Μάρκο Σίλβα

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
 Το λήμμα δεν περιέχει πηγές ή αυτές που περιέχει δεν επαρκούν. Μπορείτε να βοηθήσετε προσθέτοντας την κατάλληλη τεκμηρίωση. Υλικό που είναι ατεκμηρίωτο μπορεί να αμφισβητηθεί και να αφαιρεθεί.
Η σήμανση τοποθετήθηκε στις 1/07/2021.
Μάρκο Σίλβα

Ο Σίλβα στον πάγκο της Χαλ Σίτι
Προσωπικές πληροφορίες
Πλήρες όνομαΜάρκο Αλεξάντρε Σαράιβα ντα Σίλβα
Ημερ. γέννησης12 Ιουλίου 1977 (1977-07-12) (46 ετών)
Τόπος γέννησηςΛισαβόνα
Ύψος1,66 μ.
ΘέσηΔεξιός Αμυντικός
Πληροφορίες συλλόγου
ΟμάδαΦούλαμ (προπονητής)
Ομάδες νέων
1992–1995Κόβα ντα Πιεντάντε
1995–1996Μπελενένσες
Επαγγελματική καριέρα*
ΠερίοδοςΟμάδαΣυμμ.†(Γκ.)†
1996–1997Μπελενένσες1(0)
1997–1998Ατλέτικο Κλούμπε ντε Πορτουγάλ6(0)
1998–2001Τροφένσε65(1)
1999–2000→ Καμπομαϊορένσε1(0)
2001Ρίο Άβε9(0)
2002–2003Μπράγκα Β28(1)
2003–2004Σαλγκέιρος22(0)
2004–2005Οντιβέλας34(0)
2005–2011Εστορίλ121(2)
Σύνολο287(4)
Προπονητική καριέρα
ΠερίοδοςΟμάδα
2011–2014Εστορίλ
2014–2015Σπόρτινγκ Λισαβόνας
2015–2016Ολυμπιακός
2017Χαλ Σίτι
2017–2018Γουότφορντ
2018–2019Έβερτον
2021–Φούλαμ
* Οι συμμετοχές και τα γκολ στις προηγούμενες ομάδες υπολογίζονται μόνο για τα εγχώρια πρωταθλήματα.
† Συμμετοχές (Γκολ).

Ο Μάρκο Αλεξάντρε Σαράιβα ντα Σίλβα (ή απλώς Μάρκο Σίλβα) (πορτογαλικά: Marco Alexandre Saraiva da Silva, 12 Ιουλίου 1977) είναι Πορτογάλος πρώην ποδοσφαιριστής, που αγωνιζόταν ως δεξιός αμυντικός, και νυν προπονητής ποδοσφαίρου της αγγλικής Φούλαμ.

Η καριέρα του, τόσο ως ποδοσφαιριστής όσο και ως προπονητής, είναι συνδεδεμένη με την Εστορίλ. Ωστόσο υπήρξε για έναν χρόνο προπονητής και της Σπόρτινγκ Λισαβόνας με την οποία κατέκτησε κι ένα Κύπελλο Πορτογαλίας. Ενώ, στην Ελλάδα κατέχει ρεκόρ συνεχόμενων νικών, από τη χρονιά 2015–16, πετυχαίνοντας 17 συνεχόμενες στη Σούπερ Λιγκ.

Καριέρα ως παίχτης[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο Σίλβα γεννήθηκε στη Λισαβόνα. Άρχισε να παίζει από το 1992 στη Cova da Piedade και τελείωσε την ποδοσφαιρική του διάπλαση στη ΚΦ Ος Μπελενένσες, το 1996. Με αυτήν την ομάδα, αλλά και με την ΣΚ Καμπομαϊορένσε, πραγματοποίησε τις 2 μοναδικές του συμμετοχές στην Πρώτη Κατηγορία της Πορτογαλίας. Γενικότερα η καριέρα του κινήθηκε μεταξύ δεύτερης και τρίτης κατηγορίας, πάντα στο πορτογαλικό πρωτάθλημα.

