Μηνάς Δημάκης

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Μηνάς Δημάκης
Όνομα στη
μητρική γλώσσα
Μηνάς Δημάκης (Ελληνικά)
Γέννηση20 Απριλίουιουλ. / 3  Μαΐου 1913γρηγ.[1]
Ηράκλειο[2]
Θάνατος13  Ιουλίου 1980[1][3]
Αθήνα
Συνθήκες θανάτουαυτοκτονία[2]
Χώρα πολιτογράφησηςΕλλάδα
Ιδιότητασυγγραφέας και ποιητής

Ο Μηνάς Δημάκης (1913-1980) ήταν Έλληνας ποιητής, συγγραφέας, λογοτέχνης, δοκιμιογράφος και μεταφραστής της πρώτης μεταπολεμικής γενιάς.

Πρώτα βήματα[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο Μηνάς Δημάκης γεννήθηκε στις 20 Απριλίου 1913 στο Ηράκλειο της Κρήτης. Ήταν γιος του εμπόρου Γεωργίου Δημάκη και της Μαρίας το γένος Μεταξάκη. Την περίοδο 1919-1924 φοίτησε στο ιδιωτικό δημοτικό σχολείο «Λύκειον Ο Κοραής». Το 1930 αποφοίτησε από το Πρώτο εξατάξιο Γυμνάσιο Ηρακλείου.

Στο Ηράκλειο του Μεσοπολέμου[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Συμμετείχε στην «Πνευματική Κοινότητα» (1930-1934), μια λογοτεχνική συντροφιά, τα μέλη της οποίας, επιστήμονες αλλά και άτομα χωρίς τυπική μόρφωση, μαζεύονταν σε ένα πατάρι της οδού Μαρτύρων όπου κάθε Κυριακή γίνονταν λογοτεχνικές συζητήσεις, Μέλη μεταξύ άλλων η Έλλη Αλεξίου, ο Γιάννης Σφακιανάκης, η Ριρή Μιγάδη.
Από το 1934 έως το 1940 σύχναζε σε μια άλλη πνευματική συντροφιά μαζί με τον Άρη Δικταίο, τη Θάλεια Καλλιγιάννη από τα Χανιά, το «Στούντιο» που είχε εμψυχωτή τον Λευτέρη Αλεξίου, στο σπίτι του οποίου μαζεύονταν τα μέλη της. Εργάστηκε σε επιχείρηση σταφίδας που την είχαν τα αδέλφια του πατέρα του έως το 1936 και κατόπιν στο Γραφείο Τουρισμού του Ηρακλείου. Από το 1937 έως το 1959 εργάστηκε στην Τράπεζα της Ελλάδος (μέχρι το 1943 στο Ηράκλειο, μετά στην Αθήνα). Πολέμησε στην Κρήτη, ενώ κατά τη διάρκεια της Κατοχής εντάχθηκε στο ΕΑΜ.[4]

Ποιητής, δοκιμιογράφος, μεταφραστής[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Στη λογοτεχνία παρουσιάστηκε το 1935 με το περιοδικό «Φύλλα Τέχνης», το οποίο κυκλοφόρησε σε 4 τεύχη με ποιήματα μέχρι το 1937, και την ύλη την έγραφε ο ίδιος. Συμμετείχε στην ομάδα που εξέδιδε το περιοδικό «Κρητικές σελίδες» στο Ηράκλειο Το διηύθυνε η Θάλεια Καλλιγιάννη). Επίσης, συνεργάστηκε με τα περιοδικά «Ο Κύκλος» (2η περίοδος), «Ποιητική Τέχνη», «Ευθύνη», «Καινούρια Εποχή», «Ποιητική τέχνη», «Νέα Εστία», και με τις εφημερίδες «Κρητικά Νέα» και «Μεσημβρινή». Διετέλεσε επί μακρόν αιρετό μέλος της διοικούσας επιτροπής της Εθνικής Εταιρείας Ελλήνων λογοτεχνών, καθώς και μέλος της Επιτροπής Βραβείων Μαρίας Π. Ράλλη.
Ποιήματα του Μ. Δημάκη έχουν μεταφραστεί στα αγγλικά, γαλλικά, ρωσικά, γερμανικά και σε άλλες γλώσσες.
Του απονεμήθηκαν το 2ο Κρατικό Βραβείο Ποίησης το 1957 («Σκοτεινό πέρασμα»), το 1ο Κρατικό Βραβείο Ποίησης το 1961 («Το ταξίδι») και το 1ο Κρατικό Βραβείο Δοκιμίου το 1975 («Η ποίηση του Σεφέρη»).

