAF).

Το Μουσείο Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης διοικητικά υπάγεται στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης.

Εξωτερικοί σύνδεσμοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. «Υπουργείο Πολιτισμού, Παιδείας και Θρησκευμάτων - Μουσείο Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης». www.yppo.gr. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 21 Απριλίου 2015. Ανακτήθηκε στις 10 Οκτωβρίου 2015. 
  2. Ιστορικό του Μουσείο Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης Αρχειοθετήθηκε 2016-03-04 στο Wayback Machine. στη σελίδα του Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης.
  3. «Οργανισμός - Γενική Διευθύντρια». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 28 Φεβρουαρίου 2017. Ανακτήθηκε στις 7 Φεβρουαρίου 2017. 
  4. «Υπουργείο Πολιτισμού, Παιδείας και Θρησκευμάτων - Μουσείο Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης». www.yppo.gr. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 21 Απριλίου 2015. Ανακτήθηκε στις 10 Οκτωβρίου 2015.