Το 2005, ο Σίλβα εντάχθηκε στην Εστορίλ, που αγωνιζόταν στη δεύτερη κατηγορία. Στην ομάδα της Εστορίλ ο Σίλβα έκατσε 6 χρόνια, ήτοι μέχρι το τέλος της καριέρας του[1][2][3] (όλα στη δεύτερη κατηγορία).[4][5]

Ο Σίλβα, τον τελευταίο αγώνα του, τον έδωσε στις 2 Ιανουαρίου του 2011, σε ένα αγώνα για το Λιγκ Καπ Πορτογαλίας, σε ένα ματς που η Εστορίλ ηττήθηκε με 0–1, από την ΦΚ Πεναφιέλ. Ο Σίλβα, αποσύρθηκε επισήμως τον Ιούνιο του ίδιου έτους, σε ηλικία μόλις 34 ετών, έχοντας αγωνισθεί, συνολικά με όλες τις ομάδες που συμμετείχε, σε 152 αγώνες, σκοράροντας δε και 3 γκολ.

Καριέρα ως προπονητής[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Εστορίλ[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Αμέσως μετά την απόσυρσή του και, συγκεκριμένα, στις 10 Ιουνίου 2011, ο Σίλβα, αναλαμβάνει την Εστορίλ, από τη θέση του ποδοσφαιρικού διευθυντή, αυτή τη φορά. Όμως, αρχάς της σεζόν, αναλαμβάνει να αντικαταστήσει τον Βινίσιους Εουτρόπιο, στη θέση του προπονητή,[6] με την ομάδα να βρίσκεται στη 10η θέση της βαθμολογίας.[7] Στο πρώτο του παιχνίδι, ως προπονητής πλέον, ηττάται από την Πεναφιέλ, με σκορ 1–3.[8] Κατόπιν όμως τούτου σε 24 αγώνες χάνει μόνο 3, και οδηγεί την Εστορίλ στην πρώτη θέση της βαθμολογίας, σηματοδοτώντας την επιστροφή της στο υψηλότερο επίπεδο της χώρας.[9] Η επιτυχία αυτή τον χρίζει Μάνατζερ της χρονιάς, του πρωταθλήματος.[10]

Στις 22 Αυγούστου του 2012, ο Σίλβα, έκανε το ντεμπούτο του, ως προπονητής στην πρώτη κατηγορία της Πορτογαλίας, σε ένα ματς κόντρα στην ΣΚ Ολιανένσε, στο οποίο, όμως, γνώρισε την ήττα με σκορ 1–2.[11] Παρόλα αυτά, η Εστορίλ κατέλαβε την καλύτερη θέση της στη πρώτη κατηγορία έως τότε, καθώς τερμάτισε 5η, ενώ και για πρώτη φορά συμμετείχε στα προκριματικά τους Europa League. Άξια αναφοράς είναι τα αποτελέσματα που πήρε με τη Σπόρτινγκ Λισσαβόνας (3–1 νίκη εντός και 2–2 εκτός[12]), καθώς και μία ισοπαλία με την Μπενφίκα (1–1).[13]

Στις 23 Φεβρουαρίου 2014, η Εστορίλ πέτυχε μία ιστορική νίκη κόντρα στην Πόρτο, μέσα στο Ντραγκάο, με τελικό σκορ 0–1. Η Πόρτο είχε να χάσει μέσα στην έδρα της από το 2008, από την Λεϊσόες ΣΚ, σκορ 2–3.[14] Εν πάση περιπτώσει, ο Σίλβα, έφυγε από την Εστορίλ εκείνη τη σεζόν, στις 12 Μάη, τερματίζοντας την στην 4η θέση, αυτή τη φορά.[15]

Σπόρτινγκ Λισαβόνας[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Στις 21 Μάη του 2014, ο Σίλβα, συμφώνησε με το 4ετές συμβόλαιο που το προσέφερε η Σπόρτινγκ Λισαβόνας, αντικαθιστώντας τον Λεονάρντο Ζαρντίμ, ο οποίος πήγε στη Μονακό.[16] Με το κοουτσάρισμα του Σίλβα η Σπόρτινγκ κατέλαβε την 3η θέση στο πρωτάθλημα Πορτογαλίας. Επίσης, κατέκτησε και το Κύπελλο Πορτογαλίας, αντιμετωπίζοντας στον τελικό την Μπράγκα, νικώντας την 3–1 στα πέναλτι (η κανονική διάρκεια έληξε 2–2).[17] Αυτή ήταν η πρώτη επιτυχία της Σπόρτινγκ μετά το 2008, όταν είχε κατακτήσει το Supertaça Cândido de Oliveira.