Μια αποτίμηση[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ανήκει στην πρώτη μεταπολεμική γενιά.
Γράφει ο Θανάσης Παπαθανασόπουλος: «Τραγούδησε τα αδιέξοδα του λυρισμού σε συνάρτηση με τα προσωπικά του αδιέξοδα, και μάλιστα με τους καινοφανείς τρόπους της νεωτερικής γραφής. Ήταν ποιητής λογοκρατούμενος και ο υπερρεαλισμός φαινομενικά τον έβρισκε αδιάφορο, χωρίς όμως ν' αφήσει ανεκμετάλλευτες και τις όποιες θετικές συνεισφορές του, ιδίως στους τρόπους ξεσκεπάσματος των κόσμων του υποσυνείδητου … Ξεκίνησε από τον συμβολισμό … Ο λυρισμός του συγκροτεί ποίηση διεξόδων και αναζητήσεων. Έτσι σταδιακά στην ποίηση αυτή βλέπουμε να περιορίζεται ο ρόλος του συναισθήματος».

Θάνατος[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Πέθανε τη 13η Ιουλίου 1980. Αυτοκτόνησε πέφτοντας από το δώμα της πολυκατοικίας, όπου κατοικούσε από το 1960, επί της οδού Αναγνωστοπούλου 69.

Έργα[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ποιήματα[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  • Η χαμένη γη (1939)
  • Κάψαμε τα καράβια μας (1946)
  • Στο τελευταίο σύνορο (1950)
  • Σκοτεινό πέρασμα (1956)
  • Το ταξίδι (1960)
  • Η περιπέτεια (1966)
  • Τελευταία ποιήματα Α΄ Μακρύ ταξίδι στη νύχτα. Ars Poetica (1977)
  • Τα πρώτα ποιήματα (1951)
  • Ποιήματα (επιλεγόμενα Σοφίας Άντζακα: Η περιπέτεια της ψυχής στην ποίηση του Μηνά Δημάκη, 1973)
  • Ποιήματα (2ος τόμος, επιλεγόμενα Πέτρου Σπανδωνίδη: Η ποίηση του Δημάκη, 1974)
  • Ποιήματα (3ος τόμος, Το ταξίδι – Η περιπέτεια, 1976)

Μελέτες[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  • Οι τελευταίοι της παράδοσης (1939)
  • Λογοτεχνικά δοκίμια και μελέτες (1969)
  • Η ποίηση του Σεφέρη (1974)
  • Καζαντζάκης. Επιστολές Καζαντζάκη στον Μηνά Δημάκη. Σχόλια (1975)

Μεταφράσεις[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  • Μέτερλινγκ «Θερμοκήπια» (1962)
  • M. Druon «Μέγας Αλέξανδρος» (1962)
  • Yves Bonnefoy «Ποιήματα» (1963)
  • Reiner Maria Rilke «Οι ελεγείες του Ντουίνο»
  • Novalis «Ύμνοι στη νύχτα»

Πηγές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  • Θανάση Παπαθανασόπουλου «Ο ποιητής Μηνάς Δημάκης» (περιοδικό «Νέα Εστία» τεύχος 1701)

Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. 1,0 1,1 Faceted Application of Subject Terminology. 154986. Ανακτήθηκε στις 9  Οκτωβρίου 2017.
  2. 2,0 2,1 BiblioNet. 16889. Ανακτήθηκε στις 5  Δεκεμβρίου 2023.
  3. Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας: (Γαλλικά) καθιερωμένοι όροι της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γαλλίας. 15094940d.
  4. «Εθνικό Κέντρο Βιβλίου / Από το 18ο αιώνα μέχρι το 1935». www.ekebi.gr. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 6 Ιουνίου 2019. Ανακτήθηκε στις 16 Νοεμβρίου 2015. 

Εξωτερικοί σύνδεσμοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]