Μάχη του Σιαουλάι

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Μάχη του Σιαουλάι
Βαλτικές Σταυροφορίες
Χρονολογία22 Σεπτεμβρίου 1236
Τόπος
ΈκβασηΜεγάλης σημασίας νίκη των Σαμογιτών
Αντιμαχόμενοι
Αδελφοί του Ξίφους
Δημοκρατία του Πσκοφ
Σταυροφόροι του Χόλσταϊν
Σαμογίτες

Η μάχη του Σιαουλάι, επίσης γνωστή ως μάχη του Ηλίου, (λιθουανικά: Saulės Mūšis, λετονικά: Saules kauja ή Kauja pie Saules) έλαβε χώρα στις 22 Σεπτεμβρίου 1236 σε κοντινή απόσταση από την πόλη Σιαουλάι, η οποία βρίσκεται σήμερα στην περιοχή του Γιονίσκις στη Λιθουανία. Το ανθολόγιο Chronicum Livoniae του Ερμάνου του Βαρτμπέργκε αναφέρει ότι η μάχη έλαβε χώρα στην terram Sauleorum, χωρίς, ωστόσο, να έχει αποδειχτεί, έως σήμερα, ότι η terram Sauleorum αντιστοιχεί στο Σιαουλάι.

Οι Αδελφοί του Ξίφους του Τάγματος της Λιβονίας, διοικούμενοι από τον μαγίστρο τους Βολκίνο, βρισκόντουσαν σε δύσκολη κατάσταση τη δεκαετία του 1230, αντιμετωπίζοντας οικονομικές δυσκολίες και δυσκολίες στελέχωσης του Τάγματος σε έμψυχο δυναμικό. Το 1236, ο Βολκίνος διεξήγαγε μια στρατιωτική εκστρατεία προς τον νότο με τον Πρίγκιπα του Πσκοφ ενάντια στη Σαμογιτία. Συνοδευόμενοι από ένα στρατιωτικό απόσπασμα Σταυροφόρων από το Χόλσταϊν, οι ιππότες κατέλαβαν περιοχές στη Σαμογιτία, με τους Σαμογίτες να έχουν υποχωρήσει εμπρός στην επίθεση. Κατά την επιστροφή τους προς τον Βορρά, οι Αδελφοί του Ξίφους υποχρεώθηκαν να αντιμετωπίσουν επιθέσεις Σαμογιτίων στο πέρασμα ενός ποταμού. Ώστε να μην χάσουν τα άλογά τους σε αυτά τα βαλτώδη εδάφη, οι του Χόλσταϊν αρνήθηκαν να πολεμήσουν πεζοί, κάτι που ανάγκασε το στράτευμα να περάσει τη νύχτα εκεί και να στρατοπεδεύσει. Όμως το επόμενο πρωινό, ένα ακόμη σημαντικότερο σε αριθμό στράτευμα Σαμογιτίων, διοικούμενο από τον Δούκα Βύκιντας, και Λιθουανών διοικούμενων από τον Δούκα Μιντάουγκας, επιτέθηκε στους Σταυροφόρους. Οι πεζικάριοι που συνόδευαν τους ιππότες κατάφεραν στην πλειοψηφία τους να διαφύγουν, ενώ οι τελευταίοι, μεταξύ των οποίων και ο Βολκίνος, έπεσαν στη διάρκεια της μάχης. Οι Σταυροφόροι και ιππότες που επιχείρησαν να διαφύγουν προς τη Ρίγα σφαγιάστηκαν από τους Σεμιγαλλίους, αν και δεν έχει διευκρινιστεί ακόμη αν οι τελευταίοι συμμετείχαν στη μάχη.

Μετά τη μάχη αυτή, ότι απέμενε από το Τάγμα των Αδελφών του Ξίφους δέχτηκε να απορροφηθεί από το Τάγμα των Τευτόνων Ιπποτών το 1237.