Στις 8 Ιουνίου 2015, ήτοι 4 μέρες, αφού κέρδισε το κύπελλο, η Σπόρτινγκ ανακοίνωσε πως ο Σίλβα θα εκδιωχθεί, καθώς στον αγώνα με την ΦΚ Βιζέλα, δε φορούσε κοστούμι που φέρει το διακριτικό της ομάδας.[18][19][20] Παρόλα αυτά, η διαμάχη δεν ήταν τόσο απλή, καθώς ο Μάρκο Σίλβα διεκδικούσε 1,5 εκατομμύριο ευρώ, για τον διωγμό του, πόσο που η Σπόρτινγκ δεν ήθελε να καταβάλει.[21] Τελικά, η χρυσή τομή βρέθηκε και ο Μάρκο Σίλβα έμεινε ελεύθερος.[22]

Ολυμπιακός[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Στις 8 Ιουλίου 2015, ο Σίλβα χρίστηκε αντικαταστάτης του Βίτορ Περέιρα, στον πάγκο του Ολυμπιακού, με 2ετές συμβόλαιο.[23] Το ντεμπούτο του με την πειραϊκή ομάδα ήταν επιτυχημένο, καθώς αντιμετώπισε στην πρεμιέρα της Σούπερ Λίγκα τον Πανιώνιο και τον κέρδισε 3–0. Το ντεμπούτο του στο Τσάμπιονς Λιγκ το έκανε στις 17 Σεπτεμβρίου του 2015, κόντρα στην Μπάγερν Μονάχου, στο Καραϊσκάκης, χάνοντας 0–3.[24] Στις 29 Σεπτέμβρη του 2015, δηλαδή στη δεύτερη αγωνιστική του Ολυμπιακού στο Τσάμπιονς Λιγκ, ο Σίλβα κατάφερε με άρτιο[25][26][27] κουοτσάρισμα να πάρει μία από τις μεγαλύτερες νίκες του συλλόγου σε αυτή τη διοργάνωση,[28] κόντρα στην Άρσεναλ (και τη μοναδική σε 13 αγώνες του στο Νησί[29]), μέσα στο γήπεδό της, με σκορ 2–3. Σημαντική, επίσης, θεωρείται τούτη η νίκη γιατί είναι η μοναδική που έχει πετύχει ποτέ, στο Τσάμποιονς Λιγκ, στην Αγγλία, ελληνική ομάδα.[30]

Στο πρώτο ντέρμπι της χρονιάς, ο Ολυμπιακός, κέρδισε τον ΠΑΟΚ, στην Τούμπα, υπό τις οδηγίες του Σίλβα. Γενικότερα, σε αυτό το γήπεδο, δυσκολεύεται να κερδίσει, ενώ αυτή τη φορά το έκανε, με σκορ 0–2.[31] Κατόπιν, κέρδισε με την ομάδα του Ολυμπιακού και το δεύτερο ντέρμπι, με αντίπαλο την ΑΕΚ, αυτή τη φορά, νικώντας την με σκορ 4–0 στο γήπεδό του.[32] Από την άλλη, κάνοντας 3 νίκες στο Τσάμπιονς Λιγκ και 3 ήττες, δεν κατάφερε να περάσει με τον Ολυμπιακό στη φάση των 16, τερματίζοντας τρίτος στον όμιλό του.[33] Επίσης, νικώντας τον Λεβαδειακό, με σκορ 3–1, καταφέρνει με 17 νίκες σε 17 αγώνες από την έναρξη του πρωταθλήματος, το οποίο αποτελεί και ρεκόρ στην ιστορία του θεσμού.[34][35] Η διεύρυνση του ρεκόρ σταμάτησε στην επόμενη αγωνιστική, όταν η ομάδα του Πειραιά έφερε 1–1 στην Κρήτη, με αντίπαλο τον Πλατανιά.[36]

