Μιχάλης Βαρδάνης

Μιχάλης Βαρδάνης
Γενικές πληροφορίες
Γέννηση	1936 Απείρανθος Νάξου
Θάνατος	14  Ιανουαρίου 2014 Αθήνα
Χώρα πολιτογράφησης	Ελλάδα
Εκπαίδευση και γλώσσες
Ομιλούμενες γλώσσες	νέα ελληνική γλώσσα
Σπουδές	Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών (από 1967) Στρατιωτική Σχολή Ευελπίδων (έως 1958)
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότητα	δικηγόρος στρατιωτικός
Στρατιωτική σταδιοδρομία
Βαθμός/στρατός	στρατηγός/Ελληνικός Στρατός

Ο Μιχάλης Βαρδάνης (1936 – 14 Ιανουαρίου 2014) ήταν αξιωματικός του Ελληνικού Στρατού, νομικός και μια από τις κυριότερες μορφές της αντίστασης εναντίον της Χούντας των Συνταγματαρχών.

Βίος

Ο Μιχάλης Βαρδάνης γεννήθηκε στο χωριό της Απείρανθου στη Νάξο το 1936. Εισήχθη στην Στρατιωτική Σχολή Ευελπίδων, από όπου αποφοίτησε το 1958 με το βαθμό του ανθυπολοχαγού. Ήδη, από την περίοδο που βρισκόταν στην Σχολή Ευελπίδων, έγινε γνωστός για τις αριστερές αντιλήψεις του, που ήταν ασυνήθιστη - και επικίνδυνη - στάση για έναν αξιωματικό μετά τον Εμφύλιο Πόλεμο. Την περίοδο του πραξικοπήματος των Συνταγματαρχών, στις 21 Απριλίου 1967, ο Βαρδάνης υπηρετούσε ως λοχαγός σε μονάδα τεθωρακισμένων στον Πολύγυρο. Μετά την εγκαθίδρυση του στρατιωτικού καθεστώτος, μυήθηκε, μέσω του συνταγματικού διοικητή του, στα σχέδια του αντι-πραξικοπήματος του βασιλιά Κωνσταντίνου Β΄ και της φιλοβασιλικής στρατιωτικής ηγεσίας. Ήδη πριν από το - απολύτως αποτυχημένο - βασιλικό αντί-πραξικόπημα, η δραστηριότητα του θεωρήθηκε ύποπτη και προδόθηκε από στρατιωτικούς ανώτερους του, και έτσι αποπέμφθηκε από τον Στρατό στις 26 Οκτωβρίου 1967.

Στη συνέχεια, παρακολούθησε τα μαθήματα της Νομικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών, από όπου έλαβε το πτυχίο του και εργάστηκε για μερικά χρόνια ως δικηγόρος. Την ίδια περίοδο, έγινε ενεργό μέλος σχεδόν καθεμιάς αντιστασιακής ομάδας που ιδρύθηκε μεταξύ των στρατιωτικών που αντιτίθενταν στο καθεστώς. Έτσι λοιπόν, συμμετείχε στην ομάδα «Ελεύθεροι Έλληνες» του συνταγματάρχη Δημήτρη Οπρόπουλου, και στην ομάδα «Α-Α-Α» (Αντίσταση-Απελευθέρωση-Ανεξαρτησία) του αντισμήναρχου Τάσου Μήνη. Για τις συμμετοχές του αυτές συνελλήφθη στις 22 Απριλίου 1972, μαζί με τον Μήνη. Απελευθερώθηκε, και συνελήφθη ξανά τον Σεπτέμβριο του ιδίου έτους για τη συμμετοχή του στους «Ελεύθερους Έλληνες». Παρά τους βασανισμούς που υπέστη από την ΕΑΤ-ΕΣΑ, δεν ομολόγησε, και απελευθερώθηκε ξανά στις 16 Δεκεμβρίου. Λίγο αργότερα, μετά την απελευθέρωση του, μυήθηκε στα σχέδια μιας μεγάλης ανταρσίας από το Πολεμικό Ναυτικό, μέσω ενός άλλου απομακρυσμένου αξιωματικού, του Σπύρου Μουστακλή. Μετά την προδοσία της ανταρσίας και την πρόληψη του αποτυχημένου πραξικοπήματος από τη Χούντα στις 25 Μαΐου 1973, ο Μιχάλης Βαρδάνης συνελήφθη ξανά στις 1 Ιουνίου. Κρατούνταν μαζί με τον Μουστακλή σε αυστηρή απομόνωση για τους επόμενους τρεις μήνες και βασανίστηκε ξανά από την ΕΑΤ-ΕΣΑ—ως αποτέλεσμα ο Μουστακλής έμεινε ανάπηρος—μέχρι τη γενική αμνηστία που παραχωρήθηκε στις 24 Αυγούστου 1973 από τον δικτάτορα Γεώργιο Παπαδόπουλο στην προσπάθεια του να εγκαινιάσει μια καθοδηγούμενη μετάβαση στη δημοκρατία.

Μετά την πτώση τους Χούντας το 1974, ήταν μεταξύ των υπογραφόντων στην ιδρυτική διακήρυξη του Πανελλήνιου Σοσιαλιστικού Κινήματος, και αποτέλεσε μάρτυρας κατηγορίας στη δίκη των Πραξικοπηματιών. Το 1976 αποκαταστάθηκε και του επετράπη να συνεχίσει την υπηρεσία του στον Στρατό, όπου συνέχισε να υπηρετεί μέχρι το 1990, φτάνοντας στο βαθμό του Υποστράτηγου (Αντιστράτηγος εν αποστρατεία). Μετά την αποστρατεία του, έγινε ενεργό μέλος στις τάξεις του Κομμουνιστικού Κόμματος της Ελλάδας, και από το 1995 έως το 2005 ήταν πρόεδρος του Συνδέσμου Φυλακισθέντων και Εξορισθέντων 1967-74.