Μετά τον αποκλεισμό της ομάδας από το Τσάμπιονς Λιγκ, στην τρίτη θέση των ομίλων, ο Ολυμπιακός έτυχε στη φάση των 32 την Άντερλεχτ στο Europa League, η οποία τον απέκλεισε, νικώντας τον και στα δύο ματς.[37] Στις 28 Φεβρουαρίου του 2016, ο Ολυμπιακός κατέκτησε μαθηματικά το πρωτάθλημα, και δημιούργησε νέο ρεκόρ, καθώς κανείς δεν το είχε κατακτήσει τόσο πρόωρα.[38] Ο Σίλβα με τον Ολυμπιακό στη διοργάνωση πέτυχε 28 νίκες σε 30 αγώνες, έχοντας μία ισοπαλία και μία ήττα από την ΑΕΚ. Η χρονιά τελείωσε με την ήττα στον τελικό Κυπέλλου Ελλάδος, στον οποίον η ομάδα του Σίλβα ηττήθηκε 2–1 από την ΑΕΚ.

Στις 23 Ιουνίου του 2016 υπέβαλε την παραίτησή του για προσωπικούς λόγους, η οποία έγινε δεκτή από την ΠΑΕ Ολυμπιακός.[39]

Χαλ Σίτι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Στις 5 Φεβρουαρίου 2017 ανακοινώθηκε από την Χαλ Σίτι.[εκκρεμεί παραπομπή]

Φούλαμ[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Στις 1 Ιουλίου 2021 ανακοινώθηκε από τη Φούλαμ, υπογράφοντας συμβόλαιο για 3 χρόνια, μέχρι τον Ιούνιο του 2024.[40] Στις 19 Απριλίου του 2022 κατάφερε να εξασφαλίσει την άμεση επιστροφή της Φούλαμ στην Πρέμιερ Λιγκ τέσσερις αγωνιστικές πριν το φινάλε της Τσάμπιονσιπ μετά τη νίκη των «κότατζερς» με 3-0 επί της Πρέστον στο «Κρέιβεν Κότατζ».[41]

Διακρίσεις ως προπονητής[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Σύλλογοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Εστορίλ
Σπόρτινγκ Λισαβόνας
Ολυμπιακός Πειραιώς

Ατομικοί[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  • Προπονητής της Χρονιάς στη Σεγκούντα Λίγκα: 2011–12[42]

Στατιστικά ως προπονητής[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

* Έως τις 18 Σεπτεμβρίου 2015

Ομάδα Από Έως Αποτελέσματα
Α Ν Ι Η ΓΥ ΓΚ Δ νίκη %
Εστορίλ 27 Σεπτεμβρίου 2011 21 Μαΐου 2014 &0000000000000116.000000116 &0000000000000054.00000054 &0000000000000031.00000031 &0000000000000031.00000031 &0000000000000167.000000167 &0000000000000114.000000114 +53 &0000000000000046.55000046,55
Σπόρτινγκ Λισαβόνας 21 Μαΐου 2014 4 Ιουνίου 2015 &0000000000000053.00000053 &0000000000000031.00000031 &0000000000000015.00000015 &0000000000000007.0000007 &0000000000000105.000000105 &0000000000000052.00000052 +53 &0000000000000058.49000058,49
Ολυμπιακός 8 Ιουλίου 2015 23 Ιουνίου 2016 &0000000000000045.00000045 &0000000000000037.00000037 &0000000000000003.0000003 &0000000000000005.0000005 &0000000000000113.000000113 &0000000000000036.00000036 +77 &0000000000000082.22000082,22
Συνολικά &0000000000000173.000000173 &0000000000000088.00000088 &0000000000000046.00000046 &0000000000000039.00000039 &0000000000000280.000000280 &0000000000000170.000000170 +110 &0000000000000050.87000050,87

Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. ↑ «Estoril-Marco, 2–0: Tuga volta a descansar canarinhos» [Estoril-Marco, 2–0: Tuga rests canaries once again]. www.record.xl.pt (στα Πορτογαλικά). 3 Απριλίου 2006. Ανακτήθηκε στις 18 Φεβρουαρίου 2014. 
  2. ↑ «Marco Silva e Calviño aptos» [Marco Silva and Calviño good to go] (στα Πορτογαλικά). Record. 9 Ιανουαρίου 2007. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 24 Σεπτεμβρίου 2015. Ανακτήθηκε στις 18 Φεβρουαρίου 2014. 
  3. ↑ «Marco Silva confirma pagamento de salários em atraso» [Marco Silva confirms payment of due wages] (στα Πορτογαλικά). Record. 26 Ιουνίου 2009. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 24 Σεπτεμβρίου 2015. Ανακτήθηκε στις 18 Φεβρουαρίου 2014. 
  4. ↑ «Aves-Estoril, 1–2: Canarinhos garantem ο 4.º lugar» [Aves-Estoril, 1–2: Canaries confirm 4th place] (στα Πορτογαλικά). Record. 24 Μαΐου 2009. Ανακτήθηκε στις 23 Απριλίου 2014. 
  5. ↑ «Estoril assegura permanência» [Estoril assures permanence] (στα Πορτογαλικά). Record. 24 Απριλίου 2010. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 24 Σεπτεμβρίου 2015. Ανακτήθηκε στις 18 Φεβρουαρίου 2014. 
  6. ↑ «Marco Silva: "Queremos muito ampliar este ciclo"» [Marco Silva: "We really want to extend this streak"] (στα Πορτογαλικά). Record. 29 Οκτωβρίου 2011. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 21 Φεβρουαρίου 2014. Ανακτήθηκε στις 18 Φεβρουαρίου 2014. 
  7. ↑ Vinícius Eutrópio rescinde e Marco Silva assume comando técnico Αρχειοθετήθηκε 2014-02-26 στο Wayback Machine.; Sapo, 27 September 2011 (Portuguese)
  8. ↑ «Penafiel vence Estoril em jogo com quatro expulsões» [Penafiel defeats Estoril in game with four ejections] (στα Πορτογαλικά). Zerozero. 2 Οκτωβρίου 2011. Ανακτήθηκε στις 23 Φεβρουαρίου 2014. 
  9. ↑ «II Liga: Estoril campeão, sobe à I Liga!» [II Liga: Estoril champion, promotes to I Liga!] (στα Πορτογαλικά). Mais Futebol. 6 Μαΐου 2012. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 25 Φεβρουαρίου 2014. Ανακτήθηκε στις 18 Φεβρουαρίου 2014. 
  10. ↑ «Licá eleito melhor jogador de 2011/12» [Licá voted best player of 2011/12] (στα Πορτογαλικά). Record. 5 Ιουλίου 2012. Ανακτήθηκε στις 18 Φεβρουαρίου 2014. 
  11. ↑ «Olhanense derrota Estoril na estreia da Liga» [Olhanense defeat Estoril in Liga debut] (στα Πορτογαλικά). Ο Jogo. 17 Αυγούστου 2012. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 23 Ιανουαρίου 2016. Ανακτήθηκε στις 4 Ιουνίου 2015. 
  12. ↑ «Estoril derail Sporting at the Alvalade». PortuGOAL. 29 Σεπτεμβρίου 2012. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2 Δεκεμβρίου 2013. Ανακτήθηκε στις 18 Φεβρουαρίου 2014. 
  13. ↑ «Football: Estoril shock Benfica; race for title gets hotter». Portugal Daily View. 7 Μαΐου 2013. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2 Οκτωβρίου 2015. Ανακτήθηκε στις 18 Φεβρουαρίου 2014. 
  14. ↑ «Fortaleza do Dragão ruiu ao fim de 5 anos e meio» [Dragão fortress collapsed after 5 and a half years] (στα Πορτογαλικά). Zerozero. 23 Φεβρουαρίου 2014. Ανακτήθηκε στις 23 Φεβρουαρίου 2014. 
  15. ↑ «Mensagem de Marco Silva» [Message from Marco Silva] (στα Πορτογαλικά). Estoril Praia. 12 Μαΐου 2014. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 12 Μαΐου 2014. Ανακτήθηκε στις 12 Μαΐου 2014. 
  16. ↑ «Marco Silva: "We all want more"». Σπόρτινγκ Λισαβόνας. 21 Μαΐου 2014. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 22 Μαΐου 2014. Ανακτήθηκε στις 22 Μαΐου 2014. 
  17. ↑ «Sporting dig deep to claim Portuguese Cup». UEFA.com. 31 Μαΐου 2015. Ανακτήθηκε στις 4 Ιουνίου 2015. 
  18. ↑ «Statement». Sporting CP. 4 Ιουνίου 2015. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 5 Ιουνίου 2015. Ανακτήθηκε στις 4 Ιουνίου 2015. 
  19. ↑ «Sporting despede Marco Silva quatro dias depois de ter vencido a Taça» [Sporting fires Marco Silva four days after winning the cup] (στα Πορτογαλικά). RTP. 4 Ιουνίου 2015. Ανακτήθηκε στις 5 Ιουνίου 2015. 
  20. ↑ «Marco Silva alega que só tinha um fato oficial» [Marco Silva claims he only had one official suit] (στα Πορτογαλικά). A Bola. 12 Ιουνίου 2015. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 13 Ιουνίου 2015. Ανακτήθηκε στις 14 Ιουνίου 2015. 
  21. ↑ Γιώργος Περπερίδης, Βασίλης Τεμπέλης (20 Ιουνίου 2015). «Το μαρτύριο του Μάρκο Σίλβα». sport24. Ανακτήθηκε στις 29 Σεπτεμβρίου 2015. 
  22. ↑ nooz.gr (5 Ιουλίου 2015). «Σπόρτινγκ τέλος, έρχεται Ολυμπιακό ο Σίλβα». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 7 Ιουλίου 2015. Ανακτήθηκε στις 29 Σεπτεμβρίου 2015. 
  23. ↑ «Olympiacos appoint former Sporting coach Silva». UEFA. 8 Ιουλίου 2015. Ανακτήθηκε στις 17 Σεπτεμβρίου 2015. 
  24. ↑ «Olympiacos rue 'unlucky' Bayern defeat». UEFA. 17 Σεπτεμβρίου 2015. Ανακτήθηκε στις 18 Σεπτεμβρίου 2015. 
  25. ↑ Γιώργος Χελάκης (30 Σεπτεμβρίου 2015). «Έτσι γίνεται στις ευρωπαϊκές ομάδες. Τις μεγάλες!». sport.fm.gr. Ανακτήθηκε στις 30 Σεπτεμβρίου 2015. 
  26. ↑ Γιάννης Φιλέρης (29 Σεπτεμβρίου 2015). «Άρσεναλ-Ολυμπιακός 2–3». sport24.gr. Ανακτήθηκε στις 30 Σεπτεμβρίου 2015. 
  27. ↑ Παντελής Διαμαντόπουλος (30 Σεπτεμβρίου 2015). «Αποθεώστε τον, νεκροθάφτες». sport24.gr. Ανακτήθηκε στις 30 Σεπτεμβρίου 2015. 
  28. ↑ ΝΙΚΟΣ ΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ: Δεν χωρά καμία αμφιβολία. Είναι η μεγαλύτερη ευρωπαϊκή νίκη στην ιστορία του Ολυμπιακού, σε έδαφος μάλιστα που μέχρι σήμερα ήταν εντελώς αφιλόξενο για τους Πειραιώτες (12 ήττες σε ισάριθμα ματς). (29 Σεπτεμβρίου 2015). «Άρσεναλ - Ολυμπιακός 2–3». contra.gr. Ανακτήθηκε στις 30 Σεπτεμβρίου 2015. 
  29. ↑ Michael Harrold: Olympiacos produced a thrilling performance to defeat Arsenal 3–2 in UEFA Champions League Group F and win for the first time in 13 attempts in England. (29 Σεπτεμβρίου 2015). «Olympiacos prove too much for Arsenal». uefa.com. Ανακτήθηκε στις 30 Σεπτεμβρίου 2015. 
  30. ↑ Αντώνης Σαούλης: Οι ερυθρόλευκοι έγιναν η πρώτη ελληνική ομάδα που κερδίζουν στην Αγγλία στο Τσάμπιονς Λιγκ [...] (29 Σεπτεμβρίου 2015). «Άρσεναλ - Ολυμπιακός 2–3 (vids & pics)». gazzeta.gr. Ανακτήθηκε στις 30 Σεπτεμβρίου 2015. 
  31. ↑ Γιάννης Φιλέρης (4 Οκτωβρίου 2015). «Έφτανε μισή ώρα στον Ολυμπιακό για το 2–0 στην Τούμπα». Sport24.gr. Ανακτήθηκε στις 7 Οκτωβρίου 2015. 
  32. ↑ Γιώργος Χριστοφόρου (17 Οκτωβρίου 2015). «Ολυμπιακός - ΑΕΚ 4–0 τα γκολ 7η αγωνιστική». Sport24.gr. Ανακτήθηκε στις 7 Φεβρουαρίου 2016. 
  33. ↑ «Group stage». UEFA.com. Ανακτήθηκε στις 7 Φεβρουαρίου 2015. 
  34. ↑ «Ο Ολυμπιακός των ρεκόρ – Κυνηγά την Μπάγερν Μονάχου». iEfimerida.gr. 11 Ιανουαρίου 2016. Ανακτήθηκε στις 7 Φεβρουαρίου 2016. 
  35. ↑ «Σουπερλίγκ: Έγραψε ιστορία ο Ολυμπιακός-Έφτασε τις 17 συνεχόμενες νίκες». Thebest.gr. Ανακτήθηκε στις 7 Φεβρουαρίου 2016. 
  36. ↑ «Ο Πλατανιάς «φρέναρε» (1–1) τον Ολυμπιακό στα Περιβόλια». Zougla.gr. 18 Ιανουαρίου 2016. Ανακτήθηκε στις 7 Φεβρουαρίου 2016. 
  37. ↑ «Οδυνηρός αποκλεισμός του Ολυμπιακού – Η Αντερλεχτ τον απέκλεισε (1–2) στην παράταση». iEfimerida.gr. 26 Φεβρουαρίου 2016. Ανακτήθηκε στις 8 Ιουνίου 2016. 
  38. ↑ Δημήτρης Τομαράς (28 Φεβρουαρίου 2016). «Το πιο γρήγορο πρωτάθλημα ever!». Gazzetta.gr. Ανακτήθηκε στις 8 Ιουνίου 2016. 
  39. ↑ «Τέλος ο Σίλβα, αναλαμβάνει ο Βίκτορ Σάντσεθ». www.gazzetta.gr. Ανακτήθηκε στις 23 Ιουνίου 2016. 
  40. ↑ «Ανακοίνωσε Μάρκο Σίλβα η Φούλαμ!». www.sport-fm.gr. 1 Ιουλίου 2021. Ανακτήθηκε στις 1 Ιουλίου 2021. 
  41. ↑ «Ανέβηκε στην Πρέμιερ Λιγκ η Φούλαμ του Μάρκο Σίλβα». agones.gr. Ανακτήθηκε στις 21 Απριλίου 2022. 
  42. ↑ «Vencedores dos prémios da Liga de Honra» [Winners of Liga de Honra awards] (στα Πορτογαλικά). A Bola. 5 Ιουλίου 2012. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 11 Νοεμβρίου 2013. Ανακτήθηκε στις 6 Ιουλίου 2012. 

Εξωτερικοί σύνδεσμοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Μάρκο_Σίλβα&oldid=10324443"